ผมยังยืนยันคำเดิม ใช้มาตรฐานจากมโนธรรม ศีลธรรม และปัญญา
ใครจะมีมากน้อยก็แล้วแต่บุรพกรรมที่กระทำไว้ และสภาพสังคมที่เติบโต คำสั่งสอนที่ได้รับ
ใครเปิดตามองเห็นแสงสว่างได้เร็วกว่าก็หลุดออกจากวัฏได้เร็ว
คนที่โตมาในสังคมที่ก่นด่าเป็นประจำ จะด่าใครหยาบคายแค่ไหน ก็คงไม่รู้สึกผิด
คนหนึ่งเติบโตมาในสังคมที่เห็นแก่ผลประโยชน์ ฉ้อโกงจนชินชา จะโกงกินก็คงไม่เคยคิดว่าตนทำผิดอะไร
ผมไม่เถียงว่าคนต้องกินต้องใช้ ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ ต้องการความสบายในชีวิต
แต่จำเป็นหรือที่เราต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาโดยไม่คำนึงความผิดชอบชั่วดี
ถ้าได้น้อยลงหน่อย แต่อยู่อย่างไม่เบียดเบียนกัน มันไม่พอหรือ
มีคำของท่านหนึ่ง ซึ่งผมไม่ทราบเหมือนกันว่าใครเป็นผู้แต่ง แต่มันจริงอย่างที่สุด
จงระวังความคิดของเจ้า เพราะมันจะนำไปสู่การกระทำ
จงระวังการกระทำ เพราะมันจะนำไปสู่ความเคยชินจนติดเป็นนิสัย
จงระวังความเคยชิน เพราะมันจะนำไปสู่อุปนิสัย
จงระวังอุปนิสัย เพราะมันจะนำไปสู่ชะตาชีวิต
เยี่ยมมากครับ ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ด้วยนะครับ ขอบพระคุณมากครับ
