ผมอ่านข้อความของคุณ Usedguns แล้วรู้สึกเห็นใจในนักกีฬาที่มีทุนน้อยแต่มีฝีมือ ผมเคยเห็นนักกีฬาที่ยิงดีแต่ท้อเรื่องชุดยิงอยู่บ่อยครั้งจนบางครั้งนักกีฬาเหล่านี้ต้องหยุดไป น่าเสียดายการแข่งขันแต่ละชนิดกีฬาจุดประสงค์เพื่อส่งเสริมและเป็นการขยายจำนวนนักกีฬาไปในตัว แต่ถ้าเป็นอย่างที่เห็นนักกีฬาประเภทนี้ก็จะน้อยลงหรือเติบโตช้า ขออภัยที่ออกความเห็นเช่นนี้ด้วยนะครับ
ขอบคุณคุณLulu ที่ให้ความเห็นครับ โดยปกติที่ผมเห็นการแข่งขันส่วนใหญ่
จะมีเฉพาะอันดับ 1-3 เท่านั้นที่บี้กันเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมหยุด (เพื่อแย่งอันดับ 1)
แต่ถ้านักกีฬาท่านไหนไม่ยึดติดว่าจะต้องได้ที่ 1 เท่านั้น ถ้าได้ฝึกซ้อมมาพอสมควร
ยิงซัก 20 ชุด ผมว่ามีถ้วยติดมือกลับบ้านแน่นอน แม้จะเป็นถ้วยที่ 4 ที่ 5 แต่ก็น่าภูมิใจ
ปัญหาอีกอย่างก็คือการยึดติดกับตำแหน่งแชมป์นี่แหละ ทำให้นักกีฬาไม่ยอมเลื่อนมือ
ไปยิงรุ่นที่สูงกว่า (เพราะกลัวว่าจะไม่ได้ที่ 1)
ผมว่าที่ 3 มือโปร น่าจะภูมิใจได้ไม่แพ้ที่1 มือใหม่น๊ะ
หรือยิงได้ 95-96 คะแนนที่ระยะ 25 เมตร ก็น่าจะภูมิใจกว่าตอนที่ตัวเอง
ยิงได้ 98-99 ที่ระยะ 15 เมตร หรือ 100 ที่ระยะ 10 เมตร
มีเรื่องเล่าตลกจะเล่าให้ฟัง...การแข่งขันแมทช์หนึ่งมีนักกีฬากลางเก่า-กลางใหม่ท่านหนึ่ง
มายืนคุยกับผมว่า ดูนักกีฬาคนนั้นสิยิงปืนมาตั้งนานแล้วยังยิงระยะ 10 เมตรอยู่เลย
แล้วดูคนนั้นได้แชมป์มาตั้งหลายหนแล้วไม่ยอมเลื่อนมือซะที คุยกันซักพักก็แยกย้ายกันไป
เพลอแป็ปเดียวพี่แกคว้าปืนลงช่องยิง ไปยิง 10 เมตร กับเขาเฉยเลย ทั้งที่แกก็ยิงปืนมานาน
ไม่แพ้นักกีฬาคนแรกที่แกชี้ให้ดู แล้วแกก็ได้แชมป์มาไม่น้อยกว่านักกีฬาอีกคนที่แกบ่นถึงด้วย
ผมได้แต่ยืนส่ายหัว ตลกไม่ออกเลยครับ..
พักหลังถ้ามีประเภท 10 เมตรมือใหม่ ผมอยากขอร้องให้กรรมการกำหนดว่าห้ามนักกีฬา
ที่เคยได้รางวัลที่ 1-3 จากการแข่งขันแมทช์ใดๆ ลงแข่งขัน (ถือรายชื่อจากผลการแข่งขัน
ตามนิตยสารปืนฉบับต่างๆ) นักกีฬาที่เข้ามาใหม่จะได้มีโอกาสได้ถ้วย หรือได้แชมป์บ้าง
คล้ายๆ กับ CLASS U ของ IPSC ที่ยิงได้ครั้งเดียว แต่เนื่องจากปืนสั้นชาวบ้านไม่มีการ
เก็บรายชื่ออย่างเป็นระบบ จึงถือเอาเฉพาะผู้ที่เคยได้รางวัล ที่มีรายชื่อประกาศในนิตยสาร
ไปก่อน ส่วนในประเภทและระยะอื่นๆ การจัดมือก็คงต้องอยู่ที่สปิริตของนักกีฬาแล้วครับ
