๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน

ก่อนจะถ่ายอะไรที่ไม่ใช่ของๆเรา  ...  ระวังหน่อย

เหตุเพราะคิดว่าไม่เป็นไร ไม่มีเจตนาร้าย คิดว่าสิ่งที่ถ่ายไม่ใช่ความลับใดๆ  คิดว่าเจ้าของไม่มีทัศนคติในทางลบ ...  คิดไปเองทั้งนั้น  หน้าแตกแบบที่โกยกลับมาหลอมใหม่ก็ไม่เหมือนเดิม  ....  คิดไปเองเออเองทั้งนั้น   เป็นอุทาหรณ์ว่าก่อนจะถ่ายอะไรของคนอื่น เพื่อความปลอดภัยของสภาพจิตใจ  ขออนุญาตก่อน ....   


(http://img207.imageshack.us/img207/4328/dsc044382.jpg) (http://img207.imageshack.us/i/dsc044382.jpg/)


วันก่อนนำรถไปตรวจสภาพที่ศูนย์ตรวจสภาพรถ(ตรอ.) แห่งหนึ่ง  บางท่านอาจทราบแล้วว่าเดี๋ยวนี้มีการติดตั้งเครื่องทดสอบระบบเบรคแล้ว รถทุกคันต้องผ่านการทดสอบนี้ ผมก็ดีใจที่คุณภาพชีวิตเราจะดีขึ้นไปอีกระดับนึง  จึงเอามือถือมาถ่ายอุปกรณืดังกล่าวดังที่เห็น ด้วยว่าจะให้เพื่อนฝูงดูหรือนำมาเผยแพร่ในเว็บเรานี้  ก็อย่างที่กล่าวไปข้างต้นครับ  คิดไปเอง  เห็นว่าไม่ใช่เครื่องมือลี้ลับอะไร  ทุกตรอ.มีหมด  เดินไปส่งก๋วยเตี๋ยวหรือเดินผ่านประตูอู่ก็เห็น  อีกทั้งไม่มีป้ายห้ามถ่ายรูป (ซึ่งเราคงเคยเห็นว่าสถานที่ๆเค้าสงวนสิทธิ์จะติดป้ายห้ามไว้)  เท่านั้นแหละครับ เถ้าแก่เดินออกมาต่อว่าผมเป็นชุดซะไม่มีดี ยังกะเราเป็นจิ๊กโก๋ข้างถนนเข้าไปปั่นป่วนสถานที่เค้า  หาว่าไม่ขออนุญาต  ความที่เราก็ผิด(อยากเรียกว่าพลาดมากกว่า อิอิ) แล้วนึกถึงอาการที่แม่ค้าในตลาดว่าลูกค้า ระคนความช๊อคที่ไม่คิดว่าคนทำมาค้าขายจะขนาดนี้กับลูกค้า  เลยไม่เถียงแล้วจากมาแต่โดยดี  แหม แต่ติดใจนิดนึง แกเล่นใช้คำพูดสุดท้ายว่า “.... เคารพสถานที่หน่อย ใช้มารยาทหน่อย  “

อย่างตอนไปต่างประเทศ ผมเห็นจอมอนิเตอร์ภาพจากเครื่องเอกซเรย์กระเป๋าตอนที่ตรวจค้นผู้โดยสารก่อนขึ้นเครื่อง ก็อยากถ่ายเก็บมาดูเล่น แต่อันนี้ชัดเจนว่าน่าจะหวงห้าม ก็ได้ถามดูปรากฎว่าห้ามจริงๆ เลยไม่ได้ถ่าย  และก่อนวันที่โดนครั้งนี้แค่วันเดียว ผมไปทานข้าวที่ Coffee Bean ราชดำริ สถานที่สุดหรู อย่างกับวังยุโรป  ก็ถามว่าถ่ายรูปได้มั๊ย เค้าก็ไม่ห้าม  ก็เพิ่งเป็นคนมีมารยาทอยู่หยกๆ ข้ามวันไปเจออู่เก่าๆเรางี้กลายเป็นคนไร้มารยาทไปเฉยเลย  อิอิ

จากเหตุการณ์นี้ ผมก็หวนนึกถึงสภาพการณ์ในปัจจุบันที่คล้ายคลึงกันขึ้นมาหลายๆกรณี ทั้งที่ประสบพบมาเอง และ ที่เพื่อนนักถ่ายภาพนำมาเล่าสู่กันฟัง  ทำให้สรุปได้ว่า  คนเราสมัยนี้ใจคอคับแคบลงมาก เขี้ยวมากขึ้น  มีอาการต่อต้านต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันมากขึ้น  มีความเป็นมิตรต่อกันน้อยลง  สังคมตรึงเครียดขึ้น


เพื่อนๆคงจำภาพชุด “Portrait ที่เมืองโบราณ” ได้นะครับ  ผมได้เกริ่นไว้นิดนึงไปด้วยว่ามีเจ้าของที่เพ่งเล็ง  รายละเอียดก็คือ  วันนั้นมีผม เพื่อนอีกคน แล้วก็นางแบบ  แค่ 3 คน  ความที่เราใช้ Reflect ก็ทำให้เค้าวิตกจริตกันขึ้นมาแล้วว่า เราจะถ่ายไปใช้งานในเชิงพานิชย์หรือเปล่า  อ้อ ! ค่าผ่านประตูคนละ 150 บาท ค่านำเราเข้าไปข้างในอีก 300 บาท  รวมแล้วคือ 750 บาท  พนักงานถึงกับขับรถตามผมไปจุดถ่ายถัดไป

“ถ่ายไปทำอะไรเหรอคะ”

ผมก็บอกว่า “ถ่ายไปดูเล่น ถ่ายกันเล่นๆครับ”

“เอาไปลงหนังสืออะไรเหรอคะ”

ถึงตรงนี้ร้องอ๋อในใจเลย  คงคิดว่าถ้าเอาไปลงหนังสือ  750 บาทมันน้อยไป 

“อ๋อ ไม่ได้เอาไปทำหนังสืออะไรหรอกครับ พวกผมมือสมัครเล่น ถ่ายกันเล่นๆ”

“ แต่ท่าทางจะไม่สมัครเล่นนะ “

หงุดหงิดก็หงุดหงิด ขำก็ขำ อยากจะยกมือไหว้ทั่วหัวขอบคุณเหมือนกันที่เห็นเราเป็นมืออาชีพ เลยควักนามบัตรให้ บอกไปว่า พวกผมทำงานด้านวิศวกรรม ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย ถ่ายรูปน่ะเป็นงานอดิเรก แล้วผมก็ไม่สนแล้ว เดินหน้าถ่ายกันต่อ  แต่ก็เอารีเฟลคท์เก็บซะ รำคาญเดี๋ยวจะตามมาอีก แต่ผมก็ยังสังเกตเห็นว่ายังวิทยุแจ้งกันอยู่ ได้ยินคำพูดแว่วๆว่า “เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้เอาไปลงหนังสือ ............”  แต่ผมก็ไม่สนใจแล้ว เริ่มประทับใจเข้าแล้ว

วิเคราะห์เหตุการณ์: 

กลัวเสียโอกาสที่จะเรียกร้องผลประโยชน์เพิ่มมากกว่าค่าผ่านประตู ในกรณีที่ถ่ายภาพไปใช้ในเชิงพานิชย์ จนหน้ามืดตามัว แยกไม่ออกว่า กลุ่มไหนน่าจะ ใกล้เคียงกับการถ่ายทำเพื่อการพานิชย์  คิดดูนะครับ  ง่ายๆเลย ถ้าผมทำหนังสือ ทำไมผมต้องมาถือรีเฟลคท์เอง สลับกับเพื่อน ดูฉุกละหุกเอาด้วยซ้ำ  และถึงแม้ผมจะมีเด็กถือรีเฟลค มีอุปกรณ์อลังการกว่านี้ ก็ไม่แน่ว่าจะเอาไปใช้งานเชิงพานิชย์เสมอไป พวกเรานักถ่ายภาพสมัครเล่นก็มีโอกาสทำอย่างนี้ได้ทั้งนั้น 

ผมว่าเค้าน่าจะเตรียมตั๋วอีกราคาไว้ด้วยนะครับ คือราคาสำหรับช่างภาพที่จะถ่ายเพื่อนำภาพไปใช้งานเชิงพานิชย์ ถ้าจะไม่ให้เสียโอกาส รักษาผลประโยชน์ให้ถึงที่สุด อาจจะคิดตามจำนวนภาพที่ถ่ายไปเลย  หรือขอเงินปันผลจากกำไรที่หนังสือฉบับนั้นๆขายได้ด้วยเลยก็จะรวยเร็วขึ้นนะครับ อิอิ

ตกเย็นไปร้านกล้องแหล่งสุมหัวของพวกผม ก็เล่าสู่กันฟัง เพื่อนพ้องเลยแบ่งปันประสบการณ์กัน

คนนึงบอกว่า  เดี๋ยวนี้สวนรถไฟก็ไม่ยอมพี่  ผมขนของออกมาเลย บอกมันว่า ได้  แล้วจะให้เป็นปากต่อปากไป

อีกคนบอก  ไปนั่งกินร้านอาหารหรูยอดตึกกลางกรุง  ถ้าถ่ายสวนขึ้นไปยอดตึกไม่ว่า แต่พอยกกล้องหันออกไปจะถ่ายวิวกรุงเทพ  ....  ห้ามครับท่านผู้ชม  ....  เป็นอะไรกันไปหมดแล้วครับเนี่ย

อีกคนบอก โห ต่อไปถ้าผมจะถ่ายวัดมิต้องไปขอเจ้าอาวาสก่อนเหรอ จะถ่ายตึกไหนต้องขออนุญาตนิติบุคคลอาคารชุด  ถ่ายสะพานพุทธต้องไปขอกทม. ฮ่าๆๆๆ 

และก็คุ้นๆครับว่าเคยฟังบางคนพูดถึงบางที่ว่าเขี้ยวๆกันแล้วเหมือนกัน   เหตุการณ์คล้ายกันนี้มีโอกาสเกิดกับทุกท่าน เช่น เห็นแจกันอันนี้สวย อยากจะถ่ายไปหาซื้อ  เดินไปตามถนนเห็นอะไรสวยงามก็อยากถ่าย  ดังนั้น จึงน่าจะระวังกันนิดนึงครับ

เป็นกันถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ.... :OO

ขอบคุณมากค่ะจะได้ระวังตัวไว้... ::014::

ขอบคุณครับพี่ENOLA GAY ที่แบ่งปันประสพการณ์

ผมเคยเจอครั้งเดียว ถ่ายชายหาดเล่นๆอยู่ เห็นลูกฝรั่งน่ารักๆเลยกดๆ พ่อกล้ามใหญ่ เดินมาห้ามเลย จ๋อย....นิดหน่อยครับ ขนาดยืนห่างๆเป็นสิบเมตร ยังไม่ได้  :~)

ถ่ายชายหาดเล่นๆอยู่ เห็นลูกฝรั่งน่ารักๆเลยกดๆ พ่อกล้ามใหญ่ เดินมาห้ามเลย จ๋อย....นิดหน่อยครับ ขนาดยืนห่างๆเป็นสิบเมตร ยังไม่ได้   

ผมเข้าใจว่า เป็นเด็กโต แล้ว พี่เบิ้ม แบกบ้องข้าวหลาม ล่ะมั่งครับ

อิอิ...............

สิบเมตร ก็ สิบเมตร เหอะ..........    ::005::

เด๊ะตัวเละๆครับ พี่ยอดก็..... ::006::

เด๊ะตัวเละๆ.........ใส่บิกินี ทูพีช ด้วยรึเปล่า  :VOV:

 :~)เด๊ะจริงๆครับพี่ธำรง   :~)

(http://www.fakloop.in.th/image-6BFA_4A73109C.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-6BFA_4A73109C.html)

(http://www.fakloop.in.th/image-EA32_4A73109C.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-EA32_4A73109C.html)

(http://www.fakloop.in.th/image-9BB1_4A73109C.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-9BB1_4A73109C.html)

คนนั้นใช่พ่อรึเปล่าคะ... :OO

ถ้าใช่ก็คิดถูกแล้วค่ะที่เลิกถ่าย.... ;D

ผมเข้าใจความรู้สึกของท่านพี่ ENOLA GAY ครับ... ::014::

หากแต่เข้าใจในฐานะที่เป็นคนห้ามปรามบ่อยๆ...

ผู้ที่ถูกทักมักจะไม่พอใจกันเสมอๆ...

ถึงแม้ประโยคที่ผมมักใช้คือ...

"ขอโทษนะครับ ที่นี่สถานที่ราชการหากจะถ่ายภาพต้องได้รับอนุญาตจากผู้บังคับบัญชาก่อน"...

คำตอบที่ได้รับประจำคือ...

"ถ่ายภาพแค่นี้ทำหวงไปได้"...  :<<

"เจ้าตัวเขายังไม่ห้าม คุณเป็นใครถึงมาห้ามถ่าย"...  :<<

"ผมเป็นนักข่าว ทำไมจะถ่ายไม่ได้"...  8)


ดังนั้นวันหนึ่ง เมื่อผมเปลี่ยนเป็นฝ่ายถูกเตือนเมื่อดันไปถ่ายภาพลูกตัวเองในห้างสรรพสินค้า...

คำตอบของผมคือ...

"ขอโทษครับ ผมไม่ทราบจริงๆว่าห้ามถ่ายภาพ"...  ::012::

และเก็บกล้องเข้ากระเป๋าทันที...


ผมจึงเรียนว่าผมเข้าใจความรู้สึกของท่านพี่ ENOLA GAY ครับ...

แต่อยากอธิบายเสริมว่า...

กฏระเบียบต่างๆนั้น มันย่อมมีที่มาที่ไปครับ... ;)

ใช่ครับพี่โมโม หน้ายังกะมาเฟีย  :D

(http://www.fakloop.in.th/image-3C05_4A7311AB.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-3C05_4A7311AB.html)

หน้าดุมิใช่น้อย.... ::005::

ทีเฮียคนนี้ไม่เห็นว่าอะไรครับ น่ากลัวกว่าตั้งเยอะ  :D
(http://www.fakloop.in.th/image-37E3_4A731399.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-37E3_4A731399.html)

(http://www.fakloop.in.th/image-B401_4A7312A2.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-B401_4A7312A2.html)

เค้าไม่เห็นล่ะมั๊งคะ.... ::005::

กับคนนี้มีแบนแน่ ๆ ค่ะ.... :D

น่ากลัวจริง ๆ...  ::003::

ที่จริงแล้ว การถ่ายรูปบุคคลเข้าข่ายละเมิดความเป็นส่วนตัวนะครับ  ยกเว้นว่าเป็น "บุคคลสาธารณะ" อย่างพวกนักการเมือง
และจากตัวบุคคลก็ขยายไปครอบคลุมสถานที่ด้วย  อย่างเมืองโบราณพอเข้าใจเพราะเขาตั้งใจทำเชิงพาณิชย์ครับ 
แต่ยอดตึกกับสวนสาธารณะนี่  ออกจะหวงเกินงามไปหน่อย

ห้ามไม่ห้ามก็ว่ากันไป แต่ที่ทำให้เสียความรู้สึกมักจะเป็นคำพูดที่ใช้ครับ  ผมเคยถ่ายภาพเจ้าตูบที่สนามบินเมลเบอร์น ทีมันทำหน้าที่ดมหาพืชและอาหารในกระเป๋า (ห้ามนำเข้า)  เห็นมันน่ารักดี  พอได้ยินเสียงกล้อง จนท. คนจูง หันมาบอก "Sir, photography is prohibited. You'll have to delete the picture."  แบบนี้ก็พอฟังได้   ที่แปลกใจก็คือ  มองรอบๆ เห็นแต่รูปเจ้าตูบนั่นเป็นโพสเตอร์ติดทั่วไปหมด  กับป้ายห้ามใช้โทรศัพท์มือถือ  ไม่เห็นป้ายห้ามถ่ายภาพเลย

กรรม......เดี๋ยวนี้บ้านเรา เมืองเรา เริ่มอาการหนักขึ้นทุกวันครับ บนท้องถนนก็เช่นเดียวกันครับ หาน้ำใจยากเย็นเหลือเกินครับ
อีกหน่อย สยาม จะไม่ใช่เมืองยิ้มอีกต่อไปแล้วหรือครับ

ใช่ครับ คุณหมอ  ผมถึงออกตัวไว้เลยว่า ผิดพลาดไป แล้วก็ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเค้า  ถ้าเค้าใช้คำพูดสุภาพอย่างคุณหมอ ผมจะไม่เสียความรู้สึกเลยครับ เช่นเมื่อหลายเดือนก่อนพวกผมไปงานศพน้องที่ทำงานที่เพชรบูรณ์ เราพักกันที่โรงแรมแห่งนึงที่อยู่ในบริเวณห้าง คล้าย Depot  ผมมองๆดูแล้วอาจจะเป็นลูกค้าเราได้  จึงถ่ายรูปห้างเค้าไว้ แล้วก็มีลูกเจ้าของห้างเดินมาถามว่า ถ่ายไปทำไมเหรอครับ  เราก็ตกใจ เพราะเกรงว่าเค้าจะคิดว่าเราคิดไม่ดีกับเค้า  ก็อธิบายไปว่า บริษัทเราเป็นตัวแทนสินค้าหลายอย่าง รู้สึกว่าที่นี่อาจจะเป็นลูกค้าเป็นดีลเลอร์เราได้ เลยจะถ่ายกลับไปให้เซลส์ดูและกะจะให้เซลส์มาเสนอสินค้าให้ แล้วผมก็ไปเอา Company profile ของบริษัทมาให้พร้อมนามบัตร เหตุการณ์จึงเริ่มคลาดลง คุยได้ซักพักเค้าก็ไปเชิญคุณพ่อเค้ามารู้จักกัน คุยกันต่อนาน แลกนามบัตรกัน ผมก็เสนอไมตรีจิตไปว่าหากมากรุงเทพกริ๊งกร๊างมาเลยนะครับ มีอะไรพอช่วยเหลือได้ก็ยินดี  กลายเป็นเพื่อนกันไปเลย   :D



นั่นสิครับอาจารย์  กรณีคล้ายๆกันคือ หลายปีก่อนที่มีการแข่งเทนนิส Thailand Open ที่เมืองทองธานี ผมติดกล้องวิดิโอไปด้วย อยากจะเก็บภาพการแข่งขันมาเป็นที่ระลึก ก็เกิดอาการจะห้าม  ผมก็บอกว่า ผมแค่อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึก อย่างน้อยก็ภูมิใจว่าได้มาชมและภาพเหล่านี้ก็เกิดจากการที่เรามาชมด้วยตัวเองแล้วบันทึกกลับไป ไม่เหมือนอัดเอาจากทีวี  ผมยังเสริมไปว่า ถ้าคุณกลัวว่าผมจะถ่ายไปขาย  คุณถ่ายทอดสด UBC ใช่มั๊ย  สู้ผมนั่งอัดจาก UBC มี่บ้านแล้วปั๊มแผ่นไม่ง่ายกว่าเหรอ  ท่านเลยเงียบแล้วบอกว่า พี่ก็อย่าให้ถึงกับถ่ายตลอดเวลาเลยแล้วกันนะครับ  ผมก็บอกไปว่า โถ ผมก็อยากเห็นอยากชมการแข่งขันด้วยตาเปล่าเหมือนกันนะครับ ใครจะไปนั่งจ้องภาพในกล้องได้ตลอด

พูดถึงในแง่กฎหมาย อยากทราบเหมือนกันครับว่า ฝ่ายไหนมีสิทธิ์ในเรื่องแบบนี้แค่ไหน  ถ้าพี่ Ro@d อยู่ก็อยากรบกวนหน่อยครับ  ขอบคุณครับ   ::014::

ด้วยเหตุนี้เเหละครับ  กลัวโดนเค้าด่า

เลยไม่นิยมถ่ายภาพเเคนดิตผู้คน  เเต่สถานที่เลือกเอาเเต่ที่ท่องเที่ยว  ถ้าจะบุคคลจริงๆถ่ายจริงจะถ่ายเเต่ข้างหลัง

เเค่ถ่ายข้างหลังเหมือนเจ้าตัวมีลางสังหรณ์หรือเปล่าไม่ทราบ  กดเเชะปุ๊บเเบบหันหลังกลับมาเลย  ทั้งที่ระยะห่างไม่ได้ยินเสียงชัตเตอร์เเน่ๆครับ

 :) ประสบการณ์ครับพี่ พลั้งผิดเป็นครู ครับ :D

...ครับ ถ้าเข้าไปในสถานที่เขาแล้ว ก็เป็นสิทธิ์ของเจ้าของสถานที่ ที่จะยอมให้ใครถ่ายภาพหรือไม่ แต่วิธีการบอกกล่าวก็น่าจะเป็นไปอย่างสุภาพ โดยเฉพาะกับลูกค้า

...มองในแง่หนึ่ง ทางร้านอาจกลัวการลอกเลียน เช่นการออกแบบร้าน (ร้านตรวจสภาพรถยนต์เนี่ยนะ) มองอีกแง่หนึ่ง ร้านอาจไม่ต้องการให้ใครเห็นความไม่เอาไหนของทางร้าน (เช่นเป็นร้านตรวจสภาพ แต่ตรวจไม่จริง) ก็สุดแต่จะมองครับ 555

ผมว่าจะเป็นอย่างหลังจริงๆครับพี่แก้ว  เพราะจากที่เคยวัดค่า CO วัดเสียง ตรวจระบบไฟส่องสว่าง ไฟเลี้ยว ไฟเบรค แตร ฯลฯ   ไปคราวนี้ไม่มีเลยครับ  ขึ้นตรวจระบบเบรคแล้วก็จบ  ดีที่รถเราบำรุงรักษาดี  เคยเห็นรถเก่าๆปุโรทั่งเข้ามาที่นี่แล้วก็ผ่านออกไป แว่บๆว่ามีให้ตังค์พิเศษเด็กตรวจด้วยครับ

อีกกรณีนึงครับ  เพื่อนคนนึงเคยเดินถ่ายพริตตี้ในเมืองทองธานี แจ้งวัฒนะ  บริเวณลานจอดรถและถนนหน้า IMPACT ไม่มีรีเฟลคท์เลยครับ กล้องตัวเดียว สาว 2 คน แค่นี้ก็มีเจ้าหน้าที่เดินมาบอกว่าเขตหวงห้ามแล้ว เฮ้ออออ  คนเรา !!!  ก็บอกเพื่อนไปว่าสงสัยว่า ถนนตรงนั้นถูกยกให้เป็นสาธารณะแล้วหรือยัง  เพราะเคยได้ข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์อยู่หลายครั้งว่า มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจับคู่รักกระทำการอนาจารในรถที่จอดในเมืองทองธานี  ผมเข้าใจว่า ถ้าเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล  เจ้าหน้าที่ตำรวจจะไม่มีสิทธิ์ขับรถสายตรวจเข้าไปในบริเวณนั้น  ยังไงกันแน่เนี่ย   :o


เว็บข้างบ้านเรามีคุณ  kag(กั๊ก)  เจอกับตนเองมาเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์ที่สวนรถไฟแล้วครับ

http://www.gingamegun.com/forum/index.php?topic=3544.0 (http://www.gingamegun.com/forum/index.php?topic=3544.0)


ผมคิดถึงสมาคมถ่ายภาพครับ  เรามีกันหลายสมาคมเลย  ผมจะหาทางแจ้งไปทั้งไปยังสมาคมและหนังสือกล้อง และเสนอให้ทำอะไรซักอย่าง เช่น 

ถ้าในเชิงสร้างสรรค์ ก็เชิญเจ้าของสถานที่ประเภทนี้มาร่วมสัมนากับฝ่ายนักถ่ายภาพ หาจุดลงตัวกัน

หรือถ้าในเชิงสร้างศัตรู เอ้ย หรือก่อนสัมนา  ให้จัดการรวบรวมข้อมูลสถานที่เขี้ยวๆแบบนี้ไว้เป็นรายการเป็น Black List ประชาสัมพันธ์ในทุกเว็บที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพ หนังสือ วารสารที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพ  ลงกันแบบตรงไปตรงมา ไม่ใส่ไข่  ก็ตัดสินใจกันอีกทีว่า จะเอาข้อมูลจากการสอบถามจากผู้ที่เคยโดนหลายๆคนแล้วมาลง  หรือตรงไปสอบถามจากสถานที่เหล่านั้นเลยว่า คุณมีนโยบาย(เขี้ยว)ขนาดนี้จริงหรือไม่ หากไม่  บอกมา  แล้วเอามาประชาสัมพันธ์  ทีนี้ใครไปถ่ายแล้วเจอเขี้ยวๆเกินจากที่เคยให้นโยบายไว้ก็อ้างหลักฐานเหล่านี้ได้    ทำอย่างนี้ซักพัก  คนก็จะเข็ดขยาดที่จะไปที่เขี้ยวๆ   จากนั้นค่อยเชิญมาสัมนา 

เขามีสิทธิ์เขี้ยวเพราะเป็นสถานที่ของเค้าก็ถูก  แต่ประชาชนที่สัญจรท่องเที่ยวไปมาในสถานที่แบบนี้ก็ควรได้รับทราบนโยบายของสถานที่ๆเข้มงวดผิดปรกติ หรือเข้มงวด แตกต่างไปจากที่ความรู้สึกนึกคิดความเข้าใจของประชาชนโดยเฉลี่ยเข้าใจกัน  มิฉะนั้น  คนส่วนใหญ่ที่เข้าใจตรงกันแบบนี้ ไปเจอสถานที่ที่ไม่ยอมรับความคิดของมวลหมู่มาก ก็จะเกิดปัญหาแบบนี้ขึ้นมาครับ  อย่างกรณี เมืองโบราณ  ถ้าผมทราบล่วงหน้าว่า ใช้กล้อง DSLR กับอุปกรณ์แบบนี้ไปถ่ายแล้วจะมีปัญหา มีการรบกวนจากเจ้าหน้าที่  ผมในฐานะผู้บริโภค ก็ควรรับทราบหลักปฏิบัติของสถานที่(ผู้ค้า)นี้ล่วงหน้า  ไม่ดีเลยที่เสียเงินเข้าไปแล้วถึงจะรู้ทีหลัง 

ผมก็เหมือนกันเลยครับ  ไม่ถนัดเอาซะเลยแนวนี้


เมื่อวานได้ข้อมูลเพิ่มมาอีกครับ  ที่ร้านเจ้าประจำ  ผมก็ไปแบ่งปันประสบการณ์เรื่องนี้กับเพื่อนๆ  พี่คนนึงได้ยินก็เข้ามาร่วมวงด้วยความแค้นเช่นกัน พี่เค้าบอกว่า เรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้ผมก็เจอมา  เค้าเล่าได้มันส์มาก เพราะเจอมาหลากหลายสถานการณ์

กรณีแรก - ไปงานเฟอร์นิเจอร์โชว์  เค้าไปถ่ายเฟอร์ฯบู้ธนึงเข้าก็โดนพนักงานห้าม    เลยถามไปว่าทำไมห้าม  คำตอบคือ กลัวเอาไปก๊อป  พี่ท่านเลยเดินขยับไปอีกนิดนึง เห็นโบรชัวร์ แคตตาล๊อค ก็บอกว่า เออ แคตตาล๊อคนี่แจกหรือเปล่า ขอได้มั๊ย พนักงานคนเดียวกันก็บอกว่า  " ได้ครับๆ เชิญเลยครับ " 

พวกเราทั้งฮาทั้งส่ายหัวกัน โห ห้ามถ่าย กลัวเอาไปก๊อปแบบ  แต่แคตตาล๊อคแจกได้  ถ่ายมาสวยๆชัดๆจากสตูดิโอ พร้อมขนาด กว้างxยาวxสูง วัสดุ ราคา ครบพร้อมก๊อปเลย  มันอารายของมัน   ;D

กรณีที่สอง - พี่เค้าไปดูละครที่นักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งนึงจัดแสดง (ลูกพี่เค้าเรียนคณะนี้)  แกก็ถ่ายไปไม่กี่รูป นศ.ข้างหลังมาเลยครับ  " ห้ามถ่าย "  พอตอนเลิกขอให้ลบ พี่เค้าเลยส่งกล้องให้ด้วยความรำคาญบอกว่า อ่ะ กดลบเอาเลย นศ.คนนั้นก็เงอะๆงะๆ กดไม่เป็นเลยคืนกล้องมาให้  พี่เค้าบ่นว่า ห้ามอารายของมาน ละครก็เล่นห่วยไม่เอาไหน กลัวจะดังหรือไง เฮ้อออออ   >:(

กรณีที่สาม - เค้าเล่าว่า ไปตลาดไท เห็นกองผลไม้สีสันสวยสดใสเลยถ่าย  .....    ห้ามอีกครับ   โห อะไรมันจะขนาดนั้น

กรณีที่สี่ - แบก Telephoto 500 mm ไปถ่ายนกในสวนรถไฟ  มาเลยครับ  " ห้าม "  อันนี้น้องที่ร้านเจอมา  เค้าเลยขอพบหัวหน้า พอเจอก็ชี้แจง หัวหน้าบอก ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ

คุยๆกันต่อได้ความเห็น+บ่นกันต่างๆนานา

" อะไรเนี่ย เดี๋ยวใครถือกล้อง SLR ก็ถูกระแวงถูกมองเป็นคนไม่ดีไปแล้วเหรอ เห็นเราเป็นอาชญากร สายลับแค่เพราะถือกล้อง SLR เหรอ"

" อย่างเมืองโบราณเนี่ยนะ  ต่อให้ไปลงหนังสือมันไม่คิดเหรอว่า ชื่อเสียงสถานที่จะดังไปทั่ว ยิ่งไปลงหนังสือเมืองนอกยิ่งดึงนักท่องเที่ยวต่างประเทศมา  อะไรมันจะเขี้ยวขนาดนี้ .... วะ "

พวกเราเห็นพ้องต้องกันว่า  สมาคมถ่ายภาพน่าจะออกโรงอย่างที่ผมเรียนไปข้างต้น  เหมาะที่สุด เสวนาหรือสัมนาก็เอา 

ใครเคยเจอแบบไหน เอามารวบรวมไว้ตรงนี้ดีมั๊ยครับ  ถ้ามีโอกาสติดต่อสมาคมจะได้ให้ Link ไปให้เค้ามาอ่านกันครับ

ในโรงงานแปรรูปอาหาร  ตามธรรมเนียมก็มักจะห้ามถ่ายภาพไว้ก่อนละครับ  จะว่ากลัวลอกเลียน หรือกลัวเห็นข้อบกพร่องก็คงมีได้ทั้งสองด้าน

อาศัยว่าเป็นนายกสมาคม  ผมได้เข้าไปพบปะสมาชิกตามโรงงานบ่อยๆ
ครั้งหนึ่งเข้าไปโรงงานใหญ่ทางภาคตะวันออก  ปชส. ของสมาคมตั้งท่าถ่ายรูปไลน์ผลิตทันที
เราก็รีบห้ามว่าต้องขออนุญาตเจ้าของสถานที่เขาก่อน....
ยังไม่ทันขาดคำ  หัวหน้า QC โรงงาน ปราดเข้ามาพร้อมกับ tripod....  บอกว่า  ต้องใช้ขาตั้งครับ ภาพถึงจะออกมา สวย ชัด
แบบนี้ก็มีครับ  ไม่ใช่มีแต่ด้านร้าย

ยังไม่ทันขาดคำ  หัวหน้า QC โรงงาน ปราดเข้ามาพร้อมกับ tripod....  บอกว่า  ต้องใช้ขาตั้งครับ ภาพถึงจะออกมา สวย ชัด


โห้ .... เด็ด จริง ๆ ครับ อ. ผณิศวร

อุปกรณ์พร้อมพลัน จริง ๆ  

ที่ซิดนีย์มีเรือรบโบราณของเค้าจอดเทียบท่าอยู่ลำหนึ่งแถวๆ Darling Harbour ชื่อเรือ Vampire ที่ผมเคยถ่ายมานานแล้ว  ค่าเข้าชม $18 ต่อคนสำหรับผู้ใหญ่ ผมก็เคยขึ้นไปเพื่อไปถ่ายรูปมาแล้ว  แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมเดินเล่นไปรอบๆ หามุมมองใหม่ๆ ก็ไปที่เรือนี้อีก แต่ถ่ายจากฝั่งไม่ได้ขึ้นไปบนเรือ ฟ้ากำลังสวยเชียว ตั้งขาตั้ง เตรียมกล้องอย่างดี จู่ๆก็มีการ์ดเดินเข้ามาบอกว่า "ถ่ายรูปได้ แต่ห้ามใช้ขาตั้ง" :OO

เอาบาร์ท สลับที่กันหน่อย คริๆๆ

ผมละชอบ แคนดิต แต่ยังไม่เจอ ดี คงจะเจอดีเข้าสักวัน อิๆ ทำใจใว้ก่อน เราผิดอยู่แล้ว

แสดงว่าโรงงานนี้ต้องมั่นใจในการผลิตมาก ... ::002::

ให้เอาภาพสวย ๆ ออกไปเผยแพร่น่าจะเป็นการโฆษณาให้ฟรี ๆ โดยไม่เสียสตางค์...ดีซะอีก...

ไม่ต้องกลัวครับพี่เข้ม มีหน้าตาเป็นอาวุธ ใครจะกล้าขู่พี่เข้ม  ::008::
 (http://www.fakloop.in.th/image-6F6E_4A7C3874.jpg) (http://www.fakloop.in.th/share-6F6E_4A7C3874.html)

นึกออกอีกเคสนึง ผมไปเดินเล่นที่สวนสนุกแห่งหนึ่งในซิดนีย์(อีกแล้ว) แบกกระเป๋ากล้องพร้อมขาตั้งไปด้วย ตั้งใจจะไปไปถ่ายแสงจากเครื่องเล่น พอหามุมได้ปุ๊บก็วางขาตั้ง เอากล้องขึ้นเตรียมถ่าย  กดไปได้สองสามรูป เจ้าหน้าที่ที่เฝ้าอยู่แถวๆนั้นเดินมาแล้วพูดกับผม "Excuse me, no professional photography allowed here!" :OO

แอบดีใจนิดๆว่าเค้าตาถั่วเห็นเราโปร แต่ก็งงว่าแค่ใช้ขาตั้งนี่มันทำให้เป็นโปรไปได้เลยรึ แต่คนที่ใช้กล้องคอมแพ็คเดินไปเดินมา กดกันไม่รู้กี่รูปไม่เห็นเป็นไร :OO

อันตรายมาก ๆ ครับ การถ่ายภาพบุคคล  ... วันก่อนไปงานรับปริญญาที่ม.แห่งหนึ่งแถว ๆ บางเขน ไปเป็นตากล้องจำเป็น (แบบจำใจ  ::004::)   แต่ไหน ๆ มางานที่มีคนเยอะแยะ ก็เลยแอบถ่ายภาพบุคคล นิด ๆ หน่อย ๆ  :D~ 

มาได้เรื่องตอนกลับสิครับ ออกมารถติด นั่งคุยไป คุยมา คนข้าง ๆ ดันอยากเห็นรูปตัวเองอีก ขนาดอ้างสารพัด ว่ากล้องแบตหมด แต่งก่อนค่อยดู ฯลฯ อ้างมากไปหน่อยเลยมีพิรุธเลยทีนี้ ....  :~) :~) :~)


เรียบร้อยครับ งานเข้าเป็นชุด ลบรูปที่ถ่ายมาทั้งหมด (ที่มีนางแบบที่ไม่รู้จัก) ตั้ง 20 กว่ารูป  :~) :~) :~) :~) 

แถมโดนบังคับให้พาไปซื้อเครื่องสำอางชุดใหญ่อีก  :<< :<<  บอกว่าจะได้แต่งสวย ๆ ให้ถ่าย   :<><> :<><>


อันตรายจริง ๆ กับการถ่ายภาพบุคคล   :~) :~)

อันนี้สิ คนห้ามตัวจริง เสียงจริง กลับบ้านมาก็อย่าลืม data recovery จาก การ์ด นะครับ

:D

...เป็นอันตรายแบบเข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง) จริงๆ ครับ  ::005::  แหม เสียดายรูป  ::008::

เป็นเยอะครับ

ผมเจออย่างฮาสุด ก็สถานีรถใต้ดิน มีฝรั่งลงมาแล้วกดชัตเตอร์กันเป็นที่สนุก
มีรปภ.ผ่านมาพอดี  ทำท่าจะไปเตือนพอเห็นเป็นหัวทอง ชะงักกึกเหมือนน้ำท่วมปาก ได้แต่มองๆ

พอดีช่างภาพหันมาทางผม ส่งกล้องให้ พร้อมขอให้ผมถ่ายรูปให้โดยความสุภาพ
ผมเลยชี้ๆ ไปทางป้าย ห้ามถ่ายรูป   ;D ;D ;D

เขาตกใจ แต่ก็เข้าใจ เซย์ซอรี่กะผม และกะ รปภ.

(เหตุที่ต้องทำแบบนี้ เพราะคิดว่า ถ้าตอนนั้น ผมรับกล้อง และถ่ายให้เขา 
รปภ.เจ้ากรรมคงปรี่เข้ามาห้ามให้หน้าแตกไม่รับเย็บแน่ๆ เพราะเรามันหัวดำ)

เธอเอ้ย...เธออยู่เมืองท่องเที่ยวน่าจะรู้...

ดีนะ ที่เรื่องเกิดบ้านเรา ถ้าไปบ้านเขาเมืองเขา ไปถ่ายรูปเด็กๆแบบนี้ มีสิทธิถูกพ่อแม่แจ้ง ตร.จับ  (โดนกันมามิใช่น้อย)

โดยเฉพาะฝั่งยุโรป

ขอบคุณมากครับ
ที่นำประสบการณ์ดีๆมาเล่าสู่กันฟังครับ

ของผมโดนเตือนบ่อยครับ เนื่องจากงานที่ต้องถ่ายรูปประกอบเอกสารส่งงาน ซึ่งต้องประกอบด้วยภาพด้านหน้าของอาคารหรือสถานที่ลูกค้า  พอกดชัตเตอร์ปุ๊บ เดินมาปั๊บเลย เราก็ต้องรีบขอโทษแล้วเลี่ยงไป หรือไม่ก็อาศัยถ่ายจากในรถเอา

ขออนุญาตขุดนะครับ

พอดีอ่านเจอข่าวและบทความในไทยรัฐ มีส่วนเกี่ยวข้องกับกระทู้นี้อยู่นิดหน่อยเลยมาอัพเดทครับ

เรื่องแรกเป็นข่าวหน้า 10 วันอังคารที่ 15 มิถุนายน 2553  เป็นข่าวเกี่ยวกับการปรับปรุงสวนรถไฟ สวนจตุจักร และ สวนสิริกิติ์ ว่าจะรวมเข้าด้วยกันเป็นโครงการ อุทยานสวนจตุจักร ก็ลองติดตามกัน   ผมอ่านพบด้วยว่าในข่าวมีการกล่าวถึงผู้อำนวยการกองงานสวนสาธารณะ (สสล.)  เลยเกิดไอเดียว่า  ถ้าสมาคมถ่ายภาพติดต่อท่านผอ.ให้ออกจดหมายยืนยันสิทธิ์ของประชาชนที่จะเข้าไปใช้สวนฯต่างๆว่าทำได้แค่ไหนก็จะดีกับพวกเรานักถ่ายภาพ  เช่น  ไม่ห้ามที่จะมีอุปกรณ์ต่างๆไม่ว่าจะเป็นรีเฟลคหรือเลนส์ตัวใหญ่ๆ  แล้วเราก็ถ่ายสำเนาเก็บไว้เลย  ไปถ่ายสวนไหนเจอเจ้าหน้าที่ห้ามก็ควัก เอ้ย เอาสำเนาที่ว่านี้ให้ดูเลย  นักถ่ายภาพจะได้ไม่ต้องโดนคุกคามจากเจ้าหน้าที่ผู้ไม่รู้อีก

เรื่องถัดมา ในคอลัมน์ "เปิดฟ้าส่องโลก" ของคุณ นิติภูมิ (จันทร์ที่ 14 มิถุนายน 2553)  พูดถึงหลายประเทศที่สนับสนุนให้ต่างชาติเข้าไปถ่ายทำภาพยนต์ในประเทศของตนด้วยการให้สิทธิ์พิเศษต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการลด ยกเว้น คืนภาษี ฯลฯ    มีส่วนนึงที่พูดถึงสิงคโปร์ว่า

" ส่วนรัฐบาลสิงคโปร์ยกเว้นภาษีทุกประเทศ (ผมว่าน่าจะพิมพ์ผิด น่าจะหมายถึงทุกประเภท)ให้นักแสดงและทีมถ่ายทำ แถมยังคืนค่าใช้จ่ายบางส่วนให้แก่คณะถ่ายทำ  เพราะถือว่าเป็นการช่วยโปรโมตการท่องเที่ยวของประเทศ ทำให้คนรู้จักและอยากมาเที่ยวสิงคโปร์มากขึ้น"

ขนาดเป็น"ประเทศ"ที่คนรู้จักกันทั่วโลกแล้ว เค้ายังคิดแบบนี้  แต่สถานที่ท่องเที่ยวเอกชนหลายๆแห่ง(และนับวันจะมากขึ้นเรื่อยๆที่จะบ้าจี้ตามกัน)ในบ้านเรากลับ "เขี้ยว" อย่างที่เราเจอๆกันมาในต้นกระทู้  ไปเที่ยวราคานึง  แต่พอมีอุปกรณ์ถ่ายรูปที่ทำให้ดูเหมือนมืออาชีพขึ้นมาหน่อยก็จะเรียกเก็บเงินเก็บทองเพิ่มกันอีก

ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน  สถานที่ท่องเที่ยว สถานที่พักผ่อนหย่อนใจหลายๆที่ ทำไมต้องห้ามถ่ายรูปด้วย ทั้งๆที่มันก็เป็นการช่วยโปรโมทสถานที่ของเค้าแท้ๆ  หรือกลัวว่าจะเอาภาพไปทำอะไรเสียๆหายๆ ??????

เป้นไปได้ขนาดนี้บ้านเรา เดียวนี้ใครๆก็หันมาถ่ายรูปเยอะขึ้น
เป็นอย่างนี้ก็แย่ละสิครับแต่มองกลับกันมันก็ดีไปอีกแบบนะครับ

ที่ห้ามในที่สาธารณะเพราะบางทีเป็นการรบกวนคนอื่นที่อยุ่ในที่นั้น คนอื่นอาจไม่ว่าเรา แต่ไปแจ้งเจ้าหน้าที่
หากมีหลายๆเคสต่อเนื่องกัน เจ้าหน้าที่ก็ต้องห้ามครับบาร์ท

 

ของผมที่เคยเห็นหนักกว่านั้นอีกครับ
แถวสถานฑูตละแวกเพลินจิต ผมไปติดต่องาน หน้าส.ตรงฟุตบาทเยื้องประตูไปด้านซ้ายราวๆ4-5เมตร มีร้านกาแฟรถเข็นเก่าๆ ได้อารมณ์โบราณๆหน่อย

มีสาวๆที่คอห้อยกล้องD-slrเดินผ่านมากับเพื่อน(จากวัยคาดว่าเป็น นศ.) หยุดบริเวณฟุตบาทหน้าส. ก็หันกล้องไปทางรถเข็น  หันด้านข้างซ้ายให้ประตูทางเข้าสถานทูต กดภาพร้านกาแฟรถเข็น จนท.รปภ.ของส.(คนไทย)ในป้อมรีบออกมาโวยวาย 
"ห้ามถ่ายนะ ถ้าถ่าย จะยึดกล้องนะ นี่สถานทูตนะ"  :~) :~) :~)

เธอตกใจมาก รีบขอโทษ รีบไปเลย....   :~) :~) :~)
ถ้าเธอหันกล้องเข้าหาประตูสถานฑูต ผมจะไม่ว่าเลย ไม่แน่ใจด้วยว่า เธอจะรู้หรือไม่ว่าด้านซ้ายเธอเป็นสถานฑูต  :~) :~) :~)

เรื่องแบบนี้ก็มีครับ การทำงานของเจ้าหน้าที่บางที ก็ล้ำเส้นไปบ้าง

เข้าใจละ  ขอบคุณมากครับพี่ซับ ::014::

ผมเคยสองครั้ง  ที่ จนท. มาเตือน
ครั้งแรกถ่ายรูปเจ้าบีเกิล ดมพืช ที่ด่านเมืองเมลเบิร์น  เห็นมันน่ารักดี
จนท. ก็บอก Sir, You have to delete the photo. 
แปลกใจเหมือนกันเพราะเห็นเขาแจกรูปเจ้าตูบนั่นตั้งแต่ลงจากเครื่องแล้ว

อีกครั้งที่บอสตัน  ในศูนย์การค้า  เราถ่ายอะไรต่อมิอะไรเรื่อยมาเขาไม่ว่า
พอหันกล้องถ่ายมุมสูง เห็นโครงหลังคามันสวยดี  ตำรวจมาเตือนว่า Please don't photograph the structure.
สงสัยกลัวเราเอาไปเตรียมวางแผนโรยตัวจากหลังคา ??

จริงๆ ครับ เคยเจอเหมือนกัน งง มาก

ขอบคุณ ขอรับ ต่อไปจะได้ระมัดระวัง

ขออนุญาติขุดนะครับ พอดีเพิ่งเข้ามาอ่าน... ;D

เป็นเหตุผลนึงที่ต้องซื้อเมมไว้ต่างหากอีกอัน... ::005:: ::005:: ::005::