https://www.facebook.com/jarunpuntunon?hc_ref=SEARCHจรัญ พันธุนนท์
11 กุมภาพันธ์ เวลา 12:23 น. ·
ผมเห็นท่าน Nipat เขียนบทความนี้ทำให้ผมนึกถึงความทรงจำเก่า ที่ไม่ลืม มันมีความหลังดีๆที่น่าจดจำครับ
ปี พศ.ไม่ต้องไปจำมันครับเราไปยึดเเละขน อาวุธเขมรสามฝ่ายมาหลายร้อยคันรถบรรทุก
มีเจ้า AK -47 ใหม่อยู่ในไข้ข้นแทบจะตั้งกองทัพได้ หนึ่ง กองทัพ ส่วนที่ใช้แล้วเเต่ใช้งานได้อีกมากมาย
รวมอุปกรณ์อะหลั่ย อยู่เป็นสิบยี่สิบปีสบาย ผมเคยเสนอให้เอาออกมาใช้ทดแทน M -16 A1 ที่ชำรุด
เพราะเคยพ่านสมรภูมิเวียดนามลาว มาอย่างโชกโชน เรากำลังจะเปลี่ยน M-16A1ทิ้งเพราะซ้อมอย่างไรก็คงไม่ฟื้นคืนชีพ เเน่นอน
แต่ข้อเสนอก็ตกไปอย่างเศร้า กองทัพต้องการเอา M-16A2และA4. ไอ้เจ้า AK - 47ก็นอนเก็บตัวเงียบอยู้ในลัง
บางส่วนก็ถูกเเยกชิ้นส่วน ขายทิ้งเป็นซากเศษเหล็ก น่าเสียดาย ผมถูกตำหนิว่า เค้าจะซื้อมาเสนออะไรไม่เข้าท่า
เเต่ก็ไม่แปลกใจอะไร สักวันแม่งต้องเอามาใช้เเล้ววันต่อมาภายหลังมันก็จริงอย่างที่คิด ลังเเตกเอาใช้ในกองทหารพราน เเละจะซื้อเพิ่มเติม.
ผมก็เข้ามาเกี่ยาวข้อง หาราคา กลาง AK-47. ราคากระบอก ไม่ถึงหมื่น แต่กับมีคนตั้งราคากลางกระบอก 3-4หมื่น
เลยตกใจไม่รู้จริงราคามาจากใหน ถามไปถามมา ที่ใหนคนตั้งราคาคนมีใบสั่งเเละคนกันเองเลยเลยประธานต้องยกเลิกไป
ไม่รู้ใครหน้าเเตกแต่ที่รู้ผมกับท่านประธานโดนเเดกครับ. นี่ความทรงจำที่ไม่อยากจำใหนๆๆก็ใหนๆๆเเล้วขอเติมอีกนิด
ตอนนี้มีประมาณ 40 กว่าประเทศในที่สามารถผลิตออกขายและใช้เอง ผมเคยเสนอให้นายว่าเราน่าจะผลิต เจ้าอาก้า
บางเพราะ จริงแล้ว ปืนอาก้าไม่มีการสงวนสิทธิ์อะไรเราสามารถต่อยอดได้ ซึ่งของเรามีโรงงาน ผลิตปืนเยอรมัน HK 33
ในที่สุดก็ล้มไม่เป็นท่า ทุกวันนี้โรงงาน Hk 33 เเทบจะเป็นโรงเศษซากเครื่องหรือ ซากเหล็ก เก่าที่เอาไว้โชว์ผลงานในอดีต ที่เเสนเสียดาย
ผมยอมรับว่าเป็นโรงงานที่ทันสมัยในอดีต. แต่ ณ วันนี้ มันกินค้าน้ำค่าไฟ หรือ กินค่าบำรุงรักษาไปวันๆๆ น่าเสียดาย.
เพราะกองทัพบอกว่าซื้อดีกว่า. ทำเอง กรรมแท้ๆ ผมเคยพูดแบบน้อยใจ ว่าทุบมันทิ้งเเล้วเอาเครื่องจักรไปชั่งกิโลขายเอาเงินไป ซื้ออาวุธดีกว่า.
ขืนยังเอาโรงงานไว้มันเท่ากับ เสียงบไป วันๆไม่รู้ว่าเข้ากระเป๋าใครๆ.
