รถถูกยึด..โดย..? สรุปที่ หน้าที่ 10 ครับ

เรียนท่าน วมต. และ RO ทุกท่าน หากเห็นว่ากระทู้นี้มีข้อความเนื้อหาไม่เหมาะสมหรือเหมือนเป็นการกล่าวหาโจมตีหน่วยงาน กรุณาลบกระทู้ทันทีครับ
ด้วยความเคารพ

เรื่องของเพื่อนที่ผมนำมาให้อ่านเป็นความจริงที่เกิดขึ้นซึ่งผมมีส่วนในเหตุการณ์ มีเอกสารยืนยันได้ตลอดช่วงเวลาที่เกิดเหตุจนสิ้นสุดเรื่องโดยมีหลักฐานคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรออกโดยหน่วยงานทางราชการที่เกี่ยวข้อง หวังว่าจะพอเป็นประโยชน์ให้พี่ๆ และผู้อ่านทุกท่านหากประสบเหตุการณ์ในลักษณะนี้ครับ

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อกลางปี พ.ศ.2547

เวลาประมาณ 8.00 น. ได้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจากงานป้องกันและปราบปรามการโจรกรรมรถยนต์และจักรยานยนต์ ศูนย์ปฏิบัติการกองบัญชาการตำรวจนครบาล (ปจร.ศปก.น) จำนวนหนึ่งเข้ามาที่บ้านเพื่อนผมพร้อมแสดงตัวและเอกสารขอตรวจยึดรถยนต์ของเพื่อนโดยแจ้งว่าเป็นรถยนต์เลี่ยงภาษีศุลกากรและอ้างว่าได้รับแจ้งจาก สายลับ (ซึ่งไม่อาจเปิดเผยนาม) เพื่อหวังรางวัลนำจับ เพื่อนผมได้แสดงเอกสารการเช่าซื้อรถยนต์คันดังกล่าวให้ดูพร้อมแจ้งว่ารถเป็นกรรมสิทธิ์ของบริษัทไฟแนนซ์ เจ้าหน้าที่ได้โทรศัพท์และให้คุยกับตำรวจซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชายศพันตำรวจโทและได้ขอความร่วมมือโดยขอให้นำรถไปตรวจเพื่อพิสูจน์ภายในวันนั้นแล้วนำรถกลับมาใช้ตามปกติได้

เพื่อนผมได้นำรถออกจากบ้านโดยมีเจ้าหน้าที่ 1 คนนั่งไปด้วยในรถโดยไปที่ ปจร.ศปก.น พญาไท เจ้าหน้าตำรวจสัญญาบัตรได้ทำการลงบันทึกการตรวจยึดและแจ้งให้นำรถไปตรวจที่กองพิสูจน์หลักฐาน สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เมื่อนำรถไปถึงเจ้าหน้าที่ พ.ฐ. แจ้งว่าให้มารับรถกลับในวันรุ่งขึ้นเพราะในวันนั้นตรวจไม่เสร็จและไม่มีการออกใบรับรถให้และทาง ปจร.ศปก.น ก็ไม่ได้ทำสำเนาบันทึกข้อความประจำวันการตรวจยิดให้อีกด้วยซึ่งเพื่อนผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเห็นว่าเป็นสถานที่ราชการ อีกอย่างหนึ่งเค้าก็คงมึนจะคิดอะไรไม่ออกและได้โทรหาผมวันรุ่งขึ้นตอนเช้า ผมได้ไปกับเพื่อนที่ พ.ฐ. ซึ่งเป็นหน่วยงานภายใน สตช. เพื่อขอรับรถกลับหลังการตรวจ เมื่อไปถึงและสอบถามปรากฏว่า จนท. พ.ฐ.แจ้งว่า จนท. ของ ปจร.ศปก.น ได้รับรถไปแล้ว

เรื่องเริ่มไม่เป็นอย่างที่ได้รับแจ้ง อีกอย่างเพื่อนผมก็ไม่ได้รับเอกสารสักใบจึงกลับไปที่ ปจร.ศปก.น จนท.ได้แจ้งว่ารถได้ถูกนำไปเก็บไว้ในโรงจอดของหน่วยงานไม่สามารถคืนให้ได้ต้องรอผลจาก พ.ฐ. สตช. ซึ่งจะรายงานกลับมาภายใน 30 วัน หากไม่พบสิ่งผิดปกติก็รับรถคืนได้ เพื่อผมก็ขอสำเนาการบันทึกตามที่ได้เรียนไว้ข้างต้นพร้อมใบรับรถจาก พ.ฐ. แต่ก็ได้รับการปฏิเสธโดย จนท.กลับบอกว่าให้รอหนังสือจากหน่วยงานที่จะแจ้งผลให้ทราบต่อไป ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้แต่บอกเพื่อนว่า...กินแห้วแล้วงานนี้...จึงกลับไปคุยกันต่อที่บ้านเพื่อน ผมจึงโทรนัดเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นทนายความออกมาทานข้าวตอนเย็นเพื่อขอคำปรึกษา รุ่นน้องก็แนะนำให้ไปแจ้งความที่ สน.ในพื้นที่ของ ปจร.ศปก.น

วันรุ่งขึ้นก็ได้ไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันที่ สน.พญาไท เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยผมเป็นพยานเฉพาะเรื่องที่ไม่สามารถรับรถกลับในวันที่สองหลังเกิดเรื่อง หลังจากนั้นอีก 1 อาทิตย์ จนท. ของ ปจร.ศปก.น ก็ได้โทรศัพท์มาหาเพื่อนผมและแจ้งว่า รองผู้กำกับของหน่วยงานที่เป็นหัวหน้าต้องการคุยด้วยโดยขอให้ไปพบที่ทำงาน เพื่อนผมก็บอกไปว่าจะโทรไปนัดอีกครั้งเพราะต้องทำงานยังไม่ว่างและอาจจะต้องลางานจึงไปพบได้ กลับมาคุยกับทนายความซึ่งรุ่นน้องผมคนนี้สนิทกับผมมากจึงอาสาเป็นคนไปติดต่อ จนท. แทน ยังไม่ทันได้โทรนัดเวลาผ่านไปอีกเพียงสามวันเพื่อนก็โทรมาบอกว่ามี จนท. ถือหนังสือเชิญพบจาก ปจร.ศปก.น มาส่งด้วยมือถึงบ้าน โดยระบุวันเชิญพบในหนังสือเรียบร้อย

น้องทนายได้ดูหนังสือดังกล่าวแล้วก็รู้สึกแปลกๆ จึงแจ้งว่ายังไม่ต้องไปพบตามนัด หลังจากนั้นก็ได้รับหนังสือเชิญพบอีก 2 ฉบับในระยะเวลาอีกสองเดือนต่อมาโดยฉบับที่ 2 ส่งมาทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับข้อความไม่แตกต่างกับฉบับที่ 1 แต่ระบุวันนัดใหม่ ฉบันที่สามกลับให้ จนท. ถือมาส่งที่บ้านอีกโดยมีข้อความแจ้งผลการตรวจพิสูจน์จาก พ.ฐ. สตช. ว่าพบการตัดต่อเปลี่ยนชิ้นและรอยเชื่อมของส่วนซึ่งมีเลขตัวถัง จึงเชิญให้ไปพบเพื่อบันทึกคำให้การเพิ่มเติม หากมีเหตุขัดข้องไม่สามารถไปพบได้ให้แจ้งให้ทราบก่อนวันนัดทางโทรศัพท์ ตกลงก็ไม่ได้ตอบให้ จนท. ทราบแต่อย่างใดและหลังจากหนังสือฉบับที่ 3 แล้วก็ไม่มีหนังสือส่งมาอีก

เวลาผ่านไปประมาณสามเดือนเศษเพื่อได้รับการติดต่อจากนายตำรวจซึ่งเป็นรองผู้กำกับ(เปิดเผยนามระหว่างพูดโทรศัพท์) โดยบอกว่ารถของกลางมีความผิดตามรายการของ พ.ฐ. หากไม่ต้องการถูกดำเนินคดีทางอาญาให้เพื่อนผมไปพบและให้การยอมรับพร้อมเซ็นเอกสารยกรถให้ตกเป็นสมบัติของแผ่นดิน นัดทนายรุ่นน้องอีกครั้งและทำหนังสือมอบอำนาจในฐานะเป็นญาติให้ไปพบ จนท. ดังกล่าวแทน เมื่อไปพบและแสดงตัวว่าได้รับมอบอำนาจ จนท.ก็ยืนยันเหมือนที่บอกเพื่อน รุ่นน้องก็ขอดูรถแต่ก็ได้รับคำตอบว่า "ไม่ต้องห่วง รถจอดอยู่ที่บ้านผู้การแต่ยังให้ดูไม่ได้" รุ่นน้องจึงถามต่ออีกว่าทำไม่รถไม่จอดในโรงเก็บของหน่วยงาน จนท.คนนั้นก็บอกว่า "รถมันแพง ที่จอดของหน่วยงานไม่ปลอดภัย"

ในฐานะนักกฏหมายทนายรุ่นน้องไม่ได้ไปตามลำพังแต่ได้ให้เพื่อนไปด้วย ได้พยายามขอดูรถอีกครั้งแต่คราวนี้ได้รับคำตอบว่า "ให้คุณ....มาพบพร้อมเซ็นเอกสารยกรถให้เรื่องจบง่ายๆ ไม่ต้องถูกฟ้องคดีอาญาดีกว่า" รุ่นน้องกลับมาและปรึกษากันในแง่กฏหมายซึ่งเพื่อนผมต้องการต่อสู้เพื่อความยุติธรรมเพราะรถคันนี้ซื้อมาและครอบครองตั้งแต่ปี 1992 นำรถไปจัดไฟแนนซ์เพราะต้องการเงินลงทุนเพิ่ม จนถึงวันเกิดเหตุถูกยึด ซึ่งรุ่นน้องก็แนะนำว่าให้รอเพราะถ้าไม่ติดต่อกลับไปสักพักก็จะได้รับหมายเรียกจาน สน.ท้องที่ที่เพื่อนผมอยู่แล้วค่อยว่ากัน แต่ได้เตรียมทำหนังสือร้องทุกข์เพื่อส่งให้สำนักงานจเรตำรวจแห่งชาติทราบถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างรอหมายเรียกก็ยังมีการติดต่อทางโทรศัพท์มาเป็นช่วงๆ จนเงียบไปเกือบครบ 1 ปี

ให้พี่ๆ พักสายตาก่อนแล้วผมจะนำมาเสนอต่อ เรื่องเพิ่งเริ่มต้นครับ

ขออนุญาตปักหมุดกระทู้นี้ไว้เป็นกรณีศึกษา จนถึงวันที่08/01/08 RO 02

	ผู้เขียน	หัวข้อ: รถถูกยึด..โดย..? สรุปที่ หน้าที่ 10 ครับ (อ่าน 25014 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้