เกิดความอยากรู้ ลองค้นหากระทู้เก่าๆ ดูยังไม่เห็นว่ามีใครโพสต์ไว้ เลยตัดสินใจตั้งกระทู้ครับ
-------------------------------
วัตถุประสงค์ตรงๆ ของปืน คือ เป็นอาวุธสำหรับ "ยิง" เพื่อป้องกันตนเอง
แต่จะมีใครสักกี่คนที่เคยทำแบบนั้น
และแม้ว่าเราจะไม่สนับสนุนให้ใครต้องทำอย่างนั้น
แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ต้องยิงคนจริงๆ อยากทราบว่า อารมณ์ ความรู้สึกเป็นอย่างไรครับ ทั้งก่อนยิง ขณะยิง และหลังจากยิงแล้วครับ
---------------------------
กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการสื่อถึงความรุนแรง แต่ต้องการคำตอบหรือความเห็นที่ผู้ตั้งกระทู้คิดว่าจะเป็นประโยชน์ครับ
ความรู้สึกก่อนยิง..สับสน คิดถึงผลลัพย์แห่งความเดือดร้อนที่จะต้องตามมา แล้วก็กลัวครับ
ความรู้สึกขณะยิง..ก็คือต้องยิง ต้องโดน ถ้าไม่โดนเขาเราก็โดน
ความรู้สึกหลังยิง..กลัว จะเอายังไงต่อไป -_-:
ถ้าไม่ถึงที่สุดขนาดที่ว่าจะต้องแลกชีวิตกัน โดยส่วนตัวผมแนะนำให้ต่างคนต่างไปหรือใช้หลักของกฎหมายจัดการครับ เพราะทันทีที่กระสุนนัดแรกออกจากปลายกระบอกไป ชีวิตไม่ใครก็ใครจะเปลี่ยนไปในทันที
แถวบ้านผมประมาณปี 38 -39 เคยมีเจ้าของร้านของชำในหมู่บ้านอายุเกิน 65 ปีอยู่บ้านคนเดียว ตกกลางคืนได้ยินเสียงที่หน้าต่างเเละมั่นใจว่าเป็นเสียงคนกำลังงัดร้านตัวเอง เลยยิงปืนสวนหน้าต่างที่กำลังถูกงัดออกไป
แต่ปัญหาคือยิงไปหลายนัด คนงัดโชคดีโดนนัดแรกเเล้วร่วงนัดต่อๆ ไปเลยไม่โดน สุดท้ายคนร้ายก็โดนคดีติดคุก ลุงแกก็สู้คดีอยู่หลายปี...เท่าที่พอจำได้ศาลว่าคนร้ายไม่มีอาวุธ สุดท้ายไม่ติดคุกแต่น่าจะเสียไปเยอะ ทั้งค่าทนาย ค่าเสียหายให้คนร้าย
