๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน

@@@@ FWB P70 เอาไปโมแข่ง FT @@@@

Feinwerkbau หรือเรียกย่อ ๆ ว่า FWB เป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า "fine worksmanship" หรือฝีมือสุดยอดนั่นเอง ตอนอยู่เมืองไทยปืน FWB ถือว่าเป็นสุดยอด เพราะผมเห็นทีมชาติไทยทุกคนใช้ และก็คิดอยู่ในใจเสมอ ๆ ว่า “สักวัน”

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090715Medium.jpg)


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090722Medium.jpg)

  ผมชอบไปเยี่ยมชมโรงงานผลิตสิ่งของต่าง ๆ เป็นที่สุด ทั้งนี้อาจเป็นเพราะว่าตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็เห็นโรงงานซึ่งคือโรงงานผลิตแป้งต่าง ๆ ที่บ้าน มีถังไม้ 3 ถังขนาดใหญ่โตมโหฬาร สูงขนาดบ้าน 2 ชั้น เส้นผ่าศูนย์กลางราว 10 เมตร เป็นที่แช่แป้ง ก่อนที่จะนำไปบดและตาก  สมัยนั้นใช้เครื่องยนต์ 4 จังหวะมีสายพานขนาดยาวขับเคลื่อนกลไก  ตอนติดเครื่องต้องใช้คนงาน 5-6 คนสาวสายพานไปเรื่อย ๆ จนกว่าเครื่องจะติด ไฟฟ้าก็ใช้เครื่องปั่นเอาเอง นอกจากนี้ยังมีระบบแบตเตอรี่สำรอง อยู่ใต้ดินลึกราว 5 เมตร ถ่านแบตเตอรี่ทำเอง มีแกนดินสอขนาดใหญ่พอกด้วยสารเคมีเหนียว ๆ หลายสิบก้อนวางเรียงรายในรังไม้ มีสายไฟโยงใยเต็มไปหมด  นอกจากนี้ยังจำได้ดีว่าที่บ้านเป็นบ้านหลังเดียวที่มีทีวีซึ่งยังเป็นขาวดำเครื่องเดียวในหมู่บ้าน  พอดีตอนที่โผน กิ่งเพชรชิงแชมป์กับเปเรซ  ชาวบ้านแห่มาดูถ่ายทอดสดที่บ้าน จนบ้านทรุด กรอบหน้าต่างสี่เหลี่ยมผืนผ้า กลายเป็นสี่เหลี่ยมคางหมู เสาเรือนเอียงและยุบหลายต้น  ก็เลยต้องขนเอาทีวีมาใส่ท้ายรถกระบะ แล้วเดินสายไฟมาต่อ ส่วนชาวบ้านก็นั่งดูกันบนถนน  วันรุ่งขึ้นเขาก็มาช่วยกันซ่อมบ้าน ผมเป็นเด็กและยังจำได้ว่ามีคำร้องกันติดปากว่า “โผนกิ่งเพชร เปเรซกิ่งไผ่ โผนมือไวจับไข่เปเรซ”...555  โตขึ้นพอมีโอกาสผมก็ได้ไปเยี่ยมชมโรงงานต่าง ๆ มากมาย รวมทั้ง FWB และ BMW ตอนไปเยอรมัน  นอกจากนี้ก็มีโรงงานทำชีสที่ฮอลแลนด์ โรงทำแก้วและคริสตัล โรงงานหินอ่อนที่อิตาลี่ (ผมถามเขาว่าคริสตัลที่แพงที่สุดอันไหน เขาพาไปดู chandelier สีรุ้งขนาดมหึมาราคาหลายสิบล้านบาท แล้วก็บอกว่ามีคนจองไปแล้ว เป็นลูกค้าจากเมืองไทยครับ...)   โรงงานทำเครื่องปั้นดินเผาสีขาวหรือที่เรียกกันว่า China ที่อังกฤษ โรงงานทำไวโอลินที่ออสเตรีย แต่ที่แปลกใจมาก ๆ คือโรงงานนาฬิกา Rolex ที่สวิสฯ ซึ่งเล็กนิดเดียว แต่ห้องโชว์เป็นตึก 9 ชั้น  โรงงานเพชรที่สวีเดน ซึ่งให้เข้าชมได้ครั้งละ 3 คนเท่านั้น เพราะเขาบอกว่าตอนเอาเพชรออกมาโชว์เคยถูกโขมย คือมีผู้หญิงผมฟูแอบเอาซ่อนไปในผม...ที่อินเดียได้ไปดูโรงงานยาง Dunlop และโรงงานเครื่องบินไอพ่นที่อังกฤษปาร้างไว้  ที่เมืองจีนก็ไปหลายแห่ง เช่นโรงงานแกะสลัก ฟาร์มมุก ฯลฯ ในอเมริกาผมก็ไปมาหลายแห่ง เช่นโรงงานผลิตรถจักรยานยนต์ Harley Davidson โรงงานผลิตไม้แผ่น และโรงงานเครื่องจักรยนต์  แต่ที่อยากเล่าคือ โรงงานผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ เขาใช้หุ่นยนต์เป็นตัวเชื่อมขาเล็ก ๆ ของตัว CPU หรือ Central Processing Unit ซึ่งจะผ่านการตรวจและใช้งานได้เพียงราว 70% ที่เหลือทิ้งขยะหลังโรงงาน มารู้ตอนหลังว่า มีคนมาเก็บเอาไปและทำการแยกทองคำออกจากขาเล็ก ๆ ของ CPU ได้รายได้ปีละเกือบ 40,000 ดอลล่าร์  กว่าจะรู้ตัวก็ผ่านมา 3 ปี  อีกกรณีที่เราอาจไม่คาดคิดก็คือ โทรศัพท์มือถือซึ่งได้มีการคำนวณออกมาแล้วว่า ปีหนึ่ง ๆ โทรศัพท์มือถือเพียงแค่ในอเมริกาที่เสียและถูกโยนทิ้งนั้น ถ้ามนำมาถลุงเอาส่วนที่เป็นทองคำออกมา จะได้ทองคำมูลค่ากว่า 10 ล้านดอลล่าร์ทีเดียว  ปัจจุบันบริษัท Umicore ใน Belgium ได้เริ่มทำการ recycle ทั้งโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์ไฟฟ้า โดยเรียกกระบวนการนี้ว่า “surface-mine” หรือการทำเหมืองเหนือพื้นดิน โดยจะถลุงเอาโลหะที่มีราคาออกมา อันได้แก่ ทอง, เงิน, ทองแดง, ทองคำขาว, รวมทั้งแก้วและพลาสติคด้วย  มาถึงตรงนี้ก็อดที่จะไม่เล่าเรื่องข้างล่างนี้ไม่ได้...
ผมเคยมีลูกน้องคนหนึ่ง ซึ่งมีปู่เป็นนายพลที่เมืองจีนสมัยนานมาแล้ว แต่ยังมีบ้านมหึมาอยู่ที่เมืองจีน วันหนึ่งลูกน้องผมคนนี้ได้กลับไปเยี่ยมบ้านปู่ที่ยังมีคนเฝ้าดูแลและทำงานกสิกรรม/เกษตรกรรมอยู่ตามพื้นที่โดยรอบ เมื่อรู้ข่าวว่าจะมีลูกหลานเจ้านายมาเยี่ยม ก็แห่กันมานับสิบคน  ลูกน้องผมได้เอาเงินไปแจกจ่ายกันทั่วหน้า  ตอนนั้นเขาเล่าว่า รายได้เฉลี่ยของคนจีนในมลฑลนั้นตกปีละประมาณ 6 USD ต่อคนเท่านั้น ผมได้ดูวิดีโอที่เขาถ่ายมา เห็นชาวบ้านนุ่งขาสั้นไม่ใส้เสื้อไม่ใส่รองเท้า นั่งอยู่กับพื้น ทำท่ากราบขอบคุณรับเงินที่ลูกน้องผมนำไปแจก น่าสงสารเชียว.......แต่..พอผมสังเกตุดี ๆ ที่เอวกางเกงขาสั้นที่ขาดรุ่งริ่งนั้น มีกล่องดำ ๆ เหน็บอยู่แทบทุกคน  ก็อดถามไม่ได้ว่าเจ้ากล่องดำ ๆ ที่เห็นในคลิปนั้นคืออะไร?  หลายท่านคงเดาล่วงหน้าไปแล้วนะครับว่ามันมีชื่อต่าง ๆ กันเช่น Nokia, Motorola, ฯลฯ

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090761Medium.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090756Medium.jpg)


ความประทับใจสิ่งแรกที่ไปโรงงาน FWB คือความสะอาดและความเป็นระเบียบ แต่ละแผนกมีการจัดระเบียบยิ่งกว่าทหารเสียอีก การวางแผนงานของสินค้าแต่ละตัวซึ่งก็คือปืนระดับแข่งขันแต่ละรุ่นนั้น เริ่มจากการออกแบบที่แยบยล โดยคำนึงถึงความสำคัญสูงสุดคือ จะทำอย่างไรให้ปืนมีความแม่นยำที่สุด และกุญแจดอกสำคัญที่ FWB ยึดเป็นแกนในการสร้างสรรผลงานก็คือ adjustability ซึ่งหมายถึง ความสามารถในการปรับเพื่อให้ผู้ใช้ได้รับความใกล้ชิดและความสะดวกสบายในการใช้ปืนให้มากที่สุด เสมือนดั่งหนังจีนที่ว่า กระบี่ที่ดีนั้น ต้องจับแล้วเหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย  ดังนั้นเราจะเห็นได้ว่าปืน FWB แต่ละรุ่นนั้น เราสามารถปรับพานท้าย ประทับแก้ม ด้ามจับ สมดุลย์ ตลอดจนระบบไกที่สามารถปรับได้ทุกรูปแบบ ไม่ว่าผู้ใช้จะมีรูปร่างแบบไหน หรือจะจุกจิกขนากไหน FWB ก็เชื่อว่าสินค้าของเขาจะไม่ทำให้ลูกค้าผิดหวัง  มาถึงแผนกทดสอบความแม่นยำ ผมสังเกตุเห็นว่า เขาหนีบปืนกลับหัวตอนทดสอบ ถามไถ่เหตุผล เขาก็บอกว่ามี  2 เหตุผลคือ..1 .....2..... เผื่อบางท่านอยากลองคิดดูเองว่าทำไม ผใขอเอาคำตอบไปไว้ข้างท้ายละกัน

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090753Medium.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090748Medium.jpg)

สำหรับ FWB P70 กระบอกนี้ ตอนผมซื้อมานั้น สั่งตรงมาจากเยอรมัน แต่เป็นแบบแข่งขันยิงเป้าระยะ 10 เมตร  ออกแบบมาโดยใช้พานท้ายอะลูมิเนียมผสมไม้อัด เพื่อป้องกันการผิดเพี้ยนในกรณีที่อากาศเปลี่ยนแปลง โดยใช้อะลูมิเนียมติดกับตัวปืนและใช้ไม้อัดเป็นประทับแก้มและด้ามจับ เพื่อความสบายในส่วนที่จะสัมผัสกับผิว  ระบบไกบางจุดปรับได้โดยไม่ต้องใช้เครื่องมือ การขึ้นลำและบรรจุกระสุนสะดวกสบาย  และสามารถเปลี่ยนถังลมได้โดย แรงดันภายในไม่เปลี่ยนเพราะการออกแบบ regulator แบบพิเศษ
ผมส่งไปให้ AZ หรือ Alan Zasadny ทำการโมสำหรับใช้แข่ง FT โดยมีจุดเปลี่ยนแปลงดังต่อไปนี้

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090740Medium.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090747Medium.jpg)

1.   ทำ Expansion chamber ขึ้นมาใหม่ คือจากแท่งอะลูมิเนียมสี่เหลี่ยม เจาะรูกลมที่มีปริมาตรมากกว่าของเดิมที่ทำไว้ใช้ยิงแค่ระยะ 10 เมตร ดังนั้นจึงต้องขยายไปทางความยาว เพราะจะทำให้กว้างขึ้นไม่ได้เนื่องจากเนื้อที่จำกัด  ของชิ้นนี้จึงต้องเพิ่มความยาวขึ้นมาอีกราว 1 นิ้ว ผลที่ตามมาคือ ต้องทำคานสำหรับขึ้นลำใหม่เพราะของเดิมจะสั้นเกินไป

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090725Medium.jpg)


2.   ฝาเปิดรังเพลิง หรือ loading gate เวลายกขึ้นมาจะติดกล้องด้านล่าง เพราะของเดิมไม่ได้ออกแบบสำหรับติดกล้อง งานนี้มีวิธีแก้ 2 ทางคือ ตัดส่วนที่ยาวเกินทิ้ง หรือ ตัดทิ้งแล้วทำที่กดออกมาด้านข้างที่มีลักษณะเหมือนหูกระต่าย เพื่อให้เปิดปิดง่าย ชิ้นนี้คนนิยมมาก ถึงขนาดมีบางบริษัททำออกมาขาย ผมใช้วิธีแรกกับกระบอกนี้ แต่ใช้วิธีที่ 2 กับ FWB อีกกระบอก แต่หูกระต่ายผมทำเองครับ


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090724Medium.jpg)

3.   เนื่องจากรุ่นนี้ไม่ได้ออกแบบมาให้ติดกล้อง ดังนั้นจึงต้องเซาะรางด้านหน้าลงบนลำกล้อง แต่พอทำแล้วระดับของรางติดกล้องบนลำกล้องจะ “ต่ำกว่า” รางด้านหลัง ดังนั้น จึงต้องใช้ขารัดกล้องแบบปรับระดับสูงต่ำได้ ผมเลือก B-Square เพราะมีน้อตล้อคแน่นหนาและปรับได้ละเอียด  อนึ่งไม่สามารถเซาะรางด้านหลังใหม่เพราะเนื้อที่จำกัด

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090726Medium.jpg)


4.   ตอนแรกผมให้เขาทำทั้ง flip compensator และ silencer แต่พอมาลองดูแล้ว เสียงไม่ดังเกินไป จึงใช้ flip compensator ซึ่งเดิมทีเป็นสีอะลูมิเนียม แต่ถ้าจะทำการ anodize ให้เป็นสีแดงมรกต ก็เกรงว่าจะไม่เข้ากับส่วนอื่น ๆ เพราะกำหนดสีให้ตรงเป๊ะยาก เลยตัดสินใจใช้พ่อสีเอาเอง คือสี Pearl Candy Red ซึ่งนับว่าใกล้เคียงที่สุดแล้ว


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090735Medium.jpg)

5.   ด้านซ้ายจะเห็นท่อกลมดำ ๆ ขนาดเท่าปากกายาวราว  5 นิ้ว ประกบอยู่ด้านข้างรังเพลิง ตัวนี้คือ compensator สำหรับฆ้อนกระแทกวาล์ว ซึ่งจะมีสปริงและวาล์วอยู่ด้านใน ตอนยิงจะมีลมออกมา “แก้ต่าง” ให้กับแรงที่ฆ้อนกระแทกวาล์ว เพื่อให้ลบล้างกันไป ที่จริงหลาย ๆ คนเคยลองไม่ใช้มัน ก็ไม่รู้สึกแตกต่าง ทั้งนี้อาจเป็นเพราะระบบไกไม่รุนแรง หรือฆ้อนไม่ได้เคลื่อนตัวไปไกลมาก อย่างไรก็ตาม เราได้คำนวณออกมาแล้วว่า จะต้องใช้ลม 5-10% ของลมในห้องเก็บลม มาทำงานกับตัวนี้ และคิดว่าควรจะเก็บมันไว้ ดังนั้นจึงต้องออกแบบวาล์วของมันเสียใหม่อีกทั้งเปลี่ยนสปริงให้เหมาะสมด้วย

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090730Medium.jpg)


6.   ปรับปรุง regulator เสียใหม่ งานนี้ AZ ไม่ขอบอกรายละเอียด แต่เขาได้ออกแบบและปรับปรุงมาเรื่อย ๆ จนเป็น 3Rd Generation แล้ว

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090758Medium.jpg)


7.   เพื่อเป็นการปรับ balance และรูปโฉมโดยรวม ผมตัดสินใจเอาน้ำหนักหน้าและรางศูนย์หน้า มาสลับตำแหน่งและย้ายมาติดตั้งตรงกลางลำกล้องเสียดังรูป

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/FWB_P70a.gif)
ข้างบนคือ แบบแข่งระยะ 10 เมตรครับ

8.   กล้องที่ใช้คือ BSA Platinum 10-50x60mm และ side wheel ขนาด 6 นิ้ว

กระทู้ที่ 2 จะมีคลิปนะครับ


9.   เนื่องจากว่าปืนกระบอกนี้ค่อนข้างหนัก ผมจึงตัดสินใจติด Micro Level ที่ eye piece ของกล้อง เพื่อช่วยเวลาเล็ง ให้ปืนอยู่ในแนวดิ่งเวลาลั่นไก ระบบมาตรไฟฟ้านี้สามารถปรับความแม่นยำ หรือ sensitivity ได้ 2 แบบคือ bench rest = 1.25 องศา หรือ field = 1.75 องศา โดยจะมีไฟเขียว เหลืองและแดง เป็นตัวบอก  ตัวนี้มีผล 2 ด้านคือ 1 สำหรับเป้าระยะไกล จะช่วยไม่ไห้เรายิงเพี้ยนเพราะถือปืนไม่ได้ระดับในแนวดิ่ง และ 2 ผลทางใจคือถ้าเราเห็นแค่ไฟเขียว เราก็จะมีความมั่นใจพร้อมที่จะกดไกได้ และในทางตรงกันข้าม ถ้าเห็นไฟเหลืองหรือไฟแดง เราก็สามารถหยุดพัก ตั้งหลักใหม่ ดีกว่ากดไกลงไป โดยไม่รู้ว่าปืนเอียง  หนัก 2.1 ออนซ์ ราคาราว 100 USD ปรับความสว่างได้ด้วย

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090755Medium.jpg)


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/Diagram.gif)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/alignmentgraphic2.jpg)

 (http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/led-diagram.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/newimage003.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/L1090771Medium.jpg)





คำถามคั่นตอน สิ่ง 2 สิ่งนี้มีอะไรที่เหมือน ๆ กัน เขื่อน กับ กระป๋องสีสเปรย์ ??


ปืนกระบอกนี้ ควรใช้ชื่อว่า FWB P70 FT ZM หลังจากทดลองยิงได้ระยะหนึ่ง พบว่า ลูกกระสุน Crosman Premier Heavy ที่ผมใช้ประจำ ให้กลุ่มกระสุนไม่เป็นที่น่าพอใจ จึงต้องหันมาลองใช้อีก 2 ชนิด คือ Beeman Kodiak Competition และ JSB Exact

เขาหนีบปืนกลับหัวตอนทดสอบ ถามไถ่เหตุผล เขาก็บอกว่ามี  2 เหตุผลคือ..1 หนีบกลับหัวเอาเข้าที่หนีบได้ง่ายกว่า และ 2 กดไกได้ง่ายกว่า

เนื่องด้วยว่า เจ้ากระบอกนี้น้ำหนักปาเข้าไป 13.6 ปอนด์ หรือราว 6.17 กก. ผมจึงมีวิธีทำให้มันเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือ อย่าใส่กระสุนจนกว่าจะพร้อมยิง...555  และเป็นการแบ่งเบาภาระในการแบก ก็เอาเจ้าพาหนะข้างล่างนี้ไปด้วย  แต่พาไปทีไร ฝรั่งก็มาขอลองขี่ จนเสียเวลาแข่งไปเสียทุกครั้ง

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P1130020Medium.jpg)


ธนาสิทธิ์ ศิริลักษณ์
๔ มีนาคม ๒๕๕๔

http://s7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/?action=view&current=P1120997.mp4 (http://s7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/?action=view&current=P1120997.mp4)

ตอนผมถ่ายคลิปนี้ เพื่อจะให้ดูว่าเจ้า Micro Level ทำงานอย่างไร พอดีมีแค่ 2 มือ ก็เลยออกมาได้แค่นี้น่ะครับ

Tanasit

สุดยอด ปืนเทวดาครับ
ขอให้มีตอนต่อไปเรื่อยๆนะครับ ...อาจารย์
ทุกเรื่องของอาจารย์มีสาระน่ารู้ มีประโยชน์
สมาชิกเข้ามาอ่านกันทุกคน
 ::014:: ::014:: ::014:: ::014::
ขออนุญาต ใจแอบ+1

ขอบคุณครับอาจารย์   ::014:: ::014:: ::014::

อาจารย์ช่วยเปิดโลกทัศน์ให้ชาวปืนลมในบ้านเราให้กว้างขึ้นมากจริงๆ ครับ   ::014:: ::014:: ::014::

ผมชอบ สักวันๆ...........

เศร้าใจตรงที่คนจีนในมณฑลนั้นที่มีรายได้เฉลี่ย 6 ยูเอสดอลลาร์  น่าสงสารมากครับ

เห็นแล้วอยากได้ก็คืออุปกรณ์วัดระดับ แบตเตอรี่ใช้ได้นานไหมครับ

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P70Alu_1.jpg)
ภาพแรก คือตอนที่มาใหม่ ๆ ยังไม่ได้ทำอะไร



(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P70AluAZ-1.jpg)
ต่อมาเป็นการทดลองดูว่า flip compensator แบบไหนนอกจากจะดูดีกว่าและยังต้องทำงานดีด้วย



(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P70RedAlu1.jpg)
ใส่กล้องเข้าไปหลังจากโมเรียบร้อย



(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P70FTAZ1.jpg)
นำไปตั้งกล้องที่สนาม




(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/fwb_field_target.jpg)
ข้างบนคือ 2 ปีหลังจากที่ผมโมไว้แข่ง FT, FWB ก็ออกรุ่น FT มา หน้าตาอย่างที่เห็นครับ



(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/P70Factory-Mt2.jpg)
ภาพนี้ต้องการให้เห็นว่า จากโรงงานก็ต้องใช้ขารัดกล้องที่สูงไม่เท่ากัน และเขาก็ตัดฝาเปิดรังเพลิงออกเช่นกัน

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/PICT0026Medium.jpg)

ก่อนติดตั้งเจ้า Micro Level ก็ต้องตั้งกล้องดังรูปบนก่อนน่ะครับ คือให้ได้แนวดิ่งที่ตั้งฉากกับตัวปืน

ปืนรูปสุดท้าย ไม่ทราบว่าเป็นปืนกระบอกเดียวกันกับรูปก่อนหน้า หรือเปล่าครับ

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/PICT1540Large.jpg)

ใช้กระบอกนี้ ชนะเลิศ ได้ทั้งถ้วยและเสื้อสามารถมา ผมจะใช้ที่รัดข้อมือสีเดียวกับปืน ไม่งั้นจะจำไม่ได้ว่าใช้กระบอกไหน..

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/FWB%20P70%20FT%20ZM/PICT1541Medium.jpg)

กระบอกเดียวกันครับ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้ B-Square scope mount สีเงิน จึงใช้ BKL Dual strap สีดำ ไปก่อน

เห็นอาจารย์ในรูปแล้วทำให้สงสัยเพิ่มไปอีกว่า อาจารย์ทำฟิตเนสบ้างหรือเปล่าครับ
แล้วการฟิตเนสที่เหมาะกับการยิงปืน จะต้องฟิตเนสส่วนไหนบ้าง แล้วควรหลีกเลี่ยงฟิตเนสส่วนไหนบ้างครับ

อ.น่าจะหันหน้ามาชม กล้องหน่อยนะครับ

เห็นพื้นสนามแล้วอยากหยิบไม้กวาดมากวาดใบไม้

สวัสดี ครับ อาจารย์ ดร.ธนาสิทธิ์
   สำหรับคำว่า"Feinwerkbau หรือเรียกย่อ ๆ ว่า FWB เป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า "fine worksmanship" หรือฝีมือสุดยอดนั่นเอง" ..FT ตัวนี้ ผมว่าสุดยอดจริงๆ  ::002:: ::002:: ::002::  และค่าตัว+ค่า Modify คงจะสูงลิบ  เพราะค่าตัวปืนเอง..ก็แพงอยู่แล้ว  สำหรับพวกเราชาวชมรมฯ..คงอาจจะสุดเอื้อมแน่นอนเลย ครับ ::005:: ::005:: ::014::
 

เป็นคำถามที่ดีครับ  ปกติผมจะเล่นเท็นนิสตอนเช้าทุกวัน ๆ ละ 2 ชม. สำหรับวันอาทิตย์ก็ 3 ชม. ไม่ว่าอากาศจะหนาวหรือร้อนแค่ไหน ถ้าฝนตกและเพิ่งหยุด ผมก็จะนำอุปกรณ์ไปทำให้แห้งซึ่งมักจะใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมง แต่ถ้าเล่น ๆ อยู่แล้วฝนเกิดตก ก็จะเล่นต่อจนกว่าน้ำจะมากจนลูกไม่เด้ง เคยเล่นอยู่และหิมะปรอยลงมา ก็เล่นต่อจนหิมะตกหนักและมองอะไรไม่เห็น มีอยู่หลายครั้งที่หิมะตกไม่เกิน 1 นิ้ว วันรุ่งขึ้นผมจะนำอุปกรณ์ไปขูดหิมะออก ซึ่งอาจใช้เวลานานถึง 2 ชม. ถึงจะเล่นได้ ผมคิดว่ากีฬาเท็นนิสนั้นจะต้องใช้ทั้งสายตา แขน ขา และความคิดที่สัมพันธ์กัน และจะต้องมีการตัดสินใจอีกทั้งการวางแผนที่ดี  แต่ที่สำคัญที่สุดคือการฝึกฝนจน “กล้ามเนื้อมีความจำ” และสามารถทำงานได้กึ่งอัตโนมัติโดยสมองไม่ต้องสั่งงาน แต่ทำไปโดยการสนองตอบต่อสิ่งอื่น คล้าย ๆ กับเป็นสัณชาติญาณ  ผมไม่เล่นยกน้ำหนักแต่ต้องยกของหนัก ๆ เป็นประจำอยู่แล้ว คือการไปซื้อของเข้าร้านและต้องยกทั้งตอนเอาขึ้นรถและเอาลงห้องเก็บใต้ดินที่ร้าน  ของพวกนี้ได้แก่ น้ำตาลทราย, ข้าวสาร, เกลือ, กุ้ง, น้ายาทำความสะอาด ฯลฯ แบบที่เป็นกล่องหรือถุงใหญ่ ๆ น้ำหนักก็ตกราว 20 ถึง 45 กก. ขนมาแต่ละครั้งก็เต็มท้ายรถ  ครั้งหนึ่งคุณแม่ผมเคยมาเยี่ยม ผมพาไปซื้อของ ท่านเห็นผมยกของเอง ตกใจใหญ่ บอกว่าทำไมไม่เอาคนใช้จากเมืองไทยมาสัก 2-3 คน ให้มาช่วยทำงานหนักแบบนี้  คนที่อยู่เมืองไทยไม่เข้าใจหรอกครับว่า คนไทยในอเมริกาทำงานหนักขนาดไหน ผมเองที่เคยทำมานอกจากการสอนหนังสือก็คือ ขับรถเอาสมุดโทรศัพท์ไปตระเวนส่ง, เป็นช่างไม้ ช่างไฟ ช่างปูน ช่างประปา, ซ่อมรถ และซ่อมอุปกรณ์ไฟฟ้า, ติดตั้งจานดาวเทียมทีวี, ตัดหญ้า, ตัดต้นไม้ แต่ที่ไม่เคยลืมคือเมื่อไปถึงอเมริกาวันแรก ทำงานล้างจานซึ่งผมจดเอาไว้หมดว่าวันนั้นต้องล้างจานกี่ใบ ช้อนกี่คัน ถ้วย, กระทะ, ที่เขี่ยบุหรี่อย่างละเท่าไหร่ รวมเป็นกี่ร้อยชิ้น เพราะตอนอยู่เมืองไทยไม่เคยล้างจานแม้แต่ใบเดียว..

นอกจากนี้ผมยังใช้การดำรงชีพในทุก ๆ วันมาประยุกต์ใช้เป็นการฝึกฝนสำหรับการแข่งขันยิงปืน เช่น เวลาเปลี่ยนน้ำมันเครื่องรถ ตอนเทน้ำมัน ผมจับกระป๋องน้ำมันให้มั่นและรินให้น้ำมันไหลสม่ำเสมอ ไม่หยดหกเลอะเทอะ  บางครั้งผมซื้อเหล้าขวดใหญ่มาขาย ต้องแบ่งรินใส่ขวดเล็กเพื่อบ๋อยจะได้รินใส่แก้วได้สะดวก ผมก็จะใช้วิธีเดียวกันกับตอนเปลี่ยนน้ำมันเครื่องรถ อีกอย่างเคยปล่อยให้คนงานทำกันเอง แม้จะใช้กรวยก็ยังทำกันหกเสียของไปเปล่า ๆ บางทีดูทีวีก็ยกนิ้วขึ้นมาเล็งที่จอ ติดตามไปยังจุดหนึ่งจุดใด  หรือตอนไปนั่งรอหมอ ผมก็จะทำการประส่านมือ “ให้แน่น” โดยยื่นเฉพาะนิ้วชี้ทั้งสองข้างไปข้างหน้า และพยายามเกร็งไว้ โดยไม่มองให้ปลายนิ้วชี้ที่อ้าเอาไว้ไม่กลับมาติดกัน  ผมเคยมีเพื่อนที่พ่อเขาเป็นนักกีฬายิงปืนสั้น 10 เมตรทีมชาติ วันหนึ่งเขาบอกพ่อเขาว่าเขาอยากหัดยิงปืน  พ่อเขายื่นเตารีดให้ แล้วบอกว่าพรุ่งนี้ให้ตื่นแต่เช้าก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ยกเตารีดด้วยมือเดียวแล้วเล็งไปที่ดวงอาทิตย์ กะให้ตรงตามไปเรื่อย ๆ ให้นานที่สุด

อีกอย่างที่ไม่ควรมองข้ามคือต้องพักผ่อนให้เพียงพอ โดยเฉพาะก่อนวันแข่งขัน  และถ้าต้องขับรถไป ก็ต้องไปก่อนเวลาอย่างน้อย 1-2 ชั่วโมง  บางคนตระเวณขับรถไปแข่งบ่อย ๆ ก็ควรหานักแข่งที่อาจร่วมไปเป็นเพื่อนและช่วยผลัดกันขับรถได้ เรียกว่า Buddy System ซึ่งฝรั่งนิยมกันมาก เพราะยังช่วยกันปรึกษาเรื่องต่าง ๆได้อีกด้วย

ประการสุดท้ายคือ การใช้สติในการแข่งขัน เพราะนอกจากเราจะต้องมองภาพสนามการแข่งขันและจดบันทึกมันลงไปในสมองแล้ว เวลายิงแข่งขัน ในโลกนี้ เวลานั้นจะมีเพียง “เรากับเป้า” เท่านั้น  สิ่งอื่น ๆ รอบด้านจะถูกบล็อคออกไป ไม่รู้ไม่เห็น เหมือนตกอยู่ในภวังค์  เพราะหลายต่อหลายครั้ง ณ.วินาทีนั้นผมจะไม่ได้ยิน ไม่เห็น โลกรอบข้างเลย  ผมเคยลองใช้ที่บังตาด้านข้าง แต่สติเราบังได้ดีกว่าครับ

เอ๊ะ....ผมได้บอกหรือยังครับว่า ไม่มีอะไรมาทดแทนการฝึกซ้อมได้...

ขอบพระคุณมากครับ....ได้ความรู้ ที่ไม่เคยรู้มาก่อน หลายอย่างเลยครับ...

 ::014:: ขอบคุณมากมายเลยครับอาจารย์ เคล็ดลับเล็กๆน้อยๆที่มองข้ามไปหลายอย่างในชีวิตประจำวันก็สามารถนำมาฝึกฝนกับการยิงปืนได้ดีเลย

ผมชอบตอนถ่ายน้ำมันเครื่องครับ...กับยกเตารีด...ครับ.. ;D ;D

ผมลืมบอกถึงการควบคุมการหายใจในระหว่างการเล็งจวบจนถึงจุดกดไก
วิธีฝึกก็คือ ตั้งกล้องที่กำลังขยายสูงสุด เล็งไปที่เป้า แล้วลองกำหนดระบบหรือจังหวะการหายใจดูว่า
ช่วงไหนควรหายใจช้า ๆ ช่วงไหนควรสูดลมให้เต็มปอด และช่วงในควรผ่อนลมอย่างไร
จนกระทั่งช่วงที่ควรจะ"หยุด" การหายใจ ซึ่งมักจะเกิดก่อนการกดไกประมาณ 1/??? วินาที
ไม่ต้องยิงจริงก็ได้ แต่ดูว่ากากะบาดมันแกว่งไกว มากน้อยแตกต่างกันอย่างไร เมื่อใช้จังหวะการหายใจแบบต่าง ๆ
แต่ละคนอาจไม่เหมือนกันทีเดียว  เราต้องหาจังหวะที่เราใช้ได้ผลมากที่สุด

ผมมักตั้งไกให้มี first stage travel หรือระยะที่เราสามารถ "ลากไก" จากจุดเริ่มต้น โดยไม่ลั่นไกให้น้อยที่สุด
แต่จะไม่มีเสียเลยก็ไม่ได้ เพราะจะเผลอไกลั่นได้
หลายคนมาลองยิงปืนของผม นัดแรกมักจะลั่นก่อนตั้งใจเสมอ
แต่เชื่อเถอะครับ ว่าผมรู้ของผมว่ามันจะลั่นเมื่อผมกดไปขนาดไหน

แล้วหัวใจละครับ มันเต้นตึ๊ก ๆ  กากะบาทไหวตาม อาจารย์ควบคุมยังไงครับ
ถ้าต้องยิงตอนที่หัวใจยังเต้นแรงอยู่ครับ

เรื่องที่ว่าแบตฯจะใช้ได้นานหรือไม่นั้น ทางบริษัทไม่ได้แจ้งไว้ในเสป็คเพราะขึ้นอยู่กับว่า เราใช้มากน้อยขนาดไหน
ถ่าน CR2450 สองก้อน ขนาดใหญ่กว่าที่เห็นทั่ว ๆ ผมว่าถ้าใช้วันละราว 5 - 10 นาที น่าจะอยู่ได้สัก 6 เดือน

ถ่านรุ่นนี้ออกจะหายากสักหน่อย ตอนเขียนรีวิว ผมต้องถ่ายรูปและคลิป ถ่านหมดเลยเอา CR2025 ที่บางกว่าและเล็กกว่าแต่ขนาด 3 โวลท์เท่ากัน
มาพอกข้างด้วยแหวนยาง และติดฟองน้ำบนฝาให้มันดันขั้วบวกมาชนตัวแบต ก็ใช้ได้ครับ

อ้างถึง... แล้วหัวใจละครับ มันเต้นตึ๊ก ๆ  กากะบาทไหวตาม อาจารย์ควบคุมยังไงครับ
ถ้าต้องยิงตอนที่หัวใจยังเต้นแรงอยู่ครับ

ปกติตอนสูดหายใจเข้า ปืนจะกระดกขึ้นสูง และจะลดลงตอนหายใจออก
แต่ทีนี้ถ้าถามถึงว่า หัวใจเต้นแรง กากะบาดไหว ผมก็ว่าคงยังไม่พร้อมยิง
ให้วางปืนลง สูดหายใจยาว ๆ สัก 4-5 ครั้ง แล้วลองใหม่
อนึ่งการยิง FT นั้น ผมจะไม่เอาศอกซ้ายแนบอกจนแน่น แต่ก็ขึ้นอยู่กับระนาบของเป้าด้วย
บางเป้าอยู่สูงเหนือหัว ก็ต้องยื่นมือซ้ายออกไปแล้วกางแขนเพิ่ม

สรุปถ้าหัวใจเต้นแรง คือแรงกว่าปกติจนทำให้กากะบาดไหวละก็ ผมถือว่ายังไม่พร้อม ต้องฝึกฝนเพิ่มเติม

ปกติตอนยิงหัวใจของผมกลับเต้นช้ากว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ ระบบการสูดหายใจก็ช้าลงไปด้วย
ผมเคยเล่าแล้วว่า จากเป้าที่ 25 ต้องเดินตามไหล่เขาไปไกลพอสมควร จนกว่าจะถึงเป้า 26 ซึ่งเป็นเป้าปราบเซียน
ดังนั้นพอไปถึงผมจะไม่ยิงทันที เพราะหัวใจจะยังเต้นแรงจากการเดินแบกปืนและอุปกรณ์ที่ผ่านมาหยก ๆ
เราอาจทำเป็นคุยกับคนอื่น หรือทำเป็นจัดเก็บอุปกรณ์ หรือปรับหมวก ผูกเชือกรองเท้า อะไรก็ได้ที่เป็นการฆ่าเวลา
รอจังหวะให้การเต้นหัวใจกลับมาเข้าที่

การเล่นเท็นนิสก็เช่นกันบางทีเราโต้กันไปมา ถ้าเราเกิดการตกใจควบคุมอารมย์ไม่ได้หรือที่ฝรั่งเขาเรียกว่า panic ก็จะตีเสียทั้ง ๆ ที่เป็นลูกง่าย ๆ
เราต้องอย่าหวั่นไหว ต้องมั่นใจและเชื่อใจตัวเราเอง และต้องเชื่อในตัวปืนของเราด้วย

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ 

อาจารย์ถ่ายทอดชีวิตนักเรียนไทยในอเมริกาได้ดีจริงๆ  ใครที่ไม่เคยล้างจาน  แบกถาด  ถือว่าได้มาไม่ครบรสครับ
ผมจำได้ว่า ล้างจานที่โรงเรียนอยู่สามเดือนกว่าถึงพอซื้อกล้อง OM2

OM2 นับว่าเป็นกล้องที่มีระบบแฟลชนำหน้าชาวบ้านไปหลายก้าวทีเดียว  กล้องตัวแรกของผมที่ชื่นชอบมากคือ Canon A1 เพราะใน view finder เป็น LED สีแดงที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน... เรื่องกล้องถ้าคุยต่อ รับรองงานเลี้ยงนี้ไม่เลิกรา ข้างล่างคือ Pentax ME F ที่ถือว่าเป็นกล้อง Autofocus รุ่นแรก ๆ โดยมีระบบอยู๋ในตัวเลนส์ ผมเอาหนังจรเข้มาหุ้มให้ดูแปลกตานะครับ

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/Photography/PentaxMEF1Medium.jpg)
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/Photography/PentaxMEF2Medium.jpg)
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/Photography/PentaxMEF3Medium.jpg)

ผมล้างจานอยู่ไม่นาน อาศัยคอยสังเกตุว่าคนอื่นเขาทำอะไรกันอย่างไง ก็ขยับขึ้นมาทำสลัด และไม่กี่เดือนก็เป็น Chef และก็มีช่วงหนึ่งที่ทำ 5 หน้าที่ทุก ๆ สัปดาห์ คือ ทำสลัด, เป็น Chef, เป็นบ๋อย, ทำความสะอาดบาร์ และสุดท้ายขับรถไปซื้ออาหารทะเลเข้าร้าน และที่ต้องทำประจำคือ เอานิ้วไปจิ้มตาปลาฉลามเพื่อจะดูว่ามันสดหรือไม่ เพราะต้องซื้อมาทั้งตัวแล้วเอามาหั่นที่ร้าน จะถูกกว่าที่เขาหั่นมาแล้วมาก ทำไปด้วยเรียนไปด้วยนะครับ  กว่าจะมีร้านตัวเอง ทำอยู่กับเขา 14 ปี ไม่เคยมี vacation ไม่เคยขอขึ้นเงินเดือน ไม่เหมือนฝรั่งพอทำครบ 6 เดือน วันรุ่งขึ้นก็ขอเงินเดือนขึ้นทันที....วันหน้าจะเล่าตอนที่ผมนำตำรวจไปจับขโมยที่ร้านให้ฟังกัน...

 เรื่องถ่ายรูป ผมเล่นกล้องมาตั้งแต่อายุ 17 ปีแล้วก็เลิกไปเมื่ออายุได้ 22 ปี  แล้วก็มาเล่นต่อตอนอายุ 25 ปี
เพราะเรียนถ่ายรูปต้องซื้อกล้อง   ถ่ายรูปอีกไม่กี่ปี ก็เลิกเปลืองเงินมากครับ   ผมเพิ่งขายกล้องฟิล์มทั้งหมด
ไปเมื่อปี 2542 เพราะดูกราฟการใช้ฟิล์มลดลงไปทุกปี แต่ดิจิตอลกราฟพุ่งขึ้น 

ผมถ่ายรูปยังไงก็ไม่สวยครับ   มีอาจารย์ท่านหนึ่งอยู่ตึกใกล้ ๆ ถ่ายรูปได้สวยมาก
ลองค้นคำว่า ชายไม้ชายเขา  ใน google ครับ จะเห็นรูปสวย ๆ มากมาย
อาจารย์จะเน้นไปทางห้องพักตามโรงแรง รีสอร์ท  ถ่ายไม่กี่ปี จนทุกวันนี้
โรงแรม รีสอร์ท เชิญตัวไปถ่ายรูปให้ครับ  พักฟรี อาหารฟรี ค่าเดินทางฟรี ได้เงินอีกด้วย
ลองดูครับ ชานไม้ชายเขา  ฝีมือสุดยอดครับ

ผมเชื่อว่าเรื่องความชอบกล้องและการถ่ายภาพนั้น ผมได้จากพ่อของผมมา พ่อผมเคยถ่ายภาพขาวดำส่งไปประกวดกับ TIME magazine ราวปีค.ศ. 1940 ได้รับรางวัลที่ 3 ของโลก ประเภท LIFE (ภาพย่าของผมกำลังเอื้อมเด็ดดอกไม้) และ PORTRAIT (ภาพอาสาวของผมนุ่งกระโจมอกนั่งบนเก้าอี้)
ผมลองคะเนคร่าว ๆ ผมว่าก่อนยุค digital ผมถ่ายมากว่าสองหมื่นรูป แต่ยังไม่เคยคิดจำนวนของภาพ digital เท่าที่รู้ตอนไปเมืองจีน 5 วัน ผมถ่ายไปเกือบเจ็ดพันรูป  ผมไม่เคยลบภาพทิ้งแม้แต่รูปเดียว ที่จริงภาพที่ดูไม่ดี ไม่สวยนั้น กลับเป็นภาพครูได้ดี ถ้าเราศึกษาว่ามันไม่ดีตรงไหน และจะต้องแก้ไขอย่างไร.....
ล่าสุด ขอให้นึกถึงภาพสายน้ำ ลำธาร ที่เรามักใช้ชัตเตอร์สปีดช้า ๆ เพื่อให้ภาพออกมาพริ้วไหว และเบรอ ๆ นั้น กลับกลายเป็นว่า ปัจจุบัน เกิดการต่อต้านจากช่างภาพกลุ่มอนุรักษ์ธรรมชาติที่บอกว่า เราไม่ควรไปทำการเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงของธรรมชาติที่เราสามารถชื่นชอบและดูได้ด้วยตา  พูดง่าย ๆ ก็คือ ภาพแบบนั้นหาใช่เป็นภาพตัวแทนที่แท้จริงของธรรมชาติไม่ ขอให้หยุดเสีย  เกิดการถกเถียงกันมากมาย และก็มีช่างภาพจำนวนมากที่เห็นด้วย....

นั่งอ่านกระทู้ดีๆ ของอาจารย์มานานพอควร  ทุกเรื่องให้ความรู้ในเชิงลึกอย่างแท้จริง  จึงเกิดคำถามในใจว่า อาจารย์มีวิธีแบ่งเวลาจัดสรรในสิ่งที่ตนชอบกับหน้าที่ที่ต้องทำในแต่ละวันได้อย่างไรครับถึงลงตัวไปทุกอย่างครับ      :) 

คำถามนี้ผมได้ยินมาหลายต่อหลายครั้งแล้วละครับ  จริงอยู่เราทุกคนมีเวลาวันละ 24 ชั่วโมง แต่การจัดสรรเวลาที่ดีนั้น อาจทำให้ดูเหมือนว่าเรามีเวลามากกว่านั้น  สมัยผมอยู่เมืองไทย วันหนึ่ง ๆ ผมใช้เวลาอยู่ในรถเสียส่วนมาก ทั้งไม่ได้อะไร (แม้แต่ระยะทางที่จะไป เพราะรถติด) แถมยังสิ้นเปลืองน้ำมัน อารมย์เสีย ปวดหัว ฯลฯ แต่พอได้ไปอยู่ที่อเมริกาเมืองนี้ เรื่องรถติดไม่มีเลยครับ ทั้ง ๆ ที่ผมอยู่มานานก็เป็นเช่นนี้มาตลอด ไม่ว่าจะไปไหน เช่น ธนาคาร, ไปรษณีย์, จ่ายตลาด, เล่นเท็นนิส รับรองไม่เกิน 15 นาทีก็ถึง หรือแม้แต่ว่าจะไปยิงปืนซึ่งอยู่นอกเมืองบนเขา ก็ใช้เวลาเพียง 35-40 นาที  ส่วนนี้ผมก็สอยเวลากลับมาต่างจากตอนอยู่เมืองไทยมากมาย  กลับมาเยี่ยมเมืองไทยทีไร จะไปไหนกันที แห่งเดียวก็หมดวันไปแล้ว...  อนึ่งแม้ว่าเมืองที่ผมอยู่จะไม่มีปัญหาการจราจร แต่ผมก็จะวางแผนเส้นทางการขับรถเสมอ ๆ ทั้งนี้เพราะว่า เมืองนี้มีผังเมืองเหมือนตารางหมากฮอส แถมยังมีเส้นวงแหวนรอบเมือง ทำให้มีทางเลือกมากมาย  ผมขอยกตัวอย่างดีกว่า คือวันหนึ่งผมต้องไปเป็นล่ามที่ศาลแห่งหนึ่งซึ่งผมไม่เคยไป ผมจึงโทรถามทางเขาล่วงหน้า  ขาไปผมก็ขับไปตามที่เขาบอก แต่ก็เหมือนจะรู้ว่าต้องผ่านไฟจราจรมากมาย เลยลองนับดู ปรากฏว่าราว 80 ไฟ ขากลับผมก็เลยเลือกทางใหม่เอง โดยใช้เส้นทางสายนอก ซึ่งแม้ว่าโดยระยะทางแล้วจะไกลกว่า แต่เหลือเพียง 6 ไฟจราจร ใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งของขาไป  ถ้ามีที่ไหนที่ผมไปบ่อย ๆ แต่มีเส้นทางให้เลือก ผมก็จะทดลองไปทั้งหมด แล้วทำการบันทึกระยะทางและเวลาที่ใช้ ครั้งต่อไปจะได้ใช้เส้นทางที่ดีที่สุด

เรื่องต่อมา ผมติดรายการทีวีมากมาย โดยเฉพาะรายการที่ให้ความรู้ในด้านที่ผมไม่รู้ ไม่เคยเห็นมาก่อน อาทิ ทางช่อง Discovery, The national Geographic, The Learning Channel แต่ผมจะไม่ดูรายการสด หรือเสียเวลาไปดูโฆษณา เพราะผมเคยคำนวณดูแล้วว่า รายการสด 1 ชั่วโมง จะเป็นโฆษณาเสีย 15 ถึง 25 นาทีทีเดียว ดังนั้นผมจึงใช้วิธีอัดรายการต่าง ๆ เอาไว้ดูตอนที่ผมว่าง แต่ถ้ารายการนั้น ๆ ผมไม่ต้องดูภาพ เพียงฟังเสียงก็รู้เรื่อง ผมก็จะทำงานอื่นไปด้วย หรือทานข้าวไปพราง ดังนั้น ถ้าผมไม่ดูรายการสด 4 รายการ แต่ดูที่อัดไว้ พอถึงโฆษณาก็เลื่อนผ่านไป ผมก็จะได้เวลาคืนมา 1 ชั่วโมงต่อ 4 รายการ เป็นต้น ผมชอบอ่านหนังสือด้วย โดยเฉพาะ...เอ่อ...ตอนปลดทุกข์นะครับ  แต่ในห้องน้ำก็มีทีวีไว้ และก็เปิดฟังข่าวหรือรายการต่าง ๆ ไปด้วย งานนี้ได้ 3 ประเภทเชียวครับ  งานนี้ผมมีเครื่องอัด ที่ใช้ hard drive 3 เครื่อง ๆ หนึ่ง เอาไว้ใช้รายการของไทยอย่างเดียว  การใช้คอมผมก็เลือกเวลาด้วย โดยเฉพาะถ้าจะต้องต่อเน็ตก็จะเลือกเวลาที่ผู้คนใช้ไม่มาก จะได้ไม่เสียเวลารอโหลด  ผมใช้บริการเน็ตที่ความเร็วค่อนข้างสูง เพราะผมคิดว่า เวลาผมมีค่า ยอมเสียค่าบริการอกีหน่อย ดีกว่ามานั่งรอโหลดให้เสียอารมย์

กิจวัตรประจำวันหลายๆ อย่าง ถ้าเรารู้จักจัดระเบียบให้ดี เราก็จะใช้เวลาในการทำสิ่งนั้น ๆ น้อยกว่าปกติ แถมยังมีประสิทธิภาพดีอีกด้วย  เช่น การจัดของในตู้เย็นให้เป็นระเบียบ  จะไปเอาอะไรก็นึกภาพมองเห็นของต่าง ๆ ก่อนเปิดด้วยซ้ำ เปิดแล้วก็คว้าจับฉวยได้ทันที ไม่ต้องไปขยับเลื่อน เคลื่อนย้ายสิ่งอื่น ๆ ไม่เสียความเย็นโดยการเปิดฝาค้างทิ้งไว้นานเกินไป  ตอนผมย้ายบ้านใหม่ และต้องปรับปรุง ผมก็มานั่งคุย (เพราะยืนคุยจะเมื่อยเพราะอาจจะคุยนาน...) กับสถาปนิกว่าพอเราตื่นขึ้นมา เราต้องทำอะไร ที่ไหนอย่างไรบ้าง  กลับจากทำงาน เราจะต้องทำอะไรบ้าง ถึงเวลาทานข่าว เราต้องทำอะไรที่ไหน ห้องน้ำควรอยู่ส่วนไหน ฯลฯ  แต่ผมได้ขอเอาไว้ 2 เรื่อง คือ ขอให้มีห้องโถงให้ยาวที่สุด สำหรับซ้อมยิงปืนในบ้าน (ได้มาราว 24 เมตรครับ) ส่วนอีกเรื่องคือ ผมขอห้องน้ำขนาดใหญ่และอยู่ใกล้กับห้องนอน 

เวลาไปจ่ายตลาด ควรจะทำรายการสิ่งที่เราต้องการก่อน หลังจากนั้น ปรับปรุงรายการเสียใหม่ โดยคำนึงถึงตำแหน่งของ ๆ ที่เราจะไปซื้อหา ว่าให้มันอยู่ใกล้เคียงกันตามชั้น  หรือตามที่ทางร้านจัดเอาไว้ (เพราะเราเคยไปซื้อประจำ)  ไม่งั้นเราอาจจะต้องเดินวนเวียนไปมาเสียเวลา

ผมจะเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องรถเอง เพราะผมชอบทำ ตอนรอน้ำมันไหลออกมาให้หมด ผมก็จะไปเติมน้ำล้างกระจก เช็คน้ำมันเบรค พอได้เวลาเติม ผมก็จะเรียงกระป๋องที่เปิดฝาไว้หน่อยนึง พร้อมที่จะเติม เติมครบทุกกระป๋อง ก็ไปเก็บเครื่องมือ เป็นการรอให้น้ำมันไหลลงห้องเครื่อง เวลาวัดจะได้ดูไม่น้อยเกินจริง....มาถึงตอนนี้ขอเล่าเรื่องนี้สักหน่อย  ผมซื้อรถคันแรกต่อจากเพื่อนคนไทยด้วยกัน ตอนนำไปตรวจสภาพ ทางอู่เอารถยกขึ้นแล้วถอดล้อออก เขาบอกผมว่าต้องเปลี่ยนผ้าเบรคใหม่หมด ซึ่งตกราวสองร้อยกว่าดอลล่าร์ ผมก็ถามเขาว่าผมจะไปเปลี่ยนเองได้ไหม เขาบอกว่าได้ แต่ต้องเสียค่ายกตรวจใหม่อีก 20 ดอลล่าร์ ผมขับไปซื้อผ้าเบรค 1 ชุด 18 ดอลล่าร์ แล้วเปลี่ยนเอง ใช้เวลาไปราวครึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับไปที่อู่ เขาถามว่ากลับมาทำไม ผมบอกว่าผมเปลี่ยนผ้าเบรคเสร็จแล้ว เขาทำท่าเหมือนเห็นงู 2 ตัว เพราะเขาบอกว่างานนี้ต้อง 2 ชม. จึงจะแล้วเสร็จ  ผมก็บอกว่างั้นเอาไปตรวจดู เขาก็สั่งลูกน้อง เอาขึ้นเครื่องยก สักพักลูกน้องวิ่งตรื๋อมาบอกว่า แผ่นผ้าเบรคทุกล้อใหม่เอี่ยมอ่อง  เจ้าของอู่หันมาทางผมแล้วถามว่า อยากทำงานที่อู่ของเค้ามั้ย เพราะช่างซ่อมรถยี่ปุ่นหายาก...

ทั้งหมดอาจดูเหมือนไม่มีอะไรมากมาย แต่ถ้าเราประหยัดเวลาตรงโน้นนิด ตรงนี้หน่อย รวม ๆ กันแล้วเราก็เหมือนจะมีเวลามากกว่าชาวบ้าน  ดังนั้นผมจึงเกลียดการคอยเป็นที่สุด เพราะเป็นการเสียเปล่าเสียส่วนมาก  ถ้าผมจะต้องพบแพทย์ ผมจะนัดล่วงหน้านาน ๆ และขอเป็นคนแรก  ถ้าผมจะเติมน้ำมันรถ ผมจะไม่รอจนใกล้หมด เพราะถ้าผมขับไปถึงปั้ม ถ้ามีรถรอเยอะ ผมจะไม่เสียเวลาต่อคิว แต่ผมจะขับไปเติมที่อื่นที่ผมคิดเอาไว้แล้วล่วงหน้า  การไปทำธุรกรรมในสถานที่ต่าง ๆ เราต้องศึกษาดูว่า เวลาไหนคนน้อยที่สุด  เช่นที่ธนาคาร ไม่ควรไปตอนเที่ยงวัน หรือช่วงเช้า  ส่วนที่ไปรษณีย์ไม่ควรไปวันเสาร์ พักเที่ยง

ปล. เพิ่งนึกออก โทรศัพท์มือถือ บางคนที่ผมโทรหาบ่อย แต่ไม่ได้อยู่ใน Speed dial ที่มีให้แค่ 8 คน ในรายนามเขาจะเรียงตามตัวอักษรเป็นชุด ๆ เช่น เพื่อนที่ชื่อ Fred กลับไปอยู่ตอนท้ายของชุดรายชื่อที่ขึ้นต้นด้วยตัว “F” เพราะชื่อเขาต่อด้วย “r” ผมก็จัดเปลี่ยนเสียใหม่เป็นชื่อ Fared โดยใส่ตัว “a” เพิ่มเข้าไป ที่นี้พอจะโทรหา ก็ไม่ต้องมาคอยกดลง ๆ ไปจนเจอ เพราะชื่อแบบใหม่จะกลับมาอยู่หัวแถวไปแล้ว

ปล.2 ผมเกลียดที่สุดอีกอย่างคือการลืม ดังนั้นผมจะพยายามทำทุกอย่างที่ป้องกันการลืม นอกจากการเขียนโน้ตเตือนแล้ว เจ้าโน้ตที่ว่านี้ ผมจะเอาไปเสียบไว้กับกระเป๋าสตางค์ ไม่ใช่เอาไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานหรือที่อื่นซึ่งก็จะลืมไปดู  ถ้าในวันรุ่งขึ้น ผมต้องนำอะไรติดรถไปด้วย ผมก็จะเอากุญแจรถไปวางไว้กับของสิ่งนั้น  หรือไม่ก็เอาของนั้น ไปวางไว้ข้าง ๆ รองเท้าที่จะใส่ในวันรุ่งขึ้น เป็นต้น  ผมเองมีนาฬิกาปลุก แม้ว่าไม่ค่อยจะได้ตั้งปลุก เพราะมักจะตื่นก่อนเป็นประจำ  แต่ถ้ามีวันไหน ต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ ก่อนนอนผมก็จะคิดว่าตัวเองเป็นอัศวิน รุ่งเช้าจะเป็นวันที่เราต้องไปฆ่ามังกร เพื่อช่วยเจ้าหญิงที่ถูกจับไว้  ฟังดูเหมือนจะเว่อไปหน่อย แต่การติ๊ต่างเอาเองทำนองนี้ ได้ผลดีนักแล

ท่านประธาน +1 เฉย ๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องแอบ เพราะคำว่า แอบ ทำให้ผมกลัวครับ

ผมมีอะไรที่ซ้ำกับอาจาย์หลายเรื่องโดยบังเอิญครับ

1. ผมไม่ชอบดูรายการทีวีแบบติดตามดู หรือ รอดู แม้แต่หนังเคเบิ้ล ซึ่งผมจะใช้การบันทึกไว้แล้วมาดู โดยกรอข้ามโฆษณาหรือเรื่องที่ไม่สนใจไปข้างหน้า
    มันเสียเวลาเป็นอย่างมากไปยิงปืนหน้าบ้านดีกว่า    ผมชอบทานข้าวดูทีวี  หรือ ทำงานแล้วเปิดทีวีเป็นเพื่อนไปพร้อมกัน ถ้างานต้องใช้สมาธิก็ปิดทีวี
2. โทรศัพท์ ผมจะใช้อักษร ก ไก่ นำหน้ากับคนที่โทรกันบ่อย ๆ  เช่น ภรรยา ชื่อ มด  ก็ใช้ กมด
3. การเดินทางไกลไปยังที่ไม่เคยไป ผมจะศึกษาเส้นทางและทบทวนจนขึ้นใจ เพราะการหลงทางบนถนนหลวงทำให้เสียเวลามาก
4. จ่ายกับข้าว ผมจะเป็นคนจ่ายกับข้าว เพราะภรรยาไม่ยอมทำบอกว่ากลัวบาป 
5. ถ่ายน้ำมันเครื่อง เป่ากรองอากาศ สลับล้อ ผมจัดการเองหมด ยกเว้นตรวจใหญ่ สลับล้อเลิกแล้วเพราะปวดหลังมาก ล้อขนาด 31 นิ้วหนักเกินกำลังแล้วครับ
6. เรื่องลืม เนื่องจากผมชอบลืมเป็นประจำ เลยป้องการการลืมโดยลงมือทำทันที 
    บางครั้งถ้ามีใครมาบอกว่า อีก 2 วันอย่าลืมไปซื้อของ ผมก็จะบอกว่า อีก 2 วันค่อยบอกให้ผมไปซื้อของนะ
7. ไปหาหมอ ถ้าโทรไปจองคิวไม่ได้ ผมเลือกจะไปตอนก่อนร้านปิดสัก 15 นาที
8. เรื่องสุดท้ายคือ ตอนนั่งถ่าย ผมชอบอ่านหนังสือไปด้วย หนังสือพิมพ์หุ้น หนังสือรถ  ถ้าหาไม่ได้ก็แก้ขัดด้วยใบโฆษณาสินค้าราคาถูก
    ทีวีว่าจะเอาเครื่องเล็กไว้ในห้องน้ำเหมือนกัน แต่ยกให้คนถูกน้ำท่วมไปแล้ว เลยอดดูทีวีในห้องน้ำครับ

อาจารย์ครับ ผมเคยเห็นทางทีวี มีกีฬาชนิดหนึ่งที่นักกีฬาจะวิ่งแข่งกันด้วยสกี
หลังนักกีฬาจะมีปืนคาดว่าเป็นลูกกรด  พอถึงจุดนักกีฬาก็จะวางไม้เท้าสกี
แล้วก็ปลดปืนมาประทับยิงไปที่เป้า ยิงเสร็จก็เอาปืนใส่หลังเหมือนเดิมแล้วก็วิ่งสกี
ไปยังจุดยิงต่อไป  เขาเรียกว่ากีฬาอะไรครับ

อาจารย์ครับ FWB ตัวนี้หลังจากAlan Zasadny โมแล้ว ความเร็วลูกอยู่ที่เท่าไหร่ครับ ::014::

Biathlon (ไบแอ็ทซ์ล่อน) ครับ กีฬายอดฮิตของประเทศแถบสแกนดิเนเวีย  ลอง search ในวิกีดูครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Biathlon (http://en.wikipedia.org/wiki/Biathlon)

หาในyoutube เจอคลิปแรกแบบนี้เลยครับอาจารย์

Biathlon (http://www.youtube.com/watch?v=iMJcdN6YFFY#)

แต่อันนี้น่าจะของจริง ;D

Biathlon. Ostersund 2008. Women relay coverage (http://www.youtube.com/watch?v=B1FpM7odKEE#)

Crosman Premier Heavy .177 Cal, 10.5 Grains 850 fps ครับ

คุณ duck โหดมาก ๆ เลยครับ เรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ย

ปกติเบอร์ 1 ที่ใช้กันทั่วไปน้ำหนักกระสุนจะอยู่ 7-8 ประมาณนี้หรือเปล่าครับจำไม่ค่อยได้  ความเร็วลูกก็ 800 กว่า
แสดงว่าปืนกระบอกนี้แรงกว่าเดิม เพื่อให้ใช้กระสุนหนัก 10.5 หนักเกือบเท่าเบอร์ 2 น้ำหนักเบา แถมความเร็วก็ยังดีที่ 850

ผมคิดว่าถ้าเปลียนใช้กระสุนแบบทั่วไป ความเร็วน่าจะได้ 1000 ฟุตต่อวิ หรือเปล่าครับ

สำหรับน้ำหนักลูกตามไปดูที่นี่เลยครับ

http://www.airgunningatlanta.com/Assets/images/ft_qa/pellet_weight_chart.html (http://www.airgunningatlanta.com/Assets/images/ft_qa/pellet_weight_chart.html)

ความเร็วหาใช่สำคัญที่สุด สำหรับการแข่ง FT ผมว่า CPH ที่ความเร็ว 830 - 860 fps เหมาะสมที่สุด
ผมยังไม่เคยลองเอาลูกเบาไปลอง ถ้าให้เดาคงตกราว 920 fps เท่านั้นน่ะครับ  ความเร็วหาได้เป็นอัตราส่วนกลับโดยตรงกับน้ำหนักลูก
ยกตัวอย่างแปลก ๆ คือ Bugatti Veyron EB 16.4 รถที่แพงและเร็วที่สุดในโลก ต้องการจะทำลายสถิติความเร็วเดิมของตัวเองที่ทำไว้ เพิ่มอีกเพียง 5 mph แรงม้าเดิมราว 1000 แรงม้า ต้องเพิ่มแรงม้าอีกถึง 125 เพียงเพื่อให้ได้ความเร็วอีก 5 mph!!!

ขอบคุณครับอาจารย์ ::014::

เหมือนกับเราต้องเสียน้ำมันจากเดิม 10 กิโลลิตร เป็น 7 กิโลลิตร เพื่อเปลี่ยนความเร็วจาก 100 เป็น 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
พลังงานมันหายไปกับแรงต้านอากาศ

กระสุนที่เร็วมากจะเสียพลังงานไปกับแรงต้านของอากาศ ดังนั้นต้องออกแบบให้หัวแหลมเพื่อแหวกอากาศได้ดีกว่า
เคยมีการวัดความเร็วกระสุน JSB กับ RWS ที่มีน้ำหนักเบากว่า   พบว่า JSB ที่มีน้ำหนักมากกว่ากลับเร็วกว่า
เมื่อลองพิจารณาดูพบว่า หัวกระสุน JSB เล็กกว่าไม่บานต้านลมเหมือนของ RWS
ดังนั้นในความเร็วสูงแรงต้านอากาศมีส่วนทำให้เสียความเร็วไปมากกว่าน้ำหนักกระสุนครับ

ในปืนอัดลมที่ความจุกระบอกเท่ากัน เมื่อต้องยิงเบอร์ 1 ให้มีพลังงานเท่ากับเบอร์ 2
ก็จะพบว่าต้องเร่งความเร็วกระสุนให้มากขึ้น แต่ก็พบว่าลมในกระบอกที่เท่ากันยิงได้น้อยนัดกว่าเบอร์ 2
ก็คงเป็นเพราะต้องเผื่อพลังงานให้กลับแรงต้านอากาศเมื่อตอนวิ่งด้วยความเร็วสูง


ไม่ทราบว่าผมเข้าใจถูกต้องหรือเปล่าครับ

อ้างถึง....เคยมีการวัดความเร็วกระสุน JSB กับ RWS ที่มีน้ำหนักเบากว่า   พบว่า JSB ที่มีน้ำหนักมากกว่ากลับเร็วกว่า


ขึ้นอยู่กับว่า ถ้ายิงจากปืนกระบอกเดียวกัน  วัดความเร็วที่ระยะไหน   มากกว่าครับ  
เพราะถ้าวัดที่ปากลำกล้องละก็ กระสุนที่เบากว่าควรจะเร็วกว่าเสมอ เว้นเสียแต่ว่ากระสุนลูกเบานั้นฟิตลำกล้องจนเกินไป หรือว่า choke ที่ปลายลำกล้องมากเกินไป

สำหรับเรื่องแรงต้านอากาศ, พลังงาน นั้นไม่ขอตอบนะครับ เพราะมีปัจจัยมากมายกว่าที่จะพูดถึงตรงนี้ ได้แบบสั้น ๆ

กระสุนทั้ง 2 ยี่ห้อ ยิงจากปืนกระบอกเดียวกันครับ  ตำแหน่งกระสุนน้ำหนักมากกว่ากินสูงกว่า ในขณะที่เล็งกลางเป้าเหมือนกันครับ

ถ้าเป็นเรื่องชายกระโปรงฟิตกว่าทำให้ช้ากว่านั้น ผมว่าคงใช้เคสนี้ครับ
เคสนี้เป็นเรื่องของ JSB กับ RWS อีกรุ่นหนึ่งที่มี น้ำหนักเท่ากันพอดี เลยเอามายิงเทียบกัน

(http://i600.photobucket.com/albums/tt90/medeeka2/JSBvsRWS/DSCF0011.jpg)
นำหนักของ JSB

(http://i600.photobucket.com/albums/tt90/medeeka2/JSBvsRWS/DSCF0010.jpg)
น้ำหนักของ RWS เท่ากันพอดี

(http://i600.photobucket.com/albums/tt90/medeeka2/JSBvsRWS/DSCF0001.jpg)
วัดด้วยเวอร์เนีย

(http://i600.photobucket.com/albums/tt90/medeeka2/JSBvsRWS/DSCF0003.jpg)
ได้ค่าเชพกระสุนทั้ง 2  อ่านค่าได้ว่า
หัวกระสุนของ JSB ใหญ่กว่า หัวกระสุนของ RWS  ดังนั้น RWS นะจะฝืดลำกล้องกว่า แต่ค่ามันห่างกัน นิด..ด...ด. เดียวจริง ๆ
แต่ผมพอจำได้ว่าส่วนโค้งของหัวกระสุน JSB โค้งกว่าน่าจะทำให้ลู่ลมดีกว่า

ชายกระโปรงกระสุนของ RWS บานกว่า อาจทำให้ฝืดในลำกล้องมากกว่า  ค่าชายโปรงห่างกันมากจนอาจทำให้เกิดความแตกต่างได้



(http://i600.photobucket.com/albums/tt90/medeeka2/JSBvsRWS/DSCF0009.jpg)
ผลการยิงครับ ระยะ 26 เมตร ยิงหลายแผ่นโดยรวม JSB กินสูงกว่าครับ

สวยงามมากเลยครับทานอาจารย์ ^^

ไม่รู้จะโพสที่ไหนดี ขออนุญาตใช้กระทู้นี้นะครับ เห็นว่าเป็น FWB เหมือนกัน

จากปืนยิงเป้าสิบเมตร Feinwerkbau 800

(http://upic.me/i/kw/fwbmodel800.jpg) (http://upic.me/show/40769422)

โมให้เป็นปืนสำหรับแข่ง FT

(http://www.pimpmyairgun.com/download/file.php?id=2222)

(http://www.pimpmyairgun.com/download/file.php?id=2221)

แล้วก็โมต่ออีก

(http://upic.me/i/b3/dscn0630.jpg) (http://upic.me/show/40769752)

(http://upic.me/i/il/dscn0631.jpg) (http://upic.me/show/40769759)

ที่มาของข้อมูล : http://www.pimpmyairgun.com/viewtopic.php?f=82&t=849 (http://www.pimpmyairgun.com/viewtopic.php?f=82&t=849)

รุ่นนี้เลยครับ รอ ป.3 เท่านั้น สวยงามมากเสียดายมีแต่สีดำ ไม่ทราบว่าเป็น เบอร์ 1 หรือ เบอร์ 2 โทรไปถามคุณประยงค์เรียบร้อยมีของด้วย แต่ลืมถามว่าเบอร์

งามแต้

  รุ่นนี้มีแต่เบอร์ 1 ครับ

และรุ่น 600 เบอร์ 1 หรือ 2 ใจจริงๆอยากได้เบอร์ 2

ถ้าเป็นปืนอัดลมรุ้สึก Feinwerkbau จะมีแต่เบอร์ 1 นะครับ ถ้าอยากได้เบอร์ 2 คงต้องดูยี่ห้ออื่นซะแล้วละครับ

เฉลยด้วยภาพ..

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Sharp%20Ace%20Target/L1090586Small.jpg)

แล้วก็ Photoshop ลบเชือกออกครับ

11/15/2013

 ::014:: สวัสดีครับอาจารย์ธนาสิทธิ์ ไม่ได้เข้ามานามากเลยครับ คิดถึงอยู่นะครับ

ขอบคุณครับ ไว้ผมจะจัดสรรเวลามาลงเรื่องปืนลมให้อีก ช่วงนี้เขียนกระทู้ไฟฉายและ RC Multi-rotor และก็การโมรถยนต์อยู่น่ะครับ

::014:: สวัสดีครับอาจารย์ เข้ามาให้ความรู้บ่อยๆนะครับ ชาวปืนอัดลมคิดถึงครับ ::014::

สวัสดีครับอาจารย์  มาเยี่ยมบ่อยๆนะครับ.....