เมื่อเย็นวันศุกข์ วันสิ้นเดือน ลูกน้องขอนุญาตไปกดเงินตั้งแต่เที่ยง แล้วก็หายไปเลย
ผมเลยต้องมานั่ง Down sever กว่าจะเสร็จ รอนานพอควร พอดีได้รับโทรศัพท์จาก คุณ Kai Millennium ( ไก่ ขอนแก่น ) ศิตย์ผู้น้องร่วมสถาบัน โทรมาแจ้งข่าวปืนโครงการ สน.อส. ที่ฝากให้แกไปดูให้ และแกแจ้งว่า พี่ผมไปเอา คูก้า 8000 มาแล้ว วันเสาร์นี้ไปลองกันไหม งานนี้คนชอบลองอย่างผมมีหรือจะพลาด ก็เลยเป็นที่มาของการทดสอบ ปืน สโตเกอร์ คูก้า 8000 กระบอกนี้ ปืนกระบอกนี้ใหม่เอี่ยมแกะกล่อง เจ้าของเพิ่งรับมาจาก สน.อส. เจ้าของยังไม่เคยยิง
การทดสอบยิงปืนกระบอกนี้ วัตถุประสงค์หลักคือ อยากลองยิง อยากศึกษาระบบปฏิบัติการ ระบบลำกล้องบิดตัวปลดกลอนหน่วงเวลา ไม่ได้หวังผลทางความแม่นยำมากนัก ภาพการทดสอบที่นำมาลง เป็นฝีมือของเจ้าของปืนเป็นผู้ยิง ที่จริงมีท่านอื่นและผมยิงไปหลายชุด แต่เพื่อไม่ให้เกิดความคิดอคติ ทั้งที่เจ้าของปืนบอกว่า พี่ว่าไปตามจริงเลย (ซึ่งอันที่จริงไม่ต้องบอกผมก็ทำอยู่แล้ว) และก็เช่นกัน
พวกกระผมไม่ได้เป็นนักทดสอบปืน แต่เป็นพวกอยากทดสอบ ดังนั้นข้อความที่โพสนี้ เป็นข้อมูลที่ได้จากการทดลองยิงจริง ในมุมมองของผม ไม่มีความเป็นวิชาการ
ไม่มีเอกสารอ้างอิง เรียกว่าเล่นกันแบบลูกทุ่ง จุดมุ่งหมายไม่ได้เชียร์หรือตำหนิ ปืนรุ่นนี้แต่ประการใด แต่เป็นการบอกกล่าวในมุมมองของคนที่ไม่ค่อยเชี่ยวชาญด้านปืนเท่าใดนักเป็นคนใช้ปืนระดับชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง
รูปปืนกระบอกอื่นยี่ห้ออื่นที่นำมาถ่ายประกอบ ก็ด้วยว่าแค่อยากเปรียบเทียบรูปร่าง หน้าตา ขนาด ให้ท่านที่ยังไม่เคยสัมผัส ได้ทราบเท่านั้น ที่จริงก็มีการยิงเปรียบเทียบกันบ้าง แต่ในความเห็นของผม ปืนทุกกระบอกดีหมด ไม่ดีเขาคงไม่กล้าทำมาขาย ปืนแต่ละกระบอกทำมามีวัตถุประสงค์ต่างกัน และกระผมไม่บังอาจเปรียบเทียบกับปืนรุ่นอื่นยี่ห้ออื่น แต่หาเป็นเพราะเกรงใจเจ้าของปืนก็หาไม่ แต่ด้วยประสบการณ์ความรู้ ที่ผมมีมันน้อยนิด จนไม่กล้าที่วิภาควิจารณ์ เปรียบเทียบได้
ครั้งแรกที่เห็น ปืนบรรจุกล่องสีฟ้า สวยงาม ขนาดกะทัดรัด เปิดดูพบปืนรูปร่างหน้าตาดูดี มองอย่างไรก็เป็นแบเรทต้า ลองจับลูบคลำดู ถามเจ้าของปืนว่าล้างปืนมาหรือยัง คือสำหรับปืนที่ใหม่มากๆ แกะออกจากกล่องครั้งแรกก่อนยิง ผมจะต้องล้างก่อนเสมอ ด้วยว่าจะได้ขัดล้างเอาน้ำมันที่เขาเคลือบปืนออก ตรวจดูความเรียบร้อยของปืน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในรูลำกล้องต้องล้างให้ดี เดี๋ยวอารามดีใจจะได้ยิงปืนใหม่ รีบยิงบางทีมีวัสดุอุดตันลำกล้อง จะทำให้ปืนเสียหายได้ อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวนะครับ
จากการสัมผัส ผิวสไลท์เรียบกว่า สมัยเป็นแบเรทต้า คูก้า 8000 หลายท่านที่เป็นผู้รู้ว่าไว้อย่างนั้น สไลท์เป็นเหล็ก โครงปืนเป็นโครงอัลลอยด์รมดำ ถ้าสโตเกอร์ นำเทคโนโลยี่วัสดุมาจาก แบเรทต้า ก็คงไม่น่าห่วงเรื่องความทนทาน เพราะแบเรทต้า ทำปืนประเภทนี้มานานแล้ว และการรมดำที่โครงปืน(หรือเขาเรียกว่าอย่างไรไม่ทราบ ผมขอเรียกว่ารมดำก็แล้วกัน) เท่าที่เห็นมา แบเรทต้าไม่ซีดจางหรือหลุดร่อนง่าย จะน่าเป็นห่วงก็ตรงที่ถูกขีดข่วนแล้วจะซ่อมผิวยากสักหน่อย ก็หวังว่าสโตเกอร์ 8000 รุ่นนี้คงยึดแบบอย่างต้นตำหรับอย่างเคร่งครัด
ปืนมีเซฟสองด้าน ตำแหน่งที่ตั้งก็เหมือนต้นตำหรับ คืออยู่บนสไลท์ การบริหารเซฟ สำหรับผมต้องเอามืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้เหนี่ยวไก บริหาร การกดลงเป็นการเข้าห้ามไกซึ่งทำหน้าที่ลดนกด้วย ที่จริงน่าจะเรียกว่าปุ่มลดนกมากว่า เพราะไม่ได้ห้ามไก แต่ทำให้ไกวึด ปุ่มค่อนข้างสูงและเป็นเหลี่ยมคม โดยเฉพาะด้านปลายปุ่ม ผมบริหารสไลท์โดยการรวบสไลท์ ใช้หัวแม่มือและนิ้วชี้ดันเข้าหาตัว พบว่าแง่ของปุ่มนี้เล่นเอาเจ็บมือ หรือใช้วิธีกระชากปกติก็ยังออกจะบาดมือ แต่ถ้าเข้าเซฟให้คันเซฟชื้ลงล่าง ก็บริหารได้ปกติไม่เจ็บมือ ดังนั้นที่บางท่านบอกว่า ขึ้นลำได้ง่ายอันนี้ผมขอแย้ง แต่ถ้ากดคันเซฟเข้าเซฟ(ลดนก)อันนี้จริง เข้าง่าย แต่ตอนจะยิงต้องปลดเซฟก่อน มองโลกในแง่ดีอย่างผม ก็ปลอดภัยดี ขึ้นลำแล้วค่อยปลดเซฟ แต่บางทีฉุกเฉินก็ ขลุกขลักพอสมควร ต้องฝึกฝนครับ แต่กลัวว่าบางท่านไม่เคยจับปืนประเภทนี้ เข้าเซฟแล้วขึ้นลำ ผลคือนกตาม จะพาลตกใจนึกว่าปืนมีปัญหาเอา อีกอย่างถ้าขึ้นลำแบบเร่งรีบ อาจจะไปกดคันลดนกนี้ลงได้ ท่านใดมีลองทดลองดู ครับ หรืออาจเป็นที่ผมคนเดียวก็ได้
พอตรวจสอบปืนพร้อมยิง คุณ Kai Millennium ( ไก่ ขอนแก่น ) บอกว่า เอ้าพี่ยิงก่อน
ผมบอก เฮ้ยไม่ได้ ให้เจ้าของยิงก่อน(นี่ถ้าเป็นอย่างอื่น จะให้ผมก่อนหรือเปล่า
) เมื่อเจ้าของปืนยิง และพวกผม ทดลองยิงที่ ระยะประมาณ 12 เมตร ด้วยว่าปืนลำกล้องมันสั้นนิดเดียว การยิง ยิงด้วยกระสุนซ้อม ของไทย์อามร์ ลูกจริงของ บูเลท และวินเชสเตอร์ ภาพที่นำมาแสดงเป็นฝีมือการยิงของเจ้าของปืนและท่านอื่น
จากการสังเกตุพบว่าเมื่อยิงด้วยลูกซ้อม ปืนเล็งจี้จะเข้าพอดี เมื่อยิงด้วยลูกจริง กลุ่มกระสุนจะกินสูงขึ้นไปประมาณ สามนิ้ว ฟุต อาจเป็นเพราะคนยิงยังไม่คุ้นกับปืน และเป้าที่เอามาให้ดูก็เป็นการยิงชุดแรก ของทั้งเจ้าของปืน และปืน คงต้องทำความคุ้นเคยกันอีกสักหน่อย (ที่จริงกลุ่มกระสุนที่ผมยิง แน่นกว่าในภาพมาก นิสัยขี้คุย เมื่อไหร่จะหายซะทีก็ไม่รู้
) การคุมปืนก็ไม่ดีดดิ้นมากเหมือนพวกซัพคอมแพค แต่ก็ไม่นิ่มนวลเหมือนปืนเหล็กล้วน เรียกว่าท่านเคยยิง ซีแซดคอมแพคมา ก็อารมณ์ประมาณนั้น อาจเป็นเพราะด้ามทำมาค่อนข้างยาว ก็อาจเป็นไปได้ อันนี้เช่นกัน ความเห็นส่วนตัว ปลอกกระสุนที่เก็บได้มีร่องรอยปกติ รอยเข็มลึกและอยู่ตรงกลางเป็นปกติ ปลอกกระสุนดีดไปไกลพอสมควร ทั้งลูกจริงลูกซ้อม ไม่หล่นใส่หัวคนยิง แต่อาจหล่นใส่หัวคนอื่น (ว่าแต่ พูดก็พูดเถอะ ตั้งแต่หัดยิงปืนมาผมยังไม่เคยเห็นใครหัวร้างข้างแตกเพราะปลอกกระสุนตกใส่หัว สักครั้ง ไม่รู้ว่ากลัวกันทำไม) การยิงไม่มีติดขัด ศูนย์ปืน ศูนย์หลังเป็นร่องบาก สูงพอเหมาะไม่เกี่ยวเสื้อเกี่ยวกางเกง มองง่ายแต้มจุดขาวไว้ช่วยเล็ง ปรับสูงต่ำไม่ได้ ปรับซ้ายขวาโดยการเคาะเลื่อน ศูนย์หน้าแบบต่อสู้ทรงลาด หลังสไลท์ บริเวณใกล้ศูนย์หลังมีปุ่มแสดงว่าปืนขึ้นลำ ใก้ลรังเพลิง มีช่อง(รู)มองดูลูกปืน(ถ้ามองเห็น)ว่าในรังเพลิงมีลูกปืนหรือเปล่า
จากการยิงทดสอบ แม้ไม่มาก นักเพราะกระสุนซ้อมมีไม่มาก ต้องว่ากันด้วยลูกจริง ซึ่งยิงมากๆ มือไม้อ่อนเพราะกระเป๋าแฟบ ที่จริงหลังยิงว่าจะถ่ายภาพตอนถอดมาให้ชมกัน แต่ด้วยว่า แม่บ้านคุณKai Millennium ( ไก่ ขอนแก่น ) มารอเลยไม่ได้ถอดล้าง ดูตับไตใส้พุง
ผมขออนุญาต ให้ความเห็นต่อปืนกระบอกนี้
ในมุมมองของผม ดังนี้
ข้อเด่น 1.กล่องบรรจุทำได้สวยงาม มีเส้นสายอ่อนช้อย ตามสไตล์ คนอิตาเลี่ยน
2.ผิวของปืน รมดำทำได้สวยกว่า ต้นฉบับ อันนี้ฟังผู้รู้ในสนามว่าอีกที
ซึ่งของเดิมผิวสไลท์จะเป็นผิวรมดำค่อนข้างด้าน
3.มีคันลดนก และเป็นเซฟ ทั้งสองด้าน และเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ คุณ Kai Millennium ( ไก่ ขอนแก่น ) เลือก ปืนรุ่นนี้ ด้วยว่าท่านถนัดซ้าย ครับ
4.ราคาค่อนข้างเป็นมิตรกับข้าราชการจนๆอย่างพวกผม
5.มองจากภาพรวมๆ ปืนมีทรวดทรงองค์เอว มีเส้นสายน่าดูชม ก็เหมือนรถอิตาลีแหละครับ มักมีรูปร่างเตะตา ยกเว้นแต่รถ เฟียต 125 คันเก่าคันเก่งของผม ซึ่งมองอย่างไร ผมก็ว่ามันเหมือนลังไม้เหลี่ยมๆ ใส่ล้อ
6.น้ำหนักเบา เพราะเป็นอัลลอยด์
7.ศูนย์ปืน ร่องบากกำลังดี เล็งง่าย แต้มจุดขาวช่วยเล็ง แต่ยิงลูกจริง กินสูงไปหน่อย(อาจเป็นที่คนยิง)
8.มีปุ่มแสดงว่าปืนมีลูกกระสุนอยู่ในรังเพลิง อยูบนสไลท์สังเกตง่าย ในที่มึดใช้มือคลำดูได้
9.ปืนมีชาติตระกูลดี มีกลิ่นอายของแบเรทต้า อยู่เกือบร้อยเปอร์เซนต์
ข้อที่ผมเห็นว่าต้องปรับปรุง 1.สำหรับผมระบบไกยังไม่เป็นที่พอใจนัก ไกลึก และแข็งไปหน่อย แต่เข้าใจว่าคงปรับแต่งได้ไม่ยาก ช่างไทยเราเก่งอยู่แล้ว หรืออาจเป็นเพราะปืนยังใหม่อยู่ก็เป็นไปได้
2.จุดที่ผมเห็นว่าเป็นจุดที่ผมค่อนข้างมีปัญหากับปืนรุ่นนี้(อาจจะเป็นเฉพาะผมก็ได้) คือปุ่มเซฟของปืน มีแง่มุมที่ค่อนข้างคม ผมว่าถ้ารีบๆ ขึ้นสไลท์ อาจบาดมือได้ แต่ก็แก้โดยการเข้าเซฟก่อนขึ้นลำ ซึ่งก็ต้องเสียเวลาในการปลด ถ้าเป็นปืนของผม ผมจะให้ช่างปาดส่วนหน้า หรือลบเหลี่ยมุมตรงนี้ให้มน เพื่อไม่ให้บาดมือ อันนี้ก็ความเห็นส่วนตัวอีกแล้วครับท่าน
3.ตำแหน่งห้ามไกสูงไป ใช้มือข้างที่จับปืนบริหารลำบาก
4.สปริงแม๊กกาซีน ค่อนข้างแข็ง อาจเป็นเพราะว่าปืนยังใหม่ อีกอย่างการบรรจุกระสุนนัดแรกค่อนข้างยาก เพราะลิ้นดันกระสุนทำเป็นร่องเอียงมาทางซ้าย แต่พอใส่นัดแรดได้ นัดอื่นก็ไม่มีปัญหาใส่เหมือนปืนทั่วไป เท่าที่น้องเขาเอามา ไม่มีตัวช่วยบรรจุกระสุน ซึ่งถ้ามีจะช่วยได้มาก โดยเฉพาะผู้หญิงหรือท่านที่เป็นนักวิชาการมือไม้นิ่มๆ แต่ถ้าเป็นมือกรรมกร อย่างผมพอรับได้ครับ
5.ด้ามค่อนข้าง อวบ มือเล็กอาจกำไม่ถนัด ท่านใดจะจอง แนะนำให้ทดลองจับดูก่อน สำหรับเจ้าของปืนกระบอกนี้ไม่มีปัญหาเพราะแกตัวใหญ่ ส่วนผม ผ่านการจับปืนไล่ควาย มาแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ท่านผู้หญิง อาจมีปัญหาบ้าง ต้องลองจับดูก่อนตัดสินใจนะครับ
6.หาของแต่ง ช่วงนี้คงลำบาก เช่นพวกศูนย์ ซองพก แต่ต่อไปคงหาไม่ยากเพราะปืนรุ่นนี้ มีคนจองมาก
สรุป ในความเห็นส่วนตัวของผม ปืนรุ่นนี้ เป็นปืนระดับใช้งานทั่วไป ระบบดับเบิ้ล/ซิงเกิ้ล มีนกสับ มีคันลดนก สามารถพกโดยการขึ้นลำแล้วลดนกเข้าเซฟได้ มีสมอกั้นเข็มแทงชนวน ปลอดภัยอีกขั้นหนึ่ง เป็นปืนที่มีชาติตระกูล แม้จะไม่ได้ผลิตจากประเทศต้นฉบับ แต่ก็คิดว่า วิทยาการด้านวัสดุศาสตร์ ในปัจจุบันคงพัฒนาทัดเทียมกัน และตามความเห็นของผม ความแม่นยำของปืนที่ใช้การปลดกลอนหน่วงเวลาโดยการบิดลำกล้อง กระบอกนี้ ไม่ได้ มากกว่าหรือน้อยกว่าปืนที่ใช้ระบบอื่น จนจะสามารถจับจุดนี้มาเป็นจุดเด่นเรื่องความแม่นยำ ส่วนในเรื่องความทนทาน ก็คงต้องรอพิสูจน์กันอีกระยะ ปฏิบัติการของปืนราบรื่นไม่ติดขัด
ปืนรุ่นนี้ถ้าจะคิดนำลงแข่งปั้น X คงไม่เหมาะ แต่ถ้าเป็นการยิงระบบต่อสู้ ก็คงไหว ห่วงแต่การขึ้นลำนัดแรกเท่านั้น กลุ่มกระสุนใช้ได้ แต่เมื่อยิงด้วยลูกจริง ปืนจะกินสูงไปหน่อย น้องเจ้าของปืนแกบอกว่าอาจเป็นที่คนยิง ถ้าท่านอื่นอาจจะยิงดีกว่านี้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องเข้าใจว่าปืนกระบอกนี้เป็นปืนคอมแพค การที่เห็นช่องยิงข้างๆ ยิง 1911ยาว 5 นิ้ว ที่ 20-25 เมตร แล้วอยากได้อย่างเขาบ้างอาจจะทำได้แต่เหนื่อยหน่อย การพกพาซองนอกคงไม่กะไรนัก แต่ถ้าพกซองใน อาจไม่เนียน เพราะการที่มีเซฟสองด้าน ขนาดกำลังดี พกทั้งวันคงไม่เป็นภาระเท่าไหร่ เจ้าของปืนกระบอกนี้ สรีระของแก ร่างใหญ่ ก็ไม่ค่อยกะไร ห่วงแต่หุ่นนักวิชาการอ้อนแอ้น
พกซองใน คงไม่เนียนเท่าไหร่ แต่ปัญหาตอนนี้คือหาซองพอเหมาะยากโดยเฉพาะบ้านนอกอย่างผม อีกอย่างหนึ่งคือด้ามค่อนข้างอวบ ซึ่งคงไม่เหมาะสำหรับคนมือเล็กๆ ก่อนตัดสินใจจองควรทดลองจับดูก่อน แต่ไม่นานคงมีใครทำประกับด้ามมาขาย รูปร่าง หน้า ตา ก็แล้วแต่ รสนิยมของแต่ละท่าน
แต่อย่างว่า ปืนนี้มันขายต่อไม่ได้ มันรักเจ้าของ เรียกว่าอยู่ด้วยกันจนตายหรือปืนพังไปข้างหนึ่ง ไหนๆเราก้ได้มันมาร่วมชายคาบ้านแล้ว ชอบไม่ชอบต้องปรับตัวหากัน อาจจะปรับปืนเล็กๆน้อยๆเข้าหาเรา เช่นประกับด้าม แต่งไก และปรับตัวเข้าหาปืน ฝึกยิงแห้ง ยิงจริง เลือกกระสุนที่เหมาะกับปืน เท่านี้ปืนกระบอกนี้ก็จะเป็นเพื่อนตายได้
ไม่ใช่เพื่อนพาไปตาย ความเห็นที่แสดงทั้งหมดนี้เป็นความเห็นส่วนตัว ครับ
