เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน
เบิ้ม:
น้าหนองฟิตดีครับ เหล้ายาไม่ค่อยแตะ ออกกำลังกาย ::002::
เบิ้ม:
เมื่อวานเพื่อนรุ่นพี่ รู้จัก เคยทำงานด้วยกันโทรมาคุย นานๆแกก็โทรมาที เคยช่วยเหลือกันมาตั้งแต่สมัยยังไม่มีไร(แกช่วยผมทีเดียว ผมช่วยแกนับไม่ถ้วนละ) แกลูก3ละ ก็ยังจน เผลอๆจนกว่าเดิม
เคยชวน เคยบอกแล้ว สมัยก่อน เขาก็ไม่alert เราตามประสานิสัยนักสู้ นอกกรอบ กะคนที่คิดอยู่แต่ในกรอบเดิม ก็เข้าใจนะ วิถีนักล่า กะวิถีเรียบง่าย คิดไม่เยอะ พูดให้ตายก็ไม่มีประโยชน์ บางคนไม่ต้องพูด เลือดมันสูบฉีด จะลุยตลอดเวลา ของพวกนี้มันต้องมีในสายเลือด มันยากขึ้นทุกวันนะเว้ย! แต่ก็ออกจะสายไปเยอะแล้ว แกสี่สิบกว่าละ แถมภาระรุงรัง เรี่ยวแรงก็ลดถ่อยเหมือนกะเรารู้ตัว
คุยๆเดี๋ยวมียืมเงิน.....เฮ้ยย :<< สมัยก่อนผมให้ยืมบ่อย ขัดสน3พัน 5พัน หมื่น แต่มันก็นานแล้วนาา......เมื่อวานคุยๆ พอรู้ว่าเรามีนั่นนี่ จะเลื่อนเป็น4-5หมื่น โอ้ยย.....ไม่ไหวมั้ง(ผมคิดในใจ) :~)
ไอ้เราก็ไม่ใช้สบายหรอก ธุรกิจยากขึ้นทุกวี่ทุกวัน คู่แข่งมหาศาล กว่าจะได้ลูกค้า ชิงกัน แย่งกัน ทำงานทุกวันไม่แพ้คนใช้แรงงานหรอก อย่าคิิดว่ามันบาย ไม่สู้ อยู่ไม่ได้หรอกทุกวันนี้ คนไม่รู้คิดว่ามันบาย หารู้ไม่ ทำแค่ตายทุกวัน ลูกจ้าง คนกินเงินเดือนยังไม่ซีเรียสเท่าอีกมั้ง รายจ่ายกองโตมีทุกเดือน ยอดตกอาจจะเข้าเนื้อได้ หนักถึงขั้นทำงานฟรี รายจ่ายกินหมด ...
มันก็หนูในสนามแข่งหนูเหมือนกัน ไม่รู้ต้องทำถึงไหน เช่นกัน ลองมองดูสิ ทำไมเถ้าแก่ ทำจนแก่เค้าถึงยังทำอยู่ ก็เพราะไม่รู้จะหยุดยังไง คนที่สู้ไม่ได้ ต้านทานการแข่งขันไม่ได้ ล้มหายไปมากมาย อย่างที่เราเห็น ที่เห็นทำๆบ้าๆนี่ไม่ใช่ว่าไม่เหนื่อย ขยันเว่อร์ เหนื่อยครับ แต่มันต้องทำ ไม่งั้นคุณก็แพ้ การแข่งขั้นนี้ไม่มีเวลาเป่าหยุด คุณต้องต่อสู้ทุกวัน เว้นแต่ใครถึงจุด ที่ปลงได้ พอได้ ก็ดีไป บางคนยอมเพราะร่างกาย สุขภาพแพ้แล้ว ซึ่งเราก็ไม่รู้วันนั้นคือวันไหน ...... :)
ฅนเล:
อ้างจาก: นายกระจง ที่ ตุลาคม 23, 2014, 11:43:17 PM
อ้างจาก: เบิ้ม ที่ ตุลาคม 23, 2014, 11:14:59 PM
ลากยาววันแรก อีก3วัน (เดือนลากยาว6วัน :<< )เฮ้ออ...........เหนื่อยนิหน่อย สมัยก่อน35 12ชั่วโมงชิวๆ สมัยก่อน30ทั้งวันที่คืนนอนไม่กี่ชั่วโมงไหว ก่อน25หลายวันหลายคืนก็ยังไหว คนเราแม่มร่วงโรยลงตามวัยจิงๆ ::013::
21 ชั่วโมงติดต่อกันครับ เพิ่งเสร็จงาน เดี๋ยวไปอาบน้ำแล้วมาทำรายงานต่อครับ ใกล้ ๔๐ แล้วครับ
เหมือนเที่ยวก่อนที่ผมกลับ เข้ากลางคืน เช้ามากลับบ้าน เกือบ 30 ชม.มาแอบงีบที่สนามบินหน่อยนึง ลงเครื่องแทบขับรถกลับบ้านต่อไม่ไหว ::012::
Pandanus:
คนยืมเงินกัน มีเยอะครับ
แต่ยืมไปทำอะไรนี่ น่าฟังกว่ายืมไปแล้วจะคืนยังไง
ส่วนคนที่ยืมแล้วได้ มักจะเป็นคนที่ตอบคำถามให้เชื่อได้ว่า ยืมแล้วจะเอาที่ไหนมาคืน
ผมมองว่า เพื่อนมีไว้คบครับ ธนาคารหรือแหล่งสินเชื่อผมไม่อยากคบ แต่เอาไว้ยืมเงิน
หน้าบางไปหน่อย สำหรับผมถ้าคิดจะยืมเงินใคร
และทำตัวจน ๆ มาตลอด ก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องใครมายืมเงิน....
....คนไม่มีเงินใช้ เป็นทุกข์
....คนเป็นหนี้คนอื่น เป็นทุกข์กว่า
....แต่คนที่เป็นทุกข์ที่สุด ก็คือเจ้าหนี้
เบิ้ม:
ภูเก็ตทุกวันนี้พูดตรงๆ เหมือนอยู่กรุงเทพฯ ดุเดือดรองๆไม่มาก อย่างร้านหมี่ร้านดังขายมาหลายสิบปี อร่อย อาเแปะ อาม่า ลูกช่วยกันทำ บางร้านทำๆซื้อตึกห้องละ7-8ล้าน2คูหาสบายๆ อาศัยลูกหลาน จ้างคนทำช่วย เบาแรงหน่อย (แต่ส่วนใหญ่ก็ยังเหนื่อยนะ ทำกันรากเลือด)
ร้านหมี่ที่ว่า ปิดไป2-3เดือนละ ประตูปิดซะเฉยๆ น้องชายชอบไปกิน ถึงจะรอคิวนาน เพราะลูกค้าเค้าเยอะ เรียกว่าขึ้นชื่อในจังหวัดเลย สูตรเก่าแก่ หากินยากละ สูตรเค้าเจ๋ง แต่แปะกับเมียยังลุยผัดเองอยู่ แปะผัดที่กะทะสิบชาม ไม่งั้นไม่ทัน ลูกค้าแน่น ลูกๆแกก็ได้แค่ช่วยแพค ช่วยเสริฟ น้องชายสงสัยจุจู่ทำไมแกปิดนานจัง ทราบจากร้านใกล้ๆกันว่าแปะแกป่วยหนักแล้ว ...... เรียกว่าสู้จนสุดแรงครับ ::004::
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว