ถ้าคุณแน่ อย่าแพ้ ป.2 อย่างนี้ มันต้อง.... แฉ ให้หมด

[จะเด็ด]

1.7 การรักษาสภาพต่างๆ หลังการยิง

จุดประสงค์
1.   ควบคุมพื้นฐานของการยิงทั้งในช่วงก่อนและหลังการยิง
2.   สามารถที่จะประเมินความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
การที่จะสามารถควบคุมการยิงได้อย่างสมบูรณ์ จะต้องมีความตั้งใจอย่างมาก โดยอาศัยประสาทสัมผัสและพื้นฐานที่ดีในการฝึกตามขั้นตอนต่างๆ เราจะต้องรู้ความผิดพลาดหรือสิ่งที่ถูกต้องเมื่อกระสุนปล่อยออกมา และจะต้องรู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร เพื่อที่เราจะได้นำมาวิเคราะห์ได้ถูกต้อง

การรักษาสภาพเช่นนี้ เป็นส่วนหนึ่งของกีฬาหลายๆชนิดเช่น กอล์ฟ เป็นต้น การรักษาสภาพจะมีปัญหาการผิดพลาดเกิดขึ้นเนื่องมาจาก
1.   กล้ามเนื้อในช่วงการยิงกระสุนออกไป
2.   การกระตุกของกล้ามเนื้อ ซึ่งมักจะพบขณะที่กระสุนอยู่ในลำกล้อง
3.   ไม่สามารถกำหนดจุดยิงที่ถูกต้องบนเป้าไว

การรักษาสภาพสามารถพบเห็นได้หรือไม่
เราสามารถจะพบได้เพียงบางส่วนเช่น การเหนี่ยวไกปืน การยืน การหายใจ และการถือปืน
   พื้นฐานการยิงของเราไม่ใช่จะต้องรักษาสภาพแค่ช่วงปล่อยกระสุนออกเท่านั้นแต่ต้องรักษาสภาพต่อเนื่องไปอีกระยะหนึ่ง เพื่อไม่ให้มีการผิดพลาดเกิดขึ้นหลังปล่อยกระสุนออกไป ทุกขึ้นตอนของการแข่งขันจะต้องรักษาสภาพไว้อย่างมั่นคง จนกระทั่งกระสุนได้ทะลุเป้าหมายตามที่เราคาดไว้ ขึ้นตอนต่างๆนั้นจะประกอบไปด้วย
1.   การตั้งท่า
2.   การกำปืน
3.   การหายไจ
4.   การถือปืน
5.   การเล็ง
6.   การลั่นไก
7.   follow through

การรักษาสภาพเกี่ยวกับการเล็ง
   เรายังคงเน้นที่ศูนย์หน้า โดยสังเกตว่าศูนย์หน้าอยู่ตรงจุดไหน หลังจากการยิง (ในกรณีมีแรงถีบของปืน) เพราะแรงถีบจะทำให้ศูนย์เบนออกจากแนว
   เมื่อนิ้วที่เหนี่ยวไกเริ่มเคลื่อนไหว มันต้องไม่ถูกรบกวน จนกระทั่งกระสุนได้ถูกปล่อยออกไป แรงต้านไกปืนจะยังคงอยู่ แม้กระสุนจะถูกปล่อยออกไป เราควรจะกดเข้าไปอีกประมาณ 5 ม.ม. เพื่อเน้นการรักษาสภาพหลังการยิง (follow through)
   เราต้องจดจำไว้เสมอว่า เราจะต้องกระทำอย่างต่อเนื่องทั้งก่อนและหลังการยิง

[จะเด็ด]

1.8 การวิเคราะห์การยิง

1.   อธิบายแนวเล็ง ขณะที่กระสุนถูกปล่อยออกไป
2.   รายละเอียดเกี่ยวกับการลั่นไก
3.   จุดยิงที่เกิดจาก ข้อ1 และ 2
4.   เปรียบเทียบจุดเป้าหมายกับการขานคะแนน
5.   กระสุนเข้าบริเวณเป้าหมายหรือไม่
6.   ถือปืนนานไปไหม
7.   แรงต้านไกปืนเป็นอย่างไร
8.   เราจะต้องรักษาสภาพอะไรไว้ตลอดระยะเวลาที่กระสุนถูกปล่อยออกไป
9.   มีกระสุนนัดไหนหรือไม่ที่สร้างความประหลาดใจให้กับเรา
10.   การคาดหวังสัมพันธ์กับผลที่ออกมาหรือไม่
11.   ต้องมีการบันทึก ทั้งความถูกต้องและความผิดพลาด ไม่ใช่แค่จดไว้ในใจเท่านั้น

การที่เราสามารถเข้าใจได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เราได้ยิงดีหรือไม่ดี จะทำให้เราสามารถแก้ไขกายิงที่ผิดพลาดของเรา ผู้ฝึกสอนอาจจะสามารถช่วยวิเคราะห์ความผิดพลาดบางอย่างของเราได้แต่จะช่วยได้เพียงบางส่วนเท่านั้น เมื่อถึงจุดๆหนั่งจะไม่มีใครสามารถที่จะช่วยเราได้ ยกเว้นตัวเราเองเพราะเราเป็นผู้ยิงไม่ใช่ผู้ฝึกสอน เราควรจะวิเคราะห์สิ่งต่างๆได้ด้วยตนเอง ซึ่งจะทำให้เราสามารถพัฒนาตัวเองให้ก้าวขึ้นสู่ระดับมืออาชีพต่อไป
การวิเคราะห์ความผิดพลาด

   ถ้าเราปฏิบัติตามขั้นตอนต่างๆอย่างถูกต้อง เมื่อการผิดพลาดเกิดขึ้น เราก็จะสามารถวิเคราะห์ได้ว่าเกิดจากอะไร โดยสังเกตจากกลุ่มการยิงซึ่งจะมีความแตกต่างกันตามการยิงของแต่ละคน
   การเรียนรู้เกี่ยวกับพื้นฐานของการยิง และสามารถจัดศูนย์ได้ตามต้องการจะทำให้กระสุนเข้าสู่จุดศูนย์กลางของเป้าหมายตามที่เราต้องการ แต่ถ้ามีการผิดพลาดเกิดขึ้น ก็จะเห็นได้จากการย้ายของกลุ่มกระสุนที่ห่างออกจากเป้าหมาย ยกเว้นความผิดพลาดนั้นเกิดจากตัวปืน ซึ่งเป็นอีกกรณีหนึ่ง

[จะเด็ด]

ความผิดพลาดอาจจะเกิดได้จากหลายสาเหตุ
1.   การเล็งที่ผิดเป้าหมาย :  เป็นแนวขนาน (แนวศูนย์ถูกต้อง แต่ผิดจุดเป้าหมาย) เป็นมุมแหลม (ศูนย์หน้าไม่สัมพันธ์กับศูนย์หลัง)
2.   ผลการการกำมือ : แน่นหรือหลวมเกินไป
3.   จากการเหนี่ยวไกปืน หรือ กางนิ้วมือที่ยิงไม่ถูกต้อง
4.   ความผิดพลาดของปืน : มีผงตะกั่วไปกระบอกปืน ใช้กระสุนผิดหรือใช้กระสุนไม่เหมาะสม
5.   กระตุก หรือ สะดุ้ง
จงกำจัดข้อผิดพลาดเหล่านี้ด้วยความอดทนและสังเกตอย่างละเอียด

กระสุนสามารถจะไปจุดไหนของเป้าก็ได้ โดยอาจจะเกิดจากความผิดพลาดเหล่านี้
1.   เล็งเป้านานเกินไป
2.   เหนี่ยวไกไม่ดี
3.   ความผิดพลาดหลายอย่างรวมกัน
จงแยกแยะความผิดแต่ละอย่างออกมาในเวลานั้น คนยิงเท่านั้นที่จะสามารถกระทำได้ยกตัวอย่างกรณีสูงขวา ผู้หัดใหม่จะอยู่ที่ 6 ของ 2 นาฬิกา แต่ผู้ที่มีความชำนาญจะอยู่ที่ 9 หรือ 10 ของ 2 นาฬิกา
เพราะฉะนั้นเมื่ออยู่ระหว่างการฝึก จะต้องทำการทบทวนความผิดพลาดต่างๆที่เกิดขึ้นโดยจะต้องทบทวนในแต่ละขั้นตอนที่มีการผิดพลาดและเมื่อทำการทบทวนขั้นตอนใดๆก็จะต้องคำนึงเฉพาะขั้นตอนนั้นเท่านั้น ไม่ใช่คำนึงถึงทั้งหมด เช่นในการฝึกการลั่นไก ก็จะคิดและทบทวนเฉพาะแต่จุดๆนี้เท่านั้น การคิดเรื่องอื่นๆด้วยจะทำให้สับสนและหนักเกินไปสำหรับเรา
จังหวะการยิงที่ไม่ต่อเนื่อง
   เกิดจากความลังเลในการยิงนัดแรกหรือนัดต่อๆมา

   เราต้องพัฒนาจังหวะการยิงให้ต่อเนื่อง และพร้อมที่จะนำมาใช้ตลอดเวลา ฝึกหัดการใช้เวลาสำหรับทุกๆนัดและทุกๆจุด กำหนดเวลาการยิงให้ชัดเจนโดยมีการเผื่อเวลาสำรองเอาไว้ด้วย
การวิเคราะห์การยิงจะมี 3 ขั้นตอน
1.   มองเห็นศูนย์หรือไม่
2.   เหนี่ยวไกได้อย่างนุ่มนวลไหม
3.   มีการรักษาสภาพอย่างต่อเนื่อง (follow through) หลังกระสุนปล่อยออกไปไหม
ถ้ามีอะไรเบี่ยงเบนจาก 3 หัวข้อนี้หมายความว่า บางส่วนของการวางแผนไม่ถูกนำมาใช้เราจะต้องย้อนกลับไปดูตัวเราเองใหม่อีกครั้ง
แผนจะต้องถูกเขียนขึ้นมาอย่างน้อย 2 อาทิตย์ ก่อนการแข่งขัน และจะต้องอ่านอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง ในอาทิตย์แรก และวันละครั้งในอาทิตย์ที่2 จากนั้นในตอนเช้าของวันแข่ง ทบทวนอีก 1 รอบ จะต้องไม่มีการเปลี่ยนแผนการในช่วง 2 อาทิตย์นี้ เราจะต้องวางแผนมาเรียบร้อยแล้วจึงนำมาปฏิบัติ และจะต้องมีการทบทวนแผนอย่างดี
ในการแข่งขันเราก็จะคำนึงถึงเฉพาะ 3 หัวข้อ ดังที่กล่าวมาแล้ว จะไม่มีการอ่านแผนในระหว่างการแข่งขันเพราะอาจจะทำให้เราสับสัน ทุกอย่างจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ เราจะพิจารณาจากผลที่ได้ออกมา เช่นถ้าผลที่ออกมาไม่เป็นไปตามที่เราคาด เราก็จะต้องมาตรวจสอบตาม 3 หัวข้อที่กล่าวมา เช่นอาจจะมองเห็นศูนย์ไม่ชัดเจนเท่าที่ควร นัดต่อไปสมมติฐานของเราก็คือศูนย์ต้องชัด การวางแผนจะต้องกระทำทุกการแข่งขันและทุกนัดที่ยิง ไม่ใช่ใช้แผนเดียวกันตลอด

[จะเด็ด]

การวิเคราะห์กลุ่มกระสุน (Group Evaluation)
เพื่อดูความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เพราะถ้าไม่ผิดพลาดอะไรเลยกลุ่มกระสุนจะอยู่รอบๆจุดศูนย์กลางของเป้า ถ้าผิดไปจากนี้เราจะต้องวิเคราะห์อย่างเที่ยงตรง
สูง/สูงมาก
   ระดับศูนย์หน้าพอดีกับระดับศูนย์หลังหรือไม่ หรือสูงกว่า
   ข้อมือนิ่งหรือไม่
   ถ้าการเล็งถูกต้อง มันสูงจากพื้นที่เป้าหมายหรือไม่ ทำไม?
   มีปัญหาเรื่องการสะท้อนกลับ (Recoil) หรือไม่
สูง/ขวา
   ข้อมือนิ่งหรือไม่ช่วงการเหนี่ยวไก
   การเหนี่ยวไกนิ่มนวลและต่อเนื่องหรือไม่
   การกำปืน คงที่หรือไม่
   ปืนเงยขึ้นหรือเปล่า
   มีการรักษาสภาพหลังยิงหรือเปล่า
ขวา/แนวราบ
   แสง 2 ข้างของศูนย์หน้าเท่ากันหรือไม่
   วางนิ้วที่เหนี่ยวไกยาวไปไหม
   แรงกดหัวแม่มือต่อด้านข้างของปืนมีปัญหาหรือไม่
   ปลายนิ้วมือที่เหนี่ยวไกอยู่ตรงจุดไหนของไกปืน
ต่ำ/ขวา
   ข้อมือนิ่งหรือไม่
   การเหนี่ยวไกนิ่มนวลและสัมพันธ์กับท้ายปืนไหม
กระสุนกระจาย
   วิเคราะห์เกี่ยวกับการเล็ง การควบคุมไกปืนและการรักษาสภาพ
   ศึกษาดูว่ามีแบบฝึกหัดใดที่ยังไม่ได้กระทำ
ต่ำ/ต่ำมาก
   นิ้วที่เหนี่ยวไกวางที่จุดศูนย์กลางของหรือไม่
   ใช้แรงเหนี่ยวไกมากกว่าปกติหรือไม่
   ศูนย์หน้าอยู่ระดับเดียวกับศูนย์หลังหรือไม่
   มีปัญหาเกี่ยวกับการสะท้อนกลับ (Recoil) ไหม
   จุดรวม (focus) เลยศูนย์หน้าไปแทนที่จะอยู่เหนือศูนย์หน้า
ต่ำ/ซ้าย
   การเหนี่ยวไกนิ่มนวลและสัมพันธ์กับท้ายปืนไหม
   นิ้วที่เหนี่ยวไกพ้นจากด้านปืนหรือเปล่า
   มีการรักษาสภาพหรือไม่
ซ้าย/แนวราบ
   แสง 2 ข้างของศูนย์หน้าเท่ากันหรือไม่
   แนวเล็งเคลื่อนไปทางซ้ายระหว่างการถือปืนหรือไม่
   มีช่องว่างระหว่างนิ้วที่เหนี่ยวไกกับด้ามปืนไหม
สูง/ซ้าย
   ข้อศอกและข้อมือนิ่งไหมระหว่างการยิง
   มีการสะท้อนกลับของปืนหรือไม่
   การเหนี่ยวไกนิ่มนวลและสัมพันธ์กับท้ายปืนหรือไม่
แนวดิ่งแคบ
   ศูนย์หน้าสัมพันธ์กับศูนย์หลังหรือไม่
   มีการหายใจสะดุดระหว่างการยิงหรือเปล่า
   เหนี่ยวไกก่อนเล็งพื้นที่เป้าหมายไหม
   ฝึกมาเพียงพอหรือไม่
แนวราบ
   ตัวส่ายไหม
   เท้าแยกห่างกันไปหรือไม่
   การกำด้านปืนคงที่ไหม
   จุดศูนย์กลาง (focus) อยู่ตรงไหนของศูนย์หน้า
เกาะกลุ่มตรงกลาง
   รูปแบบที่คาดหวัง และเป็นที่ต้องการของทุกคน

[จะเด็ด]

นี่คือผลสุดท้ายที่เราจะได้รับ ถ้าเรามีการฝึกฝนการใช้พื้นฐานอย่างถูกต้อง ซึ่งจะต้องใช้ความชำนาญผสมผสานกับการฝึกอย่างต่อเนื่อง

“ใจ” ความอดทน ความมั่นใจ และมีความจริงใจ นั่นแหละที่จะทำให้การยิงปืนได้บรรลุถึงเป้าหมาย ทำไมนักกีฬายิงปืนบางคนทำการซ้อมยิงดี แต่พอเข้าทำการแข่งขันแพ้ทุกครั้ง คะแนนซ้อมเคยได้สูงๆ แต่เวลาแข่งตกลงอย่างไม่น่าเชื่อ นั่นคือ “ใจ” ไปทำอารมณ์กับสิ่งแวดล้อม กลัวบ้าง เต้นบ้าง ไม่พอใจเสียงรบกวนบ้าง ผู้แข่งข้างเคียงทำลายสมาธิบ้าง ทำให้ไม่มีความจริงใจ ไม่ตั้งใจยิงปืนอย่างแท้จริงแล้วจะทำให้ท่านยิงปืนได้ดีอย่างไร ผลก็คือ “แพ้”
   
   สรุป  ถ้าท่านถือปืนไม่นิ่ง แสดงว่าท่านจัดที่ทางไม่ถูกต้อง
   และถ้าท่านเหนี่ยวไกทำให้ปืนไหวไม่นิ่ง แสดงว่าท่านกำคอปืนไม่ถูกตำแหน่ง

[จะเด็ด]

หลังจากที่ท่านศึกษาการยิงที่ถูกวิธีแล้ว การที่จะฟังผมเล่าอะไรต่อมิอะไรจะได้สนุกขึ้น นะครับ

ตอนนี้ ขอเวลาไปยิงปืนกะเจ้าจะเด็ดน้อยก่อนนะ เพราะตอนนี้มันยืนตาห้อยเป็น อัณฑะวัวฮินดูบาซิลเลย กั๊กๆๆๆ

[sitta.]

คุณจะเด็ดว่าจะถามตั้งแต่แรกก็มัวแต่ชักใบให้เรือเสียจนลืมถามว่า
คาลิเบอร์ 6.0 มม. มันใช้กระสุนแบบไหนครับ หัวตะกั่วหรือเปล่า
หรือว่าพลาสติก

ถ้ากระสุนเป็นพสาสติก พระเอกในเรื่องนี้ก็แคล้วคลาดปลอดภัยใช่หรือเปล่าครับ
หรือว่าเขาถือว่าเป็นอาวุธปืนอย่างที่นักกีฬาใช่กัน
เหมือนติดหนังหลังข่าวเลย

[จะเด็ด]

คุณจะเด็ดว่าจะถามตั้งแต่แรกก็มัวแต่ชักใบให้เรือเสียจนลืมถามว่า
คาลิเบอร์ 6.0 มม. มันใช้กระสุนแบบไหนครับ หัวตะกั่วหรือเปล่า
หรือว่าพลาสติก

ถ้ากระสุนเป็นพสาสติก พระเอกในเรื่องนี้ก็แคล้วคลาดปลอดภัยใช่หรือเปล่าครับ
หรือว่าเขาถือว่าเป็นอาวุธปืนอย่างที่นักกีฬาใช่กัน
เหมือนติดหนังหลังข่าวเลย

ใจเย็นครับน้าสิทธา ใจร้อนเป็นวัยรุ่นเลย หนังชีวิตมันต้องยาวกันหน่อย ไม่งั้นจะเป็นตำนานจะเด็ดหรือครับ เรื่องจบเมื่อใด ต่อไปร้านขายปืนต้องปิดกันเป็นแถว แถววังฯ ต้องเปลี่ยนไปขายผ้าเป็นแน่แท้ เพราะนักเล่นปืนจะหันมาสั่งปืนจากนอกมาเล่นเองครับ  (หวังลมๆแล้งไปเรื่อยตู)

[จะเด็ด]

เมื่อศกที่ 23 กันยายน 2552 ณ ทุ่งพระสุเมร ท้องที่ ที่ซึ่งจะเด็ดออกไปนั่งเหล่นักร้องบ่อยๆ แต่วันนี้เห็นที่จะเกิดเหตุอันไม่คาดฝันเป็นแน่แท้ พลันหางตาข้างซ้ายก็สั่นระริก เหมือนจะบอกว่า นับแต่วินาทีนี้โชคชะตาของจะเด็ดอาจจะเปลี่ยน โอ้ชะตาเอ๋ย ลมหายใจเป็นของเจ้า แต่น้องแตนเธอเป็นผู้ลิขิต คิดถึงเธอเหลือเกิน แม้เธอจะดูอวบอูมสมบูรณ์ไปสักหน่อย มองตรงไหนความสวยของเธอก็ไม่ต่างจากสุกร แต่เพลานี้เธอคือความหวัง เกือบเดือนแล้วซินะที่จะเด็ดเฝ้าหวนคะนึงหาแต่เธอทุกลมหายใจ โอ้สุดที่รัก ป.2 ณ บัดนี้เธอถือกำเนิดหรือยังหนอ

และทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด สามครั้งซ้อนๆ เสียงแบบนี้มันส่งความหมายมาว่า ไม่ใช่ผู้ที่มีเบอร์อยู่ในเมมแน่เลย มันต้องเป็นน้องแตน ณ ป.2 แน่ๆเลย

ผมรีบกดรับทันที แล้วเกร็งเสียงให้เหมือนน้าสมบัติที่สุด ว่า โอ้สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมรับใช้ไม่ทราบครับ มีเสียงหวานแหววตอบกลับมาว่า สวัสดีคะ ดิฉันชื่อ จุดๆๆๆ ขออนุญาตเรียนสายกับคุณจะเด็ดค่ะ ใช่ครับผมจะเด็ดครับ ค่ะดิฉันจะเรียนสายว่า ครบกำหนดจ่ายบัตรเครดิตแล้วค่ะ โปรดดำเนินการด้วยนะค่ะ สวัสดีค่ะ

ปาดโถ... เซ็งชีวิตหว่ะ ไรว่ะทวงได้ทุกเดือน ผมแน่ใจไว้ได้เลยว่า อีกไม่เกินห้านาที จะต้องมีเสียงหวานแหววโทรมาอีกบัตรแน่เลย

ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด มาแล้วสามครั้งซ้อนๆ แต่ยังผมยังไม่รับ ผมยกหน้าจอขึ้นมาดู เบอร์มือถือผู้ใดหว่า นั้นแน่อย่าหลอกตูเลยทวงหนี้บัตรแน่ๆ ผมปล่อยให้มันร้องอีกสามครั้งพอให้สะใจ ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด พอสิ้นเสียงผมกดรับแล้วรีบกรอกเสียงเน่าๆของผมลงไปทันที รู้แล้วโทรทวงอยู่ได้ สงสารกันมั่งกำลังเซ็งชีวิตว้อย   เสียงปลายทางไม่มีปฏิกิริยา เสียงนั้นตอบมาอย่างราบเรียบ สวัสดีค่ะ ใบป.2 ของคุณเสร็จแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ

ปาดโถ่อีกทีเถอะแม่เจ้า ขอบคุณมากน้องแตนคนสวยแม้จะสวยแบบสุกรก็เถอะ ยกโทษให้พี่จะเด็ดด้วย ที่ผ่านๆมาเข้าใจเธอผิดมาตลอด

[Terk Tark]

เมื่อศกที่ 23 กันยายน 2552 ณ ทุ่งพระสุเมร ท้องที่ ที่ซึ่งจะเด็ดออกไปนั่งเหล่นักร้องบ่อยๆ แต่วันนี้เห็นที่จะเกิดเหตุอันไม่คาดฝันเป็นแน่แท้ พลันหางตาข้างซ้ายก็สั่นระริก เหมือนจะบอกว่า นับแต่วินาทีนี้โชคชะตาของจะเด็ดอาจจะเปลี่ยน โอ้ชะตาเอ๋ย ลมหายใจเป็นของเจ้า แต่น้องแตนเธอเป็นผู้ลิขิต คิดถึงเธอเหลือเกิน แม้เธอจะดูอวบอูมสมบูรณ์ไปสักหน่อย มองตรงไหนความสวยของเธอก็ไม่ต่างจากสุกร แต่เพลานี้เธอคือความหวัง เกือบเดือนแล้วซินะที่จะเด็ดเฝ้าหวนคะนึงหาแต่เธอทุกลมหายใจ โอ้สุดที่รัก ป.2 ณ บัดนี้เธอถือกำเนิดหรือยังหนอ

และทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด สามครั้งซ้อนๆ เสียงแบบนี้มันส่งความหมายมาว่า ไม่ใช่ผู้ที่มีเบอร์อยู่ในเมมแน่เลย มันต้องเป็นน้องแตน ณ ป.2 แน่ๆเลย

ผมรีบกดรับทันที แล้วเกร็งเสียงให้เหมือนน้าสมบัติที่สุด ว่า โอ้สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมรับใช้ไม่ทราบครับ มีเสียงหวานแหววตอบกลับมาว่า สวัสดีคะ ดิฉันชื่อ จุดๆๆๆ ขออนุญาตเรียนสายกับคุณจะเด็ดค่ะ ใช่ครับผมจะเด็ดครับ ค่ะดิฉันจะเรียนสายว่า ครบกำหนดจ่ายบัตรเครดิตแล้วค่ะ โปรดดำเนินการด้วยนะค่ะ สวัสดีค่ะ

ปาดโถ... เซ็งชีวิตหว่ะ ไรว่ะทวงได้ทุกเดือน ผมแน่ใจไว้ได้เลยว่า อีกไม่เกินห้านาที จะต้องมีเสียงหวานแหววโทรมาอีกบัตรแน่เลย

ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด มาแล้วสามครั้งซ้อนๆ แต่ยังผมยังไม่รับ ผมยกหน้าจอขึ้นมาดู เบอร์มือถือผู้ใดหว่า นั้นแน่อย่าหลอกตูเลยทวงหนี้บัตรแน่ๆ ผมปล่อยให้มันร้องอีกสามครั้งพอให้สะใจ ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด ตู๊ด ตี๊ด แต๊ด พอสิ้นเสียงผมกดรับแล้วรีบกรอกเสียงเน่าๆของผมลงไปทันที รู้แล้วโทรทวงอยู่ได้ สงสารกันมั่งกำลังเซ็งชีวิตว้อย   เสียงปลายทางไม่มีปฏิกิริยา เสียงนั้นตอบมาอย่างราบเรียบ สวัสดีค่ะ ใบป.2 ของคุณเสร็จแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ

ปาดโถ่อีกทีเถอะแม่เจ้า ขอบคุณมากน้องแตนคนสวยแม้จะสวยแบบสุกรก็เถอะ ยกโทษให้พี่จะเด็ดด้วย ที่ผ่านๆมาเข้าใจเธอผิดมาตลอด

[komatsu]

อ้ายจะเด็ดเข้าใจ๋กั๊กจุดคลายแม็คขนาดน่อ
จะอี้ต้องโตยแบบบ่อฮื้อคลาดสายต๋า

[จะเด็ด]

ตูได้ใบอนุญาตป.2 ให้ซื้อปืนจากต่างประเทศแล้วโว้ย

ผมไม่รอช้า รีบอาบน้ำนุ่งกุงเกง ทั้งนอกและในอย่างละตัว ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่ผมจะใส่กุงเกงในตัวเดียวขับรถไปไหนต่อไหน จนเป็นเรื่องปกติ ซึ่งเรื่องนี้ใครๆก็ทำกันทั้งประเทศ ยกเว้นคนที่ไม่ปกติที่อาจจะใส่กุงเกงในสองตัวไปไหนต่อไหน

วันนี้เป็นวันพุธ โบราณเข้าว่าไว้ ว่าห้ามตัด วันพฤหัส สระบ่ดี คือห้ามสระผมนั้นแหละสระแล้วมันไม่ดี ตอนอาบน้ำผมก็เลยไม่ตัดขนจมูก เพียงแต่โกนหนวดอย่างเดียว ส่องกระจกชะโงกดูเงาหัวตัวเอง ก็เห็นว่ายังอยู่ครบ แต่ที่น่าเกียดก็คือ เจ้าขนจมูกที่โผล่ล้ำหน้าออกมาเกือบเซนติเมตร จะตัดก็ไม่ได้ เพราะโบราณห้ามไว้ แต่หนวดไม่ได้ตัด โกนเอา

เก้าโมงครึ่ง ตามเลขยามสามตา จะเด็ดมายืนสายตูดอยู่ที่หน้าอำเภอ ล็อครถเสร็จก็เดินตัวตรงไปหน้าห้องปลัดทันที โดยที่ไม่ทันได้สังเกต ทันใดนั้นมีชายฉกรรจ์ ผู้หนึ่งตรงปรี่เข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว แล้วเขาผู้นั้นก็ถามว่า “ปลัดใช่ไหมครับ ผมรอท่านมาหลายวันแล้ว” ขณะเดียวกันหูผมอื้ออึงไปด้วยคำว่า ป.2 ป.2 ป.2 ป.2 ป.2 ป.2.ดังก้องอยู่ในหัวผม ผมจำได้ว่าเขาถามว่าจะไปห้องปลัดหรือครับ ผมจึงตอบไปว่า “ใช่ครับ” เท่นั้นแหละงานเข้าเลย ชายผู้นั้นล้วงเอาสิ่งหนึ่งออกมาจากเอวด้านหลัง “ท่านครับเสี่ยโบ้ยฝากของที่ท่านปลัดอยากได้มาให้ครับ” แล้วชายผู้มันก็ส่งวัตถุต้องสงสัยสีดำเหลือบๆมาที่หน้าอกกึ่งหน้าท้องของผม แบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมผงะถอยหลังไปสองก้าว จึงแลเห็นวัตถุต้องสงสัยนั้นได้ชัดเจน ผมไม่อยากชื่อสายตาของตัวเอง มันเกิดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผมได้อย่างไร ในมือของชายผู้นั้นเขากำสิ่งนั้นไว้แน่น ผมจำได้อย่างชัดเจน ผมเคยเห็นมันมาแล้ว แต่มันไม่ใหญ่ขนาดนี้ แต่นี่มันใหญ่มาก ใครโดนเข้าไปมีสิทธิท้องแตกตาย มันคือ “ปลัดขิกหลวงพ่ออู๋” เกจิดังแห่งสัตหีบ

[403-414-รักในหลวง]

ตูได้ใบอนุญาตป.2 ให้ซื้อปืนจากต่างประเทศแล้วโว้ย

ผมไม่รอช้า รีบอาบน้ำนุ่งกุงเกง ทั้งนอกและในอย่างละตัว ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่ผมจะใส่กุงเกงในตัวเดียวขับรถไปไหนต่อไหน จนเป็นเรื่องปกติ ซึ่งเรื่องนี้ใครๆก็ทำกันทั้งประเทศ ยกเว้นคนที่ไม่ปกติที่อาจจะใส่กุงเกงในสองตัวไปไหนต่อไหน

วันนี้เป็นวันพุธ โบราณเข้าว่าไว้ ว่าห้ามตัด วันพฤหัส สระบ่ดี คือห้ามสระผมนั้นแหละสระแล้วมันไม่ดี ตอนอาบน้ำผมก็เลยไม่ตัดขนจมูก เพียงแต่โกนหนวดอย่างเดียว ส่องกระจกชะโงกดูเงาหัวตัวเอง ก็เห็นว่ายังอยู่ครบ แต่ที่น่าเกียดก็คือ เจ้าขนจมูกที่โผล่ล้ำหน้าออกมาเกือบเซนติเมตร จะตัดก็ไม่ได้ เพราะโบราณห้ามไว้ แต่หนวดไม่ได้ตัด โกนเอา

เก้าโมงครึ่ง ตามเลขยามสามตา จะเด็ดมายืนสายตูดอยู่ที่หน้าอำเภอ ล็อครถเสร็จก็เดินตัวตรงไปหน้าห้องปลัดทันที โดยที่ไม่ทันได้สังเกต ทันใดนั้นมีชายฉกรรจ์ ผู้หนึ่งตรงปรี่เข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว แล้วเขาผู้นั้นก็ถามว่า “ปลัดใช่ไหมครับ ผมรอท่านมาหลายวันแล้ว” ขณะเดียวกันหูผมอื้ออึงไปด้วยคำว่า ป.2 ป.2 ป.2 ป.2 ป.2 ป.2.ดังก้องอยู่ในหัวผม ผมจำได้ว่าเขาถามว่าจะไปห้องปลัดหรือครับ ผมจึงตอบไปว่า “ใช่ครับ” เท่นั้นแหละงานเข้าเลย ชายผู้นั้นล้วงเอาสิ่งหนึ่งออกมาจากเอวด้านหลัง “ท่านครับเสี่ยโบ้ยฝากของที่ท่านปลัดอยากได้มาให้ครับ” แล้วชายผู้มันก็ส่งวัตถุต้องสงสัยสีดำเหลือบๆมาที่หน้าอกกึ่งหน้าท้องของผม แบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมผงะถอยหลังไปสองก้าว จึงแลเห็นวัตถุต้องสงสัยนั้นได้ชัดเจน ผมไม่อยากชื่อสายตาของตัวเอง มันเกิดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผมได้อย่างไร ในมือของชายผู้นั้นเขากำสิ่งนั้นไว้แน่น ผมจำได้อย่างชัดเจน ผมเคยเห็นมันมาแล้ว แต่มันไม่ใหญ่ขนาดนี้ แต่นี่มันใหญ่มาก ใครโดนเข้าไปมีสิทธิท้องแตกตาย มันคือ “ปลัดขิกหลวงพ่ออู๋” เกจิดังแห่งสัตหีบ

ยกเว้นอีกคนครับ ใส่กางเกงในไว้ข้างนอกครับ(SUP.....)

[จะเด็ด]

ผมรีบโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน  จะเอามาให้ตูทำไม บ้าเจงๆ ของตูก็มีแล้วขนาดก็ไม่แพ้กับที่นายถือมาหรอก เรื่องนี้ถามน้าสิทธาได้ รับไว้เถอะครับท่านปลัด เสี่ยโบ้ยบอกว่าให้ผมส่งให้กับปลัดกับมือเลย อ้าวงั้นพี่ก็เอาไปให้ปลัดซิ เอามาให้ผมทามมาย ของผมก็มีอยู่แล้ว จะดูมัยจะถกขากางเกงให้ดู อ้าว คราวนี้ชายผู้นั้นร้องบ้าง ไม่ใช้ปลัดหรือครับ ก็ไม่ใช่ซิ เป็นอันว่าใกล้บ้าทั้งคู่ เราสองคนต่างมองหน้าแล้วก็หัวเราะ เอ่อเพ่ ผมขอดูปลัดหน่อยดิ อันที่เพ่จะให้ผมเมื่อกี้เนี๊ยะ ไม่ได้ของหวงเสี่ยโบ้ยเลย ให้ใครดูไม่ได้ อ้าวงั้นผมเป็นปลัดก็แล้วกันส่งมาให้ผมซะดีๆ ชายผู้นั้นยิ้มเรี่ยราดเป็นขี้เด็กเลยครับ

เมื่อผ่านการเป็นปลัดกำมะลอมาได้ ผมก็มายืนโด่เด่กุมไข่ดันหน้าโต๊ะคุณท่านหญิงแตน หล่อนก็กำลังวุ่นวายอยู่กับการโทรหาคนนั้น โน้น นี้ ด้วยมือถือสองเครื่องอยู่แบบเดิม ผมยืนกุมไข่ที่พยายามดันอยู่นั้น ผมก็ปล่อยให้หล่อนพูดโทรไปเรื่อยๆ ผมไม่รีบร้อน เพราะสายตาของผมกำลังสอดสายหาน้องหญิงตูมๆคนนั้น ว้า !! เธอคงครบวาระการแสดงตูมๆที่นี่แล้วหล่ะ แม่กระดุมสองเม็ด เธออยู่ไหนหนอ

มาติดต่อรัยเพ่ ว้ายสะดุ้งไข่หดเลยตู เสียงของท่านหญิงแตน จิกมาที่กลางใจผมพอดี ง่า!! คือกาผมจะมาเอานะครับ หล่อนหันหน้ามาทำตาเขียวปั๊ด ผมรีบหลบตาวูบ ไข่ดันหดลงไปอีกหาแทบไม่เห็น ผมรีบระล่ำระลักตอบอีกครั้ง คือ... ก็คุณท่านหญิงแตนโทรให้ผมมาเอาไม่ใช่หรือขอรับ วันนี้เลยปลีกวิเวกกะมาเอาให้เสร็จๆกันไป ชื่ออะไรล่ะเรานะ คือง่า..จะเด็ดครับ แค่นั้นเองครับ หล่อนแหงนหน้ามองผมทันควัน เอาละตูเห็นทีจะไม่รอดแน่คราวนี้ ผมรีบเอามือขึ้นมาปิดบังใบหน้า พอมือโดนปากจึงนึกขึ้นมาได้ว่า ตูโกนหนวดมาแล้วนี่หว่า จะเด็ดคนที่หล่อนจำได้ คนนั้นมันมีหนวด ส่วนตูไม่มี แฮะๆสาธุอย่าจำได้เลย

หล่อนจ้องหน้าผมสักครู่แล้วส่ายหน้านิดๆ ผมอ่านปากที่เธอบ่นเบาๆว่า “คงไม่ใช่อีตาบ้านั้น”
ครับท่านผู้ชม วันนั้นผมก็คว้าใบป.2 มาสองใบ ทางราชการจะมีทั้งหมด 3 ใบ
ส่วนที่ 1 เขาจะติดเล่มต้นขั้วไว้
ส่วนที่ 2 และ 3 จะให้เรามา
ทั้งสามส่วนนี้ จะเหมือนกันอย่างกะคูแฝด ส่วนจะดูว่าใบไหนเป็นส่วนที่ 2 หรือ 3 ต้องดูที่ตราสิงห์แดงประทับ เอาสองใบนั้นมาต่อชนกัน อันไหนอยู่หน้าก็เป็นส่วนที่ 2
จำกันให้ดีนะครับ ตรงนี้สำคัญ จะมีผลอย่างมากต่อการเอาปืนออกจากด่านศุลกากร

[tip1976 - รักในหลวง]

ยินดีด้วยครับพี่