๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน

เกิดความอยากรู้ ลองค้นหากระทู้เก่าๆ ดูยังไม่เห็นว่ามีใครโพสต์ไว้ เลยตัดสินใจตั้งกระทู้ครับ
-------------------------------

วัตถุประสงค์ตรงๆ ของปืน คือ เป็นอาวุธสำหรับ "ยิง" เพื่อป้องกันตนเอง

แต่จะมีใครสักกี่คนที่เคยทำแบบนั้น

และแม้ว่าเราจะไม่สนับสนุนให้ใครต้องทำอย่างนั้น

แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ต้องยิงคนจริงๆ อยากทราบว่า อารมณ์ ความรู้สึกเป็นอย่างไรครับ ทั้งก่อนยิง ขณะยิง และหลังจากยิงแล้วครับ

---------------------------

กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการสื่อถึงความรุนแรง แต่ต้องการคำตอบหรือความเห็นที่ผู้ตั้งกระทู้คิดว่าจะเป็นประโยชน์ครับ  ::014::

ไม่เคยยิงคนครับ แต่เคยยิงขึ้นฟ้าครับ ยิงเสร็จรู้สึกว่าไม่น่ายิงเลยครับ ไม่น่าใจร้อนเลย ยิ่งตอนตำรวจมาหละใจเต้นรัวดีครับ  ;D

ยิงเป้ากระดาษดีกว่าครับ  ไม่ดิ้นหนี

ไม่เคยยิงครับ ยิงคนแสดงว่าต้องมีเหตุจำเป็นมากถึงต้องยิง ยิงในสนามดีกว่าครับ

เคยคิดอยู่เหมือนกัน ยิ่งเวลาที่โดนขับปาดหน้า แต่ศรีภรรยาบอกว่า"อโหสิเถอะ คนเรามีกรรมเป็นตัวกำหนด"
อีกอย่างเคยฝันว่าตัวเองติดคุก ตื่นขึ้นมา เหงื่อแตกเลย เจ้าประคุ๊ณขอให้เป็นแค่ความฝันเถอะ..
ผมจึงพยายามมีสติตลอด ไม่ใจร้อน.....สาธุ

เคยยิง...แต่ในฝัน...
แต่ยิงไม่ออก...เลยตื่นดีกว่า... ;D

ไม่เคยยิง...
แต่..... อารมณ์ตอนนั้น  หมายถึง  ตายกันไปข้าง
แต่ สติ ยิงไปเพื่ออะไร   ผลที่กลับมาเป็นอย่างไร
เมื่อใจสงบ   เหงื่อชุ่มฝ่ามือ
ใจเต้นเร็ว  รัว ยิ่งกว่า วิ่ง ๔๐๐ เมตร     ::008::

ผมว่าวัตถุประสงค์ ของปืน ไม่น่าจะใช้ยิงคนอย่างเดียว นะครับ ผมว่าวัตถุประสงค์ของปืนเริ่มแรก มนุษย์น่าจะประดิษย์เพื่อใช้ล่าสัตว์เป็นอาหาร เมื่อเกิดการต่อสู้ระหว่างคนกับคน ก็ใชปืนยิง เห็นว่าทำอันตรายได้  เลยใช้เป็นอาวุธในการต่อสู้เรื่อยมา ต่อมาวัตถุประสงค์เพื่อการแข่งขัน ยิงเป้าต่าง ๆ  ป้องกันตัว เพื่อความโก้  ล้วนเป็นวัตถุประสงรองลงมาทั้งสิ้น  เกิดมายังไม่เคยยิงคนเมือนกัน  นอกจากยิงในสนาม นอกสนามไม่อยากจะยิงเลย  มันยิงคนกันไม่ง่ายเหมือนสมัยก่อน ยุความป่าเถื่อนหายไป ยุคความเจริญเข้ามาแทนที่  วิวัฒนาการของกฎหมาย และเทคโนโลยี หรือมนุษย์อาจมีจิตใจสูงส่งขึ้นก็ได้

ยังไม่เคยเลยครับ เคยยิงแต่เป้ารูปคน เลยไม่มีความรู้สึกอย่างที่ถาม

ผมมีปืนไว้เป็นเพื่อน มีปืนไม่กลัวคน(ผมไม่ใช่นักเลงหัวไม้) มีปืนไม่กลัวผี ไปไหนมาไหนมีปืนพกติดตัวตลอด(ผมไม่มีศัตรู)แต่ขาดปืนไม่ได้ กลางคืนซุกไว้ใต้หมอน กลางวันในเก๊ะรถ ไปทำงานเปลี่ยว เหน็บเอวแบบมิดชิด ไปท่องราตรีกลับดึกๆ มือขวาจับพวงมาลัยรถ มือซ้ายคลำด้ามปืน อุ่นใจขึ้นเยอะ....

ให้นึกถึงพ่อ แม่พี่ น้อง ลูกและเมียของเขาว่าจะต้องเสียคนของเขาแล้วจะโกรธคนที่ฆ่าเขา ก็ทำไม่ลงแล้วครับ  ขับรถปาดหน้ากัน ให้ของลับกัน ด่าแม่กัน ขโมยของต้องใช้อาวุธที่มีอยู่พิภากษาถึงตายเลยหรือครับ กว่าจะโตมาได้ทำผิดนิดเดียวยิงกันซะแล้ว แต่ถ้าเขาจะทำร้ายเรายิงเลยครับเรื่องอื่นไว้ว่ากันที่หลัง

ความรู้สึกถ้าไม่ใช่โจรโดยสันดานผมว่าก่อนยิงแบบนี้ ::007:: กับหลังยิงแบบนี้ :~)
อย่าทำเลยครับ...เก็บเงินที่จะต้องเสียไว้ซื้อลูกปืนดีกว่า... ::014::

ขอบคุณทุกความเห็นครับ   ::014::

อย่างน้อยก็เป็นข้อคิดเตือนสติครับ

บางท่านที่เคย(จำเป็นต้อง)ยิง จะด้วยหน้าที่ราชการ หรือด้วยหน้าที่ต่อชีวิต/ครอบครัว คงจะมีอยู่บ้าง

อยากทราบอารมณ์ ความรู้สึก เป็นวิทยาทานครับ  ::014::


--------------------------
 :OO เกือบลืม   +1 คะแนน ให้ทุกท่านครับ

                ::003::         ::003::              ::003::

ยิงคนต้องมีเหตุจวนตัวจริงๆครับ

ขอให้ได้คำตอบไวน่ะครับ ::008:: ::014::

รอฟังด้วยครับ

 :VOV:
ครับ
เคยกำปืนแล้วขับรถไปจดหน้าบ้านรุ่นน้องปากหมา
จ้องมันว่าจะมีอะไรจากปากเสียๆของมันอีกมั้ย
วันนั้นหากมันพูดอะไรที่เคยพูด หมดโม่ แน่
วันนั้นตั้งใจยิงเสร็จหนีครับ
เตรียมทุกอย่างแล้ว
วันนั้นตัวเย็น หน้าเย็นหมด
สุดทน...
แต่มันนิ่ง ซีดที่หน้าบ้านมัน
สักพัก ผมก้อขับรถกลับบ้าน
นี่เรา เกือบหมดอนาคตแล้ว
โชควาสนายังดี
 :VOV:

ถ้าใจร้อนยิงไปนัดเดียว  ราคากระสุนไม่กี่บาท
แต่อาจต้องเสียเงิน   เท่ากับซื้อปืนเหมาร้านเลยทีเดียว
ไม่แน่เหมาปืนร้านกาแฟหมดร้านแล้วยังไม่   เท่าที่ต้องเสียเลยครับ

คนที่เคยยิงคน คงไม่อยากเล่าให้ใครฟังน่ะครับ

สิ่งที่ จขกท.อยากทราบ แต่บังเอิญท่านที่ทำหน้าที่ประหารนักโทษบางขวางไม่ได้เข้ามาอ่านในเว็ปนี้ซะด้วย...ผมคิดว่าท่านนี้คงจะบอกถึงอารมณ์ที่ว่านี้ได้ดีที่สุด

ขอบคุณครับ

เป็นประสบการณ์ที่มีค่าครับ

+1 ให้ครับ

ยังไม่เคยเหมือนกันครับ แต่ก็เกือบไปเหมือนกัน เกือบยิงวัยรุ่นเมาสุราครับ ช่วงสงกรานต์วัยรุ่นมีเรื่องไล่ฟันกันมีคนหนีเข้ามาในบ้าน1คนคือคนที่ไม่มีอาวุธและถูกรุมกินโต๊ะ เลือดโชกเลย ผมเลยงัดลูกโม่เล็งขู่พวกที่กำลังวิ่งตามเข้ามาในรั้วบ้าน ปรากฏว่าพวกมันหยุดแต่เข้ามาอยู่ในเขตรั้วบ้านประมาณ 1-2 เมตร พวกมันไม่พอใจ ขว้างปาไม้ ท่อนเหล็ก ก้อนดิน เข้ามาหาผม ตอนนั้นผมก็ชั่งใจอยู่ว่าจะยิงขู่หรือยิงใส่กลุ่มวัยรุ่นดี พอดีตำรวจสายตรวจมาถึงพวกนั้นก็หนีกระเจิง ....ถ้าตอนนั้นผมยิงไปที่กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นคงต้องเคลียร์กันอีกยาวแน่ๆ...เกือบไปเหมือนกัน...

     ยังไม่เคยใช้ปืนจริงยิงคนเลย และชาตินี้ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ก็คิดว่าไม่อยากใช้ปืนยิงคน  แต่ผมเคยโดนคน (พวกชั่ว เป็นโจร พวกขโมยรถชาวบ้านเพื่อนำไปขายยังประเทศเพื่อนบ้าน) ยิงปืนใส่ ตอนตามเอารถคืน พอรู้ว่ารถหาย ก็ตามรอย จนเจอพวกคุ้มกัน ที่มองเห็นพวกมันเป็นเงาดำ ๆ ยื่นอยู่ ประมาณ 3 คน ระยะห่างจากตัวผมประมาณ 20-30 เมตร  พวกมันก็ยิงปืนขู่ผมขึ้นฟ้าทันที 2 นัด (เสียงปืนเป็นปืนสั้น แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่ามันยิงจากปืนอะไร) แต่ผมทำเป็นใจดีสู้เสือหมอบลงมีกอหญ้าคาบังอยู่แล้วตะโกนขู่พวกมัน สิ้นเสียงผมพูด มันก็ยิงใส่อีกชุดหลายนัด ชุดหลังนี่ไม่ใช่ปืนสั้นแน่นอน เพราะมันยิงรัวกราดใส่มายังตำแหน่งที่ผมและพ่อผมหมอบอยู่ คงเป็น AK โชคดีผมหมอบอยู่ กระสุนลอยผ่านหัวผมไปหลายนัด มีนัดหรือสองนัดที่ลงกระทบดินใกล้ตัวผมมาก ผมคงทำกรรมมาดี มันเลยยิงไม่ถูก อาจเป็นเพราะมันมืดด้วย ตอนนั้นหัวใจผมเต้นแรงมากแทบจะหลุดออกจากอก มือผมกำมีดไว้แน่นเลย กะว่าเป็นงัยเป็นกันจวนตัวหากพวกมันเดินเข้ามา ก็คงต้องวิ่งเข้าใส่มันแน่นอน (ตอนนั้นผมกำลังเป็นวัยรุ่นอายุเลย 18 ปีมาได้เดือนสองเดือน ใจกล้าเกินร้อยแน่นอน เหลือไม่ถึงสองเดือนก็จะจบ ม.6 แล้ว เพิ่งผ่านการฝึก รด. ภาคสนาม 5 วัน ของปี 3 มาใหม่ ๆ) แล้วพ่อผมก็ให้ผมถอยก่อน  ตอนนั้นถ้าผมมีปืนอยู่ในมือ ก็คงได้ยิงคนจริง ๆ แน่นอน เพราะผมหมอบอยู่จะมองเห็นเงาคนยิงได้ชัด เนื่องจากคนยิงมันยืนอยู่ เหตุเกิดมานานเกือบ 20  ปีแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้รถคืน

ยังไม่เคยครับต้องมีเหตุการณ์ที่แย่ๆแน่ครับ

                               ??? ???  ถ้าจำเป็นต้องยิง ด้วยเหตุผลที่สมควร ก็ต้องยิง พร้อมเตรียมรับผลที่ตามมา  หากเราถูก... คุกเรารอด... แต่เดือดร้อนแน่นอน
                    หากชนะด้วยอาวุธ มักสิ้นสุดด้วยความแค้น ก่อนยิงกับหลังยิงความรู้สึกต่างกันแน่ๆ ผมไม่เคยยิงตัวเห็นๆ  เคยแต่ยิงสวนตามเสียง
                   และแสดงกริยาหยาบคาย ใช้..โบก10ล้อด้วยข้อหาขวางถนน  หรือใช้ตบกระโหลก โหนกแก้มก็เคย....อยู่มาวันหนึ่งที่คิดได้  ลองเอาใจเขา
                    มาใส่ใจเรา  แล้วจะเอาไง... สิ่งที่เคยทำผิดแค่คิดก็บาป ความรู้สึกหลังยิงคน ผมว่าสับสนน่าดู  เตรียมแผนมาดี บางทียังไม่มีที่ไปเลย
                    (งงไปไม่ถูก)  ผมว่า จขกท.ชวนตระหนักเรื่องนี้ก็ดีเหมือนกันครับ ::002:: ::002::

ที่อ่านมายังไม่มีใครเคยยิงคน(หรือมีแต่ไม่อยากเล่า)

ก็ถือเป็นความโชคดีของทุกคนที่ตัดสินใจได้ดี

ผมคิดว่าคนที่เคยยิงคน คงไม่มีโอกาสได้เล่าประสพการณ์ผ่านเวปบอร์ดนัก  เพราะพวกเขาอาจอยูในแดนต่างๆของเรือนจำ

ผมเองก็เคยอยากยิงปากคนเหมือนกัน ก็ไม่มีอะไรมาก คุณเคยเจอกันมั้ย แบบว่าเลี้ยงหมาแมวแล้วหมาแมวมาทำลายข้าวของเบาะรถ ข่วนหลังคารถ เกลือกกลิ้งบนแปลงผักเสียหาย พอไปบอกเจ้าของว่าช่วยดูแลสัตว์เลี้ยงด้วย กลับโดนตะแบงกลับมาว่า มันเป็นอะไรนักหนา เสียหายอะไรนักเชียว มึงเป็นใครกูเป็นใคร คือเขาอายุมากแล้วครับประมาณ 60 ต้นๆ ปากตลาด และด่าไม่หยุดแถมยังบอกให้ผมย้ายไปอยู่ที่อื่นหรือไกล้อมรั้วกั้นซะของจะได้ไม่เสียหาย   ตอนนั้นเหงื่ออกมือ ใจเต้นรัว ทำไมถึงพูดกันดีๆไม่ได้ เราเป็นฝ่ายเสียหายแต่โดนด่ากลับ หน้าเริ่มชาๆ ผมคิดในใจว่าจะกลับเข้าบ้านแล้วเอาลูกซองส่องทั้งแมวทั้งคนให้ล่วงไปพร้อมๆกันซะดีมั้ง แต่พอมองหน้าลูก อายุ 6 เดือน เขาชอบมองหน้าผมแล้วยิ้ม ในเวลานั้นผมยืนอุ้มลูกอยู่ด้วย ทำให้ผมกลับเข้าบ้านโดยไม่ตอบโต้อะไรทั้งสิ้น มองตาลูกและยิ้มกับลูกอย่างมีความสุข แต่อยอมรับว่า เครียดและใจมันรัวคิดอยากส่งคนแก่ปากดีกลับเมรุมากๆ  

เห็นด้วยครับ...

หากเป็นผม...

ผมก็คงไม่เล่าในหน้าเวปบอร์ดหรอกครับ...::005::

ผมว่าส่วนใหญ่ที่เคยยิงคงไม่อยากพูดถึงมันแหละครับ ... :-\

คงจะหาคนตอบในนี้ได้ยากครับ

แต่ผมว่าความเครียดที่เกิดหลังจากลั่นกระสุนไปแล้วมันจะมีมากกว่าตอนก่อนยิงแน่นอนครับ
ไม่ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกหรือผิดก็ตาม

ฉะนั้นเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์เริ่มมีทีท่าดำเนินไปสู่ความรุนแรง ก็ควรหาทางหลีกเลี่ยงก่อนเสียดีกว่าครับ 

 

แค่เป้าเงาคน ติดไว้นิ่งๆ ผมยังยิงรอดร่องแขนไปเลยครับ ทั้งที่เล็งเอ้กส์กลางอก  ::013:: ::012:: ::011::


ถ้าเป็นคนจริงคง ยิงไม่ออก ::005::

อ่านที่เล่ามา นี่เกือบเป็นเรื่องวิวาท ทั้งนั้น แต่ละท่านที่รอดมาได้ เพราะมีสติ ความยั้งคิด โชคดีมากครับ
เพราะอาจยังไม่ใช่ การยิงเพื่อป้องกันตัว ตามกฎหมาย เลยครับ

การยิงเพื่อป้องกันตัว จะต้องกระทำกับโจร หรือคนร้ายเท่านั้น ต้องไม่ใช่ ใช้ในการวิวาทที่ท่านมีส่วน ก่อให้เกิดขึ้น
ถ้ายิงโจร คนร้าย จะต้องพิจารณาข้อเท็จจริงที่เข้าข้อกฎหมาย ตาม ป.อาญา  ม.๖๘

"ผู้ใดจำต้องกระทำการเพื่อป้องกันสิทธิของตน หรือของผู้อื่นให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้าย
อันละเมิดต่อกฎหมาย และเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าำได้กระทำพอสมควรแก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการ
ป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นไม่มีความผิด"

กระทู้นี้ ควรจักต้อง อ่าน ควบคู่ไปด้วย กับ กระทู้  www.gunsandgames.net/smf/index.php?topic=32218.0 เพื่อกันพลาดกันครับ.  :D

เคยมีอีกเหตุการณ์หนึ่ง สงกรานต์หลายปีก่อน วัยรุ่นแถวบ้านตีกันแล้วมาเย็บแผลที่บ้าน ตอนนั้นแฟนอยู่บ้านคนเดียว ด้วยความเมาของมันมันพูดออกมาว่า หมอหมอ หมาหมานี่ทำอะไรช้าจังเลยนะ แฟนผมเดือดเลยครับ ไล่ออกจากบ้านผมไปเลย ช่วงค่ำผมกลับมาแฟนมาเล่าให้ฟัง คิดว่ายังไงมันต้องกลับมากวนอีกแน่ จึงไปเอา .357 สมิธ มาเหน็บเอวไว้ตลอด แล้วก็เป็นจริงตามคาด มันกลับมาจริงๆ มันซ้อนมอร์'ไซต์กันมาซื้อเบียร์อยู่ร้านตรงข้ามบ้านผม พอเห็นผม มันคุยกับเพื่อนมัน แล้วมันก็เทเบียร์ลงพื้น ประมาณว่ากรวดน้ำให้เรา ผมนับ 1 - 10 ถ้าทนไม่ได้ หรือมันเอาเรื่อง ระยะไม่เกิน 3 เมตร นัดเดียวทะลุ 2 คนแน่ ไม่น่าพลาด แต่เป็นโชคดีของมัน(หรือของผมไม่รู้)มันขี่รถออกไป วันรุ่งขึ้น แม่ของมันก็โทรฯทางไกลมาขอโทษแฟนผม...ทุกอย่างก็จบแบบไม่มีการเสียเลือดเนื้อ...

ขอบคุณทุกความเห็นที่แบ่งปันประสบการณ์ที่มีค่าอีกครั้งครับ

+1 ให้ทุกท่า่นครับ





ขอบคุณคุณ telekbook และ คุณ rute ด้วยครับ

ก่อนจะตั้งกระทู้นี้ผมก็คิดอยู่พอสมควรครับ

แต่ผมคิดว่าคงไม่ใช่ทุกกรณีที่ไม่อยากเล่า ไม่สมควรเล่า ทั้งในเว็บบอร์ดหรือในที่ส่วนตัว

ประสบการณ์แบบนี้ ใช่ว่าจะต้องเป็นความผิด หรือเป็นเรื่องต้องปกปิดเสมอไป

ตรงกันข้าม หลายกรณี เป็นเรื่องที่ควรนำมาเป็นกรณีศึกษาของผู้ที่มีอาวุธปืนอยู่ในมือ

อย่างน้อยเมื่อได้ทราบเรื่องราวจากหลายท่านแล้ว ก็ลดโอกาสที่จะพลาดพลั้งซ้ำรอยเดิม

ด้วยเกิดการเรียนรู้จากพื้นที่แห่งนี้ แทนที่จะเกิดการเรียนรู้แบบลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง

ผมเองได้อ่านมาถึงหน้านี้ ยอมรับว่าได้ฉุกคิดหลายประเด็น ถือว่าได้ประโยชน์ไม่น้อย

และก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่นๆ ด้วยครับ

เอาเท่าที่พอเล่าได้นะครับ
เวลาที่ยิง ประมาณ ตี 1 มีแสงสว่างพอสมควร
อาวุธที่ใช้         KAKR K9
กระสุน  9 มม. WIN หัวรูสลับหัวบอล 1 แมก
มองศูนย์ปืน แต่หาไม่เจอ
ได้ยินเสียงปืนเบามากจนแทบไม่ได้ยิน จับความรู้สึกไม่ได้ว่าลากไกยาวแค่ไหน
รู้แต่ว่าลั่นไกได้ง่ายมาก ยิงเสร็จก็เก็บปลอกเปล่าแล้วเดินกลับเข้าบ้านอย่างเหนื่อยหอบทีเดียว
อะดีนารีนที่ออกมาจนทำให้ความรู้สึกผิดเพี้ยนไปนั้นไม่มากไม่มายเท่าไหร่หรอก
แค่ทำให้นอนไม่หลับทั้งวันทั้งคืนอีก 3 วันเท่านั้น

คนที่มีปืนถูกกฏหมาย เค้าจะไม่เอาปืนที่เขารักรองๆจากลูกและเมีย ไปทำให้เสียประวัติหรอกครับ ถ้าคิดจะยิงคนจริงๆ คงต้องใช้ปืนเถื่อน หรือปืนที่สามารถใช้แล้วทิ้งได้เลยครับ เป็นผมถ้าจะยิง คงหาอีโบ๊ะมาใช้ดีกว่า..

ไม่กล้ายิงหรอกครับ ขนาดแค่ฉีดยาไบกอนใส่มดที่มันเป็นฝูงๆ ที่บ้าน ยังรู้สึกแย่เลยครับ มันหากินตามธรรมชาติของมัน

แต่ถ้าต้องปกป้องชีวิตของตน คนที่รัก และทรัพย์สิน ผมก็พร้อมลั่นไกครับ

คุณแสนคำแปลความหัวข้อกระทู้คลาดเคลื่อนไป หรือว่ามีแนวคิดแบบนี้จริงๆ ครับ

ผมถือโอกาสแลกเปลี่ยนความเห็นเลยนะครับว่า กรณีผมจะยิงคนจริงๆ ผมจะยิงด้วยปืนถูกกฎหมายนี่แหละครับ

เพราะผมจะยิงก็ต่อเมื่อเป็นการยิงโดยมีกฎหมายรองรับ และอีกอย่างผมก็มีเฉพาะปืนทีถูกกฎหมายทั้งนั้น

ส่วนแนวคิดตามความเห็นคุณแสนคำ ผมสันนิษฐานไว้ก่อนว่ามีเจตนาไม่สุจริตครับ






ผมคงจะสื่อความไม่ชัด

ผมใช้คำว่า "เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ต้องยิง"

"ยิงคน" ในความหมายที่ผมต้องการสื่อ ไม่ได้หมายถึงเฉพาะการยิงในลักษณะก่ออาชญากรรมหรอกนะครับ

แต่เป็นความหมายกว้าง ทั้งยิงโดยหน้าที่ ไม่ว่าจะเป็นจนท.ปราบปราม หรือ ทหาร ตำรวจ รวมถึงการยิงเพื่่อป้องกันตัวในฐานะพลเรือน

ขออธิบายเพิ่มเติมพร้อม +1 แทนคำขอบคุณทุกท่านครับ

         ??? อ่านมาตั้งนานยังไม่เจอยิงสักที่  ว่างๆเลยนั่งทวนความหลัง พอจะจำได้ที่เคยยิงตัวเห็นๆ 2 ครั้ง นอกนั้นยิงไม่เคยเห็นตัว  ครั้งแรก อันธพาลขว้างป้ายร้านอาหาร หยามเรามาก
   วนขว้างหลายรอบเลยเจอดัก ใช้ลูกซอง 870 กดวืดเพราะลืมปลดเซฟ ยกเล็งใหม่เจอคุณป้าขี่จักรยานขวางพอดี เขาให้เพื่อนมาเป็นใส้ศึก เห็นผมยิงจริง หายจ้อยไปเลยไม่ยอมแจ้งความด้วย
        ครั้งที่สอง ตั้งใจแค่จะใช้ปืนขู่แล้วเคลียร์ เพราะเขาทำร้ายลูกน้องผมโดยไม่มีสาเหตุ แต่ไปเจอเขาเอาขวานฝรั่งคมหน้ากว้างๆโค้งๆ นั่งกินเหล้าขาวรอเราอยู่แล้ว  นึกว่าขวานเจอปืนคงไม่โง่  ยืนสู้ 
 ที่ไหนได้ ดีที่ผมรีบเข้าชาร์ต ยึดแล้วเอาปืนตี แต่เขาดิ้นหลุด ฟันหมายหัวผมเต็มๆ ฝ่ายแดงเอาปืนตีสวนไปที่ข้อมือ ขวานหลุดมือกระเด็นข้ามหัว อย่างหวุดหวิด ฝ่ายน้ำเงินวิ่ง ฝ่ายแดงตกใจยิงตามหลัง
 อึ๊บๆๆๆ..ยิงไม่ออก......ผมชิงเอาเชิงให้ลูกน้องไปแจ้งตำรวจ  สักพักตำรวจมาพร้อมฝ่ายน้ำเงิน  ผมชิงความได้เปรียบคิดว่ามีตำรวจเป็นพวก ขึ้นไปตบหน้าคู่แค้นอีก2-3ที  ตำรวจงงบอกผมว่าร้อยเวรให้มาเชิญตัว
 เพราะฝ่ายนี้ไปแจ้งความไว้  อ้าว..แล้วลูกน้องผมที่ให้ไปแจ้งความล่ะ  ตำรวจบอกว่าให้ตามตัวให้ด้วยเพราะขี่รถเร็วแล้วไปชนคน...สนุกแล้วเรา

        ::004:: ว้า.......  ยิง 2 ครั้งยังไม่มีตายสักที เลยบอกความรู้สึกแทนไม่ได้ เพราะครั้งหลังโกร่งไกยุบไปค้ำไกปืนจึงยิงไม่ได้  แรกๆนึกว่าเขามีของดี มารู้จักกันทีหลัง เขามาขอโทษ ไม่เอาความด้วย ผมจ้างขุดบ่อก็ไม่เอาตังค์ เลยหมักยาดองให้ 1โหล เขาว่ายิ่งเห็นนายใจดีอย่างนี้ เขายิ่งอาย ผมถามว่าทำไมสู้ปืน เขาบอกว่าเมา และเพิ่งลาออกจากทหารพรานมาเลยตกใจลุย...ความรู้สึกทั้งที่ยังไม่ได้ยิง แต่เป็นคดี ตอนนั้นมันแค้นต่อนื่อง แต่หลังจากนั้น สวดมนต์ และทำบุญล้างซวย...ไม่รู้ว่าโชคดีหรือร้าย  ถ้ามีตาย ตอนนั้น..ป่านนี้ผมคงไม่มีโอกาส  สอบ ป.3 ขึ้น ป.4แล้วเอนท์เข้า ป.12 แล้ว
.

ผมรู้จักในเว๊ปนี้อยู่1คนครับ มีปืนหลายกระบอก แต่ใช้มีดกรีดเฉีอนคนครับ  ใจแข็งมาก ไม่ใช้ปืน แต่ใช้มีด

 ::014:: ::014:: ::014:: ไม่เคยยิง คน  มีแต่เคยโดนคนยิง   10  นัด   ::004:: ::004:: ::004:: ::004::

ผมว่าถ้าเพิ่มคำว่า *ร้าย* อีกสักคำจะทำให้ความตั้งใจของ จขกท. ดูชัดเจนขึ้นครับ^^

คุณ ดิ โอลดิ์ สยาม

ปืนบุกเข้าประชิดขวานบรรยายเก่ง เห็นภาพเลยครับ หวาดเสียวแทน

ได้ข้อคิดดีทีเดียวครับ
---------------------------------------------------
คุณเสือใบ(boon)

คนที่ใ้ช้มีดกรีดเฉือนคนนี่หวาดเสียวยิ่งกว่าปืนอีกครับ

ยิ่งยืนนิ่งๆ บรรจงกรีดอยู่นานสองนานนี่ อยากทราบอารมณ์ความรู้สึกเหมือนกันครับ  :OO


ขอบคุณทุกท่านครับ
+1 ให้ทุกท่านอีกรอบครับ

โหดจังนะครับพี่...::005::

อ่านกระทู้ของพี่โรดให้ดี
และศึกษาให้ถ่องแท้ว่าอะไรคือป้องกันตัว
อะไรไม่ใช่การป้องกันตัว

แต่เมื่อถืงเวลาจริงๆ แล้วคงเป็นเหตุการเฉพาะหน้านะครับไม่มีเวลามาพิจารณาข้อกฎหมายหรอกครับว่าถูกหรือไม่ผมยิงเอาชีวิตรอดไว้ก่อน  แต่ถ้าเหตุการณ์มันผ่านมาแล้วจะตามเอาปืนเถือนไปยิงผมว่าเอากันทางกฎหมายบ้านเมืองดีกว่าครับ

ผมก็ยิงคนออกบ่อยๆ เวลาขึ้นสนาม1เดือน กลับลงมาบ้านที
แต่ก็ไม่เห็นตายเลย ก็อยู่กันสุขสบายดี เดี๋ยวตอนเย็นก็พาไป
กินข้าวดูหนังกัน

เรื่องอารมณ์ บอกไม่ได้....

เคยแต่เกือบยิงครับ ขโมยครับ แค่ยิงขู่ขึ้นฟ้าก็วิ่งหนีกันกระจายแล้ว

ประสพการณ์ หลังการยิงปืน ผมว่าน่าสนใจกว่าการยิงคนอีกครับ
เพราะเรื่องมันไม่จบง่ายๆ เป็นหนังชีวิตเรื่องยาว เสียเงิน เสียทอง เสียสมบัตร์  เสียประวัติ
สุดท้ายอาจต้องย้ายออกจากบ้านหลายปี ก่อนการใช้อาวุธปืน สติยั้งคิด และการตัดสินใจวินาทีนั้นสำคัญที่สุด
เพราะเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเราเลยละ  >:(

ผมก็เกือบได้เคยยิงเหมือนกัน  เสียดายชาวบ้านเยอะไปหน่อยกลัวพลาด   :~)  ไม่งั้นตายยย...สถานเดียว (ที่ผมจะยิงคือโจร 3 จชต.นะครับ)

ยังไม่เคยยิงคนครับ ส่วนตัวถือว่าโชคดีแล้วที่ไม่ต้องอยู่ในสถานการณ์นั้น ความตั้งใจที่ซื้อปืนทุกกระบอกมีตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ข้อแรกคือความชอบ รองลงมาคือความอุ่นใจในการใฃ้ป้องกันชีวิตของเราและคนที่เรารัก  ส่วนอื่นที่ตามมาก็ได้มีเพื่อนเพิ่มครับผม :)

ไม่เคยยิงคนเช่นกันครับ แต่ถ้าถึงสถาวะเวลาที่โดนผู้ร้ายติดอาวุธบุกรุกเข้าบ้าน ผมจะพยายามไม่ยิงที่ตัวผู้ร้ายก่อน

อาจยิงขู่ลงพื้น(ถ้าเป็นไปได้ก็บริเวณใกล้ๆ เท้าผู้ร้าย) และในเรื่องของไหวพริบผมขอเลือก"หลบ"ก่อนเป็นอันดับแรก ถ้ามีเวลา

แต่ถ้าหากเป็นสถานการณ์เชิงรุก ผู้ร้ายบุก แล้วใส่เอาๆๆๆ ทันทีละก็ ถ้าผมยังไม่ตายซะก่อน ผมก็จะยิงใส่แบบไม่ยั้งเช่นกัน

ยิงคน ผมค่อนข้างคิดหนักเหมือนกันครับ ถ้าไม่จำเป็น ก็ขอภาวนาอย่าให้ต้องยิงเลย ชีวิตนี้  ::014::

ถูกที่สุดเลยครับ มีเรื่องสมัยนี้ไม่มีใครกลัวกันหรอกครับ กลัวจะไม่ได้อยู่เลี้ยง พ่อ แม่ ลูก แม่ มากกว่า 

ขอบคุณและ +1 ให้ทุกความเห็นประจำวันนี้ครับ

เรียน ท่านสมาชิก
กระทู้นี้ได้รับการแก้ไขรายละเอียด และหัวข้อกระทู้ใหม่...ตามที่ท่าน จขกท.ได้ร้องขอ
เพื่อประโยชน์ และเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์สำหรับสมาชิก
จึงขอคืนกระทู้นี้ ขอให้ท่านสมาชิกแสดงความเห็นอยู่ภายในกรอบของกฏหมายด้วยครับ

 ขอบคุณ RO 01    ::014::

::002:: +1  ให้ RO 01 คงไม่ผิดกติกานะครับ  ::008::

ยิงที่สนาม............กลับบ้านแล้วมีความสุขกับการล้างปืน
ยิงคน.............บ้านไม่ได้กลับ....ปืนก็ไม่ได้ล้าง ::005::

กระทู้นี้ผมอ่านแล้วสบายใจ ที่พวกเรามีปืนพร้อมมีเหตุผลครับ ::014::

ปี43 ยิงว้าแดงขนยาบ้าตาย 2 ที่ อ.แม่อายเชียงใหม่
อาวุธ M16A1 เวลาประมาณ 1700 คนยิงประมาณ11 คน ใช้เวลายิง 5 นาที (อย่าไปเชื่อหนังสือพิมพ์ที่ว่ายิงกันประมาณ 15 นาทีหรือ ครึ่งชั่วโมง ถ้าไม่ใช่สงคราม 5 นาทียังนานเลยครับ)
ไปดูศพ พรุน เลยไม่รู้รูไหนเป็นของใคร
ยิงคนเลวไม่รู้สึกอะไรมากหรอกครับ ลองคิดถึงยาที่อยู่บนหลังมันสิ
ฆ่าลูกหลานเราทั้งเป็นกี่คน

ให้กำลังใจประเดิม + คะแนนให้เลย เพราะท่านมีส่วนช่วยชำระสังคมที่ลูกผมจะเติบโตขึ้นด้วย
ขอบคุณครับ

จริงๆครับ พี่ชายผมเป็นตำรวจต้องซื้อปืนเพิ่มอีกกระบอก ผมก็เลยถามว่าแล้วกระบอกเดิมไปไหนหล่ะ เค้าบอกว่าโดนยึดไปตรวจสอบ เพราะใช้ทำวิสามัญฯ ผมถามเค้าต่อเค้าก็ไม่ยอมเล่าให้ฟังเลยครับ

 >:( ยิงไม่เคย เคยใช้ ปืนไล่ คนที่ปีนรั้วจะเข้าบ้าน เห็นปืนปีนกลับไปเลย ::011::

เคยคิดครับ ว่าจะยิงเมื่อภัยมาถึงตัวจริงๆ   แต่มีบ้างครั้งก็คิดอยากยิงแค่ข่มขู่หลายครั้งกับพวกก่อความรำคราญ
และพวกกร่าง แต่สุดท้ายมีสติตั้งมั่นใช้ปัญญาและความอดทน ไม่ยิงดีกว่าเพราะทราบว่าผลร้ายมีมากกว่า
ขอเก็บปืนไว้ยิงในสนามนานๆ หรือเก็บไว้บ่นเรื่องกระสุนแพง ดีกว่าขึ้นศาลบ่อยๆหรืออดเล่นตลอดชีวิตครับ

  เห็นด้วยครับ ผมเองก็ภาวนา ขอให้เป็นเช่นนั้น

เห็นด้วย  อย่างยิ่งครับท่าน

ที่นายสมชายกลัวมาก คือกลัวเจอคนที่ไม่กลัวปืนครับ... ประเภทถือมีดวิ่งเข้าใส่ เพราะคิดว่าเราไม่กล้ายิง หรือไม่ก็คิดว่าปืน BB...

เมื่อไม่นานมานี่เองเคยมีกระทู้เรื่องมีดกับปืน... มีบางท่าน Post ทำนองว่า"อยู่ที่ใจ"หากใจถึงเสียอย่าง เคยถือมีดที่(เขาเรียกกันว่า)สปาร์ต้าแล้ววิ่งไล่ฟันคนถือปืนมาแล้ว...

นายสมชายกลัวเจอคนอย่างนี้แหละครับ... หากวิ่งหนีไม่ทันคงต้องยิง แล้วต้องยิงให้หยุด(สงสัยยิงตายแหงๆ) ตานี้แหละหนังชีวิต(ตาม Post ของพี่บุญ)จะน่ากลัวมากเชียวครับ... โหย...

เป็นสมาชิกใหม่นะคะ แต่ขอแสดงความเห็นด้วยค่ะ

ยังไม่เคยชักออกมาใช้ป้องกันตัวเลยค่ะ ทั้งๆ ที่เคยอยู่ในเหตุการณ์น่ากลัว
เคยแต่ล้วงมือไปกำด้ามไว้ในกระเป๋าถือค่ะ

ที่ไม่กล้าชักออกมากลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ และกลัวจะถูกแย่งค่ะ

มีความรู้สึกว่า  ประเทศไทยพัฒนาไปจนคาดไม่ถึง  ที่มี  รถรา เสาไฟฟ้า  และต้นไม้ริมถนนเยอะ  รกรุงรังไปหมด
เป็นที่กำบังที่ดี 
ผมชอบหนี  ชอบหลบมากกว่ายิงสู้ครับ  ถ้าทำได้   เลยมีเวลามาเล่นเว็ป

เห็นด้วยกับท่านสมชายครับ
เท่ากับเป็นการบีบให้เราต้องยิงสถานเดียว
ยิงขู่ก็ห้าสิบห้าสิบอาจไม่หยุดหากอีกฝ่ายคิดว่าเราไม่กล้ายิงใส่จริงๆ

     ผมเป็นตำรวจสายสืบชั้นประทวนคนหนึ่ง ที่พอมีประสบการณ์ใช้อาวุธปืนป้องกันตัวมาบ้างเล็กน้อย
ขออนุญาตคัดข้อความที่เคยตอบเพื่อนสมาชิก ท่านหนึ่ง มาให้อ่านกันนะครับ..
 
 เรื่องการวิสามัญฯคนร้ายนั้น เป็นเรื่องที่ตำรวจทุกคนถ้าเลี่ยงได้จะเลี่ยง
ครับ เพราะหลังเหตุการณ์ไปแล้ว เรื่องยังไม่จบง่ายๆนะครับ ต้องตกเป็นผู้ต้องหา
"ฆ่าผู้อื่น"ไว้ก่อน ต้องไปสู้คดีในศาลกับผู้เสียหาย(บิดามารดาหรือภรรยาของคนตาย)
ไม่ใช่เรื่องที่สนุก หรือโก้เก๋เลย สำหรับตัวตำรวจที่ทำวิสามัญฯ โดยตัวผมเอง
ก็ผ่านการทำวิสามัญฯมาหลายครั้ง บางคดีสู้กันในศาลถึง 4 ปี กว่าจะจบ โดยเรา
เป็นผู้บริสุทธิ์ หากศาลไม่เชื่อว่าเราป้องกันตัวจริง เราก็ต้องติดคุก ครับ
และระหว่างการสู้คดีนั้น จะเหลือเพียงเราคนเดียวที่เทียวไปเทียวมาศาล
ไม่มีนายพันนายพลที่ไหนไปเป็นเพื่อนหรือเสนอหน้าเหมือนตอนแถลงข่าวหรอกครับ
แต่การทำงานของตำรวจสืบสวน ก็ไม่สามารถเลี่ยงการทำวิสามัญฯได้ 100 เปอร์เซนต์
หรอกครับ เพราะเหตุการณ์ตอนนั้นมันจะไวมาก และถ้าเราพลาดถูกยิงเราก็อาจจะเป็นฝ่ายตายเอง
เรามีเวลาตัดสินใจเพียงเสี้ยววินาที มันไม่เหมือนท่านผู้พิพากษาหรือประชาชนที่นั่งวิจารณ์
เหตุการณ์ ซึ่งมีเวลาคิดมากมาย มองความเหมาะสมไม่เหมาะสมหรือเกินกว่าเหตุได้หลายแง่มุม
ผมคาดหวังว่าสักวันหนึ่งระบบของตำรวจไทยน่าจะมีทิศทางที่ดีขึ้นไปกว่านี้ ถ้าระบบดี คนที่ทำไม่ดี
ก็จะถูกผลักดันออกไป ตำรวจที่ตั้งใจทำหน้าที่ก็จะได้ทำหน้าที่ของตัวเองได้ถนัดขึ้น
และผลประโยชน์โดยรวมก็จะมาอยู่ที่สังคมที่เราอยู่เอง      ::014::

ไม่เคยยิงคนเหมือนกันครับ และไม่ควรหากไม่จำเป็น
แต่เพื่อนเป็นหน่วยข่าวกรอง เคยยิงแบบจ่อหัว แล้วบอกว่า ถ้าเป็นไปได้คงไม่ทำ
เห็นบอกว่า หน้าซีด ปากสั่น นอกไม่หลับไปเป็นเดือน

มีประโยชน์มากครับ ให้ +๕ คะแนนเลยครับ

ขอเป็นกำลังใจให้กับตำรวจที่ดีของประชาชนทุกท่านครับ...  ::014::

ขอเป็นกำลังใจให้ตำรวจที่ดีอีกคนครับ

    ณ เวลานี้บอกให้ผมทุบหัวปลาผมยังไม่อยากทำเลยครับ แต่ถ้าความจำเป็นอย่างว่ามาถึงจริงต่อให้ติกคุกก็ต้องยอม บ้านผมอยู่แถวชานเมืองเป็นพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นสวนและนา ยิ่งเศรฐกิจไม่ดีขโมยกับโจรเยอะมาก เราปลูกสินค้าทางการเกษตรเขาก็มาขโมย เครื่องมือทางการเกษตรเขาก็เอา แม้กระทั้งรั้วบ้านมันก็ถอดไปขาย บ้านที่ปลูกไว้ในสวนเขาก็มาขโมยสายไฟแถมปลอกเปลือกไว้ให้เราดูต่างหน้าด้วย อารมณ์ ณ เวลาที่ได้ยินเสียงแปลกๆ ในยามค่ำคืน บอกได้คำเดียวว่าจะส่งมันไปเกิดใหม่ซะ แต่จะโชคดีหรือไม่ก็ไม่ทราบที่ไม่เจอกันในระยะประชิดตัว เลยทำให้มีเวลาได้คิดถึงเหตุการณ์หลังเหนี่ยวไก คงเป็นหนังชีวิตน่าดู  :~)

  ไม่เคยยิงแบบมุ่งหวังเอาชีวิตครับเคยแต่ยิงขู่ เคยเจอครั้งหนึ่งครับอยู่ระยะประมาณ 40 - 50 เมตรมาขโมยของในสวน เลยใช้เสียงส่งกลับบ้านไปครับ ถ้าเลือกได้ขอให้พวกขโมยกับโจรอย่าได้เข้ามาใกล้เราเลย  ::014::

ไม่เคยยิงครับ

แต่มีวันนึงซักเดือนที่แล้วนี่เอง คือบ้านท่ผมอยู่มีครอบครัวของน้าอยู่ด้วย
ผมกลับมาบ้านซักทุ่มนึงได้ครับ ก็เห็นว่ายังไม่มีรถคนอื่นกลับมา บ้านปิดไฟมืดสนิท
ก็ไขกุญแจเข้าบ้านตามปกติ เอื้อมมือไปเปิดไฟ ไม่ติด.......................ปรากฎว่าไฟดับ
ผมก็หาเทียนไปมาจุดแล้วนั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขก

สักพักก็หูผมได้ยินเสียงคล้ายคนเปิดประตูเบาๆ อยู่ที่ชั้นสอง ตอนนั้นยังไม่แน่ใจเพราะบ้านเป็นทาวน์เฮาส์
บางครั้งข้างบ้านทำอะไรเสียงจะดังคล้ายๆกับอยู่ในบ้านเราเอง เอี๊ยด....เสียงดังขึ้นอีก
ทีนี้ผมมั่นใจแล้วว่าอยู่ในบ้านเราแน่ๆ  :OO

ผมก็ชักปืนขึ้นมา ค่อยๆย่องขึ้นบันได ข้างบนมืดสนิทเนื่องจากช่วงบันไดไม่มีหน้าต่างเลย
ผมนั่งหลบอยู่ตรงหัวบันได มือขวาถือปืน มือซ้ายยื่นออกกดเปิดไฟฉาย เพราะกลัวโดนยิงสวน
ไม่มี.......ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น ประตูปิดอยู่ ทางนี้เป็นทางเดียวที่จะปีนเข้าบ้านได้ ต้องเข้าไปดูในห้อง
ผมก็ย่องไปนั่งหลบตรงวงกบประตู มือซ้ายเอื้อมไปจับลูกบิดประตู  นับหนึ่งถึงสามเปิดประตูผัวะเข้าไป
ในห้องไม่มีใคร ประตูไม้ชั้นนอกระเบียงเปิดอยู่แต่มีประตูเหล็กมุ้งลวดอีกชั้นปิดล็อกอยู่ ตอนนั้นก็นึกว่าสงสัยลมจะพัด

แก๊ก......เสียงประตูฝั่งตรงข้ามเปิดออก ผมรีบกระโดดเข้ามาในห้อง แแอบค่อยๆโผล่หัวออกไป
น้าชายผมเดินงัวเงีย ออกมาเข้าห้องน้ำ มารู้ตอนหลังว่าน้าสาวขับรถไปรับลูกที่ทำโครงงานอยู่บ้านเพื่อน
รถเลยไม่อยู่ แล้ววันนั้นคุณน้าแกดันเอารองเท้ามาขัดในห้องอีก ผมเลยไม่เห็นว่ามีใครกลับมาบ้านแล้ว
พอกลับมาไฟดับ แกไม่มีอะไรทำเลยไปนอนเล่นในห้องแล้วเผลอหลับไป :~) :~) :~)
วันนั้นพอทุกอย่างเรียบร้อย นอนหมดแรงเลยครับ ใช้พลังงานมากจริงๆครับ :~) :~) :~)

ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่าครับ เคยแต่แบบนี้ครับ

        ไม่ถึงสองเดือนมานี้
หลังจากกลับจากซ้อมที่สนาม
กลับถึงบ้านล้างปืน  บรรจุกระสุน
อาบน้ำ กินข้าว  นั่งพักผ่อน ดูทีวี ประมาณ ๓ ทุ่มเศษ
พีสะใภ้ภรรยาบังเอิญอยู่บ้านคนเดียว บ้านห่างกันประมาณ ๔๐ เมตร โทรมาหาด้วยเสียงสั่นเครือ
บอกว่ามีคนเข้าบ้าน  ผมจะเป็นคนที่ระมัดระวังตัวและเตรียมตัวพร้อมกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเสมอ 
จึงคว้าปืน กับฉวยไฟฉาย แอบเปิดประตูหลังบ้านตัวเองเดินย่องไปทันที  เดินสำรวจพื้นที่ด้วยความเงียบกริบ
แทบจะได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจเต้น  สำรวจไปเรื่อย ๆ จนทราบว่าคนร้ายแอบปีนเข้ามาซ่อนอยู่ในมุมห้องครัว
ผมรีบหาบังเกอร์พร้อมต่อสู้  และให้สัญญาณว่าเราพบเขา  นับ หนึ่ง สอง สาม
ด้วยเสียงอันดุดัน  เด็ดขาด  ปรากฏว่าผู้ร้ายยอมให้จับกุมไม่กล้าขัดขืน  โชคดีไป
        ความรู้สึกส่วนตัวผม  มันบอกกับตัวเองโดยสัญชาตญาณว่า  ต้องเอาตัวรอดให้ได้
มั่นใจว่าแค่มันขยับมือล้วงหรือจับอะไรขึ้นมา  ผมยิงสวนทันที  ระยะขนาดนี้ ไม่เกินสองนัด  อยู่แน่นอน
ชั่วโมงนั้นไม่ต้องถามเรื่อง ข้อกฏหมาย  ค่อยว่ากันทีหลัง(ไม่ใช่ใจอำมหิต  แต่คิดว่ากระดูกพูดไม่ได้)
พี่สะใภ้ผม  ยืนถือ .๒๒  แม๊กนั่มไทยประดิษฐ์(นำจด ๑๘)ตัวสั่น  แกบอกกลัวปืนติดขัด
        ก็เลยกลายเป็นฮีโร่ไปเลย  จริง ๆเย็นนั้น กลับมาบ้าน  ก็เอาเป้ารูปคน  ให้ภรรยาดู  แล้วก็พยายามอธิบาย
ให้เขาได้เข้าใจ  ซ้อมยิงเร็วชุดละ ๒ นัด ระยะ ๑๐ เมตร  ไม่หลุดรูปขวด  ยิงไป ๒ แม๊ก ๓๐ นัด
        หลังจากนั้น  จากที่ "ไม่ค่อยบ่น" กลายเป็น "ไม่บ่น"ไปเลย  และพยายามที่จะเรียนรู้เรื่อง การใช้อาวุธปืน
ป้องกันตัวมากขึ้น  เข้าทางเราเลย ทีนี้
        สำหรับหลักปฏิบัติของผมใครจะว่ายังไงก็ชั่ง  ผมตื่นตัวและระมัดระวังอยู่เสมอในการใช้ชีวิต  ไม่ว่าขณะขับรถ
หรือทำอะไรก็แล้วแต่  และสิ่งหนึ่งที่ผมใช้อยู่ตลอดคือคิดและจิตนาการเหตุการณ์  จำลองเหตุการณ์ในหัวว่าเกิดเหตุอะไร
จะทำอะไร ยังไง ตรงใหน ถ้าเป็นภายในบริเวณบ้าน  ถึงขั้นแอบทดลองซักซ้อมด้วยซ้ำไป 
        เอ...ไม่ทราบว่าผมระแวงมากไปรึเปล่าครับนี่

1.ทุกวันนี้คนที่ยิงคน ก็เพราะเงินครับ(มือปึน)ไม่ประกอบสัมมาอาชีพอะไร.
2.คนชอบเมาแต่พกปึน(ขาดสติ)
3.คนอารมย์ร้อน(ขาดสติเหมึอนกัน)มีทั้งถูกยิงและยิงเขา
4.ทหารและตำรวจครับ(หน้าที่ตามคำสั่งนาย) เช่นคุณสนธิ บุคคลจำพวกนี้มีสติครับแต่ต้องทำขัดคำสั่งมิได้

เคยแต่เห็นแบบต่อหน้าต่อตา เป็นพี่ชายผมเอง ยิงคนปากไม่ค่อยดีชอบด่าชาวบ้านไปทั่ว  ยิงกับลูกซองยาว ช่วงหันหลังวิ่ง ยิงเข้าช่วงหลัง  เข้าทะลุปอด เลือดออกจากปากเป็นฟอง

เหมือนในหนัง แล้วก็ชักกระตุกสามสี่ครั้งแล้วนิ่งไปครับ  ติดคุกไปแปดปี  ::014::

ขอแสดงความนับถือครับ ดูจากชื่อแล้ว ถ้าท่านเคยอยู่ภาค 3 จัดงานแต่งงานแถวบางนา ตอนนี้เป็น พ.ท. ผมคือเพื่อน CUD ของท่านนะครับ

+๑

เป็นประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ทั้งนั้นครับ

โห หมดกัน อุตส่าห์หนีคนที่บ้านมาเข้าบอร์ด โดนจับได้ซะแล้ว (ล้อเล่น)
ยินดีครับที่มีเพื่อนเก๋าเก่าอยู่ในบอร์ด และน่าจะสนิทกับผมด้วย เพราะคนที่รู้ว่าผมแต่งงานที่บางนามีไม่กี่คน

  เอ๋.. CUD ที่เดียวกันกับผมแถวสามย่านหรือเปล่าครับเนี่ย..?

เคยเล่าให้นายสมชาย(ฮา)ฟังในเวป G&T ครั้งหนึ่ง .......................

ทุกวันนี้เวลาไปทำบุญ ยังต้องกรวดน้ำแผ่ส่วนกุศลเผื่อให้ตลอด............

นายสมชายจำได้ครับ... ในหน้าที่ราชการฯ ชายแดนแถบอิสานใต้...
และยังมีเรื่องที่ท่านเสธ. ใช้ AK 47 ที่ไปแกะเอาจากมือ"อดีต"เจ้าของด้วยครับ...

ว่าแต่เจ้าของเดิมไม่เคยติดต่อมาในฝันบ้างเลยหรือครับ... แฮ่ๆ...

ครับ
ทำคนตาย 1 คน ติด 8 ปี เหมือนลูกน้องเพื่อนผมครับ
ยิงคนคิดไม่ดีป้องกันตัว ไป 3 นัด ติด 8 ปี

ความรู้สึกก่อนยิง..สับสน  คิดถึงผลลัพย์แห่งความเดือดร้อนที่จะต้องตามมา แล้วก็กลัวครับ
ความรู้สึกขณะยิง..ก็คือต้องยิง ต้องโดน ถ้าไม่โดนเขาเราก็โดน
ความรู้สึกหลังยิง..กลัว จะเอายังไงต่อไป   -_-:

ถ้าไม่ถึงที่สุดขนาดที่ว่าจะต้องแลกชีวิตกัน  โดยส่วนตัวผมแนะนำให้ต่างคนต่างไปหรือใช้หลักของกฎหมายจัดการครับ  เพราะทันทีที่กระสุนนัดแรกออกจากปลายกระบอกไป  ชีวิตไม่ใครก็ใครจะเปลี่ยนไปในทันที

แถวบ้านผมประมาณปี 38 -39 เคยมีเจ้าของร้านของชำในหมู่บ้านอายุเกิน 65 ปีอยู่บ้านคนเดียว  ตกกลางคืนได้ยินเสียงที่หน้าต่างเเละมั่นใจว่าเป็นเสียงคนกำลังงัดร้านตัวเอง  เลยยิงปืนสวนหน้าต่างที่กำลังถูกงัดออกไป 
แต่ปัญหาคือยิงไปหลายนัด  คนงัดโชคดีโดนนัดแรกเเล้วร่วงนัดต่อๆ ไปเลยไม่โดน  สุดท้ายคนร้ายก็โดนคดีติดคุก  ลุงแกก็สู้คดีอยู่หลายปี...เท่าที่พอจำได้ศาลว่าคนร้ายไม่มีอาวุธ  สุดท้ายไม่ติดคุกแต่น่าจะเสียไปเยอะ  ทั้งค่าทนาย  ค่าเสียหายให้คนร้าย

ไม่คุ้มอย่างแรง  ::012::

ผล สรุปของผม คือ ถอย /หนี / อย่าพาตัวเองเข้าไปเสี่ยง   ::014::

เคสที่ใกล้เคียงที่สุดของผม เมือ เดือน เมษา  แต่ก็ไม่ได้ยิง ต่างคนต่างเจรจา  ;D

ตื่นเต้น นิสๆ ครับ

...... ::008::   ถ้าเคยแล้วจะเฉยๆ ครับ ในสถาณการณ์วินาทีนั้น  ภาพมันจะสโลโมชั่น เหมือนเวลามันนาน ทั้งทั้งๆที่เวลามันเกิดขึ้นเพียง 3-4 วินาทีเท่านั้น     เวลานั้นเราเห็นแม้กระทั้ง

กระสุนที่เจาะเข้าไปจนเสื้อเขายุบตาม พร้อมฝอยเลือดที่ฟุ้งสวนออกมา เห็นแสงวาบจากปืนที่ เขายิงสวนมา   เสียงปืนเราจะไม่ดังอย่างที่เราซ้อมในสนาม ครับ    ::008:: ::008:: ::008:: ::008::

อนิจจากระบวนการยุติธรรมของไทย... แบบนี้จะปฏิเสธว่า "กฏหมายไทยเข้าข้างโจร" ไปได้อย่างไร... ผู้ใช้กฏหมาย "ส่วนใหญ่" ก็มีแต่จ้องสูบเลือดประชาชนตาดำๆ ::013::

พี่พูดซะเห็นภาพเลยครับ  ::014:: ::012::

ในทุกวงการ จะมีทั้งคนดีและคนไม่ดีครับ ถ้าสังเกตจะเห็นว่า คนไม่ดีไม่ว่าจะอยู่ในแวดวงใดก็จะจ้องสูบเลือดประชาชนตาดำๆกันทั้งนั้นครับ

ว่าตามครับ และยังมีคนอีกจำนวนมากพอสมควร ที่ไม่รู้เรื่อง จึงขาดความเข้าใจ
จะให้คนที่ไม่มีความรู้ด้านกฎหมาย มาให้ความเห็นเรื่องข้อกฎหมาย ก็ต้องออกทะเล กันไป

กระทู้ปักหมุน ด้านกฎหมาย ก็มีแล้ว.. มีปืน จักต้อง รู้เรื่องข้อกฎหมายที่จำเป็นไว้บ้าง
เผื่อจะมีกฎหมายเป็นหลังพิงให้..

อ่านให้ดี แล้วจะรู้จริง ก่อนจะยิงจริง  ว่ายิงโดยไม่ติดตะราง นั้นมีเงื่อนไข และเขาทำกันอย่างไร 
ถ้าไม่รู้แล้วทำก็ต้องไปเสี่ยง คุก-ตะรางนั้น.. ก็ มันแน่นอนอยู่แล้ว

ขออภัยนะครับ ต้องทักไว้นิด  เมื่อยังทราบข้อเท็จจริงในสำนวนคดี ไม่ทราบกระบวนการทางกฎหมายว่าทำอะไรกันบ้าง

ระวังความเห็นไว้บ้างก็ดี ครับ.. ถ้าไปพูดในศาลต่อหน้าศาล อาจต้องโดนละเมิดอำนาจศาล ก็ได้ครับ  ครับ

ยอมรับครับ... พวกสูบเลือดประชาชนตาดำๆ มีอยู่ในทุกวงการ... แต่... ทุกๆ วงการมี "โอกาส" ใช้อำนาจไปสูบเลือดได้ไม่เท่ากันครับ...

...สำคัญที่สุด... เราต้องพยายามไม่เปิดโอกาสให้คนไม่ดี... ได้มีโอกาสกระทำสิ่งเหล่านั้น... ใช่มั๊ยครับ... ::014::

ขอบคุณครับที่ทักท้วง... ความเห็นของผมก็แค่ความเห็นจากสามัญสำนึกของคนที่มีความรู้ด้านกฏหมายน้อยนิดครับ... การศึกษาของผมไม่สูงนัก... แต่ที่ผมได้แสดงความคิดเห็นออกไป... ก้ระบุแล้วว่าไม่ใช่ทั้งหมด... ไม่ได้เหมารวม... ไม่ได้เหมาเข่งครับ...  ::014::

มีความจำเป็นสำหรับผู้ใช้ปืนที่ต้องรู้ว่า ใช้อย่างไรจึงจะไม่เป็นการผิดกฎหมาย อาวุธปืนเป็นของอันตรายแม้กับผู้ที่เป็นเจ้าของ ปืนมีทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายแค่เอาติดตัวออกจากบ้าน ก็เป็นความผิดได้แล้วครับ ถ้าถูกจับเป็นผู้ต้องหา ยุ่งยากแน่ครับ แค่เรื่องกระบวนการตามกฎหมายก็ลำบากแล้ว สำหรับเรื่องค่าใช้จ่าย แน่นอน ต้องมีเงินค่าประกันตัวชั้นสอบสวน ถ้าไม่ต้องการถูกควบคุมตัว เมื่อถูกฟ้อง หากรับสารภาพศาลก็พิพากษาลงโทษได้เลย ไม่ต้องเสียค่าทนาย แต่ถ้าทีโทษปรับ ก็ต้องเสียค่าปรับ นี่ว่าเฉพาะการพกพาปืนโดยไม่ได้รับใบอนุญาตเท่านั้นนะครับ ยังไม่ได้เอาไปยิงใครเลย ยิ่งถ้าเป็นการเอาไปยิงใครด้วยแล้ว ทีนี้ งานใหญ่เลยครับ ไม่ต้องมีใครมาจ้องสูบเลือด แค่กระบวนการที่กฎหมายกำหนด ก็แทบกระอักเลือดแล้ว ยิ่งถ้าโดนข้อหาฆ่าคนตายหรือพยายามฆ่า ทีนี้ บานเลย แค่ค่าทนายสู้คดีก็อ่วมแล้วครับ และโอากาสติดคุกสูงอีกต่างหาก

ขอ + ให้ท่านแทนด้วยความเคารพครับ เท่าที่ผมอ่านมา มีท่านที่ตอบตรงหัวข้อของเจ้าของกระทู้และแลดูตรงไปตรงมาดีครับท่าน และขอชื่นชมในความเสียสละในการทำหน้าที่ ครับ

หนึ่ง จะมีความรู้สึกว่าไม่อยากยิง
สอง ถ้าจะยิง ยิงอย่างไร ผลที่ตามมามีอะไรบ้าง
สาม ถ้าไม่ยิง ต้องทำอย่างไรจึงจะไม่ถึงขั้นต้องยิงกัน
  โห คิดไม่หยุดเลยครับ แต่ลงท้ายไม่ต้องยิง และได้ความคิดว่ามีปืน+สติ น่ะ ดีแล้ว ถ้าไม่มีปืนเราอาจเป็นฝ่ายถูกยิงเสียเอง ใครจะรู้ได้
อีกเคสนึง โจร ยิงตำรวจตาย ไล่ติดตามไปยิงกันที่ชายป่า โจรหัวแบะ อีกศพโดนที่หน้าอก เคสนี้ เฉยๆ

+1 ทุกๆท่านและทุกๆความเห็น ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบปืนมาก เริ่มยิงศึกษามา 8-9 ปีแล้วแต่ยังไม่เคยมีเป็นของตัวเองแบบถูกต้องเลย ที่เคยมีแบบไม่ถูต้องก็ขายไปแล้วเพื่อจะมีครอบครัว มาถึงวันนี้มีบ้าน มีรถ มีครอบครัวที่มีความสุข อยากจะได้ปืนที่ถูกต้องไว้   เลยมาหากระทู้เพื่อหาข้อมูล จนมาอ่านกระทู้นี้ และทุกท่านที่ตอบ
   จนทำให้คิดว่าปืนที่จะซื้อ ราคามัน 125,000 เราเองก็ชอบอยากมีเพื่อเข้าสนาม ป้องกันตัวด้วย
แต่ด้วยราคาปืนและหลายๆข้อคิดจากพี่ๆ คิดว่าไปเช่าเขายิงที่สนามดีกว่า ส่วนตัวเป็นคนใจร้อน ยังไม่พร้อมจะมีปืน
ลูกชายคนแรกพึ่งจะ 8 เดือน ขอบคุณสำหรับประสบการและข้อคิดจากพี่ๆทุกท่านครับ

ครับเหมือนกันครับผม

ดีแล้วครับ ที่ไม่คิดจะมีปืน ... โมทนา สาธุ ด้วยครับ

ศึกษาจากประสบการณ์ของผู้ที่เคยใช้อาวุธปืนและข้อกฏหมายไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ใจเย็นเองครับ เมื่อก่อนผมก็ใจร้อนครับพอมีปืนใจเย็นลงเยอะบางครั้งยังดูเหมือนเย็นเกินไปจนโดนท่านหลายๆท่านในเวปเตือนด้วยความเป็นห่วงเลยครับ

ถ้าเกิดเหตุการณ์จริงๆเฉพาะหน้า ท่านๆไม่มีเวลาคิดโน้นคิดนี่ครับ เหตุการณ์มันจะบังคับให้ทำอย่างใดอย่างหนึ่ง

โจรลักรถยนต์ ประมาณปลายเดือนตุลาคม2553 เหตุเกิดท้องที่หัวหมาก กรุงเทพฯไปได้รถคืนท้องที่คูคต ปทุมธานี

ในหมู่บ้านผมมีสองผัวเมียมาเช่าบ้านอยู่ได้ไม่นาน  เยื้องๆกับบ้านผม เขาขายน้ำอ้อย ขายน้ำมะพร้าว โดยขับรถยนต์ไปขายข้างนอก ตามหน้าโรงงาน ตามตลาดนัด
คืนนั้นประมาณตีสอง(เขาเล่าให้ฟังตอนเช้า) มีคนร้ายมาลักรถเขา มันติดเครื่องแล้วถอยหลังออกจากซอยไป(ซอยบ้านผมตันออกได้ทางเดียว)

เจ้าของรถตื่นมาพอดีเพราะจำเสียงรถตัวเองได้ ได้วิ่งทุบกระโปรงหน้ารถให้มันจอด แล้วมันก็เอารถไปได้ต่อหน้าต่อตา มันถอยรถออกจากซอยอย่างเร็วประมาณ100เมตรที่มันถอยโดยไม่ชนรถที่จอดทั้งสอง ข้างทางเลย(มืออาชีพจริงๆ) พอออกจากซอยเจ้าของรถวิ่งตามมันอีก มันมีพวกมันอีกคนขับรถแท็กซี่ระวังและดูต้นทางให้แล้วมันก็เอารถไปได้

ประมาณตีสาม เจ้าของรถก็ไปแจ้งความที่ สน.หัวหมาก เพื่อให้ตามและช่วยสกัดจับให้ที ตำรวจบอกว่ามีคนมาแจ้งแทบทุกวันนั้นแหละ ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้เลยเขาก็กลับมาบ้านเช่าเมียก็ร้องให้เสียดายรถเพราะ ซื้อรถผ่อนยังไม่หมด ทั้งยังเป็นเครื่องมือทำมาหากินเท่ากับตัดมือตัดตีนเขาอีก แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป เขาบอกว่าไม่ได้หลับนอนกันยันเช้า

ผมเป็นคนตื่นเช้าทุกวันประมาณหกโมงเช้าก็ออกเดินเล่นกินกาแฟอยู่หน้าบ้านผม นั้นแหละ
เมียคนรถหายก็เดินมาหาผม ตายังแดงเพราะร้องไห้และยังไม่ได้นอนเลย มาถามผมว่าพี่ๆแถวนี้มีกล้องวงจรปิดที่ไหน ผมก็บอกไม่มี มีอะไรหรอ

เขาก็เล่าให้ฟัง  ชาวบ้านก็เริ่มออกมากันบ้างแล้ว ก็พูดกันเรื่องเมื่อคืนได้ยินเสียงร้องให้ช่วยแต่ไม่มีใครออกมานึกว่าผัว เมียทะเลาะกัน

ระหว่างนั้นก็มีโทรฯเข้ามือถือเจ้าของรถที่หาย จากกำนันตำบลลาดสวาย ปทุมธานี บอกว่าได้มีคนไปเจอโครงรถที่เขาต่อเติมกระบะรถทิ้งไว้ที่ทิ้งขยะหลังคลัง น้ำมันคลองสี่ลำลูกกา ใกล้ๆถนนวงแหวนตะวันออก เขาก็คุยกัน แต่ไม่มีรถนะ เขาว่าคนเก็บขยะมาเจอแล้วกำลังจะเอาไปขาย แต่มี รปภ.หมู่บ้านแถวๆนั้นจะไปทำงานขับรถผ่านมาเห็น และโครงเหล็กที่ทิ้งนะยังใหม่อยู่ไม่หน้าเอามาทิ้ง รปภ.ก็เลยโทรแจ้งกำนัน กำนันก็แจ้งตำรวจสายตรวจคูคต  มาดู เดินดูรอบๆใกล้เคียงก็พบเอกสารเบอร์โทรฯชื่อผู้ผ่อนรถ กำนันก็โทรฯมาและบอกให้ไปดู

 เจ้าของรถที่หายก็ถามผมว่ารู้จักที่เขาจะไปดูไหม เขาจะไปเรียกแท็กซี่ไปดู ผมก็อธิบายเส้นทางที่จะไปมันไปได้หลายทาง เขาไม่รู้ทางพูดไปพูดมา ลำคาญคนไม่รู้ทาง ผมก็เลยบอกว่าเอาเดี๋ยวขับรถไปส่งให้แล้วกัน

ตอนนั้นประมาณเจ็ดโมงกว่าๆ ก็พาเขาไปบอกเขาว่ารถนะคงจะไม่ได้คืนนะปานนี้มันคงชำแหละชิ้นส่วนหมดแล้ว แถวนั้นมันดงชำแหละจริงๆ ออเงิน สายไหม เมียก็ร้องไห้ ผัวก็ปลอบเมียให้ทำใจ

ผมขับรถไปทางวงแหวนตะวันออก ถ้าลงจากวงแหวนมันจะไปที่ว่านี้ไปได้ทั้งทางซ้าย และทางขวา ก็คิดตัดสินใจอยู่ว่าจะไปทางไหนดี(คนจะได้เจอรถนะ)
ผมตัดสินใจเลี้ยวซ้ายคลอง สี่ลำลูกกา ว่าจะผ่านไปทางหน้าโรงพยาบาลสายไหมไปหลังคลังน้ำมัน ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าที่ทิ้งขยะนะอยู่ตรงไหน เป็นความโชคดีของคนรถหาย

ก่อนจะถึงโรงพยาบาลสายไหม รถที่ขับสวนมาเขาจำได้ว่ารถเขาขนาดเปลี่ยนทะเบียนรถ ถอดโคลงเหล็กออกแล้วนะ เขาบอกอย่าตื่นเต้นพี่ๆรถผม ผมถามจริงรึเปล่าจำได้แน่นะ

 รถเขาทะเบียนสมุทรสาคร แต่ไอ้ที่คันวิ่งผ่านไปทะเบียนตาก เท่านั้นแหละผมกลับรถตาม ตอนนั้นโจรที่มันลักรถและขับไปมันคงนึกไม่ถึง มันไม่ได้ขับเร็วอะไร

ผมก็บอกให้เจ้าของรถโทรหาตำรวจให้สกัดจับที เขาก็โทร

ตอนเช้าจะมีตำรวจอยู่ตามแยกกลับรถ พอผ่านตำรวจแยกที่หนึ่งแล้ว แยกที่สองก็แล้วไม่มีทีท่าว่าจะสกัดรถให้(มารู้ตอนหลังตำรวจเขาได้รับแจ้ง แล้ว ดูสีรถ ยี่ห้อรถแล้ว แต่ทะเบียนไม่ใช่)

พอถึงคลองสองมันจะเลี้ยวขวาแต่ติดไฟแดง ผมก็บอกว่าคงตามมันไม่ทันแน่ ผมจะลงรถไปยิงยางรถขณะติดไฟแดง ให้เขาหมอบลงเพราะไม่รู้ว่าโจรมันมีอาวุธหรือเปล่า ขณะที่ผมกำลังจะลงรถ(ผมจอดรถติดไฟแดงต่อจากรถที่ถูกลักมา)ตำรวจที่ป้อมยาม สัญญาณไฟก็เดินข้ามถนนมาที่รถมองทะเบียนรถและพูดวิทยุ เท่านั้นแหละครับมันหักรถออกซ้ายจะชนตำรวจ ตำรวจกระโดดหลบ มันไปเลยผมก็ออกซ้ายตาม มันเลี้ยวหนีเข้าไปซอย คูคตแปด  ผมตามไปตัดสินใจบอกเจ้าของรถต้องยิงแล้วแหละ ตามไม่ทันแน่ถ้ามันออกถนนใหญ่

ขับไล่กันในซอย (พอเข้าซอยมันคงรู้แล้วว่าถูกตาม) มันเหยียบรถน่าดู ผมเปิดกระจกจะยิงอยู่สองสามครั้ง ยิงไม่ได้ มีชาวบ้านเดินออกมาจากบ้าน ชาวบ้านก็กระโดดหลบรถเหมือนกัน (ถ้ายิงไปโดนชาวบ้านงานเข้าแน่เลย)พอมันจะเลี้ยวออกปากทางเท่านั้นแหละรถ ตำรวจจอดขวางทางเอาไว้ มันจอดรถก่อนถึงปากทาง

ผมก็จอดตามไอ้ผอมคนขับมันเปิดประตูวิ่งข้ามถนน ผมก็ออกจากรถบอกให้มันหยุด และเล็งปืนใส่มัน(ถ้ามันมีอาวุธคงได้ยิงกันแน่ๆ)มันหยุดนิดหนึ่ง ประตูรถด้านซ้ายมันเปิดออกมา ผมหันปืนกลับไปไอ้ที่กำลังออกมา ไอ้คนที่มันหยุดชะงักมันวิ่งต่อเข้าไปในหมู่บ้านแถวนั้น ไอ้อ้วนคนออกมาทางประตูซ้าย(ถ้ามันมีอาวุธไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น) ผมบอกให้มันหยุดและนอนคว่ำหน้าลงเหยียบหลังมันไว้ ตำรวจวิ่งมาถึงพอดี ผมก็วิ่งตามไอ้ผอมเข้าไปในหมู่บ้าน มีตำรวจขับมอเตอร์ไซ นำหน้าไปก่อน ก็ตะโกนถามชาวบ้านคนร้ายไปทางไหน ชาวบ้านก็ชี้ไปทางนี้ๆ ผลคือหมู่บ้านนี้ตันมันหนีไม่ได้เลยจับมาได้อีกคน เกือบไปนะเรา งานเข้าแน่ๆ

สุดยอดครับท่านหนึ่งนัดฯ เป็นเม้นยอดเยี่ยมแห่งปี ::002:: ::002:: เป็นประสพการณ์ที่น่าจะเป็นแบบอย่างของพวกเราชาวปืนจริงๆครับ มีปืนแล้วต้องไม่กลัวที่จะยืนหยัดช่วยคนที่เขาประสบเคราะห์กรรม ::014::

++++++++++มีเวลาจะเข้ามาบวกคะแนนให้เรื่อยๆครับ

สุดยอดครับ พี่ หนึ่งนัดหนึ่งชีวิต หากมีโอกาสได้ช่วยเหลือคนแบบที่พี่ทำผมจะไม่ลังเลเลยครับ
ด้วยจิตคาราวะ

+1 ท่านหนึ่งนัดหนึ่งชีวิตครับ...::002::

        บวก ๑ เช่นกันครับ
คุณ ๑นัดฯ ผมเองก็เคยเป็นพลเมืองดีมาครั้งหนึ่ง

        ขออนุญาต
ยกที่เคยโพสท์ อีกครั้ง ครับ

+1 ครูหมูครับ...

ข้อหาน่ารักครับ... ::005::

ขอชื่มชมความมีน้ำใจและดีใจด้วยนะครับ ที่ไม่ต้องถึงกับลั่นไก
และดีใจแทนเจ้าของรถด้วยนะครับ 1 ใน 100 เลยก็ว่าได้

        ทอนคืน ครับคุณหมอ
ลืมบอก จังหวะนั้น ใจเต้นตุ้บ ๆ
มือสั่น เหงื่อซึม อรินาลีนหลัง
ความรู้สึกบอกไม่ถูกเลยครับ

+1 ท่านหนึ่งนัดหนึ่งชีวิต ยังค้างข้อมูล ยังนี้แปลว่าโรงชำแหละรถโขมยอยู่ในโซน คูคต แถวนั้นรถกระบะหายบ่อยมากๆ ครับ

ชื่นชมแต่ละท่านที่เคยหรือเกือบและผ่านมาได้ ::014::

ผมเคยแต่ยิงขู่ไอ้เด็กเปรตข้างบ้านเปิดไฟสูงมอไซค์แล้วเบิ้ลเครื่องใส่ผม ผมเลยหยิบปืนในรถยิงลงพื้นหน้าบ้านมันไปสองนัดมันรีบกลับรถออกไปเลย ทั้งคืนผมนอนข้างปืนลูกซองเผื่อมันจะมาเอาคืนทั้งคืนนอนก็ไม่หลับ แล้วมันก็เข้าบ้านประมาณตีสามแต่ไม่ได้ออกอาการลองของอีก ผ่านไปเดือนนึงก็กวนประสาทอีกแล้วก่อนเข้าบ้านกลางดึกมันจะเบิ้ลเครื่องข้างบ้านผม บางทีก็มีตะโกนพูดภาษาถิ่นแต่ฟังไม่ถนัด ผมก็ปล่อยมันสักพักก็เงียบไปเอง ไอ้นี้เพิ่งติดคุกเพราะขายยาในหมู่บ้านอยู่ปีกว่าออกมาก็ซ่าอีก เป็นความซวยของผมที่ซื้อบ้านติดกับมันอยากย้ายบ้านเหมือนกันแต่ยังผ่อนไม่หมด ไม่รู้ก่อนผ่อนหมดจะได้ยิงมันก่อนหรือป่าวถ้าทนมันกวนตีนไม่ไหวขึ้นมา ::014::

+1 ท่าน turboboost ครับ...

ขอให้อดทนครับ...

อีกไม่นานมันคงได้กลับไปนอนซังเตตามเดิมครับ... :)

+1 ท่าน turboboost ครับ...

ใจร่ม ๆ ครับ ... ผมก็เคยเจออย่างหนักเหมือนกัน ทุกศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ 4-5 ปี    ทุกวันนี้พวกมันไปที่ชอบ ๆ หมดล่ะ  ;D ;D

    เป็นกำลังใจให้ด้วยครับเข้าใจถึงความรู้สึกเหมือนกัน

+1 ให้ ท่าน หนึ่งนัด หนึ่งชีวิต ครับ
อยากรู้ว่าการที่ท่านพกพาอาวุธปืนในเหตุการณ์นั้น จนท.ตร.ได้มีการลงบันทึกประจำวันหรือดำเนินการอะไรหรือไม่ครับ
เก็บข้อมูลเป็นประสบการณ์