วันนั้น วันที่ผมอายุครบ 20 ปี ผมเองก็ไม่ทราบว่า คนที่อายุ 40 ปี
มองผม เช่นไร ครับ...
วันนี้ วันที่ผมอายุ 40 ปี ผมถึงทราบว่า คนอายุ 40 ปี ในวันนั้น
มองผมเช่นไร ครับ
แต่ขณะเดียวกัน ผมก็ไม่เข้าใจมุมมองของคนอายุ 75 ปี เช่นกัน
ข้าราชการในตำแหน่ง นายอำเภอ นั้น
เป็นข้าราชการ ระดับ 8 และ 9 ตามลำดับ
กว่าจะมาถึงวันนี้ ในตำแหน่ง นายอำเภอ หรือผู้อำนวยการกอง
ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ครับ...
กว่าจะเรียนจบอายุ 21 ปี สอบบรรจุเข้ารับราชการในระดับ 3
กว่าจะไต่มาถึงระดับ ผู้อำนวยการกอง, ผู้อำนวยการสำนัก
ไม่ได้จับสลาก ครับ...
มุมมอง การผ่านงาน ประสบการณ์ มิใช่น้อย ๆ
ผมว่า นายอำเภอท่านนี้ น่าจะมีอายุอานามไม่น้อยทีเดียวครับ
อย่างน้อย ๆ ก็ 45 ปี ขึ้นไปครับ...
เห็นด้วยครับ เมื่ออายุมากขึ้นประสบการณ์มากขึ้นการตัดสินใจจะรอบคอบยิ่งขึ้น
ผมมีศักดิ์และสิทธิ ในระดับ 8 ตั้งแต่อยู่ระดับ 6 ก้มหน้าก้มตาทำงานมาอีกนาน
กว่าจะมีปัญญาซื้อปืนได้อย่างสะดวกก็ไม่กี่ปีมานี้เพราะลูกโตแล้ว
ผมถูกปฏิเสธการออก ป.3 ปืนยาวเดี่ยวลูกกรด ขนาด .22 เมื่อ 29 ส.ค. 51 นี้
โดยความรวมว่า มีปืนหลายกระบอก โดยท่านนายอำเภอ เขียนรายการมาเลยว่า
มีขนาดอะไร จำนวนเท่าไร ผมตั้งหลักไตร่ตรองอยู่หลายวันจึงไปขอความกรุณา
จากท่านปลัดซึ่งท่านแนะนำให้ผมไปขอร้องพี่ในสายงานของผมซึ่งสนิทกับ
ท่านนายอำเภอ ผมคิดอยู่ว่า หากผมไปหาพี่เพื่อขอความช่วยเหลือพี่ก็ไม่ปฏิเสธ
ที่จะช่วยผมอย่างแน่นอน แต่ผมอาจทำให้พี่อึดอัดหรือเปล่าผมก็ไม่ทราบ
และพี่ก็คงไม่บอกผม หากผมขอพบนายอำเภอเพื่อหาขอยุติจะกลายเป็น
ผมพูดไม่รู้เรื่องหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ จะเกิดความเข้าใจผิดโต้เถียงกัน
เพราะมองคนละมุมหรือไม่ ผมยกตัวอย่างเรื่องนี้เพราะบางครั้งถ้าเราคำนึง
แต่กฏหมายแล้วเอาชนะคะคานอย่างเดียว ความสัมพันธ์ในรูปแบบไทย ๆ ก็หายไป
ผมมองดูก็รู้สึกได้ว่า คนมหาดไทยก็กลัวที่คนศึกษาธิการจะฟ้องอยู่เหมือนกัน
มันเลยดูเหมือนว่าพวกเราต่างหวาดระแวงกันเกินไปหรือไม่
ผมไม่เคยมีความคิดจะฟ้อง ผมมีความคิดอยากคุยกันด้วยเหตุด้วยผลเหมือนอดีตมากกว่า
ผมยังประทับใจกับปืนกระบอกแรกในชีวิต ขนาด .45 ผมบรรจุใหม่ ๆ ที่ตาก
ห้วงเวลานั้นคนรุ่นเก่าคงทราบดีว่าแม่สอดค่อนข้างยุ่งเหยิง ผมมาขอ ป.3 ที่พิษณุโลก
เพราะทะเบียนบ้านอยู่ที่นี่ ท่านนายอำเภอไม่ให้ ท่านปลัดอายุมากแล้วคงเอ็นดู
แนะนำว่า คนหนุ่มไฟแรงปืนกระบอกแรกด้วย เข้าไปขอท่านเองเลย
ผมนั่งดูนายอำเภออยู่นานพอควร หลังจากท่านบอกว่าผมไม่มีความจำเป็น
ท่านเป็นหวัดสั่งน้ำมูกตลอดเวลา ผมเรียนท่านเบา ๆ ว่า
ท่านครับผมคงไม่มีโอกาสอีกนานครับเพราะกระบอกนี้พี่คนรักขายให้ถูก ๆ ครับ
ท่านเซ็นให้ผมทันทีเลยครับ ปืนกระบอกที่ 2 ของผมห่างจากนั้นอีกนับสิบปีครับ
