บ่อยครับ
แต่ไม่เคยถึงศาล....
ผมจะไม่เล่ากรณีถูกตำรวจทางหลวงค้นเจอ 2 ครั้งนะครับ
กรณีเจอด่านตรวจของ ตำรวจภูธร ถูกตรวจค้นมาแล้วร่วม ๆ สิบครั้ง ค้นเจอแค่ 2 ครั้ง
เอาครั้งที่ไม่เจอก่อนนะครับ สองหรือสามครั้ง ถูกเชิญลงจากรถ (นุ่งขาสั้นด้วยหละ) แล้วตรวจค้นในรถ แต่ปืนอยู่ที่เอว....
ส่วนใจ อยู่ที่ตาตุ่ม
หรือค้นละเอียด แต่ไม่ถึงขนาดดึงเก๊ะกลาง ตรงเบรคมือ(รถวีโก้ ใครใช้รถวีโก้ลองไปดูนะครับ) ดึงขึ้นมา จะใส่ปืนและซองกระสุนสำรองได้...เลยรอด
ส่วนครั้งที่เจอ 2 ครั้ง ครั้งแรก หนักเชียวหละ เจรจากันเหนื่อย จนตำรวจให้ไปพบผู้กำกับซึ่ง อยู่ที่ด่านด้วย ท่านจะเกษียณในปีรุ่งขึ้น หน้าดุ เสียงดัง ผมขาวโพลนทั้งหัว
ท่าน "ด่า" ครับ ด่าอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมง กับผู้ร่วมชะตากรรมอีก 2 คน ผมไปยะลา อีกสองคนไปโกลกกับสะบ้าย้อย แต่พกพร้อมไปจากตัวเมืองนครศรีฯ
สุดท้าย ก็จดชื่อ ที่อยู่ไว้ทั้งสามคน แล้วก็คืนปืน ปล่อยตัว.... อะโห ปานฝีเม็ดโต ๆ แตกเลยครับ ผมเดินกลับมาที่รถ เหน็บกินขาก็ยังทนเดินให้ปรกติ....
ครั้งที่สอง ใกล้สามจังหวัดเข้าไปอีกหน่อย เจ้าหน้าที่ประทวน มีสัญญาบัตรอยู่ด้วยหนึ่งนาย จับและบันทึกการจับกุม โดนประมาณ 3 ทุ่ม
ผมพยายามต่อรอง ท่านก็ไม่ฟัง ท่านบอก เอาไว้แก้ตัวในศาลก็แล้วกัน .... ท่านไม่มองหน้าอันละห้อยของผมเลย
ท่านเขียนบันทึกการจับกุมยังไม่ทันเสร็จ ผู้กำกับก็มาถึง(ทราบว่า ท่านได้ยินจากวิทยุเรื่องคนถูกจับปืน) ก็เลยมาดู
ผมนั้น เหนื่อยกับการอ้อนนายตำรวจผู้จับกุมแล้ว ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ไม่อ้อน ไม่ขออะไรแล้ว หมดอาลัยแล้วตอนนั้น พยายามนึกว่า จะโทร.หาใครมาประกันดีหนอ
ผู้กำกับเดินมาถึง (คนนี้ยังหนุ่มพอควร ) ถาม ไปไหน ทำไมไปป่านนี้ ตรงเทพาปั๊มซ่อมเสร็จหรือยัง หนองจิกดึกๆ มีด่านมั๊ย ....??
ตอนนั้น ผมสงสัย ว่าท่านถามทำไม เพิ่งมาทราบทีหลังว่า ท่านจะดูแค่ว่า ผมไปที่นั่นจริงหรือเปล่า....
แล้วก็ คืนปืน ปล่อยเอาง่าย ๆ ตอนห้าทุ่มกว่า ตอนผมไปไหว้ท่าน ท่านยังอวยพรให้ผมเดินทางปลอดภัย
และแนะนำว่า ให้ขึ้นลำปืนให้พร้อมและอย่าเอาปืนไว้ในซอง เพราะจะชักไม่ทัน
ผมน้ำตาแทบใหลเลย .... ซึ้งใจกับความกรุณาของตำรวจสงขลา
