เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน
Pandanus:
อืมมม บรรยากาศเงียบเหงาแฮะ....
เรียกแขกหน่อยดีกว่า
Pandanus:
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนหัวค่ำวันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ตัวเลขกลม ๆ ว่าราวยี่สิบปีละกัน
ห้องแถวที่ตลาด(ตลาดไหนคงไม่ต้องขยาย ผมก็มีอยู่ตลาดเดียวแหละ)
อันมีคนพลุกพล่านเป็นประจำ ก็เกิดเรื่องตื่นเต้น
เมื่อเสียงปืนดังกลบทุกสรรพเสียงขึ้นมาจากห้องเช่า สามนัด....
...ทุกสรรพเสียง เงียบกริบทันควัน ในเบื้องต้นก็มีคนลนลานเข้าบ้านปิดประตูบ้างเหมือนกัน
แต่อิทธิพลของความอยากรู้ ก็ทำให้ค่อย ๆ ทะยอยเข้าไปมุงดู....
....กลัวตายมั๊ย กลัวสิ แต่ไม่รู้จะตายหรือไม่
และโอกาสตายมันก็น้อยนิดถ้าเทียบกับความอยากรู้อยากเห็น
อยากเห็นด้วยตา อยากเป็นผู้ถ่ายทอดให้คนอื่นฟัง
จะได้ใส่ทรรศนะของตนเองลงไปบ้างตามสมควร
......
Pandanus:
...น้องแตน.. สาววัยใส อายุขณะนั้นราวสิบห้าปี
สารรูปแรกพิศนะหรือ ผิวขาวจัด ปากหรือก็แดงแจ๊ดโดยไม่ต้องทาลิป
ร่างออกจะหนา ๆ ไปนิด เอวองค์ก็อุดมกว่าสาวหุ่นผอมไปหลายนิ้ว
ส่วนสูงก็พอสมควรแก่ยุคสมัย ประมาณสัก ร้อยห้าสิบห้า...
แต่ก็จัดอยู่ในกลุ่ม สวยสะดุดตา ตราบเท่าที่มันยังไม่อ้าปากด่าใคร
แถวนั้นส่วนใหญ่เรียกกันว่า อีแตน เหตุเพราะเรียกน้องเรียกนุ่งไม่ไหว...
Pandanus:
...มันอ้อร้อเหลือกำลัง ปากจัดก็ปานนั้น แถมด้วยสารพัดทางอบาย อีแตนจัดเจนหมด
ย้อนไปยุคบุพการี น้องแตนเป็นลูกสาวของน้าเพ็ญ...คนที่ได้ชื่อว่า "ไม่ค่อยขี้ชิด" คนหนึ่ง
ประมาณว่า ถ้าทิศทางลมดี ๆ ใครขอ ก็ให้ ประมาณนั้น...
ส่วนพ่อของน้องแตน .....เป็นใครก็ไม่รู้.....
ถามแม่มันก็ว่า คนโน้นมั่งคนนี้มั่ง ... ผัวเขาทั้งนั้น
แล้วใครมันจะกล้ารับเป็นพ่อล่ะ มีแต่ปฏิเสธกันให้วุ่นวาย หัวร้างข้างแตกไปก็มี
Pandanus:
น้าเพ็ญ เดิมทีเป็นเด็กที่เขาพามาอยู่ร้านเสริมสวย เพื่อหัดงาน... จะได้มีอาชีพเลี้ยงตัว
อายุสิบสามสิบสี่ คืนวันลอยกระทงที่ตลาด แกก็ทำแฮทริก คืนเดียวสามประตู ...
เป็นที่โจษจันเล่าลือกันเลยทีเดียว สำหรับเด็กอายุแค่นั้น
หลังจากนั้น แกก็ทำผลงานมาอีกหลายต่อหลายครั้ง
จนเจ้าของร้านเสริมสวยทนไม่ได้ ส่งกลับบ้านไป (บ้านแกอยู่ไหนอันนี้ไม่รู้จริง ๆ)
พักเดียว แกก็กลับมาใหม่ ...มาอยู่ร้านน้ำชาที่เปิดกลางคืน
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว