ซึ่งวิถี " ๑ คัน ๑ กระบอก กับ ๑ ชีวิตที่อิสระ "

-เจ้าของเสียงใส ๆ ที่เรียกถามว่า”พี่ ๆ มาจากไหน จะไปไหน”
แหม ไม่มีช่องว่างระหว่างวัยเลย นะเรา ตะ...รู (น่าจะ)แก่ กว่า พ่อ มะ...เริง อีก ไม่ดูหัว(ล้าน)กันมั่ง...ฮา
น้องอั๋น เด็ก ขาดความอบอุ่น ครอบครัวมีปัญหา เรียนป.๒ทุกเย็นจะมาปั่นจักรยานเล่นในสวนฯ
พ่อขายของเก่า ๆที่ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง วางเรียงรายสารพัดชนิดอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น แม่หนีไปสุโขทัย
ผมคุยกันไป สอนเขาไป เขาสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด และจะตั้งใจเรียน

-คุยกันไปคุยกันมาก็ร่วมวงกินข้าวด้วยกัน ไม่สนิทจริง ๆ น้องอั๋นไม่กินด้วยนะนี่

-ตบท้ายด้วยกาแฟ ๑ แก้วและกอดคอถ่ายรูป ร่ำลากัน
สักวันหนึ่งเราคงจะมีเหตุบังเอิญให้ได้เจอกันอีก(นึกในใจทำไมไม่มาเกิดเป็นลูกเราหว่า ผมแต่งงาน ๑๘ ปี ไม่มีลูกครับ)
รอขึ้นรถไป เป็นอันจบทริป ๒ วัน ๑ คืน(ที่ตัดขาดจากการสื่อสารกับโลกภายนอก)โดยสมบูรณ์
ทริปหน้าต่อ ๆ ไปมีอยู่ในหัวเพียงแค่รอวันเวลาที่เหมาะสม ผมไม่ชอบขีดกรอบ บังคับตัวเอง ผมรักอิสระ
แต่ก็ไม่ถึงกับเลื่อนลอย ผมเคยถูกทวงงานจากหัวหน้าเมื่อใกล้ถึงวันส่ง ผมตอบกลับไปว่า”ผมศิลปิน
มีเส้นตาย เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างงาน”หลังจากนั้นมีงานต่าง ๆ แกไม่เคยทวงผมอีกเลย
ขอบคุณทุกคนทางบ้านที่คอยห่วงใยผม ไหว้

ขอบคุณทุกท่าน ที่ติดตามอ่าน ครับ ไหว้

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ซึ่งวิถี " ๑ คัน ๑ กระบอก กับ ๑ ชีวิตที่อิสระ " (อ่าน 303136 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้