๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน
มีนาคม 28, 2024, 11:36:00 PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: เวบบอร์ดอวป.ยินดีต้อนรับสุภาพชนทุกท่าน กรุณาใช้คำสุภาพด้วยครับ
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7 8 ... 20
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: สมรภูมิบ้านร่มเกล้า(สงครามที่ถูกลืม)  (อ่าน 156419 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
prasrat
Newbie
*

คะแนน 117
ออฟไลน์

กระทู้: 19


« ตอบ #60 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 04:46:24 PM »

หลังจากหยุดยิงผ่านไปแล้ว3วันพวกเรายังคงแอบเฝ้าดูการเคลื่อนไหวทหารลาวอย่างเงียบจนแน่ใจว่าลาวได้ถอนตัวออกจากพื้นที่จริงพวกเราจึงถอนตัว คืนสุดท้ายพวกเราตัดหัวเพื่อนที่ตายก่อนหน้านั้น แต่เอาศพออกมาไม่ได้เพราะทหารลาวได้วางระเบิดไว้ใต้ศพ ทหารลาวที่มาวางระเบิดใต้ศพ วางระเบิดพลาดพวกมันก็ตายเหมือนกัน1คนจึงเป็นศพแลกศพนอนตายอยู่ใกล้กัน ตอนนี้ศพเน่าเปื่อยเหลือแต่หนังแห้งหุ้มกระดูก หัวเพื่อนที่ตัดมาเอาใส่กระสอบทรายมัดปากถุงใช้ไม้ปักเสียบห้อยไว้ที่ต้นกล้วย คืนนี้ไม่มีการเข้าเวรต้องระวังตัวใครตัวมันทุกอย่างต้องเงียบ ตกดึกสงัดพวกเรานั่งครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ในหลุมจะหลับสนิทไม่ได้เพราะน้ำที่หยดจากรากกล้วยและรากไผ่มันหยดใส่หัวตลอด มันเงียบจนได้ยินเสียงหายใจ ผมและเพื่อนที่อยู่ในหลุมเดียวกันได้ยินเสียงคล้ายคนเดินลื่นล้มเพราะพื้นที่ตีนเขาลาดชัน เสียงนั้นเดินลื่นล้มไปมาตลอด แต่พวกเราไม่มีใครออกมานอกหลุม ผมกับเพื่อนแค่โผล่หัวออกมามองปากหลุมเตรียมยิงถ้าเห็นผิดสังเกต เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงเงียบลง ถึงเช้าพวกเราออกมาถามกันว่าเมื่อคืนมีใครท้องเสียออกมาถ่ายทุกข์มั่ง ปรากฏว่าไม่มีใครออกมา แล้วพวกเราหันหน้ามองกันหัวเราะเบาๆ และชี้นิ้วไปมองที่กระสอบทรายเพื่อนเข้าเวรให้พวกเรา ก่อนออกเดินทางพวกเราไม่ลืมที่จะเรียกเพื่อนกลับบ้านด้วย กลับบ้านเพื่อน
บันทึกการเข้า
...อภิสิทธิ์ ...
จะรักและซื่อสัตย์ต่อลูกโม่ S&W ตลอดไปชั่วฟ้าดินสลาย
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 652
ออฟไลน์

กระทู้: 3595



« ตอบ #61 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 05:43:05 PM »

+1ครับท่านprasrat   Cry   ไหว้
บันทึกการเข้า

There are experienced shooters who are just die-hard fans of revolvers. They do practice regularly and have had plenty of training, and for whatever reason they just prefer revolvers over semi-autos. And for the record, no, not all of them are dudes with gray hair.
ชล - รักในหลวง
ชาว อวป.
Full Member
****

คะแนน 42
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 178


ด้วยเกียรติยศและศักดิ์ศรี


« ตอบ #62 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 07:19:23 PM »

บวก1ให้ท่าน prasrat ครับ ไหว้
บันทึกการเข้า

Middle
หัวใจมีใว้เพื่อสร้างสรรค์
Sr. Member
****

คะแนน 58
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 913



« ตอบ #63 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 07:37:49 PM »

คุณ prasrat รู้จัก ร้อย. ทพ. จจ. 953 เจดีย์ชัยไหมครับ...
บันทึกการเข้า

ชีวิตคือการเดินทาง

http://www.youtube.com/watch?v=eosAyUE29u0
ป๊อกแมน
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 156
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2095



เว็บไซต์
« ตอบ #64 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 07:38:37 PM »

เข้ามาบวกหนึ่งด้วยครับ
บันทึกการเข้า

tinnakorn 0101
เกิดมาใช่อื่น เพื่อผืนดินไทย
Full Member
***

คะแนน 15
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 195


บาง เบา เหมือนลอลิเอะ


« ตอบ #65 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 09:37:31 PM »

เข้ามาอ่านครับสุดยอด  ไหว้ ไหว้
บันทึกการเข้า

ส่วนเกินของชีวิต อุทิศแก่สังคม
JUNGLE
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
Hero Member
*****

คะแนน 1208
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17197


การต่อสู้คือชัยชนะ


« ตอบ #66 เมื่อ: กันยายน 26, 2009, 10:24:47 PM »

แวะเข้ามาบวกแต้มให้คุณ Prasrat ครับ...
บันทึกการเข้า
พญาจงอาง +รักในหลวง+
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 1870
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 10361



« ตอบ #67 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 09:50:51 AM »

..อ่านที่ไร ฮอร์โมนอะดรีนาลินของความรักชาติหลั่งทุกที ไม่มีท่าน ก็ไม่มีเราและไม่มีแผ่นดินไทยให้เราได้อยู่.. เยี่ยม ไหว้
บันทึกการเข้า

..The only thing neccessary for the triump of evil is for the good man to do nothing..
"สิ่งเดียวที่ทำให้คนชั่วได้รับชัยชนะ คือการที่คนดีๆนิ่งดูดาย "
พ่อลีโอ-รักในหลวง
ชาว อวป.
Full Member
****

คะแนน 34
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 337



« ตอบ #68 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 10:15:55 AM »

คืนสุดท้ายพวกเราตัดหัวเพื่อนที่ตายก่อนหน้านั้น แต่เอาศพออกมาไม่ได้เพราะทหารลาวได้วางระเบิดไว้ใต้ศพ
อยากทราบว่า ทำไมต้องตัดหัวเพื่อนด้วยครับ  ไหว้
บันทึกการเข้า
prasrat
Newbie
*

คะแนน 117
ออฟไลน์

กระทู้: 19


« ตอบ #69 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 12:01:52 PM »

เหตุที่ตัดหัวเพื่อนกลับมาก่อนเพราะต้องการเอาบำเพ็ญกุศลและที่สำคัญคืนที่จะถอนตัวกลับผมจำไม่ได้ว่าใครบอกว่าเพื่อนที่ตายมาเข้าฝันให้พาเขากลับบ้านด้วยในเวลาเร่งด่วนที่สั่งให้ถอนตัวเราไม่มีเวลาพอที่จะทำการกู้ระเบิดแบบแสวงเครื่องจึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทหารช่างที่จะขึ้นมาเก็บกู้ระเบิดน่าจะปลอดภัยกว่า สำหรับ953รู้จักครับเป็นกองร้อยที่ออกรบตลอดจนโรงนอนในค่ายพังเพราะไม่มีเวลาดูแลและเป็นกองร้อยที่สูญเสียกำลังพลมากด้วยจากการรบที่ผ่านมาในหลายๆพื้นที่ ปิดทองหลังพระยังมีคนเห็นแต่ปิดทองในลำไส้พระนี้สิยากที่จะมีคนเห็น และพวกเราจะทำต่อไป ในวันหนึ่งที่พวกเราขึ้นตีเนิน1428 เวลาตี3พวกเราออกจากหลุมที่เกาะติดข้างฐานพวกมันตลอด ระยะห่างประมาณ70เมตรตอนกลางคืนเวลาประมาณ2ทุ่มก่อนเข้าตีตอนเช้า พวกลาวคงมีลางสังหรณ์บางอย่างขณะที่พวกเรานั่งเงียบอยู่ในหลุม อยู่ดีๆมันยิงปืนกล93สาดลูกกระสุนลงมาจากฐานพวกมัน พวกเราตกใจนึกว่าพวกมันจะเล่นงานพวกเราก่อน พวกมันอยู่สูงกว่า เวลาที่มันโยนระเบิดลงมาจึงตกบริเวณที่พวกเราอยูพอดี ถ้าระเบิดมันกลิ้งตกเข้ามาในหลุมคงต้องฝังศพไปด้วย ลูกปืนกล93ที่ยิงเป็นลูกส่องแสงออกมามันวิ่งสานกันเป็นตาข่ายตัดต้นไผ่และต้นกล้วยขาดกระจุย พวกเรานิ่งเงียบ ไม่มีการโต้ตอบคอยฟังเสียงดูว่าพวกมันจะเข้าตีพวกเราหรือเปล่า แผ่นดินสะเทือนเหมือนจะถล่มเวลาที่มันยิงปืนกลออกมา ครึ่งชั่วโมงผ่านไปทุกอย่างเงียบ พวกเราคอยเวลาจนตี3จึงคลานออกนอกหลุม คืนนั้นเดือนมืดพวกเราจึงต้องคลานต่อตูดกันไม่ให้ขาดตอน พี่ก้องหล้าคลานนำหน้าผมตามที่2 พวกเราไปแบบช้าและเงียบมาก ไม้ไผ่ที่ล้มขวางและสานกันทำให้เคลื่อนตัวไปอย่างลำบาก และต้องระวังระเบิดทั้งแสวงเครื่องและที่ฝังดินไว้อีก มันมืดมากจริงขนาดห่างกันแค่ช่วงแขนยังมองหน้าไม่เห็น พี่ก้องหล้าคลานนำหน้าขึ้นไปเรื่อยๆจนได้กลิ่นเน่าอะไรบางอย่าง ตอนแรกคิดว่าไก่ตาย พี่ก้องหล้าหันหน้าบอกผมเบาๆว่า คนตาย มือพี่ก้องหล้าคลานคลำทางไปจับศพพอดีไม่ใช่ศพที่ไหนหรอก ศพทหารลาวที่ตายอยู่ใกล้ๆศพพวกเรานั้นแหละ พวกเราจึงเบี่ยงไปทางขวาและคลานไปเรื่อยๆจนขึ้นบนสันเขาได้ นับระยะทางที่คลานอ้อมขึ้นสันเขาประมาณ200เมตร ใช้เวลา2ชั่วโมงช้าแต่ชัวร์ พอขึ้นสันเขาได้ตะวันเริ่มส่องแสงจับขอบฟ้าพวกเรางงทาง พี่ก้องหล้าถามผมว่าฐานมันอยู่ทางวะ ผมก็งงทางเหมือนกันพี่ผมตอบไป ตอนนั้นผู้ที่ขึ้นอยู่บนสันเขาแล้วมี7คนที่เหลือคลานหลบหมอบต่อแถวรอขึ้น วันนั้นพวกเราขึ้นไปทั้งหมด20กว่าคน แสงตะวันยามเช้าอากาศที่หนาวเหน็บหมอกไหลผ่านรอบตัว มันน่าจะเป็นบรรยากาศอยู่กับสาวๆที่กำลังจีบกับใหม่ๆ มันไม่น่าจะเป็นบรรยากาศของสงครามที่จะพรากพวกเราบางคนต้องจากไป บนสันเขาตอนนี้มีต้นไม้ใหญ่ไม่กี่ต้นที่ยืนสู้กับปืนใหญ่ไม่ยอมล้ม นอกนั้นไม้ไผ่ล้มสานกันราบเรียบจนเดินไปยากมาก ระหว่างที่พวกเรางงทางคลานไปตามสันเขาไปเรื่อยๆ ชมแสงแดดยามเช้าไปด้วย แล้วพวกเราก็ตกใจพร้อมกัน ระยะห่างประมาณ30เมตรพวกเราคลานจนจะเข้าฐานทหารลาวแล้วโดยไม่รู้ตัว พอรู้ตัวอีกที มีทหารลาวหนึ่งคนโผล่ขึ้นมาจากไหนไม่รู้แต่ที่แน่ๆต้องเป็นขอบฐานมัน พอมันเห็นพวกเรามันหลบหายไปวับเดียวโผล่มาอีกที ไหล่มันแบกปืนปรส.82ขึ้นมาด้วย พี่เสริฐที่ตามหลังผมแบกอาร์พีจี2ขึ้นไหล่ประทับยิงทันที เรายิงลาวยิงสวนกัน ผลปรากกฏ (ขอตัวครับลูกเรียกให้ไปชงนม)
บันทึกการเข้า
tinnakorn 0101
เกิดมาใช่อื่น เพื่อผืนดินไทย
Full Member
***

คะแนน 15
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 195


บาง เบา เหมือนลอลิเอะ


« ตอบ #70 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 12:11:26 PM »

รอติดตามครับ+1
บันทึกการเข้า

ส่วนเกินของชีวิต อุทิศแก่สังคม
กระโหลกกะลา
ชาว อวป.
Sr. Member
****

คะแนน 12
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 553



« ตอบ #71 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 12:28:33 PM »

มารอติดตามตอนต่อไป +1
บันทึกการเข้า
Middle
หัวใจมีใว้เพื่อสร้างสรรค์
Sr. Member
****

คะแนน 58
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 913



« ตอบ #72 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 02:28:47 PM »

อ่านจากที่คุณprasrat เล่าให้ฟังผมว่าคุณ prasrat น่าจะเคยทำงานที่ค่ายปักธงชัยแน่ ๆ เพราะอ่านจากวิธีการเข้าเกาะฐานของลาว และรู้แม้กระทั่งโรงนอนของ 953 พังเพราะไม่มีเวลาดูแล...

บันทึกการเข้า

ชีวิตคือการเดินทาง

http://www.youtube.com/watch?v=eosAyUE29u0
prasrat
Newbie
*

คะแนน 117
ออฟไลน์

กระทู้: 19


« ตอบ #73 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 05:12:34 PM »

ผลปรากฏลาวยิงพลาดไม่รู้ไปตกที่เขาไหน พี่เสริฐยิงเลยเป้าไม่โดนเหมือนกันมันไปกระแทกกับต้นไม้ในฐานของพวกลาวระเบิดสนั่น ไอ้หมานเพื่อนผมที่อยู่หลังพี่เสริฐ ไม่ทันระวังตัวเพราะจังหวะนั้นใครเร็วกว่าได้เปรียบ พี่เสริฐก็ไม่ได้มีเวลาดูหน้าหลัง สถานการณ์บังคับจึงรีบยิง ไอ้หมานบอกว่าเหมือนมีคนเอาไฟฉายส่องหน้ามีแสงไฟพุ่งมาเป็นลำ เข้าที่ตาพร้อมกับหงายหลังกระเดนออกไปเกือบตกเขา ดีที่พี่ทินอยู่ใกล้คว้าไว้ทัน สันเขาตรงนั้นกว้างประมาณ3วาเห็นจะได้ พวกเราต้องระวังพลาดตกเขาได้เหมือนกัน แรงระเบิดของอาร์พีจีที่พุ่งออกมาข้างหลังทำให้ไอ้หมาน จุกและตาบอดทันที่ พวกเราที่อยู่หลังถัดไปจะรีบนำตัวไอ้หมานลงไปข้างล่างก่อน เวลาตอนนี้ประมาณ7โมงเช้า พอสิ้นเสียงอาร์พีจีกับปรส.ยิงสวนกันผ่านไปวินาทีต่อไปเป็นฉากขว้างระเบิดมือ ปืนเล็กพวกเรายังไม่เปิดฉากเพราะยังถือว่าไกล ใช้ระเบิดนำทาง เสียงกระเดื่องระเบิดดีดออกจากกันดังปิ๊งพร้อมกับเสียงแก็ประเบิดฉนวนทำงานดังแป๊ะ อีกประมาณ5วินาทีเป็นเสียงระเบิดตูม!เราขว้างลาวขว้าง ใครใคร่ขว้างขว้าง เสียงแลกระเบิดกันเหมือนแจกไพ่ผมพกติดตัว4ลูกโยนให้เกลี้ยง หนักกระเป๋า พวกเราที่อยู่สันเขาขว้างระเบิดจนหมดทุกคนจึงพากันหมอบนิ่งอยู่เฉยๆ คอยมองแต่ว่าระเบิดจะตกมาถึงหรือเปล่า ส่วนพวกลาวตอนนี้มันขว้างแต่ระเบิดออกมาอย่างเดียว ผมมองไปที่ขอบฐานพวกมันเห็นแต่ ลูกระเบิดถูกขว้างออกมาไล่กันถี่ยิบ ระเบิดอยู่รอบๆฐานพวกมัน พวกเราพยามคลานเข้าใกล้ๆแอบบังต้นไม้ไว้ ตั้งใจจะเข้าชาร์ทให้ได้แต่พื้นที่ไม่อำนวยเพราะไม้ไผ่ล้มเป็นอุปสรรคในการวิ่งเข้าชาร์ทเป็นอย่างมาก แผนในตอนนั้นที่เตรียมไว้คนที่คิดแผนคือจ.ส.อ อัสรายุทธ วัลลา(ถ้าเขียนชื่อและนามสกุลไม่ถูกต้องขออภัยด้วย) แผนคือพวกเราต้องการเผาพวกมันให้ตายเหมือนหนู พวกเราเตรียมน้ำมันเบนซินขึ้นไปด้วยคนละถุงขนาด1ลิตร พกติดตัวไปด้วย พวกเราหมอบบังต้นไม้มองหาช่องทางเข้าอย่างใจเย็น ตอนนี้พวกมันเริ่มยิงป้องกันแนวทั้งปืนกล93 ลูกเท่าหัวแม่มือถ้าโดนใครขาด2ท่อนแน่ นอกจากปืนกลแล้วยังมีปืนคอขนาด60มม.อีก ปืนคอที่พวกมันยิงออกมาจะไม่ขึ้นสูงเพราะมันใส่ดินส่งน้อยมากเพื่อให้ตกเร็วๆส่งปืนคอหลายกระบอกที่ยิงออกมาจากฐานพวกมัน ระเบิดตูมๆๆๆๆๆๆมันยิงตกรอบฐาน เสียงระเบิดแต่ละครั้งมีเสียงร้องโอ๊ย ตามมาไม่ใช่ใคร พี่น้องนักรบกล้าราคาถูกของเรา ทหารพรานจู่โจมค่ายปักธงชัย ตอนนี้กำลังเรียงหน้ากระดาน บุกลุยขึ้นมาด้านข้างปีกซ้ายของผม ผมพยายามมองลงไปดูพวกเราเห็นแต่ปลายไผ่ไหวติ่งไปมา ในวันนั้นพวกเราหลายกองร้อย ต้องพิชิตเนิน1428ให้ได้ก่อนการยุติการยิง วันนั้นพวกเราใช้กำลังคนมากเกือบร้อย จึงทำให้เป็นเป้าหมายมากเวลาพวกลาวยิงปืนคอตกแต่ละครั้ง จึงโดนพวกเราเต็มๆ คนเจ็บคนตายลากลงไปคนรอดพยายามคืบคลานขึ้นไปเรื่อยๆ ตอนนี้พวกผมที่อยู่บนสันเขา รุกคืบหน้าต่อไม่ได้นอกจากไม้ไผ่เป็นอุปสรรคแล้ว การยิงต่อต้านจากพวกมันรุนแรงมาก จนยากต่อการจะเข้าตะลุมบอนมัน พวกเราที่พยายามตีเรียงหน้ากระดานขึ้นมา ก็ขึ้นลำบากทั้งพื้นที่ลาดชันและโดนถล่มหนัก พวกเรายังคงรักษาวินัยในการยิงอย่างดีเยี่ยม ไม่ใช่เพราะคุณแม่ขอร้องนะ แต่กระสุนเรามีไว้สังหารมากกว่าที่ยิงโดยไร้เป้าหมาย หนึ่งนัดต้องหนึ่งชีวิต ประมาณ2ชั่วโมงที่พวกมันเล่นงานพวกเราฝ่ายเดียว บาดเจ็บและตายหลายคนแล้ว การต่อต้านจากพวกมันยังคงหนาแน่นตลอด พวกมันอยู่ในหลุมพวกเราอยู่นอกหลุม อาศัยเครื่องลางของขลังเท่านั้น เป็นที่บังกาย ใครดีใครอยู่เสี่ยงเอาเอง และแล้วมีคำสั่งให้พวกเราถอนตัวลงมา เวลาถอนตัวพวกเราทำได้เร็วจริงๆ เหมือนสโลแกนที่ว่า รบเร็ว ชนะเร็ว ถอนตัวเร็ว พวกเราทิ้งน้ำมันเบนซินไว้ตรงนั้นแล้วรีบวิ่งหมอบต่ำออกมา ทางลาดชันอยู่แล้วจึงสามารถสไล้ตัวลงเขาได้อย่างรวดเร็ว พอพวกผมลงมาหลบที่หลุมที่เดิม พวกเราที่เรียงหน้ากระดานประจำแนวอยู่คอยจังหวะที่ปลอดภัย จากห่ากระสุนปืนคอและปืนกล ทยอยวิ่งลงมาไอ้น้อย(สมศรี ภูขีด)วิ่งหน้าตั้งลงมาบอกว่า พี่ๆพี่ม้า(ทศพล)ตายแล้ว โดนระเบิดที่พวกมันโยนลงมาเต็มหลังเลย ตอนนั้นในหลุมมีผมพี่พุฒไอ้เริญไอ้โตอยู่ด้วยกัน เตรียมจะขึ้นไปเอาศพไอ้ม้าลงมา ยังไม่ทันขาดคำ พี่สงค์เสี่ยงแบกร่างไอ้ม้าวิ่งฝ่าห่ากระสุนลงมา และวางไว้ต่อหน้าพวกผม พี่สงค์พูดสั้นๆว่าไอ้ม้าตายแล้ว พวกเราจึงรีบออกจากหลุมแบกร่างไอ้ม้าออกมาจากรัศมีถล่มกันอีกประมาณ20เมตร เพียงเสี่ยววินาทีที่พวกเราวิ่งออกมา ห่าลูกปืนคอลงใส่ตรงหลุมที่พวกผมหลบเมื่อสักครู่เล่ะเป็นจุล ผมจำไม่ได้ว่ามีใครบาดเจ็บอีกมั่ง จำได้ว่าไม่มีตายมีบาดเจ็บเล็กน้อยหลายคน   พวกเราถอนออกมาตั้งหลักอยู่ห่างประมาณ200เมตรเห็นห่อศพพี่น้องนักรบกล้าปักธงชัยของเรานอนหลับสบายอยู่ในเปลหลายคน และกำลังลำเรียงส่งต่อขึ้นหน้าผาที่มีพวกเราคอยรับอยู่  การรบที่ร่มเกล้ามีคนกล่าวขานเยอะไม่น่าจะเป็นสงครามที่ถูกลืม แต่สงครามที่ถูกลืมผมว่าน่าจะเป็น ช่องบก อ.น้ำยืน จ.อุบลปี30ต่างหาก ไม่ค่อยมีคนกล่าวถึงทั้งๆที่ตรงนี้พวกเราปักธงชัย ตายและพิการกันเยอะรบสนุกกว่าร่มเกล้าตั้งเยอะ ร่มเกล้าพอแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวจะเล่าเรื่องอดีตช่องบกเอาไว้เปรียบเทียบกัน แล้วถึงต่อด้วยร่มเกล้าต่อไป
บันทึกการเข้า
สหายเล็กน้อย
ความรักเป็นเรื่องตลก...อกหักเป็นเรื่องขำ ๆ
Hero Member
*****

คะแนน 2113
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 11510


...มีแต่ตัวกับหัวใจ... เธอจะรักฉันไหม ... !!!


« ตอบ #74 เมื่อ: กันยายน 27, 2009, 05:29:29 PM »

ผมเป็นหนึ่งใน5คนที่ขึ้นไปชักธงชาติไทยบนเนิน1428ในเวลาประมาณ7โมงเช้าหลังจากมีมติหยุดยิงของทั้ง2ฝ่ายและตะโกนทักทายกับทหารลาวขอเข้าไปในฐานลาวเพื่อจับมือกันว่าได้ยุติการยิงกันจริงๆ

...ด้วยความขอบพระคุณ...พี่ prasrat และเพื่อนทหารหาญของพี่ทุกนายครับ...ที่ช่วยกันปกป้องผืนแผ่นดินไทย... ไหว้

...และขอสดุดี...วีรกรรมทหารหาญทุกนาย...ที่ได้สละชีพเพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์...ของเราครับ
บันทึกการเข้า



...ล้มแล้วจงลุกใหม่...จนกว่าลูกแกะจะกลายเป็นราชสีห์...
หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7 8 ... 20
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.18 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.158 วินาที กับ 21 คำสั่ง