นอนแล้วครับ
เครียด ๆ ไม่ค่อยสบายใจเรื่องใบยางมาหลายวัน พักนี้ เริ่มทำใจได้
อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด อะไรจะตาย มันก็ต้องตาย เครียดไปก็เท่านั้น
ใช่เท่าแต่สวนเราซะเมื่อไหร่ แล้วเราก็ไม่ได้มีแต่สวนยางเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวซะที่ไหน
รอดก็กรีดกันต่อ ตายไปก็ปลูกใหม่ มันก็เท่านั้น สวนยางอายุเท่ากัน ไปเกิดใหม่เป็นเฟอร์นิเจอร์กันหมดแล้ว
คนอื่นเจอภัยพิบัติหนักหนาสาหัสสากรรจ์กว่าเราตั้งเยอะตั้งแยะ
ท้อไปก็อายหมา...!!!
เดินหน้าลุยกันต่อไปเพื่อนเอ๋ย
ใช่ครับ....เดินหน้าลุยกันต่อไปเพื่อนเอ๋ย
ถือเสียว่าเป็นบททดสอบจิตรใจบนโลกใบนี้ครับ คุยกับเสี่ยโจ้วันก่อน เห็นว่าปาล์มทั้งสวนน่าว่าได้ลงใหม่ เสี่ยโจ้ยังพูดออกมาเองจากปากว่า ไม่รู้อีว่าพรือเหมือนกัน มันตายได้ เรากะปลูกใหม่ให้ได้กันแหละ.....
ส่วนเราอยู่ทางนี้ก็ได้แต่เป็นกำลังใจให้เท่านั้นครับ สู้ต่อไป....ซังคิชิ
