ผมเคยร่วมเป็นครูฝึกภาคสนามใน กองอำนวยการฝึกนักศึกษาวิชาทหาร มาครั้งสองครั้ง .................
เจอทุกครั้ง ................ แต่ไม่มากและมีอาการขนาดที่เจ้าของกระทู้นำมาลงภาพ
ในความรู้สึกของความเป็นครู .............. ผมมองเด็กๆเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ครับ และถ่ายทอดความรู้ให้อย่างจริงใจ ...........รวมทั้งมองเขาเหล่านั้นด้วยความเอ็นดู และระคนไปด้วยความหมั่นไส้แบบขำๆ..............
ความเอ็นดูระคนหมั่นไส้แบบขำๆ นี่แหละครับ ............ จึงกลายเป็นลูกเล่นเพิ่มเติมจากบรรดาเหล่าครูฝึก ที่สรรหามาเล่น จนลูกศิษย์ทั้งหมด "จดจำไปจนวันตาย"
เห็นอดีต นศท.หลายๆท่าน เล่าให้ฟังว่าเคยโดนครูฝึกใส่ลูกเล่นจนลำบากแทบล้มประดาตาย เพราะมี นศท.แต๋วแตกอยู่ในกลุ่ม.............นั่นแหละครับ จุดมุ่งหมายแฝงของบรรดาครูฝึก..................
เพราะถ้าไม่เล่น ก็ไม่สนุก ......................และที่สำคัญถ้าไม่เล่น แล้วท่านๆอดีต นศท.จะไม่มีเรื่องมาเล่าขานกันให้พรรคพวกและลูกหลานฟังได้อย่างไร.................
นศท.แต๋วแตกกลุ่มนี้ ในอนาคต อาจจะเป็นตำนานฮาๆของคนพิษณุโลกทั้ง ทหารและพลเรือนก็ได้
