ศาสนาสมัยนี้ ตกตํ่าลงไปมาก
เด็กวัด อย่างผม รู้สึก อย่างนั้น
รู้สึกเช่นกันครับ... พูดก็พูดเถิด พระส่วนหนึ่งไม่ค่อยรู้เรื่องทางโลก สนทนาด้วยแล้วเหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่ง จะถามอะไรจากพระก็ต้องตั้งคำถามต้อนซ้ายต้อนขวา จนดูเหมือนไปคาดคั้นอะไรจากพระ...
ถามมากๆ พระก็ตัดบทด้วยปริศนาธรรม!!! จนในที่สุดพระเลยเหมือนแค่เป็นสัญญลักษณ์เพราะ"ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์"... เราคล้ายกับมีไว้เพื่อกราบไหว้บูชา ไว้สำหรับทำบุญ ไว้สำหรับทำพิธีกรรม ไว้สวดให้ฟัง โดยเป็นแค่สะพานไปถึงสิ่งที่เป็นนามธรรมที่มองไม่เห็นเท่านั้นครับ...
เทียบกับสมัยก่อนฯ ที่พระคือศูนย์รวมวิทยาการ เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ... ตัวอย่างสุดโต่งที่เห็นก็เช่น"สมภารกร่าง"ในเรื่องไผ่แดง ของ หม่อมคึกฤทธิ์ฯ ไงครับ, ตามท้องเรื่องฯ ชาวบ้านไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรก็ไปสนทนากับพระ พระก็บอกแนวทางให้ไปปฎิบัติ จะถูกมั่งผิดมั่งก็ถือว่าพระช่วยคิดฯ...
พระในปัจจุบันก็มีบางส่วนที่ปฏิบัติเช่นนั้น แม้จะอิงการเมืองบ้างก็ตาม(เช่นพระพยอมฯ) ก็ถือว่าท่านติดดิน และในส่วนที่ท่านโดนฝ่ายการเมืองอีกขั้วหนึ่งแอนตี้ ก็ถือว่าเป็นกระบวนการทางสังคมเรื่องหนึ่งซึ่งสังคมต้องเรียนรู้... ซึ่งท่านจะถูกหรือผิด ก็ว่ากันไปตามท้องเรื่องในเรื่องนั้นครับ...
