๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน

ขอเชิญสมาชิกชาวอีสาน... มาร่วมถ่ายทอดมรดกอีสาน... ด้วย ผญ๋า... กับนิทานก้อม... ให้โลกได้รับรู้... หมู่เฮามีดี... ;D ;D ;D

...สมาชิกหลายท่านอาจสงสัย... ผญ๋าคืออะไร... มันก็คือบทกลอนภาษาอีสาน... ซึ่งบางอย่างเป็นคติสอนใจ... บ้างก็เป็นกลอนจีบสาว... หรืออื่นๆ ตามความเหมาะสม...

...ส่วนนิทานก้อม... ก็คือเรื่องสั้น... ที่แฝงด้วยมุขตลก.... คำว่า "ก้อม" ก็คือสั้น... ดังนั้น... นิทานก้อม... ก็คือนิทานเรื่องสั้นๆ ที่ชาวอีสานเอาไว้เล่าให้ลูกหลาน... หรือแม้แต่เพื่อนร่วมงาน... เพื่อนร่วมวงฟัง... เรียกเสียงเฮฮาได้แทบทุกครั้ง... การประชุมสัมนาที่ผมเคยเข้าร่วม... มักจะขาดสีสรร... หากขาดนิทานก้อม... เรื่องยอดนิยมก็คือเรื่องของ.... พ่อเฒ่า(พ่อตา)กับลูกเขย... ลูกเขยกับแม่เฒ่า(แม่ยาย) และเรื่องอมตะที่สุดก็คือ... บักเซียงเหมี่ยง... ซึ่งเปรียบได้กับศรีธนนชัย... ในวรรณกรรมของภาคกลาง...


ปล.ผมไม่ค่อยมีผญ๋าหรือนิทานก้อมเด็ดๆ แต่ขอเปิดกระทู้นี้... ให้เป็นแหล่งรวมผญ๋าและนิทานก้อม... ขอเชิญสมาชิกที่มีผญ๋าหรือนิทานก้อมเด็ดๆ มาโพสต์ให้สมาชิกได้รับชมกันครับ... หากภาษายากเกินไป... แปลด้วยก็ดีครับ... ขอบคุณครับ...

ร่วมด้วยครับ
แม่ใหญ่ลา เลาเป็นคนบ้านดอนหนอง  เลากะเฒ่าเติบแล้วเนาะ เลยบ่ค่อยทันสมัย บ่ค่อยฮู้เรื่องสมัยใหม่ อีหยังนำเขาดอก

มื้อหนึ่ง แม่ใหญ่ลาเลาไปตลาด เอาไหมไปขาย ตลาดมันอยู่ไกล เลาเอากะติบข้าวไปนำเด้ คันสิซื้อข้าวเขากิน กะเสียดายเงินเนาะ พอขายไหมได้เงินแล้ว เลากะมานั่งถ่ารถ สิเมือบ้าน ว่าซั่นเถาะ กินข้าวไปนำ ถ่าไปนำนั่นล่ะหวา กินข้าวอิ่มแล้ว เลาอยากกินของหวาน เห็นเขาขายไอติมหลอด อยู่แถวๆ นั่น กะเลยลองซื้อกิน มันกะหวานแซบดี มีไนบักถั่วพร้อม พุ่นล่ะแหม

เลาแซบ เลยคิดฮอดหลานอยู่บ้าน อยากให้หลานได้กินนำ ว่าซั่นเถาะ กะเลยไปซื้ออีกหลอดหนึ่ง เอาใส่ไว้ในก่องข้าว รถกะสิออกพอดี เลาขึ้นรถ ไปนั่งอยู่หม่องใกล้ๆ โชว์เฟอร์พุ่นเด้ ย่านขับเลยบ้านดอนหนองนั่นหนา

พอฮอดบ้าน จ่ายค่าโดยสาร ลงรถแล้ว เลาฟ้าวไปหาหลาน สิเอาไอติมหลอดไปอวดหลานล่ะตี้ เลาเปิดก่องข้าวออก เห็นแต่ ไม้กับไนบักถั่ว เลาสูนว่ะสั่น ป้อยนำหลังโชว์เฟอร์ว่า

“ บักฮาโชว์เฟอร์เอ้ย... หลอยกินไอติมหลอดหลานกู เหลือไว้แต่ไม้กับไนบักถั่ว โธๆๆๆๆ”

“ โชว์เฟอร์มันกะโง่เนาะ ไนบักถั่วแซบ ๆ บัดบ่กิน ” ...

พะนะว่า..แม๋....เหอะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (เสียงหัวเด้อนิ)  ;D

อีกซักหนึ่งครับ ;D
You have some garyin ? 
 

ลุงมากับลุงสี เลาไปเฮ็ดงานอยู่ประเทศนอก จักวะงานอีหยังบุ๊ล่ะว้า อยู่หลายปีเติบ กะพอเว้าภาษาฝรั่งได้จักหน่อย จั่งคำว่า ไอ ยู กุดมอนิ่ง พวกนี้ล่ะ

อยู่มาโดนเติบ เลากลับมายามบ้านเด้ ปกติแล้วลุงมากับลุงสี คันเลาอยู่กันสองคน สิเว้าภาษาอีสานกัน พอกลับมายามบ้าน กะอยากอวดนั่นหนา ว่าจะของเว้าภาษาฝาหรั่งได้ พออยู่ต่อหน้าผู้อื่น เลากะสิพยายามเว้าภาษาฝาหรั่งกันเด้

บ่ายมื้อหนึ่ง ชาวบ้านกะมาโฮมมาตุ้ม มาถามข่าว ถามคราวนั่นล่ะ

ลุงมากะเลยถามลุงสีว่า

“ You have some garyin?” ( ยู แฮพ ซัม กายิ้น ? )

“ No, I talling.” ( โน, ไอ แทวลิ้ง ) ลุงสีตอบ

“ Where you talling?” ( แว ยู แทวลิ้ง ? )

“ I talling at kaomapon.” ( ไอ แทวลิ้ง แอท ค้าวมะโพ่น ) พะนะ ลุงสีเลาว่า

ตอนแรกๆ ชาวบ้านกะพากันงึด พากันออนซอนแท้ๆ เด้ว่า ลุงมากับลุงสี คือมาเก่งแท้ว้า ป้าด เว้าภาษาฝาหรั่งได้ โฮ้ เก่งคัก เก่งคัก

พอฟังมาฮอด “ ค้าวมะโพ่น ” กะพากันสงสัยว่า “ โอ ภาษาฝาหรั่ง สำเนียงมันคือแปล่งๆ ว้า” กะเลยถามเอาความฮู้ให้เลาแปลให้ฟัง ลุงสีกับลุงมาเลยแปลให้ฟังว่า

“ ยู แฮพ ซัม กายิ้น? ” กะหมายเถิง “ เจ้ามีกิ้นยาบ่ ? ”

“ โน, ไอ แทวลิ้ง ” กะคือ “ บ่, ข้อยทิ้งแล้ว ”

“ แว ยู แทวลิ้ง ? ” กะคือ “ เจ้าทิ้งหม่องได๋ ”

“ ไอ แทวลิ้ง แอท ค้าวมะโพ่น ” หมายความว่า “ ข้อย ทิ้งที่โคนมะพร้าว”

เข้าใจแล้วไป่ พะนะว่า

 

โอ้ย...ลุงสีกับลุงมา เอ้ย เอา คำผวน มาหลอกตั๋วชาวบ้านกะเป็นน้อ เจ้ากะดาย

 

ตึกแหได้ปลาสร้อย... งมฮอยได้ปลาไข่... เอาเมียใหม่มีลูกพร้อม... บุญสร้างแต่เก่ามา... ;D ;D ;D

พี่หลวงกาหลง.. เรา  ได้หลายอย่างจริงๆ ::002:: ::002::

        บ่าวลาดพร้าว.... ::005:: ::005::

คริ คริ  หาๆเอาแถวๆนี้แหละครับ    แปลเองยังไม่รู้เรื่อง  ::005:: ::005:: ;D

เหมือนเจี้ยของภาคเหนือครับ

ตลกครับ บวกหนึ่งแต้มครับ

 ::007:: ::007:: ::007::....มื่อนี้ เบิ๊ดสภาพแล้ว...คึดบ่ออก...มื่ออื่นสิมาต่อเด้อ

ตอนผมแต่งงาน... พากันคิดสโลแกนงานแต่ง... ไอ้ครั้งจะเอาแบบเดิมๆ เหมือนชาวบ้านเขาก็กระไรอยู่... ผมกับพ่อเลยช่วยกันแต่งขึ้นมา...ตามนี้ครับ... อิอิ... ใครแปลได้บ้างครับ... ตอนไปสั่งพิมพ์การ์ด... เจ้าของร้านงงเลย... แถมให้อ่าน+แปลให้ฟังอีกต่างหาก... ไปติดต่อร้านให้น้องอีกทีสองปีให้หลัง... ยังเห็นการ์ดแต่งงานของตัวเองวางโชว์ในร้านเลยครับ...

http://www.isangate.com/paya.html

เฮ้อ  คิดฮอดบ้าน คิดฮอดเฮือน

พี่ ๆ ครับ..ช่วยบรรยายเป็นภาษากลางด้วย..ก็จะดียิ่งนะครับ..แต่ท่อนที่พูดก็คงภาษาถิ่นไว้..  ผมแปลไม่ออกน่ะครับ....ขอบคุณครับ  :~)

  ผมคนกรุงเทพฯทำไงจะรู้เรื่อง  น้าเป้าฯ(ท้าวคำเกิง)ช่วยแปลหน่อยครับ

ผมลองแปลนะครับผิดถูกไม่รู้เหมือนกัน    "ผลบุญร่วมสร้างพี่และน้องจึงได้ร่วม   ไกลแสนไกลเพียงไหนเรายังได้ร่วมใจ"   คงประมาณนี้ครับ

สอย สอย นกอี้เอี้ยง บินข้วมทุ่ง กระเทยลงพุง กะว่า เจ้าของ มีลูก  ซั่น ดอกหวา

เหอ เหอ  ::007:: ::007:: :D~

สอยๆนกแตดแต้บินข่วมปลายไผ่     ผู้ได๋เป็นเป็นเมียผู้ใหญ่ยกมือขึ่น

จอบหลอยมารายงานโตครับ ;D ;D
มักฟังนิทานก้อมครับ ;D

5555  นิทานก้อม ผญาอีสาน ถ้าแปลเป็นภาษากลางมันจะไม่สนุก  ถือว่าเป็นการเรียนภาษาอีสานก็แล้วกันนะครับ



...สหายแป๋งไปทางใด๋น้อ  เพิ่นคือจังสิเป็นเจ้าแห่งนิทาน เจ้าผญา ฟ้าวๆ มาเผยแผ่เด้อ

ตู้แป๋ง เลาหว่าเลาเป็นคนกุงเทบแล้ว  เลาแปบ่ออก ตั๊ว..อิอิ

ครูแหงทั่นแหล่วแปล  เจ้าจบเอกภาษาไทยบ่แมนติ

มานั่งถ่าฟัง....นิทานก้อมกับผญ๋า......อย่าไห่ถ่าโดนหลายเด้อคับ.... ;D ;D

หาหว่า  ข้อยจบเอกภาษาอังกฤษ ตั๊ว  วิชาภาษาไทยเป็นวิชาที่ผู้ข้าย่านที่สุด

สอยๆๆๆๆๆ  นกจิบบินลอดพุ่มไม้  ผู้บ่าวเฒ่าลังคนไปอยู่กุงเทบแล้วเว้าแต่ไทย  
คั่นกินต้มเปรตปลาไหล ให้เม็นมาเด้อ..อิอิ

   โทๆๆ...มีพาดพิงจั๊กหน้อยเผิ้นสิถืกพาดก้านคอ  กะคนกุงเทบอีหลีเนาะ  เว้าภาษาอืสานได๋แต่กะบ่เก่งที่เว้าได่เพาะเฮียนมาสูง  ตั้งซั้น 5 พุ้นหน่ะ

สูงคักแท้ๆ

สุดเสนียงเสียงแคนห้าว.......   เสียงยาวๆ...จ้าวโลงโท่ง....   คำแล้ว...!!    เมือเฮือนก่อนดอก...

โชคดีที่อยู่อิสาน(ขอนแก่น+กาฬสินธุ์) มา 7 ปี  เลยพอฟังรู้เรื่องบ้างครับ

   ฝึกๆไว้มั่งก็ดีครับ  ผมคนกรุงเทพฯผมยังทั้งพูดทั้งฟังได้เลยครับ

เชื่อครับอยู่กรุงเทพมาโดน

   ไม่ได้อยู่มาโดนนะครับ  ผมคนกรุงเทพฯจริงๆ  ผมไม่มีหม่องไปเลยจำใจต้องหยู่กรุงเทพฯ...ซั่นแหล่ววววววววว

   เอาเมียคู อ่ายขี่ค่านเอาลูก  คั่นย่ามลูกไห่อุ้งมไปโฮงเรี่ยน

เอาเมียตาบอด บ่อไห่เข่าฮ่วมเฮือน

  เอาเมียตาเบือนบ่ไห่เข่าฮวมบ่าน

เอาเมี่ยขี่ค่าน  เหม็นสาบเหม็นกุย

  เอาเมี่ยขี่คุ่ย อ่ายขี่ค่านเลียบลำ

เอาเมียหมอลำ ค่านหอบห่อผ่า

  เอาเมียแมค่ามันค่านใซ่สมอง

เอาเมียดอกทองย่านบ้านเพินหน่าย

  เอาผูใด๋กะบ่คือแม่ฮ่าง  เอาแม่ฮ่างมันสลาดสเลียว  คั่นเตาะบาดเดียวล่มล้งปางงาง..................... :VOV:



 โปรดอ่านป็นทำนองหมอลำ  จบข่าว   ::005::

  ฟ่าเอ้ย  เหลวบักงิ้ว  เหลวบักมี่ นี่แหลว  อ่อยยยยฮะอ้อยย     :VOV:

ไปอ่านเอาเองโลดครับ  หลายโพด (คลิกเข้าเว็บ...ผญาอีสาน) (http://www.isangate.com/paya.html)

ขอบคุณครับ

         เจ้าได้แนวใด๋หละอาว์ว.............คือจั่งผญ๋าหว่าบ่ ::008::

   ได่เมียการเงิ่นนั่นตี้อ้าย  มีเงินท่อได๋เพินเก็บเหมิ้ดเล้ย   :~)

นางเอ๋ย... โตอ้ายคือจั่งรถจี๊ปเฒ่า... จอดเซาข่างโฮงเลือย... ******** ....


****ต่อบ่ได้ครับ... ลืมแบ่ว... อ้ายๆ ซ่อยต่อให่แน... ;D ;D ;D

  ซื่อกะบ่มาย  ขายกะบ่ออก เลยได่แตจอดถิ่มไว่ในใจนางสั่นแล้วววววว  นางเอย 

**ไปเจอมา**
สิถ่มน้ำลายให้เหลียวเบิ่งป่อง
สิกวมให้เหลียวเบิ่งหน้า
ของเพิ่นแพงอย่าเข้าใกล้  สิเต้นข้ามฮ่องให้เหลียวเบิ่งหนาม
พร้าเข้าอย่าฟันแฮง
ได้โชคแล้วอย่ามัวเมา 

ข้าเจ้า ว่าไว้

จั๊กตอก บ่เป็นเส้น  ก่อ อย่า ทะเล่น มีเมีย

เหอ เหอ ก่อ วา ซั่นแหล่ว

โดยข้าน่อย

แล้วมีผู้ใด๋จักตอกเป็นแนล่ะหมู่เฮาซาวอีสานที่อยู่ในเว็บนี่แหม 


....  ครูแหงเพิ่นพวมแต่เอาเมีย...จักตอกเป็นบ่หละเจ้า คือจังทะเล้นเอาเมีย........ ::007:: ::007::


ถ่าไปซวนอาจารย์มนตรี เจ้าของเว็บ isangate เข่ามาเล่นในกระทู้นี่ คือจังสิม่วนคักอยู่ดอก

  พูดผญ่าไม่เป็นอ่านได้ก็บุญแล้ว  ทำไงได้ผมมันคนกรุง....แต่ก็ชอบนะครับ
โซเวียตน้อย  รุ่งลำเพลิน  เต้ยอีกจั๊กกลอนดู้     

สอยๆ.....สอยๆ...............สอยบ่ได๋...เอาไม่มิ่นเอาเด้อ.......พะนะ........ ;D ;D

   บ่ขึ้นเด็ดเอาเทิ่งต้นมันโลด 

ผู้ใด๋น้อ... สิมาเว่านิทานก้อม... เรื่องหลวงพ่อกันเณรน่อยให่ฟัง... ถ่งฟังอยู่เด้อครับ...

โอ๊ย จำบ่ได้แล้วหละ หลวงพ่อกับเณรน้อย...

ขออนุญาตเว้าไห่ฟังก่อนเด้อครับ..... ;D ;D

นิทานก้อมหลวงพ่อกันเณรน้อย.......ตอน......หลวงพ่อแบกกะทอเกลือ  
 
 
ช่วงออกพรรษาเนาะ ช่วงนั้น กะมีงานเทศน์ออกพรรษา กะคือ พระแต่ละวัด กะสิเวียนไปเทศน์ อยู่วัดบ้านอื่นนำนั่นหนา หลวงพ่อกะรับนิมนต์ ไปเทศน์บ้านอื่น วัดอื่น คือกัน

หลวงพ่อเลาฉันจังหันแล้ว กะขี่ม้า ออกเดินทางไปวัดบ้านอื่น กับเณรน้อยนั่นล่ะว๋า แต่ว่าเณรน้อย บ่ได้ขี่ม้าเด้ ย่างเอาว่าซั่นเถาะ

พอไปฮอดแล้ว หลวงพ่อกะขึ้นเทศน์ เลากะเสียงดีตั้วล่ะ เทศน์ม่วน พ่อออกแม่ออก กะถวายกัณฑ์เทศน์ บักอย่างหลายเลย ว่าซั่นเถาะ เทิงข้าวต้ม เทิงข้าวหนม มีฮอดกะทอเกลือ พุ่นน่ะ

พอบ่ายๆ เทศน์จบแล้ว หลวงพ่อ กะพาเณรน้อยกลับวัด เอาข้าวต้มข้าวหนม มัดใส่หลังม้า ขี่ม้ากลับคือเก่า นั่นล่ะว๋า ส่วนเณรน้อย กะแบกกะทอเกลือ ย่างนำก้นม้าต้อยๆ (กะเป็นตาหลูโตนเณรน้อย ยุเด้เนาะ บะดาย)

ย่างไปเรื่อยๆ จักหน่อย หลวงพ่อกะถามว่า

“ เป็นจั่งได๋น้อย เมื่อยบ่ ”

“ เมื่อยยุ หลวงพ่อ ”

“ เอ้อ อดทนเอาเด้อน้อยเด้อ อีกจักหน่อย กะฮอดวัดแล้วล่ะ”

หลวงพ่อ กะถามเณรน้อย อยู่จั่งซี้เรื่อยๆ แต่ว่าบ่พาเซาพัก จักเทื่อแหม๋
ย่างมาไกลเติบ เณรน้อยกะเมื่อยล่ะเว่ย สิเซาพักผู้เดียวกะบ่ได้ เดี๋ยวสิย่างบ่ทันหลวงพ่อ กะเลยเอาหัว ซบใส่กะทอ หลับตาหมุ่ยๆ เสียงกรนตอดๆ พร้อมเด้ เฮ็ดคือจั่งคนนอนหลับ นั่นหนา ย่างไปนำ หลับไปนำ กรนไปนำ เป็นตาสำบายค๊ากคัก

หลวงพ่อ กะฮ้องถามว่า

“ เป็นจั่งได๋น้อย เมื่อยบ่ ”

บ่ได้ยินเสียงตอบ เณรน้อยเลาทำท่าหลับนั่นหนา หลวงพ่อกะถามอีก

“ น้อยเอ้ย น้อย เป็นจั่งได๋ ว่าเด้ ”

“ อย่ากวนน๊า คนกำลังหลับสำบาย ” แล้วกะหลับตาหมุ่ยๆ กรนตอดๆ คือเก่า

สมควร หลวงพ่อกะถามอีก แบบเก่า เณรน้อยกะตอบคือเก่านั่นล่ะ แล้วหลวงพ่อกะถามอีก

“ เป็นจั่งได๋น้อย ”

“ สำบายดีคักครับหลวงพ่อ หมุน (หนุน) กะทอ หลับสำบายดีคัก”

หลวงพ่อ เลาง่วงนอน ตั้งแต่หลังฉันเพลแล้วเนาะ เลากะอยากนอน อยากหลับคือกัน สิหลับเทิงหลังม้า กะย่านตกม้า กะเลยถามเณรน้อยต่อว่า

“ มันหลับสำบายอีหลีติน้อย ”

“ สำบายอีหลีครับ หลวงพ่อ ”

“ มาให้หลวงพ่อลองเบิ่งกะหนา ”

ว่าแล้ว กะลงจากหลังม้า เอากะทอเกลือ มาจากเณรน้อย แบกไว้บ่า ลองเอาหัวซบหมุนเบิ่ง

ฝ่ายเณรน้อย กะเปลี่ยนไปขี่ม้า ฟ้าวไล่ม้าให้แล่นไปอย่างหัน ปากกะทำท่าฮ้องว่า

“ ยอ ยอ หยุด หยุด ท่าหลวงพ่อก่อน ท่าหลวงพ่อก่อน”

ทางมือล่ะตีม้าให้แล่นไป ...คราวเดียวกะฮอดวัด นอนหลับสำบาย ท่าหลวงพ่ออยู่วัด พุ่นน่ะ.....

ฝ่ายหลวงพ่อ ได้กะทอมาแบกใส่บ่า บ่ทันพอคราว หนักล่ะเว่ย กะผู้เฒ่าเนาะ สิแบกได้โดนจั่งได๋....

เสียฮู้เณรน้อยอีกแล้ว ...


ที่มาhttp://sitantara.50webs.com/shorts/monk05.html (http://sitantara.50webs.com/shorts/monk05.html)

 

มันมีทั้งเบิ้ดจั๊กตอนล่ะ

อะไรก็ไม่รู้พะนะ

หลายจนนับบ่ถืกครับ... ;D ;D

ที่มา... http://sitantara.50webs.com/shorts/monk05.html

ขอก๊อปมาเด้อครับ... อั่นที่มีในหัว... พิมพ์เองมันคึดคำเว่าบ่ออก...


บักรอบคอบ
 

มีบักอั่นหนึ่ง เป็น คนรอบคอบคัก (สงสัยบ่อยากเป็นคือพ่อใหญ่ป่วงกะบ่จั๊ก) เอิ่นมันว่าบักรอบคอบซะเนาะ กะย่อนพ่อเลาสอนอยู่ซุมื้อนั่นล่ะหวา ว่า

“ เฮาต้องเป็นคนรอบคอบ หมั่นสังเกต อย่าเชื่อไผง่ายๆ ทุกอย่างถ้าสงสัยต้องพิสูจน์ ต้องทดลอง ต้องลอง จนให้ฮู้จริง ฮู้ให้มันอีหลีไปเลย”

ลูกซายคือบักรอบคอบ กะเลยเป็นคนรอบคอบ ฮ้ายก่อนักวิทยาศาสตร์พุ่นล่ะแหม

มื้อหนึ่ง บักรอบคอบย่างไปนา พอดีสังเกตเห็น น้ำข้นๆ สีออกน้ำตาลๆ อยู่กองหนึ่ง ถ้าเป็นคนปกติ เห็นแล้วมันสิเป็นอีหยังกะซางมัน กะสิบ่สนใจ กะสิย่างหลีก หรือย่างข้ามไปเลย

แต่ว่า สำหรับบักรอบคอบ มันต้องฮู้ให้ได้ ว่าอั่นนี้แมนหยัง มันกะเลยนั่งลงข้างๆ กองสีน้ำตาลนั้น เหลียวเบิ่งแล้ว เบิ่งอีก ปากกะพึมพำว่า

“ มันแมนขี้บ่นอ มันแมนขี้บ่นอ เอ..ถ้าแมนขี้ มันต้องเหม็น”

กะเลยก้มลงดมใกล้ ๆ

“ เอ้อ.. กลิ่นกะเหม็นคือขี้ยุ แต่ว่าอั่นอื่นเหม็นๆ บ่แมนขี้กะมีคือกัน... เอ..มันแมนขี้บ่นอ มันแมนขี้บ่อนอ ต้องบายเบิ่ง”

มันกะเลยเอามือไปหยิบขึ้นมา ลองถูๆ สังเกตเบิ่งความละเอียด ว่าแมนดินหรือแมนอีหยังกันแท้

“ อือ.. บายเบิ่งแล้ว กะคล้ายๆ ขี้ยุ แต่ว่า มันคือเป็นกองแบบนี้ ...เอ...มันสิแมนขี้บ่นอ ต้องลองซิมเบิ่ง”

มันกะเลยเอานิ้วซี้ ไปต้อยมาซิมเบิ่ง แล้วกะฮ้องอย่างดีใจว่า

“ โฮ ...ขี้อีหลี ขี้อีหลี สัมมะมั้ว สัมมะมัว ดีนะที่กูเป็นคนรอบคอบ บ่จั่งซั้น กูเหยียบขี้ไปแล้ว”

โอ้ยคือสิดีใจคักเนาะบักรอบคอบเอ้ย จะของกินขี้ยังบ่ฮู้อีก เหยียบกะยังดีก่อกินล่ะหว้า แม่นบ่หมู่เจ้าว่า
 

         มันคือกันกับ ขี่ไก่กือก้อม บ่คับ.....

“ โฮ ...ขี้อีหลี ขี้อีหลี สัมมะมั้ว สัมมะมัว ดีนะที่กูเป็นคนรอบคอบ บ่จั่งซั้น กูเหยียบขี้ไปแล้ว”  ::007:: ::007:: ::007::

::007::  ไคตั้วเน๊าะเพิ่นซีมเบิ่งซือๆ บ่ได้กินเบิ่ง::007::

เมียงู...หยุดแสดงก่อน!!

ปกติแล้ว งานวัดจะมีมหรสพมาแสดงมากมาย และใกล้ ๆ สนามมวยก็มี "เมียงู" มาเปิดแสดงอยู่ ...เวลาผ่านไป 2 ทุ่ม ก็แล้ว 3 ทุ่มก็แล้ว...นักมวยก็ยังไม่ได้ขึ้นชกซักที...ผู้เข้าชมมวยก็ชักเริ่มเอะอะโวยวาย...สักครู่โฆษก ประกาศเสียงดังว่า...
"ประกาศ ๆ เมียงูหยุดแสดงก่อนได้ไหม นักมวยใส่กระจับไม่ได้"

ที่นี่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย...  

พ่อเฒ่าแสงเข้ามาในเมือง เพิ่นหิวข้าวหลายหาร้านขายข้าวแกงไม่เจอสักที ย่างมาได้โดนเติบ เห็นร้านก็ร้านขายข้าวแกงนั่นแหละมีหม้อข้าวหม้อแกงจานชามตั้งหน้าร้านเต็มอยู่ พอย่างฮอดร้านเพิ่นได้ยินเสียงวิทยุดังออกมาจากร้านว่า ที่นี่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยเพิ่นฟ่าวกลังหลังหันเลย ฮ้องว่า ป้าดติโท้ กูว่าแม่นร้านขายข้าว

หม่องนี้สถานีวิททะยุแห่งซาติลาว อีกจักหน่อยสิได้เวลามอดสถานีแล้ว อ้ายแป๋งไปตักน้ำมา ;D

เสี่ยวในเส้นทางสายปลาแดก
       โดนมาแล้วไทยกับจีนมีสัมพันธไมตรี  เจ้าเมืองไคฟงสมัยนั้นคือเปาบุ้นจิ้น ตามเส้นทางสายปลาแดก ได้มาผูกเสี่ยวกับกับเซียงเมี่ยง ซึ่งกะได้เป็นเจ้าเมืองคือกัน (ได้เป็นเจ้าเมืองหย้อนพนันกับเจ้าเมือง หว่าคันมึงตั๋วกูลงจากช้างได้กูสิให้มึงเป็นเจ้าเมือง เชียงเมี่ยงกะเลยหว่าตั๋วลงจากช้างบ่ได้ดอก  คันตั๋วขึ้นช้างได้อยุ  เจ้ามืองกะเลยลงจากช้างมาให้เชียงเมี่ยงตั๋วขึ้นช้าง  เลากะเลยได้เป็นเจ้าเมือง  จั่งได้เป็นเสี่ยวกับเจ้าเมืองไคฟง) เวลาผ่านไปโดนเติบ เซียงเมี่ยงคึดฮอดเสี่ยวอยู่เมืองไคฟง  กะเลยเตรียมตัว ขนของฝากหลายแนว มีลูกน้องส่อยแบกหามไปนำผู่หนึ่ง  เดินทางอยู่หลายมื้อกะฮอดซานเมืองไคฟง กะมืดพอดี เชียงเมี่ยงกับลูกน้องกะพากันเข้าพักโรงเตี้ยม เชียงเมี่ยงเหมื่อยจากการเดินทางกินข้าวแลงแล้วกะนอน  ส่วนลูกน้องกะเป็กต่อสั่งแต่เหล้าดีๆ  มากินแต่หว่าเหล้าดีเขาสิเอาไว้ให้แต่จอมยุทธถ่อนั้น  กะเลยมีเรื่องกับเสี่ยวเอ้อ จนเสี่ยวเอ้อโรงเตี้ยมตาย  คนตายในเมืองจีนเป็นเรื่องใหญ่ในสมัยนั้น ต้องสอบสวนเอาคนผิดมาลงโทษให้ตายไปตามกันโดยใช้เครื่องประหารหัวหมา  หวัง เฉา  หม่า ฮั่น กะมาจับเอาลูกน้องของเชียงเมี่ยง  ไปขึ้นศาลไคฟง โดยที่บ่ฮู้หว่าเป็นลูกน้องของเสี่ยวเปาบุ้นจิ้น  พอตอนเช้าเชียงเมี่ยงจั่งฮูหว่าลูกน้องถืกจับขึ้นศาลไคฟง  กะตกใจจ่มหว่ามึงบ่รอดแท้ๆ  เสี่ยวผู่นี่สื่อสัตย์ยุติธรรมแฮง  กะหาทางส่อยลูกน้องทุกวิถีทาง  สวยมาจักหน่อยกะเลยเดินทางไปหาเปาบุนจิ้นอยู่จวน เว้ากันตามปะสาเสี่ยว เอาของฝากให้กันแล้ว 
       -เปาบุ้นจิ้น บอกเชียงเมี่ยงหว่าสิขอโตไปเปิดศาลพิจารณาคดี  มื้อคืนมีคนร้ายฆ่าเสี่ยวเอ้อ 
       -เชียงเมี่ยง  กะเลยหว่าให้กูขอไปฟังการพิจารณาคดีนำแหน่ 
       -เป้าบุ้นจินกะหว่าบ่ได้ดอกผู่บ่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้าไปบ่ได้ 
เชียงเมี่ยงกะพยายามหาเหตุผลต่างๆ  มาเว้า แต่หว่าเปาบุ้นจิ้นกะบ่ยอม 
       -เชียงเมี่ยง กะเลยบอกควมจริงหว่าคนที่มึงสิคัดสินมื้อนี้เป็นลูกน้องกูเอง  ส่อยมันแหน่ได้บ่ 
       -เปาบุ้นจิ้นบ่ได้เด็ดขาด ผิดหว่าไปตามผิด  ท่านอ๋อง  ขันที่ในวังเฮ็ดผิดกะถืดตัดสินจั่งซี้คอกัน คุยเรื่องนี้จนเปาบุ้นจิ้นมีโมโห 
       -เชียงเมี่ยงกะเลยหว่าบ่เป็นหยังเสี่ยว  บ่ส่อยกะบ่เป็นหยังเฮาเข้าใจดีหว่าโตเป็นคนยุติธรรม  แต่หว่าขออย่างเดียวให้เข้าไปเบิ่งลูกน้องแหน่  เดินทางมานำกันกะมาตายต่างบ้านต่างมือง ขอเข้าไปเบิ่งหน้ามันเป็นเที่ยสุดท้าย 
       -เปาบุ้นจิ้น กะยืนยันกะต่ายขาเดียวหว่าบ่ได้ดอก 
       -เชียงเมี่ยงกะเลยหว่ากูเข้าไปเบิ่งนำโดยบ่ให้ไผเห็นโตกูเลย 
       -เปาบุ้นจิ้นกะเลยหว่ามึงสิเฮ็ดจั่งได๋สิบ่ให้คนเห็น 
       -เชียงเมี่ยงกะเลยหว่ามันเป็นเรื่องของกูรับรองหว่าบ่มีไผเห็นแหน่นอน แม้แต่มึงเองกะเหลียวบ่เห็นกู
       -เปาบุ้นจิ้นกะเลยตอบตกลงให้เชียงเมี่ยงเข้าไปในศาลได้โดยมีข้อแม้หว่าบ่ให้คนเห็น
พอเปาบุ้นจิ้นเปิดศาล  เบิกโตผู้ต้องหา สอบสวนไปตามพยานหลักฐาน  สรุปได้หว่าได้ฆ่าเสี่ยวเอ้อจริง มีความผิดจริง ให้ผู่ต้องหาลงชื่อ
       -เปาบุ้นจิ้น กะสังให้เอาเครื่องประหารหัวหมา สั่งต่อไปอีกหว่า  เปิ..ด....มี..ด... หวัง  เฉา  เอาคอลูกน้องเชียงเมี่ยงไปพาดในเครื่องประหาร  เปาบุ้นจิ้นจับติ้วสีแดงยกขึ้น  พร้อมกับฮ้องหว่า  ปะ................(โปรดติตามตอนต่อไป ต้องเข้าข่าวในพระราชสำนัก)

จบแล้วหรอครับ ยังงงๆ

 มีคำถามคือ
     -เชียงเมี่ยง หลี้อยู่ไส
     -ลูกน้องเชียงเมี่ยง โดนประหารหรือบ่

ระดับบักเซี่ยงเหมี่ยง... มีหรือสิพลาดท่า... ให่ลูกน่องถืกตัดคอไปต่อหน่าต่อตา... ขอตอบวา... บ่ถืกประหารครับ...

ต่อจากตอนที่แล้วเรื่อง  เสี่ยวเส้นทางสายปลาแดก

ตอนที่แล้ว เปาบุ้นจิ้นหยิบติ้ว หยกขึ้นพร้อมกับประกาศหว่า ปะ...........กะเหมิ้ดเวลาก่อน   มื้อนี้กะเลยสิออกอากาศต่อครับ

   ตามหลักการประหารนักโทษของศาลไคฟง ต้องโยนติ้ว พร้อมประกาศหว่า ประ...หาร... แต่หว่าในเทื่อนี่ เปาบุ้นจิ้นกลับประกาศหว่า ปะ...อ่อย....

   จากเหตุการณ์ดังกล่าวเฮ็ดให้พนักงาน หวัง เฉา หม่า ฮั่น กงซุนซื่อ องครักษ์จั่น กะงงกับคำประกาศที่บ่เคยมีมาก่อน ซึ่งทุกคนกะเข้าใจดีหว่านักโทษกะมีควมผิดจำนนด้วยหลักฐาน ต้องถืกประหารสถานเดียว แต่กลับถืกประกาศให้ปล่อยตัว  แถมเปาบุ้นจิ้นซึ่งปกติกะเป็นคนหน้าดำอยู่แล้ว  ในขณะที่ประกาศสังเกตุได้หว่าหน้าดำกว่าเก่าและหนักไปทางเขียว และแสดงอาการคล้ายมีความเจ็บปวดทรมาน

    ขออนุญาติตัดเข้าสู่รายการ โทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจ จักคราวเด้อครับ จั่งมาติดตามใหม่
   

   

ฮ่าๆๆๆ ผมฮู้แล่ว... วาบักเซียงเหมี่ยงอยู่ไส... เซียงเหมี่ยงเอ๋ย... อย่าลืมล่างมือก่อนกินเข่าเด้อ...

ปล.ดำออกเขียวนี่... บ้านผมเรียกว่าแหล่... เปาบุ้นจิ้น...หน่าแหล่...

เปาบุ้นจิ้นถืกบีบหำแมนบ่ครับ....... ;D ;D

...สอย สอย พี่น้องฟังสอย..ประชากรจะไม่ล้นโลก หากพวกเราชาวปืนหั้นมาบริโภคกระเทย..จังซี้กะว่าสอย อิอิ.. ::007::

 :D :D :D ... พี่ ๆ ... คุยอะไรกันครับ ... ผมไม่เข้าใจ ...  :D :D :D

    เหมือนกันเลย...ผมคนกรุงเทพฯ  อ่านไม่เข้าใจเลยอ่ะ

ข้อยฮู้จักตอกอยู่ดอก..อิอิ มักพ้อม

โสเหล้...กันว่าแม่นอยู่บ้านเจ้าของเลย... ;D ;D...    ม่วนกุ้มทีบ :D :D

คิดเหมือนกันครับ

::007:: ::007:: ::007::

 ;D ;D ;D เป็นหยังเป้าบุ้นจิ้นจังสั่งปล่อยผู้ต้องหา บ่ยอมประหาร......... ::007:: ::007::

บ่าวอู๋   สอนเด็กน้อยอนุบาลกะอย่าลืมเว้านิทาน เรื่องพ่อเฒ่ากับลูกเขยให้เด็กน้อนฟังเด้อ มื้อละตอนสองตอน

มันสิบ่แก่แดดก่อนเบาะ เด็กน้อย

เด็กน้อยยุคใหม่  บ่เป็นหยังดอก เว้าให่ฟังโลด  เด็กน้อยประถมกะมักฟังเด้ครูแหง ถ่าเจ้าเว้านิทานให้ฟังรับรองว่าเงียบเสียงเรียงหน่าสลอน  ถ่าฟังเรื่องพ่อเฒ่ากับลูกเขย  หลวงพ่อกับเณรน้อย (บางตอนกะกับแม่ออก)

 :D :D :D

... อ่า ... ขอประทานโทษครับ ... อ่า ... แมน ... ไม่ค่อยรู้เรื่อง ... อ่า ... พูดอะไรกัน ... ก็ไม่รู้ ... อะปี๊ด ๆ ... แต่ ... เพื่อนแมน ... ชอบพูดบ่อย ๆ ... ว่า ...

... มีเงินบ่ไซ้ ... คือกันกับไม้ ... อยู่ในดง ... บาดห่า ... เงินเหมิดแล้ว ... ยืนค้ำแอว ... คือเลข 4 ... งวกพู้น ... งวกพี้ ... หาหนี้ ... ใส่ ... เจ้าของ ...

... อ่า ... แบบ ... ว่า ... แมน ... ไม่เข้าใจ ... อะปิ๊ด ๆ ...  ::007:: ::007:: ::007::

                             ขอเสนอนิทานก้อมเลือง บอกแล้วกะเบาะเซือ
               
                     บ่าวอันนึงกะไปกินเหล่ากับหมู่พากันเมาอะลากอะลายแล้วหมู่ซวนเมือบ้าน
                     จั๊งได๋กะเบาะยอมเมือ ซวนบาดได๋เพินหละวา "บ่ บ่เมือดอก ให่มันแจ้งก๊อน"
                     หมู่กะพากันงึดปานหยัง แต่กะคุมหิ้วปีกพาส่งบ้านจนได้
                     เมียเพินเปิดประตูออกมาฮับพร้อมกับถามวา  "มาแล้วเบาะบักหน่าหมา"
                     "น่านนน เฮาบอกแล้วบอกวาให่มันแจ้งก๊อนให่มันแจ้งก๊อน
                      กะเบาะเซือ เห็นเบาะหละเมียเฮาจื่อหน่าเฮาเบาะได้เล้ย" ::004::


   หมายเหตุ  ผู้ได๋มักหากินเหล่ายามกางค่ำกางคืนคันเบาะทันแจ้งกะอย่าฟ้าวเมือบ้านเด้อ เมียสิจื่อหน่าเบาะได้เด๋ ::005::

โอ....เป็นจังซั่นติแม่เฒ่า   

กะบ่ฮู้แหล่าเน๊าะ ย้อนว่าบ่เคยเมา......บ่เคยมีเมียนำคะเจ้า 

มีเทื่อนึง... ไปนั่งกินเบียร์กับหมู่... บ่ได้พ่อกันโดน... มันเว่าเรียงเป็นตาฮากให้ฟังครับ... เกียบตาย... เลยจื่อมาเว่าให่เด็กน่อยฟัง... ยามมันเขี่ยวไปกินเข่าก่อนเวลา... ได้ผลครับ... ห่าลังคนบ่กินฮอดเข่าเที่ยง... ;D ;D ;D

เว้าว่าจังใด๋ล่ะ เว้าให่ฟังแน





ว่าสิเว้านิทานเรื่องหลวงพ่อกับเณรน้อย  กะบ่กล้าเว้าย่านถืกลบ เพราะว่ามันมีแม่ออกเข่าไปเกี่ยวข่องนำ   ;D ;D ;D

 ที่หว่านั้นมี แม่ออก ไปเก็บเห็ดบ่ครับ

เณรน้อยอยู่เทิงกกไม้แมนบ่  แม่ออกนอนหงายเห็นเณร แต่หลวงพ่อบ่เห็น(เพราะว่าเพิ่นหันหลังให่เณรน้อย)

เด็กน้องกุงเทบ...เว้าเป็นภาษาหยังละครับมันจังสิรู้เรือง....


ถ้าเว้าภาษากุงเทบมันผัดสิบ่มัน....ถ้าเว้าภาษาบ้านเฮามันผัดสิบ่ฮู้เรือง...



โซเฟื้อ...โซเฟื้อ..  ไปส่งผมที่สะพานควยยยย       เดียวๆ...ผมไปอวยรถก่อน...  พะนะ... ;D ;D

เว้าอีสานนั่นหละ  ให่มันงงเป็นไก่ตาแตกโลด  5555

ถ้ามันบ่ฮู้เรื่อง...บาดประเมินออกมา....มันผัดสิว่าครูบ่ได้เรื่องสิว่าเดะละ... ;D ;D จักสอนอิหยัง

อั่นสีเขียวนี่กะพอฮู้อยู่ดอก แต๊วา อั่นแดงแดงนี่แหมแมนอี๊หยังหละหือพ่อไหย๊อัน

 ::007:: ::007:: ::007::  ถ้าเว้าถืกมันกะบ่ได้หัว...ตั่วเนาะ...   ;D ;D

                             ขอเสนอนิทานก้อมเลือง  "สมน่ำหน่าเมียเฮา"
       
        บ่าวอันนึงเพินกะไปกินเหล่ากั๊บหมู่ กินเมาแล้วเพินกะพากันไหลไปล่านนั่นล่านนี่
        จนตีสามตีสี่จั๊งค่อยไหลเข้าบ้านกะของ พอมาฮอดบ้านแล้วเพินกะย่านเมียฮ่ายซั่นแหล่ว
        มี๊ผ่าทอได๋เพินกะเก็บมาซักจนเหมิด รีดผ่า ถูบ้าน นึ่งเข่าเฮ็ดกับเข่าจนแล้วเหมิดทุกอย่าง
        เพินกะมานั่งถ่าให่เมียตื่น  พอเมียเพินตื่นมา เพินเลยฮ้ายให่เมียวา "ตื๊นตายมาหยังสวยแท่
        เห็นเบาะ เบาะมีเวียกให่เฮ็ดเล้ยนิ  สมน่ำหน่า"

   
               

สงสัยเป็นพ่อออกผู้ลังคน   บ่ซั้นกะเคยเจอประสบการณ์นี้มากับตัวเอง    ;D  ย้อนว่าเจ้าของตื่นสวย..

yotaga   แม่เฒ่า เจ้าคือนืทานหลายแท้ 

บอเด้อพ่อออกอยู๊บ้านเบาะมักกินเหล่า  อั่นวาตื่นสวยหนะกะมี๊แน๊อยู๊ฮั่นหละเนาะ  ::005::
นิทานซุมนี่ได้มาจากวงเหล่าตั้ว วาตะตั้งวงยามได๋ซุมครูรุ่นน้องแถวบ้านหนะมี๊นิทานม๊าเว้า
เบาะจั๊กอึ๊ดแต๊วากะจำมาได้ซำนี่หละ ;D

มื้อนี้สิเว้า นิทานก้อมเรื่อง สายไปเสียแล้ว
  มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง  แต่งงานมาหลายปี สามีเป็นคนพูดเสียงแหบๆ  ตลอดเวลา ด้วยความรำคาญเสียงของสามี ภรรยาจึงพาไปปรึกษาหมอ เมื่อตรวจแล้วหมอก็พบปัญหาและมี่วิธีแก้ไขโดยการผ่าตัด ก็บอกภรรยาไปว่าหลอดเสียงมันตีบเนื่องจากกล้ามเนื้อถูกที่หุ่มกล่องเสียงถูกดึงจากน้ำหนักของ ศิวลึง จนตีบทำให้เสียงแหบ  จำเป็นต้องผ่าตัดรักษาจึงจะหาย  สามีภรรยาเลยปรึกษาหารือกันอยู่พักใหญ่ก็ตกให้หมอผ่าตัด โดยหมอก็ดำเนินการตามหลักการผ่าตัดทุกประการ  และให้ไปพักรักษาตัวที่บ้าน สามีก็มีเสียงไส ดังกังวาลดี  อยู่มาระยะหนึ่งภรรยาก็เกิดมีปัญหาเลยไปปรึษาหมอให้หมอผ่าตัดกลับคืนให้เหมือนเดิมได้ใหม  ให้เสียงแหบเหมือนเดิม เสียงดังกังวาวไม่เอาแล้ว  ก็ได้รับคำตอบจากหมอว่า สายไปเสียแล้ว ด้วยเสียงอันแหบแห้งฟังแทบไม่ได้ศัพท์

     มีคำถามหว่าเป็นหยังหมอจั่งเสียงแหบ

เว่าอีหลีตี้ครับ... เป็นตาฮากอีหลีเด้... คันมีคนอยากฮู้... กะสิกัดแข่วพิมพ์ให้ครับ...

หมอเป็นหวัดครับ..... ;D ;D






หวัดลงหำ...... ::007:: ::007::

บ่...บ่ถืก

แมนอีหยังหน้อบาดนิ

หมอกะผ่าตัดเอาของคนไข้ออก  เอามาไส่ของเจ้าของ  เลากะเลยเสียงแหบแทนคนไข้
   แต่หว่าเมียของคนไข้เลาบ่พอใจในเสียงดีของผัว  แต่หว่าอั้นนั้นมันน้อยลง

 ::007:: หมอเผิ่นเข่าใจเฮ็ดเนาะ ::007::

ที่มา... http://sitantara.50webs.com/siangmiang/p25.html



พระราชาดมกลิ่นทิพย์ 
 

ช่วงงานเทศกาลน้อ พวกขุนนาง เสนาอำมาตย์ทั้งหลาย ต่างกะพากันเอาของ มาถวายพระราชา ผู้นั้นเอาอันนั้นมาถวาย ผู้นี้เอาอันนี้มาถวาย เหลือแต่เซียงเมี่ยงผู้เดียว กะยังว้า กะยังว่า ที่บ่ได้เอาอีหยัง มาถวายพระราชาเลย ขนาดเป็นคนสนิทเด้หนิ

พระราชากะเลยเว้าเปรย ๆ กับเซียงเมี่ยง ต่อหน้าเสนาอำมาตย์ทั้งหลายว่า

“ เอ เซียงเมี่ยง ผู้อื่นเขาพากันเอานั่นเอานี่ มาให้เฮา มึงบ่มีอีหยังมาให้เฮาบ้อ”

“ มีอยู่ มื้ออื่นสิเอามาถวายดอก พะเจ้าค่า ” ว่าซั่น เซียงเมี่ยงกะดาย

พอเลิกประชุม เซียงเมี่ยงกะกลับเฮือน ไปหากินถั่วดินต้ม ไข่ต้มจนอิ่มท้องเด้ แล้วกะหาซื้อ กระบอกไม้ทรงท้องปุ้ง ๆ ปากจ้อม ๆ ลวดลายงาม ๆ มาเตรียมไว้เป็นของถวายพระราชา ว่าซั่นเถาะ

คนกินถั่วต้ม เนาะ มันกะยืงท้องแหล่วเว่ย ยืงท้องกะต้องตดตี้ล่ะ ตดเซียงเมี่ยง เป็นตดจากถั่วต้ม จากไข่ต้มเนาะ คุณภาพสุดยอดอยู่แล้ว

เซียงเมี่ยงปวดตดยามได๋ กะตดใส่กระบอกไม ้แล้วกะปิดฝาไว้อย่างดี เด้ เลาตดสะสมไว้ในกระบอกไม้ ตั้งแต่ช่วงกลางคืนจนฮอดเช้า เสร็จเรียบร้อย พอเข้าเฝ้าพระราชา กะเอากระบอกไม้ไปถวาย พร้อมทั้งบอกว่า

“ ของอยู่ในกระบอก เป็นสิ่งที่มองบ่เห็น มีเฉพาะกลิ่น เป็นกลิ่นทิพย์ ดมแก้ง่วง ดมแล้วหายง่วง ตาซื่นทันทีเลยล่ะ ขอเชิญพระองค์สูดดมได้ตามสบาย พะเจ้าค่า”

พระราชา ประชุมกับเสนาอำมาตย์มาดนเติบ ฮู้สึกง่วง ๆ เพลีย ๆ คึดอยากทดสอบ ประสิทธิภาพของกลิ่นทิพย์ กะเลยเปิดจุกออก สูดดมอย่างจัง

ตึบ .....

เหม็นทึงเอาโลด พระราชาเหม็นคัก หย่อดัง เบ๋ปาก เอามือถุยดัง ..ปิ๊ดปิ๊ด .. ตาซื่นม่อกก่อก ยังว้ากะยังว่า...

“ โฮ้ ...กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า .. นี่มันกลิ่นอีหยังวะ เอ๋า... อำมาตย์ลองดมเบิ่งดู้..” แล้วกะเด่ ให้อำมาตย์ใหญ่

อำมาตย์กะรับมาดม กะ เหม็นตึบ คือกัน ตาซื่นม่อกก่อก

“ กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า ” แล้วกะส่ายหัว บอกบ่แน่ใจว่า มันแม่นกลิ่นอีหยังกันแท้ กะให้อำมาตย์ผู้อื่นลองพิสูจน์ไปเรื่อย ๆ …..

โฮ้... ลองดมพิสูจน์กันหลายคนอยู่ตั้วล่ะ กั่วกลิ่นตดสิระเหยออกเหมิดกะดาย... กะบ่มีผู้บอกได้ว่า มันแมนกลิ่นอีหยัง บอกได้แค่ว่า “กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า”

พระราชาเลยถามเซียงเมี่ยงว่า

“ กลิ่นทิพย์ มันควรสิหอมน่าดอมดม แต่กลิ่นที่มึงเอามาให้ดมนี้ มันเหม็น.... กลิ่นทิพย์ที่มึงว่านี่ ตกลงมันแมนกลิ่นอีหยังกันแท้ มึงบอกมาตามตรง ห้ามตั๋ว”

“ กลิ่นนี้ ข้าพระองค ์ดมอยู่ซุมื้อซุเว็น ผู้ได๋เป็นเจ้าของกลิ่น ถึงสิเหม็นปานได๋ กะอดทนดม บ่ปากบ่จ่ม ผู้ได๋บ่ได้เป็นเจ้าของกลิ่น ถ้าได้กลิ่นนี้ กะบ่อดทนดม แล้วกะจ่มนำ ข้าพระองค์ กะเลยเอิ้นว่า 'กลิ่นทิพย์' พะเจ้าค่า”

“ เอ้อ.. แล้วกลิ่นทิพย์ของมึงนี่ มันแมนอีหยัง ”

“ ตด พะเจ้าค่า ”

พระราชาพอได้ยินคำว่า “ ตด ” กะสูนอย่างแฮง ที่ถืกบักเซียงเมี่ยง หลอกต้ม ให้ดมตด

พวกอำมาตย์ทั้งหลาย ที่ได้ดมตดเซี่ยงเมี่ยง กะสูนคือกัน สะล่ะล่ะ
 

แล้วหมอสิบ่ถืกฟ้องติ

อ้ายเสียงดังกังวาน  หรือหว่าเสียงแหบละครับ

เสียงแหบ.................อิอิอิอิ       เพราะว่าจ่ม/ฮ้าย ให่เด็กน้อย เลยเสียงแหบ

แม่นนั้นแล้ว....  ในวงเหล้ามืเรื่องเล่มากมายยยยย   คั้นสั้นคะเจ้าคือสิบ่มีคำเว้าดอกว่า..  "  สอย...คั้นบ่เว้า....กะบ่ได้หัว....     คั้นบ่มีผัว   กะ.....??" ต่อเองเด้อ ;D ;D

บ่แม่นนิทานเด้อครับ  แต่เกิดกับข้อยเองเลยล่ะครับ ::007::

แต่งงานใหม่กะข้าวใหม่ปลามัน นอนหยอกกันอยู่เทิงบ่อนนอน
หยอกไปหยอกมา เมียหลด เอามือมาหย่องหัวข้อยเล่น

สูนคักอยู่แหล่วครับ เกิดมาบ่ให้ผู้ยิงมาหย่องหัวเล่นปานนี้จักเทื่อ

โทดโท่ ลามปาม มาหย่องหัวข้อยพู้นหวา ฮู้บ่หว่าหัว มันเป็นของสูง ???

เมียข้อยล่ะหว่า

อย่าเว้า อย่าเว้า  หว่าแต่หัวเพิ่นเป็นของสูง

บาดมื้อคืนนี่ คือดุด คือหม่นคักแท้ล่ะของสูงเจ้า...พะนะเพิ่นหว่า

ข้อยเลยบ่ก้าปาก  กืกกินจ้อย ::012::

 :D :D :D :D  ย้านว่าบ่แม่นนิทานอิหลีอยู่     ::007:: ::007::

 ::007:: ::007:: ::007::

นิทานนั่นหละ แต่ว่าเป็นนิทานร่วมสมัย............

แล้วไผฮู้บ่ว่า  บักเซียงเหมี่ยง   เป็นไผมาจากไส 

มีนิทานในโรงเรียน... เรื่องอีหลีทีเกิดตอนผมไม่สอนที่ อ.สีคิ้ว... โคราช...

วันหนึ่งผมหย่างสากห่อง ป. หก... กะได้ยินเสียงครูเพิ่นสอนนักเรียน... เรื่องหน้าที่พลเมือง... ครูเพิ่นกะถามนักเรียนวา... "นักเรียน... ทำยังไงพวกเธอถึงจะรวย... มีเงินมีทองใช้" พั่นนะ...

...นักเรียนกะยาดกันตอบ... "ตั้งใจเรียนครับ" "ขยันๆ ค่ะ" "ผมจะเรียนเก่งๆ ให้ได้งานดีๆ ครับ" ฯลฯ หลายอันหลายแนว... แต่วา... มีเด็กน่อยผู่หญิงคนนึ่ง... ตอบวา... "หาผัวฝรั่งค่ะ" พั่นนะ... ป้าด... ครูกะพอครู... ผมผู่หย่างสากกะปันนั่น... หัวขวนจนเหยี่ยวหยอด... ;D ;D ;D

...เรื่องอีหลีเด้เนี่ย...

ประสาเด็กน้อยอีสานบ้านนอก

เอ่อเด็กๆ  ก่อนที่ไก่มันจะเป็นตัวนี่มันเป็นไงมาก่อน อธิบายให้ฟังหน่อยสิครับ

ตอนแรก พ่อแม่มันเซิงกันครับ แล้วโตแหม่ ก็ออกไข่
แล้วมันก็เบาะ
อึ๋ย.... ::007::

ลูกศิษย์ผม ;D

ชม.ทำอาหาร(งานการอาชีพ)
นักเรียนต้มน้ำเดือดหรือยัง

ฟดแล้วค่ะ
 ::010::

โรงเรียนได๋น้อ...คือเป็นตาออนซอนแท้...  ผู้เป็นครูคืสิดีใจแฮง...  จัดการเรียนการสอนที่มีผลสัมฤทธิ์ได้ดี... ;D

ป้าด  นักเรียนเจ้าคือเก่งแท้   เอาไปโพสในบทเรียนภาษาอีสานเด้อ  วันนั้เสนอคำว่า  " ฟด "  

อนุรักษ์ภาษาถิ่น พะนะ

ดีตั้ว ครูฟังฮูเรื่อง

นิทานก้อมกะมีแต่เรื่องนักเรียนติครับ....   บ่มีเรื่อง  "ผอ. กับครูน้อยติครับครูผู้สาวเข้าบรรจุใหม่ไปจังซัน  บ่ซั้นกะครู.คนไทย..ไปอยู่ทางบ้านเฮาไปจังซั้น

หึย...เรื่อง ผอ. กับครูสาว  มันผิดจรรยาบรรณครูตั้ว เว้าบ่ได้   ;D ;D ;D

เอา...  กะอย่าแสดงโตว่าเป็นครูตี้ละ.. ;D  เป็นผู้บ่าวว่าจังซี้ ;D ;D

แต่เฮ็ดได้  แม่นบ่

แมน  ผิดจังใด๋กะเฮ็ดได้ อั่นเรื่องแนวนั่น ว่าแมนสิเป็นผู้บ่าว ผู้สาว หลวงพ่อ  ครูใหญ่  อธิบดี ปลัดกระทรวง  รัฐมนตรี

เฮ็ดได้..แต่หย่าไห่ไผ๋เห็น... ;D

แมน ::007:: ::007::


เซาๆๆ เซาเว้าเรื่องนี่ หันมาเว้านิทานดีกั่ว  เอาเรื่อง ผอ. กับครูสาวนั่นหละ ไผมีกะเว้ามา

มีครับ... แต่บ่กล้าเว่า... เดี๋ยวกระทู้ถืกลบ... ;D ;D ;D

เอาคลิป...ไปเบิ่งเลย...จังบ่ต้องพิมพ์ยาก..อธิบายด้วยถาพไปเลย..มีฮอดซื่อโรงเรียนติดมานำพร้อม

การเผยแพร่ความรู้ให้ผู้อื่นนี้ได้บุญหลายเดะครับ...  ใสเอามาเบิ่งนำแหน่.. ;D ;D

ปันให่ครบคนเด้อครับ... คันซั่นบาปเด้... ;D ;D ;D

ผมเป็นผู้นำครับ  นำแหน่..อิอิ

ไสล่ะ คือบ่เห้นส่งมาน้อ ถ่าโดนแล้ว

เอ๋าน้าบ่าวอู๋หน่อไม่ หืออู๋เหล่านอ  ธรรมดาผู้เฒ่ามักเว้าเบาะจ่งเด้  อันนี่อีหยังหลดจ่งไว้ให่ต่อเองวานิแหม เบาะมักปานได๋นาข้อสอบแบบเติมคำมักแต๊แบบกาถูกกาผิดนั่นหละพอสิเดาได้แน๊   ::005::

เอ๋า..บ่าวอู๋  เอ็ดซ่องมาให่แม่ใหญ่เพิ่นกาถืกผิดถะแม้  เพินบ่มักแบบเติม

            นิทานก้อมในวงการศึกษา

กะมีครูพูสาวบรรจุใหม๊ มาจากพู้นหละภาคกลาง  เพิ๊นกะเฮ็ดงานดี๊ดี
 
วาแต๊ ผอ.อยากได้อีหยังกะฟ้าวหาให่เบาะได้ขาดตกบกพร่องจั๊กอย่าง

บัดฮาประกาศผลพูได้ความดีความชอบออกมา ผั่นบ่มีซือเพิน สิหาโอกาสถามผอ.

ยามได๋กะบ่มีจักเทือสั่นแหล่ว  อยู๊มามื้อนึง  ซุมครูกับนักเรียนกะพากันต๊กอ๊กต๊กใจ

กันเหมิ๊ดโรงเรียน ย่อนครูพูสาวปีนขึ่นก๊กไม่ไปอยู๊ปายด้อแด้พู้นหนะ  พูได๋

มาเอิ้นให่ลงมากะบ่ยอมลง เดือดฮ้อนฮอด ผอ. ได้มาเอิ้นเอง "ครูขี้นไปทำไมลงมาเถอะ

มีอะไรก็พูดจากันได้นี่" ทอนั่นหละจังค่อยลงมาจากต้นไม่  พ่อมกั๊บถาม ผอ.  วา
 
                               "ผอ. มองเห็นหนูอยู่หรือคะ"    ;D

ผมเป็นบ่าวอยู่เนาะ...  กะเลยเว้าให้คิด   เพื่อที่จะเสริมทักษะกระบวนการให้ได้คิดแหน่....   



ปล.  เรายอมรับความคิดอิสระของคุณ   1-2-Call  เค้าสนับสนุนความคิดอิสระ     ;D ;D ;D

มื้ออื่นเพิ่นสิเว้าเรื่องอีหยังน้อ แม่เฒ่า yotaga แหม งัดออกมามื้อละเรือง

ผอ.เผิ่นสิบ่หว่า  เอ่อ ผมว่าไม่ใช่หนูนะ  มันคือขี้คันคาก  อิอิ

  ผ่อเฒ่ากับลูกเขยตัดกกไม้
    มื้อหนึ่ง พ่อเฒ่าชวนลูกเขย ไปตัดต้นตาล ที่มันหงำนาเด้ พอไปฮอดต้นตาล พ่อเฒ่ากะบอกว่า
“ เอ้อ บักทิด เฮามาแบ่งกันตัด คนละเคิง เนาะทิดเนาะ”
“ ได้เลยพ่อ แต่ว่า ตอนนี้ ลูกปวดขี้ ขอไปขี้ก่อนเด้อ ให้พ่อตัดเคิงแรกไปก่อนเด้อ เคิงหลังที่เหลือลูกจัดการเอง”
ลูกเขยตอบตกลงแล้ว กะย่างไปลี้อยู่หลังพุ่มไม้ อีหลีแล้ว เลาไบ่ได้ปวดขี้ดอก เลาตั๋วพ่อเฒ่าซือๆ ย่านได้ตัดต้นตาลก่อน นั่นน๋า
ฝ่ายพ่อเฒ่า กะจับขวานตัดต้นตาล ปั้ง...ปั้ง เปลือกต้นตาล มันกะแข็งเนาะ เลาฟันจนว่ะเมื่อยแหม ซัวสิได้ฮอบต้น ลูกเขยกะจอบเบิ่งเสย พอเห็นว่า พ่อเฒ่าฟันเปลือกต้นตาล ออกเหมิดแล้ว กะก่อมก้อยออกมา ทำท่าใจดี สิซอยพ่อเฒ่าตัดเด้
เป็นจั่งได๋พ่อ คือเป็นตาเมื่อยแถะ มาลูกสิซอย ” ว่ะซั่นว่า
แล้วกะจับขวานฟัน จึก...จึก บ่ทันพอคราว ต้นตาลกะขาดล้มลง กะต้นตาลมันบ่มีแก่นแข็งๆ เนาะ มันเลยฟันง่าย พ่อเฒ่าเลยถามลูกเขยว่า
“ เอ บักทิด ไปกินหยังมา คือแฮงดีแถะว๋า ฟันเอา ฟันเอา คราวเดียวขาด”
“ บ่ได้กินหยังมาดอกพ่อ หม่องกลางๆ มันอ่อนตั้ว มันบ่แข็งคือเปลือกตั้ว เลยฟันง่าย"

    พ่อเฒ่าฮู้โตว่า เสียฮู้ลูกเขย กะเก็บความแค้น ไว้คิดบัญชีทีหลัง
มื้อต่อมา พ่อเฒ่าต้องการแก้แค้นลูกเขย เลยซวนลูกเขย ไปตัดต้นไม้อีก พอดีว่าต้นตาลมีต้นเดียว แล้วกะตัดไปแล้ว กะเลยพากันไปไฮ่ พอไปฮอดต้นกุงใหญ่ พ่อเฒ่ากะบอกว่า
“ เอ้อ มื้อนี้ตัดต้นกุง ต้นนี่ล่ะเนาะ ”
“ มื้อนี้ กะตัดคนละเคิงอีกเนาะ พ่อสิเป็นคนตัดก่อนบ่ ฮึสิให้ลูกตัดก่อน” ลูกเขยถามเด้
พ่อเฒ่าจำเหตุการณ์ มื้อตัดต้นตาลได้ดี กะเลยบอกว่า
“ พอดีตอนนี้ พ่อปวดขี้ ขอไปขี้จักคราว ก่อนเด้อ ทิดตัดไปก่อนโลดเด้อ เคิงหลังที่เหลือ พ่อจัดการเอง”
ว่าแล้ว กะทำท่าไปขี้ ที่แท้กะไปนั่งลี้ อยู่หลังพุ่มไม้ จอบเบิ่งบักลูกเขย เพื่อความสะใจ
ลูกเขยถือขวานได้ กะฟันเอาฟันเอา แต่ว่ากะทำท่าฟันแบบยากๆ อยู่ดอกหว๋า
พ่อเฒ่ากะนั่งสะใจ อยู่หลังพุ่มไม้ พอเห็นว่าลูกเขย ฟันเปลือกออกเหมิดแล้ว เหลือแต่แกนทางใน กะย่างออกมา บอกว่า
“ เป็นจั่งได๋บักทิด เมื่อยบ่ มา พ่อสิซอย ” แล้วกะฟันต้นกุงส่วนที่เหลือ
โฮ้ ต้นกุงแกนมันกะแก่น กะแข็งแหล่วเนาะ พ่อเฒ่าฟัน ปั้ง..ปั้ง จนมือสั่น แขนสั่น กะฟันเข้าได้เทื่อล่ะหน่อยๆ แต่ว่าปานนั้น เลายังแข็งใจอดทนฟัน จนว่ะต้นกุงล้มพุ่นเด้
ฝ่ายลูกเขยกะนั่งยิ้มย่วย ๆ เสย

พ่อเฒ่ากะเสียฮู้ลูกเขยคือเก่า

ผมมักแต่เลื่อง  เตี่ยเตียเตียๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :D

คึดฮอดเด้http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=5855   (http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=5855)

 ::014::ขอบคุณหลายๆครับ

พ่อเฒ่าซวนลูกเขยไปห่างนกคุ่มหรือไปต่อไก่ป่านี่หละ พ่อเฒ่านุ่งผ้าขะม้าบ่ได้ใส่ส่งลิง ขณะที่หมอบๆคลานๆตามกันไปลูกเขยอยู่ข่างหลังพ่อเฒ่ากะเห็นไข่หำพ่อเฒ่าเหลี่ยมม่องๆยุ กะเลยสิแกล้งพ่อเฒ่า ว่าแล้วกะเอากอกยา(บุหรี่) ที่กำลังสูบอยุนั่นหละจี้พวงไข่หำพ่อเฒ่า   พ่อเฒ่าสะดุ้งโต้กใจ ฮ้องสุดเสียง..โอ๊ย....โดนพ่างหง่างข่ามขอนไม้ แล้วหันมาฮ้องบอกลูกเขยว่า..........อย่าเข่ามาเด้อบักทิด หม่องนี่บ่แมนต่อกะแตน   

 :D :D :Dฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :D :D

บ่...ได้เห็นหน้า   เห็นหลังคา...กะพออยู่....    เห็นแต่สิ้นแขวนไว้...ยังสิเอาไม้ต่อย..ดม..     



แหวะ...!!..  เหม็น...!!  ::013:: ::013::

มันเป็นหยังคือเหม็นหือ ;D ;D

สงสัยสิเห็นหมี   

;D ;D ;D

หมีโตใหญ่บ่ครับ...... ;D

คนกรุงเตบ สิเข้าใจบ่นอ  จักไปใส บ่มีคนจาเต๋ เลยซงเหงาๆ  อิอิ

สห.แป๋งเพิ่นกลับมากะสิจ๋าเต๋เจ้าอยู่ดอกครูแหง  ถ่าเพิ่นสาก่อน

ครับๆ  ดากกะคัน  ปากกะคัน  อิอิ

ถ่าเจ้าอยากถืกเต๋ กะบ่ยากเด้อ  ให่เจ้าด่ากลุ่มพันธมิตรแล้วกะเซียร์รัฐบาลหรือคะซั้นกะเชียร์ทักษิณ ถืกเต๋โลด ลองเบิ่งขั่นบ่เซื่อข่อย

ผมบ่มักทังรัฐทังพันธ์ ผมสิเซียร์ให้อาวตุ๊จูดบั้งไฟตกใส่ทัง2ฝ่ายโลด  คันแข่ว

ในฤดูฝนหน่าเฮ้ดนา   พ่อเฒ่ากับลูกเขย นั่งกินเข่าสวยอยู่เถียงนา ขณะนั่นพ่อเฒ่ากะตดออกมาอย่างแฮงเสียงดัง  ลูกเขยกะสูนแฮงๆ  พ่อเฒ่าเลยเว้าแก้เขิน "ฟ้าฮ้อง"  ลูกเขยได้ยินจังซั้นกะเลยลูกขึ่นแล้วบอกว่า " ฟ้าฮ้องมันต้องมีฝนตก"  ว่าแล้วกะถอดส่งเยี่ยวใส่ถ่วยป่น  ทางพ่อเฒ่ากะสูนเป็นฟืนเป็นไฟลุกขึ้นบอกว่า  "ฝนตกมันต้องมีฟ้าผ่า" พร้องกับถีนบักเอวลูกเขยตกเถียงนาขาซี่แก่แด่ .................จบแล้วเด้อ

ถ่าบั้งไฟตกใส่กลางวงเขา  มันสิบ่เกิดจราจล จราจรติดขัดติท่าน

ส่างแหล่ว  บ้านข้อยอยู่กลางโท่ง หนองคาย บ่ได้อยู่กรุเทพ แหม

เขากะสิสืบหาลายมือผู้จูกบั้งไฟที่ติดอยู่กางบั้งไฟนั่นแหล่ว

 :D :D :D

บ่เห็นลายมือดอกไฟมันไหม้เกียบเบิดตั้วอ้าย   อย่าไปยุ่งกับมันเถาะด่ากันไปมา สกปรกตั้วอ้าย ;D

ฮ้วย... ตามปกติพ่อเฒ่ามักสิเสียฮู้ลูกเขยตั๊วอ้าย... เป็นหยังเรื่องนี้มันพลิกล็อกล่ะครับ... ;D ;D ;D

เอ๋า....กะสิให่แต่ลูกเขยได้เปรียบทุกเทื่อได้จังใด๋เนาะ  พ่อเฒ่าประสบการณ์หลายกั่วเด้อ  ถ่าลูกเขยไดเปรียบทุกเทือ กะย่านถืกพ่อเฒ่าซัดด้วยลูกซอง เบอร์ 12 อยู่เด้อ (ถึงแม้ว่าลูกเลยจะพก .45)  ;D ;D ;D

มีนิทานเรื่อง "แม่หม้ายแสนสวย" สิเว่าให่ฟัง..........


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....

นานจังครับ

มีแม่หม้ายแสนสวยอยู่คนหนึ่ง  จบ

   มันกะก้อมโพดเดิ๊ก ก้อมคักก้อมแน๊โพดเว้ยหละ ครูแหงกะเดย  ::012:: ::012::

นาน..จน..จบ...

อยากฟัง สห.เสกเพิ่นเว้า  ถ่าโดนหลายกะเลยก้อมเอง ซั่นนา แม่ใหญ่  อิอิ

เอ้า ฟังนิทาน
นิทาน นิทาน  พ่อตู้หำยาน นิทานจบจ้อย ::007:: ::007::

อย่าสิเว้าเถาะเรื่องแม่หม่านแสนสวย...

ขึ่นต้นว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...... ป่านนี้เพิ่นคือได้ผัวใหม่แล้วกะสิเฒ่าๆๆๆๆ หรือคะซั้นกะตายไปแล้วหละ

ในกาลครั้งหนึ่ง โดนมาแล้ว........โดนมาแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆ    เอ๋าลืม มันโดนโพดจื่อบ่ได้แล้ว

   ทะลึ่งเนาะครูโลงเลียนได๋ว่ะ   สั่งสึกสาทิกานจังหวัดไล่ออกซะบ้อ
   ซ่ำนิกะเอามาเว้านอ  บ่ได่เว้านอนบ่หลับตี้

มื่อนี่... ผมให้นักเรียนสืบค้นข้อมูล...โดยสั่งว่า "ให้นักเรียนสืบค้นข้อมูลในระบบอินเตอร์เน็ตโดยใช้คีย์เวิร์ดว่านิทานก้อม... " ผั่นนะ... เด็กน้อยกะหามาให้... มีอยู่คนหนึ่งหาเรื่อง "หัวล่านหลื่นคู" ผมกะอ่านได้ดังนี้...

...มีเฒ่าอันนึง... เป็นคนหัวล่าน... หย่างไปนำคันคู... ฝนตก... ดินเปียก... กะเลยหมื่น... กลายเป็น... หัวล่านหลื่นคู... ผั่นนะ... โอ้ย... จะแหม่นสั่นเนาะ... ก้อมกะก้อมโพด... ;D ;D ;D

 ::014::ทางบ้านผม เพิ่นว่า...บ่...ได้เห็นหน้า   เห็นหลังคา...กะพออยู่...เห็นส่งในน้องตากอยู่ฮิมฮั่ว...พออยากซั่ว แจ่วกิ๋น...

 ;D ;D ;D  รสชาติคือสิดีเนาะครับ.. :D~ :D~   ได้กลอนใหม่แล้ว..   ::014::

หืย...ยังมีคนเอาเข่าไว้ในอินเตอร์เน็ตอยู่เนาะ  หัวล้านลื่นคู     เคยเห็นแต่  หัวล้านลื่นครู

มาแล้วตี๊ มื้อนี่คืออารมณ์ดีแท้ บ่จาเต๋ปากไผ..อิอิ

... มาจากไหนน้อ ...  :D :D :D ... ไปแวะรวมพลชาวอีสานจั๊กหน่อยเด้อ ...   ::002:: ::002:: ::002::

สอยๆสาวซำน้อยบ่ฮู้จักอีหยังเลย    กะย้อนวาหนูบ่เคยฮั่นคุณพี่

 :Dมีหญิงคนหนึ่งแกเป็นคนงามหลาย ๆ..แกแต่งงานกับเศรษฐีคนหนึ่ง และตั้งบ้านเรือนอันใหญ่โตอยู่ริมแม่น้ำ.......ต่อมาสามีเผิ่นตายก่อนวัยอันควร...ก่อนสามีตายเผิ่นสัญญากับสามีว่าสิบ่ยอมแต่งงานใหม่เด็ดขาด....ข่าวความงามของหญิงหม้ายคนนี้แพร่ระบือไปทั่วแคว้นแดนใกล้และไกล มีเศรษฐีหลายคนมาสู่ขอแต่นางปฏิเสธอย่างเดียว.......ข่าวนี้ได้แพร่ไปถึงหูของพระราชาที่ปกครองแผ่นดิน

พระราชาเลยยกขบวนไปตรวจสอบ ปรากฎว่าข่าวเป็นความจริง พระองค์ทรงติดใจในความงามถึงขั้นสู่ขอเป็นมเหสี แต่นางก็ยังปฏเสธ........

พระราชากลับไปด้วยความผิดหวัง  และได้ประกาศว่า ...ผู่ใด๋สามารถแต่งงานกับนางได่ สิยกเมืองให้ปกครอง กึ่งหนึ่ง และให้สมบัติ กึ่งหนึ่ง......ข่าวได้แพร่ไปถึงหู ชายชาวประมงยากจนผู่หนึ่งซึ่งมีเรือลำน้อย ๆ ที่อาศัยเป็นบ้านและใช้ประกอบอาชีพหาปลาในแม่น้ำขายพอได้ประทังชีพไปวัน ๆ .....

ชายชาวประมงจึงวางแผนการ....โดยนำเรือลำฮ้าง ๆ ไปจอดเทียบท่าเรือบ้านหลังใหญ่ของหญิงหม้าย......ผู้ซึ่งทั้งสวยและรวยและน้ำใจงดงาม.....

ชาวประมง  "ขอประทานโทษเด้อแม่หญิงผู่เลอโฉม มื้อนี้ค่ำแล้วกระผมขอเทียบเรือจอดพักนอนแนขอรับ"
หญิงหม้าย "เอาติล่ะท่าน สิพักจักมื้อกะได่ ข่อยบ่ว่าดอก เอานี่น้ำกิน"
ชาวประมง "โอ้ นอกจากท่านแม่หญิงสิงามแล้วน้ำใจกะดีต่างหาก"
หญิงหม้าย "บ่เป็นหยังดอก พักผ่อนให่สบายเด้อ"

คืนนั้นผ่านไป.....ชาวประมงกะได่ยึดศาลาริมน้ำบ้านเศรษฐีหม้ายเป็นที่พักพิง ค่อย ๆ สำรวจและเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นไปในบ้าน....และเริ่มเก็บข้อมูล..... ::008::

ไผน้อนี่แหม

ต่อ ๆ .....

ชายชาวประมงรูปหล่อ สืบฮู้มาว่าหญิงหม้ายสิเอาอัฐซึ่งบรรจุกระดูกสามีตั้งไว้บนหิ้ง และสิกราบไหว้ทุก ๆ คืน ชาวประมงจึงวางแผนไปซื้ออัฐมาไว้เหมือนกันและ.....บอกหญิงหม้ายว่า เป็นอัฐที่บรรจุกระดูกของเมียเผิ่น ซึ่งเผิ่นทั้งรักและหวงแหนเป็นที่ยิ่งนัก ตั้งแต่เมียที่รักได้ตายจากไป เผิ่นกะสาบานไว้ว่าสิบ่แต่งงานใหม่เด็ดขาด....

หญิงหม้าย  "โอ้...ชีวิตท่านมาคือชีวิตข่อยแท้ คนหัวอกเดียวกันอย่าเกรงใจกันเด้อ ขาดเหลืออีหยังกะบอก บ่ต้องเกรงใจ"
ชาวประมง "บ่เป็นหยังดอก ข่อยคนทุกข์ แค่แม่นางให้ศาลาเป็นที่พักพิงกะเป็นพระคุณหลายแล้ว"

คืนวันหนึ่งฝนตกหนัก เรือฮ้าง ๆ ของชาวประมงกะเปียกเหมิด หญิงหม้ายกะเลยวิ่งมาบอกว่าให้ชาวประมงขึ้นไปพักบนเรือน......ชาวประมงได้หอบอัฐกระดูกเมียเผิ่นขึ้นไปนำ และได้นอนกอดอัฐปลอมนั้นอย่างทนุทนอม จนหญิงหม้ายเชื่อใจว่า แกเป็นคนฮักเมียแกอีหลี...

ตกดึก หลังจากหญิงหม้ายนอนหลับแล้ว แกจึงย่องเข้าไปในห้องของหญิงสาวและลักเอาอัฐกระดูกสามีของเธอออกมานำ และ....ได้นำไปตั้งเคียงกันกับอัฐ(ปลอม)กระดูกของเมียเจ้าของ...........ตกดึกนั่นเอง หญิงหม้ายได้ยินเสียงร้องไห้ของชาวประมง จึงได้ออกมาเบิ่ง

หญิงหม้าย  "เจ่าเป็นหยัง ท่าน คือฮ้องไห้ฟูมฟายดึก ๆ จั่งซี"
ชาวประมง "เจ่ากะเบิ่งเป็นหยัง ผัวของเจ่าแอบเข่ามานอนกับเมียข่อย ข่อยเหลือใจเมียข่อยหลาย บ่สมกับที่สาบานไว้ว่าสิฮักกันตลอดไป จั่งใด๋ขึ้นมานอนเรือนท่านเศรษฐีแค่คืนเดียว กะปันใจให่สามีของท่านเสียแล้ว....โฮ้...หือ..ๆๆๆ "
หญิงหม้าย  "ป้าดโธ่...ผัวข่อยกะคือกัน แค่คืนเดียวกะทรยศกับคำสัญญาของข่อยเสียแล้ว บ่สมกับที่ฮักและซื่อสัตย์ต่อคำสัญญา  เอ้า...ผัวข่อยเฮ็ดผิดต่อเมียของท่านได้ปานนี่ ข่อยกะขอชดใช้ความผิดนี้เอง  เป็นอันว่า คำสัญญาสิ้นสุดต่อกันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เจ่ามีเมียใหม่ได้ ข่อยกะมีผัวใหม่ได้คือกัน....เฮาแต่งงานกันเถาะท่านชาวประมง"

หลังจากข่าวการแต่งงานของชาวประมงกับหญิงหม้าย ได้แพร่ออกไป พระราชาจึงโปรดให้ทั้งคู่ได้เข่าเฝ้า และให้พรแต่งงาน และยกเมืองและสมบัติกึ่งหนึ่งให้ปกครองต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า......... :D

     "คนโง่มักตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด"

ชาวประมงนี่ฉลาดมากครับ
แต่ผู้หญิงก็โง่มากไปด้วย

คนเว้านิทาน ฉลาดกั่วหมู่..อิอิ

สงสัยครับว่า...  ???   


เป็นยังคือเอิ้นว่า  "นิทานก้อม.......?

สุภาษิตอิสาน  คือได้เอินว่า  "ผญ๋า"

หน้าตาดี... มั่งมีทรัพย์... อับปัญญา... พ่อตาตาย... แม่ยายโง่... ;D ;D ;D

ที่จริงแม่หม่ายคนสวยเพิ่นกะอยากมีผัวใหม่โดนแล้วหละ แต่ว่าหาโอกาสจังหวะที่มันพอดีๆบ่ได้ เที่ยวนี่เข่าทางเพิ่น

   นางเอ้ย    อ้ายนี่เปรียบคือจังดอกจอกน่อยฮากหยั่งบ่ถืงดิน  ได่แตลอยไปลอยมา คึดว่าอยากลอยมาค่างเทิงตักน่องซันแหลวววว  นางเอ่ย   :<><>

       นิทาน"ก้อม"คือนิทานสั้นๆบ่ยาว  ก้อมนี่มาจากคำว่า สั้นกุ่ดดุ่ด  เหี้ยนๆ

                              พ่อเฒ่ากับลูกเขยเอาเข่าเหลือเล่าไปขาย ขายมาได้พ่อเฒ่ากะบ่แบ่งให้ลูกเขย
                              หละวา "ทิดโตบ่ได้ใซ่เงินดอกเนาะ ให่พ่อเอาไปลงทุนก๊อนเฮาค่อยเอามาแบ่งกัน" พะนะ
                              ลูกเขยกะปากเบาะออก เอามือก๊ายหน่าผากคึดอยู่เหมิดคืน ตื่นมากะเลยถามพ่อเฒ่าวา
                                           "พ่อ เจ้าสิเอาเงินขายเข่าไปลงทุนเฮ็ดอีหยังเกาะหละวา"
                                           "เอ๋าพอกะวาสิเอาไปแทงไฮโลอยู่กลางบ้านนี่หนา ค่ามันได้มาตึ่มกันแหน๊"
                                           "เบาะต้องไปเล่นฮอดพู้นกะได้  มาเล่นกับข่อยเนี้ย เจ้าก้าเบาะหละ"
                                           "เป็นหยังสิเบาะก้าปะสา"
                              วาแล้วเพินกะพากันไปเล่นไฮโลอยู่เถียงนาน้อยอยู่ทงนาเพินพู่นแหล่ว
                              เล่นไปเล่นมาพ่อเฒ่าผั่นเสียเงินเหมิด จกถุงโส่งถุงเสื่อกะเบาะเหลือจักบาท
                              งวกพู้นงวกพี่ คึดย่านเมียด่าสั่นตั้ว ขายเข่าเบาะได้เงินจักบาทแหม กะเลย
                              เอ่ยปากกับลูกเขยวา
                       "ทิด ทิด พ่อเล่นเสียเหมิดแล้วกะให่พ่อยืมจักร้อยพอได้ใส่ถุงโส่ง พอเบาะให่แม่เฒ่าโตจ่มให้พ่อแน๊เป็นหยัง"
                               ลูกเขยกะนั่งคึดอยู่ตั้งบักโดนก๊อนสิบอกพ่อเฒ่าวา
                                     "คือสิเบาะได้ดอกพ่อ ข่อยกะเสียคือกัน"  พะนะ


                              นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "อัตฺตาหิ อัตฺตโน นาโถ"
                                                               (ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน)

นิทานเรื่องนี่สอนให้รู้ว่า  ความเท็จหมายถึงการพนัน

เมื่อวานฟังข่าว ถึงที่มาของขนม "ครก"

"ค" มาจากคำว่า "คน"
"ร" มาจากคำว่า "รัก"
"ก" มาจากคำว่า "กัน"

ขนม "ครก" หมายถึง ขนม "คนรักกัน"  ขนมครกใช้ประกอบในงานพิธีมงคลสมรสในสมัยโบราณ ถือเป็นขนมมงคลอย่างหนึ่ง.............มีเรื่องเล่าเป็นนิทาน...เล่าสู่กันฟัง....ว่า..

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
มีเศรษฐีร่ำรวยคนหนึ่งมีลูกสาวแสนสวย ชื่อว่า "แป้ง"   สาวแป๋งแอบรักใคร่กับหนุ่มยากจนชื่อว่า "     " ทั้งสองรักกันมากแต่ถูกกีดกันอย่างหนักจากคุณพ่อ
จนกระทั่งวันหนึ่ง เศรษฐีจึงวางแผนยกลูกสาวให้กับชายร่ำรวย พอสาวแป้งรู้ข่าว จึงแอบหนีไปหาคนรัก เศรษฐีจึงยกพวกตามไปและให้พวกลูกน้องขุดหลุมพรางดักไว้  โดยหารู้ไม่ว่าลูกสาวตัวเองกำลังเดินเคลียคลอกับชายหนุ่มอยู่ จึงทำให้ทั้งคู่ตกลงไปในหลุม เศรษฐีให้ลูกน้องขุดดินกลบหลุม จนกระทั่งรุ่งเช้า จึงให้ลูกน้องขุดดินขึ้นมา ปรากฎว่านอกจากเจอคู่อริแล้วยังเจอลูกสาวตัวเองอีก

เศรษฐีเสียใจมากจึงกลับตัวกลับใจเป็นคนดี  และชาวบ้านก็นับถือในความรักของคู่รัก จึงคิดค้นขนมขึ้นมาอย่างหนึ่งที่มีลักษณะเป็นคู่ และต้องหันหน้าเข้าหากัน ในสูตรการกวนขนมนั้น ใช้ชื่อของทั้งสองเป็นส่วนผสมของขนม คือ  "แป้ง"  กับ  "     " 

จึงเป็นที่มาของ ขนมครก   ขนมอันเป็นขนมมงคล ที่ใช้ในงานมงคลสมรสมาตั้งแต่โบราณ........."ครก"  "คนรักกัน"


สหายเสก...

เข้ามาหาความรู้

กะเลยบ่ฮู้ซำว่าพระเอกซืออีหยัง   (ใช้ชื่อของทั้งสองเป็นส่วนผสมของขนม คือ  "แป้ง"  กับ  "     " )   พะนะ.... ;D ;D

โอ้น้อ..อ้ายเอ้ย.....อันว่าโตน้องนี่...............(โอ๊ย...ว่าบ่เป็นดอก  ไผเป็นกะมาเขียนต่อแนเด้อ)

ลูกเขยไปนา... แล้วกะลักนอนเวน... พ่อเฒ่าปเห็น... สูนแฮง... กะเลยเอาขี่ถ่านไฟ... มาเขียนว่ข่างฝาวา...

   "มานา อย่านอนเวน"

ลูกเขยตื่นขึ่นมา... กะเหลียวเห็นข้อควม... กะเลยตอบไปวา...

   "เหนื่อยนัก ต้องพักผ่อน"

มื่อต่อมา... พ่อเฒ่าเห็นที่ลูกเขยเขียนไว้... กะเลยเขียนตอบไปวา...

   "อยากพักผ่อน ต้องออกเฮียน"

พอลูกเขยมานา... เห็นที่พ่อเฒ่าเขียนไว่... กะเลยเขียนอีกวา...

   "จะให้ออกเฮียน ต้องปันงัว ปันควาย"

มื่อต่อมา... พ่อเฒ่าเห็น... กะเลยลบถิ่มเบิ๊ด... หย้อนเพิ่นย่านได้ปันงัวปันควาย... ;D ;D ;D

ออกเฮียนกะปันตวายน้อยโตเดียวนึงตั้ว  คือขี่ถี่แท้ต่อเถ่ากะดาย 

พ่อเถ่า... เพิ่นเป็นนายฮอยเก่าครับ... มีงัว-ควายตกรุ่น... ขายบ่ออก... ติดอยู่ในสต๊อกฝูงใหญ่...

เบื่อเฉลิม-สมัครแฮง ๆๆๆ  ไร้สาระไปวัน ๆ ตั้งกระทู้ใหม่ บ่นไปชมไป ซะบ้อหือ  ??? ???

ออกเฮียนก็ต้องแบ่งนา สั่นดอก ;D ;D
สาวแป้งนี่ลาวอยู่บ้านได๋นอสหายเสก ;D

กะหอบเสื่อผ้าไปกางเต้นท์อยู่กับสันติอโศก ที่ ราชดำเนินซะติหละ

แป้งได๋ล่ะบาดนี่ ออกลายแล้วบ่ล่ะ ขาดเด้อ
ตอบแทนเลาเลยครับ  เสียใจ ไปที่นั่น มันก็ไม่มีบั้งไฟให้เล่นน่ะสิ  ...สีทนตุ๊.. นะนี่  อิอิ

นึกว่าแม่นแป้งอยู่คอนพะเพ็งตี้สั่นดอกหวา  แป้งได๋ สห เล็ก ;D

... ฮู้จัก ... แป้ง ... เดียวนั้นหล่ะครับ ...  ::005:: ::005:: ::005::

ไผน้อซือแป้ง  เป็นอิหยังกันกับคนซือแป๋ง

อยู่ประเทศสาระขันนั่นแหละ สาวแป้งเลาเป็นคนฮักจริง เว่ามาแล้วคิดฮอดผุ่สาวเก่า...

ผู้สาวเก่า มักกันโดนปานใด่  เว้าเรื่องราวเป็นนิทานก้อมให่ฟังแน

เว่าให่ฟังกะได่......ตั้งแต่เป็นบ่าวซ่ำน้อยเป็น "เด็กเลี้ยงควาย" มักผู่สาวคนหนึ่ง ดันเป็นญาติกัน คนเถ่ากะเลยกีดกัน บอกว่าบ่ฮู้จักพี่จักน้อง.....แต่ก่อนผู่สาวอีสานเฮานุ่งแต่ซิ่น ผู่สาวผมเลางามแท่ ๆ  เลามักนุ่งซิ่นเขิน ๆ  มีอยู่มื้อหนึ่งหลอยไปไต้ "แมงจี่นูน" นำกัน ...เอาขี่กะบองไปไต่  แต่ก่อนฮักกันบ่กล้าจับมือถือแขนกัน ถืกมือกันนิด ๆ หน่อย ๆ กะเขินหลาย  ไปเฮ็ดงานรับจ้างทางอื่นเขียนจดหมายไปหาผุ่สาว เดือนสองเดือน จม.จั่งฮอด บางทีคนมาฮอดก่อนจดหมาย....ไปเบิ่งหมอลำนำกัน  ได่นั่งติดกัน..นอนฝันไปสามมื้อ...โอ้ยคิดฮอด  คู่มื้อนี่เห็นหน้ากันกะแอบยิ้มให่กัน........อ้วนคือโอ่งมังกรนี่.......เกือบไปแล้วตู.. ::009::

แสดงว่า ญาติผู้ใหญ่เพิ่นมองไกล กะเลยกีดกัน เพื่อบ่ให่เสียใจในภายหลัง...

เพิ่นอกหัก... กะเลยกินประชดชีวิตครับ... คันได้แต่ง... คือสิบ่อ้วน... ;D ;D ;D

นิทาน"ก้อม" มื้อนี้เสนอเรื่อง "ฝากเยี่ยว"

กาลครั้งหนึ่ง ชายคนหนึ่งชื่อ "เสก"   ::005:: เผิ่นได้เมียคนหนึ่ง อยู่กินกันมาโดนเติบ ผู่พี่อ้ายโตแสบกะแอบมองน้องเมียอยู่เงียบ ๆ  คิดในใจว่า จักมื้อหนึ่งเผิ่นสิ"ฟัน" น้องเมียให่ได่........ ::008::
มื้อหนึ่งอ้ายเสกเผิ่นกะไปไถนา คู่มื้อเมียกะสิหาบพาเข่าพาน้ำไปส่ง แต่มื้อนี้เลาบ่ว่างกะเลยให่ น้องเมียไปส่งเข่าพี่อ้ายแทน.........ผู่เป็นพี่อ้ายเห็นน้องเมียหาบเข่ามากะแอบยิ้มอยู่ในใจ มื้อนี่แหละ เป็นโอกาสทองแล้ว.......พอน้องเมียแต่งเข่าลงและเอิ้นเลาไปกินเข่า...
พี่เสก "เป็นจั่งใด๋น้องหล่า เมื่อยบ่แดดมันฮ้อน ๆ หลาย"
น้องเมีย "อย่าเว่าเรื่องอื่นหลายพี่อ้าย ฟ้าว ๆ กินแน ข่อยปวดเยี่ยว"
พี่เสก "อ้าว...โตคือบ่ไปเยี่ยวล่ะ คั่นย้านคนเห็นกะไปทางป่าพู้นน่ะ อ้ายบ่จอบเบิ่งดอก"
น้องเมีย "บ่ได่ดอก อี่แม่บอกว่า คั่นปวดเยี่ยวกะให่ไปเยี่ยวใส่คอกควายพู้น มันสิได่เป็นปุ๋ย"
พี่เสก "อ้ายกะปวดเยี่ยวคือกัน กะซั่นอ้ายฝากเยี่ยวไปใส่คอกควายนำเด้อหล่า"
น้องเมีย "สิฝากกะฟ้าวฝากติล่ะ ข่อยสิทนบ่ไหวแล้ว"
พี่เสก "ฝากแถวนี่บ่ได้ดอกคนสิเห็น ไป้...ไปทางป่าพู้น"
น้องเมีย "ไปกะไป"

หลังจากฝากเยี่ยวเรียบร้อยแล้ว อีนางหล่าเผิ่นกะฟ้าวแล่นเมือบ้าน  พอไปฮอดบ้านกะตรงเข้าไปคอกควายทันที..และนั่งลงเยี่ยว..
"นี่เยี่ยวของกู"  เลาเยี่ยวหน่อยเดียวกะเขยิบไปอีกหม่องแล่วกะบอกว่า "นี่เยี่ยวพี่อ้ายกู" แล่วกะเขยิบไปอีกหม่อง "นี่เยี่ยวกู" นี่เยี่ยวพี่อ้ายกู"  จนว่าเยี่ยวสุด.....เผิ่นกะเลยแอบยิ้มและเว่าในใจว่า  "มื้ออื่นพี่อ้ายสิฝากเยี่ยวอีกบ่น้อ เจ็บ ๆ คัน ๆ มีแฮงดี โอ้ย..เว่าแล่วอยากฮอดมื้ออื่นไว ๆ"  ::010::

อะไรบุไม่ค่อยเข้าใจ

คั่นเข่ามาอ่านกะกดให่คะแนน แนติล่ะ สิได่เป็นกำลังใจให่แก่ "ศิลปิน"  ;D  อย่าอ่านซื่อ ๆ  ;D....ได้แล้วคะแนนหนึ่ง  :D

สอยๆอบต.บ่มีเวียกแลนนำแต่บั้งไฟ    ยามขึ้นสีไคๆบ่ทันได๋หมุนปานชิงช้าสววรค์    เสียครับเสียนี่กะสอย

ซุมหมื่อเข้าตา...

เจริญพรเข่าไป เว่าแล่วกะได่เวลาไปไล่พอดี ไปก่อนเด้อ คั่นหมานสิมาเว่านิทานให่ฟังใหม่

ต่อไปหนี่นิทานแต่ละเรื่องตัวเอกคือสิชื่อ เสก ทุกเรื่องเนาะโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับพี่อ้ายกับน้องเมีย  ยกเว้นบทพ่อเฒ่า เพราะว่าแพ้ลูกเลย

ผู่ใด๋เป็นผู่เว่ากะตั้งชื่อไปเลยติล่ะ สิได่มีพระเอกหลายคน...หึ้ยสส์

เมือวานเสีย 200 หมู่ไปนำได่ผู่ล่ะพัน เป็นย้อนซุ่มเจริญพรหลายโพด...

หัวเหลื่อมแมบๆ  อิอิ

 ::007::เอ๋า เอ๋า...กดให่แล้ว แต้มนึง...ฮ่าเรื่องแนวนี้ ...เพิ่นอยากเป็นพระเอกโลด....

มันแดดฮ้อนหลาย ๆ ส่วนผมย้านผิวเสีย ใส่เสื้อแขนยาว ใส่หมวกและแว่นตาดำ... :D

มื้อนี่เว่านิทานอีกดีบ่น้อ....มื้อเข่าตาเจ็บบ่ทันได่เซา.. ::012:: ::009::

เพิ่นสิเป็นพระเอกเรื่องหยังน้อมื้อนี่

สิไปเหล่นทางใด๋ล่ะเสาร์อาทิตย์นี่  บุญบั้งไหแนวใด๋คือจูดบั้งไฟอยู่เบิ้ดปี

ขอบคุณหลาย ๆ ครับคุณพี่  เป็นจั่งใด๋สบายดีบ่   :D
สิ้นเดือนบ่แน่เด้อครับ ไปอบรมที่ กทม.แล้วอาจจะไปโอนปืน  ตอนนี้ทะเบียนอยู่ปลวกแดง ยังไม่ได้โอนกลับบุรีรัมย์ เลยครับ ย้าน จนท.จับ  :D


ทรัพย์จางครับอาจารย์ ไปเบิ่งซื่อ ๆ บ่ได่ดอก มันคันไม้คันมือ  บั้งไฟจูดจนเทวดาอพยพหนีเหมิดแล่ว เผิ่นย้าน ขนาด การบินไทย เผิ่นหยังให่แจ้งก่อนจูด บั้งไฟเฉียดเครื่องบินเผิ่นหลายเที่ยแล้ว อีกหน่อยคงพัฒนาติดหัวนำวิถี ยิงไปฮอดยานอวกาศ  ::007::

ปวดเหยี่ยวคัก  สิฝากผู้สาวครูไปเหยี่ยวสาบ้อ ::007::

ลองฝากเบิ่งติ้หละ เขาสิตัดเอาของเจ้าไปเยี่ยวในห้องน้ำ

ในนิทานคือเป็นตาม่วนแท้ซั่น

เอ๋า  กะแมนนิทานเน๊าะ กะมีแต่แนวม่วนๆนั้นตั้ว บ่ม่วนจั๊กไผสิเอามาเว้า

นิทานก้อมข่อยหลายโพดหั่งขี่ค้านพิมพ์ ;D

ค้านพิมพ์กะเว้าเอากะได้ตั้วสิยากอีหยัง

มื้อนี่เว่านิทาน "พ่อเถ่ากับลูกเขย"  ตอน "กูสิบ้าตาย"

ครอบครัวหนึ่ง เผิ่นได่ลูกเขยใหม่ ๆ  ด้วยความที่แม่เถ่ากะยังสาว ลูกเขยชื่อ "เสก" กะหล่อหลาย พ่อเถ่ากะเลยไล่ลูกเขยกับลูกสาวให้ไปนอนอยู่เถียงน้อยกลางนาพู้น...

มื้อหนึ่งมีญาติทางแม่เถ่า จากกรุงเทพฯ มาเยี่ยม เผิ่นมาลูกสาวแสนสวยมานำ พ่อเถ่าเผิ่นอยากฟันผู่สาวแต่กะเฮ็ดหยังบ่ได่เนื่องจากบ่เหมาะสม  ด้วยความอยากฟันแต่เฮ็ดบ่ได่เลาจึงหลอยไปปรึกษากับลูกเขยที่เถียงนาน้อย...ตอนแลง ๆ
พ่อเถ่า  "มึงต้องหลอยไปฟันให่ได้เด้อไอ้ทิด  คั่นได่อีหลีกะเอาเผื่อพ่อนำเที่ยหนึ่ง"
ลูกเขย "สิฮู้ได่จั่งใด๋ว่าไผเป็นไผ เนื่องจากมันมืด"
พ่อเถ่า "มันสิยากหยัง อีนางนั่นมันใส่เสื้อแขนยาวสีลาย ๆ นั่นแหละ มันบ่เปลี่ยนเสื้อดอกเนื่องจากบ่มีน้ำอาบนั่นแหละ"
ลูกเขย "ตรงลงพ่อถ่าผมอยู่นี่แหละ เดี๋ยวผมสิมารายงานผล"

ลูกเขยโตแสบจึงตรงเข่าไปในบ้าน พอไปถึงกะคลานเข่ามุ้งเลย หลังจากค่อย ๆ เลือกเบิ่งเสื้อลาย ๆ แล่ว จึงลงมือ "ฟัน" อย่างสะใจ หลังจากนั้นจึงตรงไปรายงานให่พ่อเถ่าทราบที่เถียงน้อย..

ลูกเขย "เรียบร้อยแล้วเถ่าพ่อ  อย่างฟิตเลย"
พ่อเถ่า "อึ้ย ๆ ได่เอาเผื่อพ่อบ่ล่ะ"
ลูกเขย "บ่ลืมดอก ฟันไป 3 เที่ยพู้นแล่ว"
พ่อเถ่า "5555 สะใจกูแล้วบาดนี่  กะซั่นกะขึ้นไปนอนไป้ พ่อสิเมือบ้าน"

หลังจากพ่อเถ่ากลับบ้านแล้ว กะคลานเข่าไปนอนใกล้ ๆ เมียเจ่าของ ทันใดนั้น เมียกะหันหน้ามา แล้วก็หอมแก้มผัวฟอดใหญ่ แล่วกะบอกว่า "ตั้งแต่อยู่กันมา มีมื้อนี้แหละเจ่าเฮ็ดถืกใจข่อยอีหลี ได่ตั้ง 3 ยกใหญ่ ๆ ข่อยว่าแมนเฮียนสิพัง"
พ่อเถ่าได้ฟังแค่นั้นกะมองซ้อดปานส่องท่อ  แล้วกะฮ้องขึ้นดัง ๆ ว่า "ไอ้ทิด มึงนะมึง....โว้ย....กูสิบ้าตาย"

ทิดเสกคือตั๋วพ่อเถ่าคักแท้

เลาบ่ได่ตั่ว  กะแม่เถ่าเผิ่นขอเสื้อจากอี่นางนั้น เผิ่นว่ามันงามหลาย หลังจากขอเสื้อเขาได่แล้ว เผิ่นกะใส่ท่าให่ผัวเบิ่งนั่นแหละ...ทิดเสกเลาบ่ฮู้แหล่ว พ่อเถ่าบอกเสื้อลาย ๆ กะเอาเลย...5555

นิทานลูกเขยตัวแสบ ตอน "มีเมียน้อย"

ทิดเสกเผิ่นไปเฮ็ดนา  เมียกะหาบเข่าหาบน้ำไปส่ง  แต่เลาบ่เห็นผัวตัวแสบอยู่เถียงนาก็เลยไปตามหา พอแกหย่างหวิดโพนแค่นั่นแหละ เลาก็เห็นผัวตัวแสบกำลังเอากับควายอยุ่ด้วยความอยากอายจึงกลับไปคอยผัวที่เถียงนาโดยบ่ได่กะโตกกะตายอีหยัง  พอผัวตัวแสบกลับมาที่เถียงเห็นเมียนั่งถ่าอยู่กะเลยเว่ากับเมียว่า

ผัว "เจ่ามาโดนแล่วตี้"
เมีย "ข่อยมาโดนแล่ว"
ผัว "เอ้า เจ่ามาโดนแล่วคือบ่เอิ้นข่อย"
เมีย "บ่กล้าไปเอิ้นดอกเถ่าเอ้ย  ข่อยย้านเมียน้อยเจ่าซนข่อย"
ผัว "...???..."

มีเลื่องนี่ล่ะ ตาขี้เดียดที่สุด  เอี๊ยะ

เพิ่นทำท่าว่าบ่ฮุ้ไปจังซั้นหละ ข่อยว่า ทิดเสกตั้งใจ    เพิ่นเอาแม่เถ่า 3 เทือ อีนางน้อยนั่นอีกเทือนึง

ฮ่าๆๆๆ แสดงวา... ทิดเสกเลาหมังมาโดนแล่ว... ;D ;D ;D

มีอีกหลายเรื่อง พ่อเถ่ากับลูกเขยหลายคัก

ถ่าเป็นเรื่อง บักเซียงเหมี่ยง  อย่าลืมเปลี่ยนซือเป็น  บักเซียงเสก  เด้อ

พ่อเถ่ากับลูกเขย ตอน "ลาบนกคุ่ม"

พ่อเถ่ากับลูกเขยชวนกันออกไปหานกคุ่ม หาจนบ่ายจึงได่นกคุ่มโตนึ่ง พ่อเถ่าจั่งซวนลูกเขยกลับบ้าน
พอกลับฮอดบ้านพ่อเถ่ากะขึ้นไปเบิ่งโทรทัศน์ รายการมวยไทย 7 สี ส่วนลูกเขยกะไปเอาน้ำให้ควายกิน แม่เถ่าได่นกคุ่มกะจัดการเฮ็ดลาบ ระหว่างที่กำลัง"ฟัก" นกอยู่นั่นเผิ่นกะลุกไปตัดก้านกล้วยเพื่อที่สิฟักใส่นำ เนื่องจากนกมันน้อย พอกลับมาปรากฎว่า หมา "อีด่าง" มันฟาดนกจนเรียบ   พอแม่เถ่ามาเห็นกะนั่งลงอยากฮ้องไห้ เนื่องจากย้านผัวด่า ส่วนผัวที่เบิ่งมวยอยู่เทิ้งเฮือนกะเอิ้นถามว่า แล่วหือยัง ๆ หิวเข่าแล้ว
ลูกเขยกลับมาจากเอาน้ำให่ควาย เห็นแม่เถ่านั่งเหมิดอาลัยตายอยากอยู่ พอฮู้เรื่องกะเลย ลงมือจัดการ"ลาบก้านกล้วย" โดยบอกแม่เถ่าว่า อย่าบอกผู่ใด๋เด็ดขาด
เสร็จแล้วกะเอิ้นพ่อเถ่าลงมากิน โดยลูกเขยโตแสบออกหัวคิดว่า "กำลังเมื่อยอยู่กินบ่ได่" ส่วนแม่เถ่าออกโตว่า "เจ็บท้อง" ตอนที่กำลังแต่งพาเข่าอยู่นั่น เมียทิดเสกเผิ่นกะมาพอดี ทิดเสกเห็นเมียสิจ้ำ "ลาบก้านกล้วย" จึงสะกิดเมียว่า
"เถ่า ๆ มันสิบ่ผิดกะบูนเจ่าติ"
เมียได่ยิน จั่งตอบไปว่า "มันสิผิดได่จั่งใด่ ข่อยกะกินมาตั้งแต่น้อยเท่าใหญ่" ว่าแล่วกะจ้ำคำบักใหญ่ใส่ปาก
ส่วนพ่อเถ่าจอมกวน จ้ำใส่ปาก แล้วกะย่ำคำเข่าแจ็บ ๆ ๆ แล้วกะบอกว่า "ไผเป็นผู่เฮ็ดลาบนี้"
ลูกเขยตัวแสบย้านพ่อเถ่าด่าแม่เถ่า จึงฟ้าวออกโตว่า "ข่อยนี่แหละพ่อ"
พ่อเถ่าได่ฟังกะจ้ำคำใหญ่ ๆ ใส่ปากอีก พร้อมกับบอกว่า "แมงตาแตกนี่ เฮ็ดยามใด๋ แซ่บบบยามนั่น"
ลูกเขยโตแสบได่ฟังกะแอบยิ้มและสบตาให่แม่เถ่า......

นิทานก้อม "เซียงเมี่ยง" มื้อนี้เสนอตอน "เณรน้อย กับหลวงตาเถ่า"

เด็กชาย "เมี่ยง" ดื้อหลายพ่อกับแม่จึงจับให้บวชเณร แต่ละมื้อกะเฮ็ดให่หลวงตาเถ่าปวดเศียรเวียนเกล้า....มีมื้อหนึ่ง ญาติโยมได้เอานำตาลกวนมาถวาย เณรโตแสบจึงหาเรื่องแกล้งหลวงตา.......โดยเอาน้ำตาลกวนสีไหม้ ๆ นั่นไปหยอดไว้ทั่วศาลาวัด.....ลักษณะคล้ายกับขี้ไก่โป่...แล้วกะแอบไปนอนเว็น
หลวงตาเถ่ามาเห็นเณรน้อยนอนเว็นจึงตะโกนด่า หาว่าให่ไก่ขึ้นไปขี่ใส่ศาลาวัดเต็มไปเหมิด และบังคับให้เณรน้อยเลียกินขี้ไก่โป่ให่เหมิด  เณรโตแสบได่ฟังแล่วกะจัดการเลียกินทีละกอง ๆ พร้อมกับบอกหลวงตาเถ่าว่า "แซ่บบบ เทิ้งหวานเทิ้งมัน" จนเกือบสิเหมิดแล่ว หลวงตาเถ่ากะมองด้วยความสงสัย แล้วกะตะโกนว่า "เดี๋ยวเณร กองสุดท้ายให่หลวงพ่อเอง"  ว่าแล้วหลวงตากะนั่งลงแล่วก้มลงเลีย แผล็บ ๆ  แล่วกะเว่าว่า "อื้อ...หวานหอม แซ่บอีหลีตั่วล่ะจั่วน้อย" มื้อต่อไปคั่นไก่มันมาขี้ใส่ศาลาวัดอีก มึงอย่าไล่มันเด้อ.....

มื้อหลังต่อมา หลังจากฉันท์เข่าเซ้าแล้ว เณรโตแสบจึงไปนอนเว็นสบายใจเฉิบ  ไก่เจ้ากรรมกะขึ้นไปขี่ใส่ศาลาวัดเต็มไปเหมิด..........หลวงพ่อกลับมาเห็นเข้า จึงเอิ้นเณรไปหาพร้อมกับบอกว่า "มื้อนี้มึงบ่ต้องเลีย เดี๋ยวกูสิจัดการเอง"...
เณรโตแสบได่แต่อมยิ้มในใจ   หลวงตาเถ่า จัดการเลียกองแรก  "ฮ่วย...จั่วน้อย..มันคือเป็นจั่งซี้" 
เณรโตแสบจั่งบอกว่า "สงสัยมันสิเป็นคนล่ะโตกับที่มาขี่เมื่อวาน ลองเลียไปจนเหมิดนั่นแหละเดี๋ยวกะถืกเอง"
หลวงตาเถ่า จั่งเลียขี้ไก่โป่จนเหมิดศาลา........

นิทานก้อม "เซียงเมี่ยง" เสนอตอน "เณรน้อย กับหลวงตาเถ่า ภาค 2"

มื้อหนึ่งหลังจากฉันท์เพลแล้ว หลวงตาเถ่ากะนั่งพักฮ้อนในศาลากับ "เณรเมี่ยง" เณรโตแสบ....ยามนี้แมงวันกะหลายแท่ ๆ มื้อนั่นแมงวันเจ้ากรรมดันบินมาเกาะซานดังหลวงพ่อ   หลวงพ่อกะบ่กล้าขยับแฮง เคียดให่แมงวันกะพ่องกัน ได่แต่นั่งตาเหล่เหลียวแมงวัน เว่าแฮงกะบ่ได่ย้านแมงวันบินหนี....จึงค่อย ๆ บอกเณรน้อยว่า "น้อย ๆ มาตีแมงวันให่แน"
เณรโตแสบเห็นดังนั้นจึงค่อย ๆ ย่องเข่ามา ในมือถือไม้แส้น้อย ๆ แล้วกะบอกหลวงพ่อว่า ไม้มันน้อยโพดย้านตีบ่ถืก"
หลวงตาเถ่าได่ยินเข่ากะเลยกระซิบบอกค่อย ๆ ว่า "สากครกมอง วางอยู่ซานวัดนั่นน่ะ  มึงเอามาตีเลย"
เณรโตแสบจึงหย่างไปถือเอาสากครกมองมาแล้วกะบอกว่า "หลวงพ่อนั่งดี ๆ เด้ออย่ากระดุกกระดิก แมงวันมันสิบินหนี"
หลวงตาเถ่าได่แต่นั่งนิ่ง ๆ แทบสิบ่หันใจ พร้อมกับบอกว่า "เอาเลย ๆ"
เณรโตแสบจึงหวดสากครกมองลงมาที่ซานดังของหลวงพ่อ..............555 ::007:: ::007::

ทิดเสกๆ  เจ้าอย่าสิแกล้งพ่อเถ่าหลายเด้อ

โตแท้ย่านเลาพากันลุยผู้สาวกับพ่อเฒ่าอยู่ ;D

 ::007:: ::007:: ::007::....เอ๋า  แต้มนึง

ขอบคุณหลาย ๆ ครับที่ให้กำลังใจคนเว่านิทาน....เดี๋ยวมีอีก.... ::014:: ;D

มื้อนี้สิเสนอเรื่องที่เกี่ยวกับภาษา เป็นความฮาระหว่างภาษากลาง กับ ภาษาลาว

มื้อนี้เสนอคำว่า "จอบ"   
"จอบ" ภาษากลาง หมายถึง "จอบขุดดิน" ส่วนภาษาลาวหรืออิสาน หมายถึง "แอบมอง"

เรื่องมีอยู่ว่า....
มีคนภาคกลางสอบบรรจุราชการได้ตำแหน่ง "นักพัฒนาชุมชน" วันหนึ่งแกออกพื้นที่บ้านนอก  ช่วงนั้นมอเตอร์ไซต์ก็ยังไม่มีใช้จึงใช้วิธีเดินเอา  ระหว่างหมู่บ้านหนึ่งไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง.โดยมีผู้ร่วมเดินทางเป็นผู้ใหญ่บ้าน.....ช่วงที่กำลังเดินทางนั่นเอง......
ทิดเสกตัวแสบประจำหมู่บ้าน...กำลังแบก "จอบ" หรือ "บักจก" จากบ้านกำลังจะไปปั้นคั่นแท (คันนา) ระหว่างทางเกิดท้องเสียขึ้นมา จึงวาง "จอบ" ไว้ที่ริมทาง แล้วก็ไปนั่งขี้อยูหลังพุ่มไม้......ระหว่างนั้นนักพัฒนาชุมชนเดินคุยมากับผู้ใหญ่บ้าน...ผ่านมาเห็น "จอบ" ที่ทิดเสกวางไว้ จึงถามผู้ใหญ่บ้านว่า "จอบใคร".....
ทิดเสกที่กำลังนั่งขี้อยู่ได้ยินเข้า จึงค่อย ๆ โผล่หน้าออกมาจากหลังพุ่มไม้พร้อมกับตอบไปว่า "ข่อยบ่ได่จอบไผ ข่อยนั่งขี้ซื่อ ๆ".........::007:: ::007::

55555555  ทิดเสกเอ้ยทิดเสก 

ทิดเสกตัวแสบ วันนี้เสนอตอน "เอาคืน"

ครอบครัวทิดเสกมีลูกชาย 1 คนเรียน ป.3  วันหนึ่งลูกชายที่กำลังซนก็ได้ไปเล่นกับเพื่อน ๆ บังเอิญวันนั้นเด็ก ๆ เล่น "ดีดไข่" กันจนทำให้ลูกชาย ทิดจ่อย ถึงแก่ความตาย.....

ผู้ใหญ่บ้านได้นัดครอบครัวทั้งสองไปเจรจาเพื่อตกลงกัน ตามธรรมเนียมของบ้านนอก คือ ทุก ๆ เรื่องต้องไปพูดกันที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน.....ครอบครัวทิดเสกยินยอมชดใช้เป็นค่าทำศพ 5 หมื่นบาท  แต่ครอบครัวทิดจ่อยไม่ยอม....บอกว่า สูญเสียลูกชายสุดที่รัก ครั้งนี้จะต้องเอาคืนให้ตกตายไปตามกัน โดยขอ"ดีดไข่" ลูกชายทิดเสกแทน.....ถกเถียงกันอยู่นานหาข้อสรุปไม่ได้ ทิดเสกจึงยอมให้ทิดจ่อย "ดีดไข่" ลูกชายตนเอง โดยทิดจ่อยยอมรับว่า จะขอดีดครั้งเดียว ถ้าไม่ตายก็ให้หายกันไป ถ้าตายก็ให้ตายไปตามกัน........

ทิดเสกไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่นั่งร้องไห้ดูทิดจ่อยดีดไข่ลูกชายตัวเอง เมื่อเวลานั้นมาถึง ทิดจ่อย ก็ลงมือดีดไข่ลูกชายทิดเสก  โดยทิดจ่อยคิดในใจว่าต้องดีดให้ตายและใช้นิ้วเดียวดีด มันยังเจ็บแรงขนาดนี้ ถ้าจะให้ตายต้องดีดทั้ง 5 นิ้ว.....
หลังจากนั้นจึงลงมือดีด.......ผลปรากฎอย่างไรท่านก็ลองดีดดู.....55555 ::007::

ไทอีสานเฮาฟ้าวแจ้งข่าวท้าวคำเกิ่งเร็วๆ  มีคนปอมโตมา  สงสัยสิเป็นขบวนการ ไทลาวฮักซาด  อิอิ

 ::007::เพิ่นวา...ผู้ใด๋ เฮ็ดไหปลาแดกแตก ...มันผู่นั้น คือบ่อนทำลายซาด

 ::005::ก๋านพิสูจน์วาเป็นลาวแท้ๆ...ตามหลักสูตร เพิ่นให่เฮ็ดแนวนี้...เอ๋าไม้จิ้มแข่วแทงโลด    ขั่นเพิ่นฮ้อง " อุ้ย" แสดงวา ผู่นั่น คือสายลับ ปอมโต๋มา  ...ขั่นเพิ่นฮ้อง  "เอ๊อะ"  ให่มั่นใจได้เลยว่าเป็นฝ่ายเดียวกั๋น โดยบ่ต้องตรวจบัตร ::005:: ::005::

เคยด่าลาวข้ามน้ำของหว่า  บักลาว โอ้ด (Laos)
มันโหลดด่าคืนหว่า บักไทยแลน (Thailand)
มาหนั่งคึดเบิ่ง  แลน มันเป็นโตจั่งได๋นอ  คึดไปคึดมา หว่าสิแหล่นไปเต๋มันฮอดเวียง

เจ็บปวดบ่ล่ะเจ้า   


 ตม. น่าสิเอาวิธีนี่ไปใซ่เนาะ

ป้าด....คือเอาเปียบกันคักแท้  ดีดคืนตั้ง 5 นิ้ว  มันกะตายคักๆ  ::007:: ::007::

บ่ตายดอก  หัว55555 เสยพุ้นแหล่ว

บ่ายมาแล่ว อยากนอนแท่น้อบาดนี่....หานิทานมาเว่าให่ฟังก่อนน้า... :D

ทิดเสกตัวแสบ มื้อนี้เสนอตอน "เอิ้นคนล่ะแบบ"

ทิดเสกกับบักอู๊ด ไปเฮ็ดนา...หลังกินเข่าเที่ยงแล้วก็นั่งคุยกันเทิ้งเถียงนาน้อย...ขณะกำลังนั่งจิ้มแข่วอยู่นั่น....ทิดเสกตัวแสบก็ตดออกมาเสียงดังสนั่น.......ปู๊ดดดดส์.... ::013::

บักอู๊ดได้ยินเข้า ก็ร้องออกมาว่า "อู๊ย" ???
ทิดเสกจอมแสบหันหน้าอันซื่อบื่อมาเหลียว แล้วกะบอกไปว่า "บ้านมึงเอิ้น อุ๊ย ติ บ้านกูเอิ้น ตด เด้อแบบนี้"  ;D ::007:: ::007::

พ่อเถ่ากับลูกเขย ตอน "ของมันหนัก" :D

มื้อหนึ่งพ่อเถ่าจอมกวนได้ชวนทิดเสกลูกเขยตัวแสบ ไปเกี่ยวหญ้ามาไว้ให้ควาย...พ่อเถ่าจอมกวนเกิดขี้คร้านจึงใช้ให้ลูกเขยไปเกี่ยวหญ้าคนเดียว ทิดเสกคิดในใจว่าต้องแก้เผ็ดพ่อเถ่าให่ได้....หลังจากเกี่ยวหญ้าจนพอแล้วทิดเสกตัวแสบกะแอบไปนั่งในกระต่าหาบ พ่อเถ่านั่งถ่าตั้งโดนบ่เห็นลูกเขยกะเลยออกมาเบิ่ง....เห็นแต่หญ้ากับหาบกระต่า ก็เลยหาบกระต่ากลับบ้านผู่เดียว แต่ก็ผิดสังเกตุว่าหาบคือหนักผิดปกติแท่ ๆ ....
พอหาบถึงบ้าน ทิดเสกจอมแสบกะเลยลุกหย่างออกจากหาบกระต่า   พ่อเถ่าปากบ่ออกจักคำ...คึดว่ามื้ออื่นสิเอาคืนลูกเขยให่ได้

วันต่อมา พ่อเถ่ากะซวนลูกเขยไปเกี่ยวหญ้าอีก คราวนี้พ่อเถ่าเกี่ยวเองและได้แอบเข่าไปอยู่ในกระต่าหาบ  ทิดเสกบ่เห็นพ่อเถ่าจึงหาบกระต่ากลับบ้าน แต่ก็รู้ได้ทันทีว่า พ่อเถ่าแอบไปอยู่ในกระต่า....เลาฮู้ได้ทันทีว่า ถืกพ่อเถ่าแก้เผ็ดให่แล้ว  เลาเลยจำใจหาบ....หาบไปฮอดกลางทาง ทิดเสกกะเลยหาบกระต่า แวะไปทางแม่น้ำมูล พอไปถึงฝั่งอันสูงลิบลิ่ว ทิดเสกกะเลย เว่าแฮง ๆ กะให่พ่อเถ่าได้ยินนำว่า "โอ้ย..คนอยู่ข้างในฮ้อนบ่น้อ คั่นฮ้อนกะลงไปอาบน้ำแนเด้อ"

ว่าแล้วจอมแสบกะโยนหาบกระต่า ลงไปในฝั่งมูล...... ::007:: ::007::

::007:: ::007:: ::007::

บักอู๊ดเอ้ย มะคือซื่อบื้อแท้....ตดแท้ๆ กะบ่ฮู้จัก..............เนาะทิดเสก   ;D ;D ;D

ทิดเสกนี่ ย่านถืกลูกซองพ่อเถ่าจักเทืออยู่เด้อ บ่โดนดอก

   บ่ถืกดอกครับ  หมอเสกหาเมียแบบ"พ่อตาตาย  แม่ยายโง่"(น้องเมียงาม)  ....คั้วครับ

แบบน้องเมียงาม......    ฮ้วย...แบบนี่มีโอกาสได้เป็นคู่เขยกันคักๆ

ขอเชียร์ขาดใจเด้อครับ... ;D ;D ;D

มื้อวันเสาร์นี่ บ่มีผู่ใด๋เว่านิทานให่ฟังแนบ้อ.....

 ::007:: ::007:: ::007::

สอย ๆ น้ำท่วมเข่าเห็นปลายพอวี่ ๆ  บาดน้ำท่วมซี..........ปลาเข็งแตกซ้วด ๆ ...อันนี่กะสอย..

สอย ๆ น้ำท่วมเข่าเห็นปลายวี่ ๆ  บาดน้ำท่วม....ช่อง7สีจะเอาทีวีที่ไหนดู   พะนะ

 ::002::มื่อนี้ ทิดเสกไปใสน้อ...มื่อวาน เพิ่อนมาดู๋แท้...ส่งการบ้านมาให่ตรวจเต็มหน่าจอ...ตรวจเสร็จ และส่งคืนแล้ว...มื่อลุน ส่งมาใหม่เด้อ

มาแล้ว ๆ

หวัดดี ทิดเสก  เป็นจังใน้อ เว้านิทานไปจักเรื่องแล้ว

ทิดเสกเสนอตอน "เกือบไปแล้ว"

ทิดเสกเลาเป็นคนช่างสังเกตุและรอบคอบ....มื้อหนึ่งเลาหย่างไปเห็นกองขี้ ขี้ของผู่ใด่กะบ่ฮู้ เลาบ่แน่ใจว่ามันแมนขี้บ่...เลาเลยเอามือแตะไปซิมเบิ่ง........แล้วเลากะจ่มออกไปว่า "นั่นเด๋ กูคึดแล้วว่ามันแมนขี่คัก ๆ เกือบเหยียบแล้ว"  ::008:: ::010::

 ;D ;D ;D ... มื้อหน้าบ่ต้องซิมเด้ออ้าย ... แจะ ๆ ... เบิ่งกะพอ ...  ::007:: ::007:: ::007::

อยากนอนเด้  หนังตาหย่อนแล่ว

จังซี่หละยามเฒ่ามาแล้วหนังมันกะหย่อนกะยาน

นิทานพื้นบ้าน เสนอเรื่อง ตำนานทุ่งกุลาร้องไห้

"กุลา" เป็นภาษาอีสานที่ใช้เรียก คนหรือกลุ่มคนที่ยึดอาชีพเร่ร่อนค้าขาย....เช่น เร่ร่อนขายผ้า ขายมีด รวมถึงรับสักยันต์ ซึ่งการสักยันต์นั้นชายชาวอีสานนิยมสักกันทุกคน สักลายไปทั้งตัว

เรื่องมีอยู่ว่า.....กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.......มีกุลานายหนึ่งได้เดินทางเร่ร่อนเพื่อค้าขาย วันหนึ่งหลังจากขายของหมดแล้วก็เดินทางกลับบ้านระหว่างทาง..ผ่านทุ่งแห่งหนึ่งซึ่งกว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา หาต้นไม้ได้ยากนัก....ระหว่างเดินทางนั้นชายกุลารู้สึกได้ว่ากำลังถูกติดตาม....มันคือหมาป่า ทำให้เขาต้องเร่งเดินทางเพื่อที่จะผ่านทุ่งแห่งนี้ไปให้ได้ แต่ไม่ว่าจะเดินอย่างไรก็ไม่เห็นว่าจะถึงที่หมายสักที......ใกล้เข้ามาแล้ว หมาป่า มันพากันตีวงล้อมชายกุลาใกล้เข้ามาทุกที...สังเกตุได้จากการหอนของมัน..........จุ๊ก..จุ๊ก......จู้.......เสียงหอนของมันทำให้เขาต้องเบนเข็มเข้ามาต้นไม้ต้นหนึ่งซึ่งตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว....แต่ขนาดของมันโตแค่ขาของเขาเท่านั้นและสูงไม่มาก....
..หลังจากที่ปีนขึ้นไปแล้ว...ต้นไม้รับน้ำหนักของเขาแทบไม่ได้...มันโอนเอนไปมาเหมือนจะหักขาดลงมาให้ได้ เป็นเวลาเดียวกับหมาป่าก็โจมตีเขาเช่นกัน...พวกมันมีเป็นสิบต่างพยายามกระโจนขึ้นเพื่อที่จะกัดเขาให้ได้...ในเวลานั้นชายกุลามีเพียงมีดพร้าเล่มเดียวเท่านั้น .....พอมันกระโจนขึ้นมาแกก็เอามีดฟันมัน....แต่มีดของแกก็ไม่ถูกหมาป่าแต่กลับฟันไปถูกต้นไม้ที่แกกำลังปีนอยู่นั้นเอง....หลายครั้งเข้าต้นไม้ก็จะขาดสะบั้น แกได้แต่นั่งปลงและร้องไห้ ไม่นานนักต้นไม้ก็หักลง......จึงมีคนตั้งชื่อทุ่งแห่งนี้ว่า "ทุ่งกุลาร้องไห้"........

โอ.....เรื่องมันเป็นจังซี่นี่เอง  พวมแต่สิฮู็นี่หละ

 :D :D :D ... หาแต่เรื่อง ... มาตั๋วหมู่ ... น้ออ้ายเสก ...  ::005:: ::005:: ::005::

... ไห่แต้ม 1 เด้อ ...  ::007:: ::007:: ::007::

เคยแต่ขับรถผ่าน... หากะฮู้ตำโดน... เอ้ย... ตำนาน... ขอบคุณครับ... ;D ;D ;D

ตามทำนานของทิดเสก คือบ่ตั้งว่า ทุ่งกุลาหมากัด

ถ่าทิดเสกเป็นครูสอนชั้นประถม แต่ละมื้อคือสิบ่ได้สอนดอก  ย่่านเด็กน้อยล้อมวงให่เว้านิทานให่ฟังอยู่เบิ้ดมื้อ   ;D

ผมสอนมาแล้ว...สอนตั้งแต่ ป.4 ฮอด ม.3 แต่เด็กน้อยบ่สนใจนิทาน สนใจแต่คอมฯ...

มื้อนี้เสนอนิทาน "สีทน-มโนราห์"

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.........หลังจากพรานบุญได้นำนางมโนราห์ ไปถวายแด่พระยาสีทน.....พระยาสีทนได้นำปีกของนางมโนราห์ไปเซี่ยงไว้ ย้อนว่าย้านนางมโนราห์บินหนีไป......หลายมื้อผ่านไปนางได้แต่เศร้าหมองย้อนคิดฮอดบ้านเมือง พ่อแม่พี่น้อง......มื้อหนึ่งพระยาสีทนออกไปล่าสัตว์  นางจึงออกอุบายกับย่าว่า สิฟ้อนรำให่เบิ่ง และนางกะได่ฟ้อนรำอย่างสวยงาม จนย่าเพลิดเพลิน จึงได่บอกไปว่า คั่นได่ปีกมาใส่นำและให่เปิดเพดานห้องออกนำ นางจึงสิฟ้อนได้งามกว่านี้.........ย่าหลงกลจึงได่เฮ็ดตามที่นางมโนราห์บอก.........พอได่ปีกแล้ว นางจึงบินหนีไป..........

....หลังจากพระยาสีทน ฮู้ข่าว จึงเสียใจยิ่งนัก จึงตัดสินใจออกนำหาภรรยาสุดที่รัก.....โดยออกนำหาเพียงเดียวดาย....นำหาอยู่เป็นเดือนจนเสื้อผ้ากะขาดเหมิด จึงได่ไปลอกเปลือกไม้มาเฮ็ดส่งใส่....หลังจากนำหาจนสุดเขตแดนแล้ว  ณ เขตแดนนั้นมีแม่น้ำสายหนึ่งขวางกั้นอยู่ พระยาสีทนพยายามสิข้ามไปจั่งใด๋กะข้ามบ่ได่ เนื่องจากเป็นแม่น้ำกัดเหล็กกัดทอง กัดคุ่อัดคู่แนว...หลังจากหาทางอยู่หลายมื้อ พระยาสีทนกะปีนต้นไม้ขึ้นไปนอน โดยหาฮู้ได่ว่าเทิ้งหัวเจ่าของมีรั้งของพญานกอินทรีใหย่  และแอบได่ยินพญานกเว่ากันว่า พระยาเจ้าของเมืองเผิ่นสิจัดพิธีรับขวัญลูกสาวหล่าเผิ่น ผู่ซึ่งหายสาบสูญไปแต่ได่กลับมาแล้ว  พระยาสีทนฮู้ได่ทันทีว่าเป็นนางมโนราห์ เมียเจ่าของ..จึงได่แอบปีนขึ้นไปเซี่ยงอยู่ใต้ปีกพญานก....รุ่งเช้า พญานกพากันบินออกไปหากินงัวและควายทางเมืองของนาง....พระยาสีทนได่แอบห้อยโหนไปนำ ระหว่างบินพญาอินทรี กะฮู้สึกหนัก ๆ พยายามไซร์ขนหา....แต่พระยาสีทนกะพยายามปีนหลบ...จนกระทั่งมาฮอดใกล้ ๆ เมือง พระยาสีทนจั่งโตนลง.....พญานกเห็นเข้า จั่งฮ้องออกไปว่า..."ป้าดโธ้....บักมนุษย์น้อยนี่ตั้ว ที่บังอาจขี่หลังกูมา กูสิเอามึงเป็นอาหารให่ได่"..........

....พญานกพยายามไล่จิกพระยาสีทน แต่พระองค์ก็หลบหลีกไปได่ และได่แล่นเข้าไปเซี่ยงในป่าหญ้าชนิดหนึ่ง พญานกบ่สามารถสินำเข่าไปได่  ชาวบ้านจั่งตั้งซื่อหญ้าชนิดนี้ว่า "หญ้าคา".........หลังจากใช้ความพยายามอยู่โดนพญานกจึงบินจากไป........

...ท้าวสีทน ได่แอบเข่าไปในเมือง สีสืบข่าวเมียเจ่าของ...จึงฮู้ว่ามื้อนี้พระยาครองเมืองสิจัดงานรับขวัญลูกสาวหล่า และได่แอบเห็นนางสนมคนหนึ่งแบกคุณโฑมาใส่น้ำเพื่อสิเอาไปให่นางมโนราห์อาบ....โดยแบกคุณโฑน้ำไว่เทิ้งหัว...พระยาสีทนจึงได่แอบปีนไปเทิ้งต้นไม้ที่นางสนมเผิ่นสิเดินผ่านและได่แอบนำแหวนของนางมโนราห์ที่เคยให่ไว่แก่พระองค์ใส่ลงในคุณโฑน้ำ......

...หลังจากนางมโนราห์อาบน้ำและได่เห็นแหวนของตนเอง จั่งฮู้ว่า ท้าวสีทน สามีของตัวเองได่ตามมาฮอดแล้ว จั่งบอกให่พ่อเจ่าของได่ฮู้....เจ้าผู้ครองนคร จั่งใด้ให่ทหารไปจับตัวพระยาสีทนมา.....หลังจากได่ฟังเรื่องราวเทิ้งเหมิดแล่ว...เทิ้งเห็นใจเทิ้งเคียด...จั่งออกอุบายว่า ถ่าแมนพระยาสีทนเป็นเนื้อคู่กับนางมโนราห์จริง พระยาสีทนต้องจำส่วนใด๋ส่วนหนึ่งของร่างกายนางมโนราห์ได้......โดยให่เฮ็ดห้องขึ้นมา 10 ห้อง และได่ให่นางสนมจำนวน 9 คน รวมนางมโนราห์เป็น 10 คนเข่าไปอยู่ในห้อง โดยให่แต่ละคนยื่นแค่นิ้วชี้ออกมา และให่พระยาสีทนเป็นคนเลือกว่า นิ้วใด๋คนใด๋สิเป็นของนางมโนราห์.............ถ้าเลือกถูกสิจัดพิธีแต่งงานให่ ถ้าเลือกบ่ถืกสิให่ทหารนำไปตัดหัว

...เดือดร้อนฮอดพระอินทร์...ซึ่งเห็นใจในความรักของท้าวสีทนที่มีต่อนางมโนราห์ พระอินทร์จึงแปลงกายเป็นแมงวัน...ท้าวสีทนได่อธิฐานว่า ถ้าชาตินี้สิได่นางมโนราห์เป็นเนื้อคู่ กะขอให่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลใจให่เลือกถูก....หลังจากวนเวียนเลือกอยู่โดน ท้าวสีทนกะเห็นแมงวันโตหนึ่งซึ่งบินวนเวียนตอนใบหน้าของพระองค์ แล้วกะบินไปเกาะที่นิ้วนางหนึ่ง.......พระองค์ก็ได่ตัดสินใจเลือก.......ซึ่งกะเป็นนิ้วของนางมโนราห์..อีหลี...

.....หลังจากนั้นพระราชาจึงได่จัดงานพิธีมงคลสมรสให่แก่ทั้งสอง.........ท้าวสีทน-มโนราห์........ :D ::014::

นี่แหละเผิ่นเอิ้นว่า...ฉลาดกว่า...

ลูกทิดเสกเล่นน้ำกับลูกทิดจ่อย...ลูกทิดเสกโตนลงไปในน้ำแล้วกะขึ้นมาหยิบเงินเหรียญ 10 ออกมาแล่วบอกลูกทิดจ่อยว่า
"กูมุดลงไปในน้ำเห็นปลาเล่นโบกกันอยู่ พวกมันย้านกูไปบอกตำรวจ มันจั่งจ้างกู 10 บาท ให่กูหนีไปเล่นทางอื่น"
ลูกทิดจ่อย บอก "บ่เซื่อ" จั่งโตนลงไปในน้ำ แต่โตนลงไปบ่เบิ่งให่ดี หัวไปถืกตอไม้เข่า หัวโปโหลกโป๊กขึ้นมา แล่วบอกลูกทิดเสกว่า
"กูกะมุดลงไปคือกัน เห็นมันเล่นอยู่ มันบอกรำคาญกูจึงเอาไม้ตีหัวกูเทียหนึ่ง หัวโปโหลกโป๊กอยู่นี่ และมันบอกกูว่าให่มาเอาเงินนำมึง 5 บาทไปซื้อยาหม่องมาทา"....... ;D ::007::

 ::007:: ::007:: ::007::

เอ๊า... ลูกซายทิดเสกคือจั่งพลาดท่าน้อ... บาดทีเนี่ย...

ทิดเสกมักแกล้งพ่อเฒ่า  เลยเป็นเหตุให่ลูกทอดเสกพลาดท่าลูกทิดจ่อย

 :D :D :D :D

  ไปหาแก้ตำนานเขาถั่วทีปถั่วแดน  ท่งกุลาฮ้องไห้ มันกะหม่องเดี๋ยวกันกับปู่ป๋าหลานตั้ว

ม่วนนิทาน หือหว่าแปนดากมา เฮ็ดตาป้อล้อตาลิโตนแท้

ย่านแมนแนวนั่นอยู่เด้อ   เพิ่นปากบ่ออก

ทุ่งปู่ปะหลาน กะมีตำนานคือกัน  คู่มื้อนี้มี ต.ปะหลาน อ.พยัคฯ จ.มหาสารคาม  :D

เถ่าแล้วกะเว่านิทานให่ลูกหลานฟังแนติล่ะ... ;D

 ::005::หน่าสิตั้งซื่อ ทุ่งกุลาฟันกกไม้...ทุ่งกุลาหมาไล่...เนอะ

มื่อนี่... ขอเสนอนิทานก้อม... เรื่องกินไป... ป้อยไป... ;D ;D ;D

ทิดเสกกับพ่อเฒ่า... พากันไปนอนนากันสองคน... มื่อแรก... หนึ่งหัวปลาค่อใหญ่... ผู้พ่อเฒ่ากะเลยยาดหัวปลามา... บอกกับลูกเขยวา... พ่อมั๊กมักตั๊วลูก... หัวปลานี่... คันได้กินหัวปลา... บ่กินส่วนอื่นกะได้... ทิดเสกกะเลยเก็บควมแค่นไว่ในใจ...

...มื่อต่อมา... ทิดเสกกะเฮ็ดกับเข่า... แป็นปลาคือเก่า... เฮ็ดแล่วกะเลยฟ่ากินโตปลาจนเบิ๊ด... จ่งแต่หัวไว่ให้พ่อเฒ่า... แล่วกะยังมีน่ำใจไปบอกพ่อเฒ่าวา... พ่อๆ ผมจ่งหัวปลาไว่ให่แล่วเด้อ... ผู่พ่อเฒ่ากลับจากนา... เปิดพาเข่าขึ้นกะสูนตึ๊บๆ กะยังวา... ก๊ะปลามื่นนั่นมันบ่แม่นปลาค่อใหญ่... แต่มันผัดเป็นปลาหลดกะยังวา... ลูกเขยใจดี... จ่งไว่ให้ตั้งวาสามหัว... ;D ;D ;D

 ::007:: ::007:: ::007:: ::007::....พะนะ

พ่อใหย่แป๋ง...ตอน "หาเรื่องถืกสหบาทา"  ::014::

รถบัสคันหนึ่งแล่นระหว่างกรุงเทพฯ-อำนาจเจริญ กำลังแล่นเข้ากรุงเทพฯ ด้วยความเร็วสูง สายตาของโชเฟอร์และเด็กรถกะมองหาผู้โดยสาร....ระหว่างที่แล่นผ่านบ้าน "โนนผีปอบ"...ทันใดนั้นพ่อใหย่แป๋ง..กะแล่นออกมาจากข้างทาง แล้วกะโบกรถ...พร้อมกับฮ้องดัง ๆ ว่า.....
"จ้อด....จอด.....จอด"
โชเฟอร์เบรคกระทันหัน...จนขิวเบรคกรุ๊ป....เด็กรถฟ้าวลงจากรถแล้วกะแล่นไปหาพ่อใหย่แป๋ง....แล้วถามว่า
"สิไปกรุงเทพฯ บ้อพ่อใหย่"

...พ่อใหย่แป๋งจกยาสูบออกมา แล้วกะบอกเด็กรถว่า "เอาไฟมาต่อย้า..แน...ข่อยบ่มีไฟ"
เด็กรถ "...ซะบ้อ....."   ???  ???

เอ๋า....กะว่าแมนเพิ่นแล่นหนีผีปอบ  ดีตั้วบ่ถืดเหล็กแป๊บ

ปัญหากวนใจ มื้อนี้ ขอถามว่า

อีหยังเอ่ย "เถ่าสองเถ่าหันหน่าเข่าหากัน ต่างคนต่างดัน..น้ำแตกจ้ากกกส์".... ::005::

 ::005:: ::005:: ::005:: ... อ้ายเสก ... เจ้ากะดาย ... หาแนวมาหลอกตั๋วหมู่อีกแล้ว ...  ::007:: ::007:: ::007::

... ไผอยู่หน้านี้ ... เอาไปโลดผู้ละแต้ม ... เด้อครับเด้อ ...  ;D ;D ;D

น่าตืบครับ...

     โห...คึดได่จั่งได๋ว่ะ  ดีเดะบ่เป็น"ทุ่งกุลาหมาว้อ"
   หยู่ดีบ่ว่าดีตั้วหมอนิ  หาเลื่องตายแบบบ่ฮู้โตตั้วนิคน  

อย่าฟ้าวหงุดหงิดหลาย.....ความดันสิขึ้นเด๊ะ..... ::014:: :D


คือบ่มีผู่ใด๋ ตอบปัญหาแนล่ะ  :D :D อยากเฉลยเต็มที่แล้ว  :D

 ::005::ขอเวลาแนแม๋...กำลังวิเคาะ... ว่า ขั่นใหย่แป่งดัน น้ำสิแตกจ้ากกกกส์ บ่

 ::005:: ป.ล. ได้ส่งก๋านบ้านไป๋ให้ตรวจเด้อ...3 ข่อ...ฟ้าวตรวจ ฟ้าวคืน

 ::007:: ::007:: แตกคือกัน  ;D อาจสิแตกหลายถึงแตกมากด้วยนะตัวเอง.... ;D

..บ้านหนองปลาแดก อ.สตึก จ.บุรีรัมย์...จัดให้มีการแข่งขันออกเสียงของคน 3 ชาติ.....คือ ไทย เขมร ลาว โดยมีกติกาว่า กรรมการจะให้เรียกชื่อของ 3 สิ่ง โดยให้คนทั้ง 3 พูดเป็นภาษาตัวเองให้ดังที่สุด ใครเสียงดังที่สุดจะเป็นคนชนะในแต่ละเกม.....(คนฟังนิทานกรุณาออกเสียงตามด้วยเด้อ) ;D

เกมที่ 1 กรรมการให้พูดคำว่า "ช้าง" เป็นภาษาตัวเอง
เขมร "ตำไร ตำไร ตำไร"
ลาว "ซ้าง ซ้าง ซ้าง"
ไทย "ช้างงงงงงงงส์"
ผลปรากฎว่าเกมแรกไทยชนะ :D

เกมที่ 2 กรรมการให้พูดคำว่า "ผึ้ง" เป็นภาษาตัวเอง
เขมร "ขะมุม ขะมุม ขะมุม"
ไทย "ผึ้ง ผึ้ง ผึ้ง"
ลาว "เผิ้งงงงงงงงงงส์"
เกมนี้ลาวชนะ ::002::

เกมที่ 3 กรรมการให้พูดคำว่า "มะพร้าว" เป็นภาษาตนเอง
ไทย "มะพร้าว มะพร้าว มะพร้าว"
ลาว "บักพ้าว บักพ้าว บักพ้าว"
เขมร "โด้งงงงงงงงงงงงส์"
เกมนี้เขมรชนะ ::005::

สรุปแล้ว..กรรมการตัดสินให้เสมอกัน...ไม่ว่าสิเป็นซนซาติใด๋กะให่ฮักท่อกันเด้อ  ::014::
อย่าลืมออกเสียงนำล่ะ...ด้วยความปรารถนาดีจาก..ทิดเสก  ::014::

  มุขนี่เคยฟังแต่บ่ทันเกิดพุ้น  เอาใหม่ๆแหน่หำ

ขออภัยขอรับ....พ่อใหย่.. ::014::..ข่อยลืมบอกไปว่า เอามาจากเพลง พ่อใหย่ "เพลิน พรมแดน" นั่นแหละ.... :D

ว่าแต่ว่า....บ่ทันได่เกิด คือสิฮู้เรื่อง..หึ้ยส์  ::001::

จากนิทานเรื่องนี้ เลยนำมาเป็นหลักการสำหรับการตั้งซื่อหมา
   การตั้งซื่อหมาน้อยต้องให้คำสุดท้ายดังก้องออกไปไกลๆ เช่น โกโก้  จัมโบ้  โดโด้  เวลาเอิ้นหมามันจั่งได้ยินไกล
   

ทวยคำถามข่อยแนติล่ะ....น้อยใจแล้ว มื้ออื่นจั่งสิมาตอบ  ::001::

แม่นอยู่ครับมื้อนั้นผมกะนั่งอยู่รถคันนั้นละ....   ::005::

สั่งขี้มูก  แอ๊ะ

ทิดเสกบ่ธรรมดา :D :D

   บ่ทำมะดาแล้วเล่นของสูงหมอสิตกลงมาคอหักตายหยู่นั่น

 ::005::ยอดบักพ้าวพุ่นบ้อ...ฮ่วย...เพิ่นคือเฮ็ดไป๋ทั่วทีปทั่วแดนแท้

  เหมิดนิทานก้อมแล้วสงสัยสิขึ้นไปหาสอยตี้ครับ  เบิ่งน้องเบิ่งนุ่งแหน่เด้อน้าเป้าฯ  ผมย่านแต่เมียหมอสิตีตายก่อนคือสิบ่ได่ตกต้นบักพ้าวตายดอกคือ

เอาแหล่วบาดเนี่ยทิดเสกถืกลุมแล้วววว....ฟ้าวไปหายิงหนูไว้ถ่าเพิ่นอ่อมเด้อ ;D

 8)...ที่มาของคำว่า"มุ่นปานเต๋เห็ด....

....ยามเซ่ามื้อหนึ่ง....มีพ่อใหย๋อันหนึ่ง...ลาวพายเฮือยามมองอยู่ห่วย...มีผู้สาวบ้านอื่นมาหาเก็บเห็ด....พายกะต่าเห็ดเต็มต่า...

...ยากข่วมน้ำเลยฮ้องมาบอกพ่อใหญ่ว่า...

"พ่อใหญ่ ๆ  มาพาข่อยข่วมห้วยแน้...ข่อยสิให้เห็ดดดด...."  พอลาวได้ยินกะดีใจบักใหญ่...คึดในใจว่าป้าดโท...ลาภลอย....(คือสิได้เฮ็ด)

...ว่าแล่วลาวกะฟ้าวอ่วยเฮือเข่าฟัง...ฮับเอาสาวผู้นั้นขึ้นเฮือมา...พอมาถึงกางห่วยผู้สาวกะถามว่า...

"เจ้าสิเอาเดียวนี้เลยบ่อพ่อใหญ่"...."ฮ่วยบ่ได้ดอกนางคั่นเอาเดียวนี่ถึงเฮือล่มพุ้นเด้...ฮอดฝั่งจั่งเอากะได้ดอก"

พอเฮือฮอดฝั่ง...กะพากันลงจากเฮือ...ผู้สาวกะว่า..เอ้าพอใหญ่ปูผ้าขาวม้าลงข่อยสิให้....พ่อใหญ่เลยปูผ้าขาวม้าลง แล้วว่า...

"ให้พ่อไปอาบน้ำก่อนเด้อหล่า"....ลาวเลยไปอาบน้ำข้างพุ่มไม้...ในใจกะคึดว่า..สิเอาให้สมใจ คักๆๆ...

...พออาบเสร็จย่างมาคึดในใจว่าพู่สาวสินอนถ่าป่างง่างอยู่สั่นตั๋ว...โลดเห็นแต่กองเห็ด  อยู่เทิงผ้าขาวม้าจูนพู่นอยู่....

...ล่าวสูนแฮง....เต้ะเห็ด...มุ่นอุ้ยปุ้ยบ่อมีดอกดีเลยวะ...

...ขอจบ ตำนาน  "มุ่นปานเต๋ะเห็ด"   ขอได้รับควมขอบคุณคร้าบบบบบบ..... 8)

 ::002:: ::002:: ;D

            เจ้าสงสานพ่อใหย่ลาวบ่............

...  ::007:: ::007:: ::007:: ... เบื่อเด้ ... ซุมอ้ายซาย ... ขี้ตั๋ว ...  ::007:: ::007:: ::007::

เฉลยครับ คำตอบคือ คนเลื่อยไม้นะครับ สมัยก่อนต้องยืนคนละข้างดันกันไปดันกันมา เลื่อยเปิดปีก จนฮอดซอยตับ(ไม้)....กว่าสิเลื่อยตกคองแต่ละคอง....เหี่ยแตกซะซะ  ::008::

เดี่ยวสิเอาปลาแดกอึ่งไปปลอบใจเลาหยู่....สงสัยเคียดย้อนอยากกินปลาแดกอึ่งนั่นแหละ

ประกาศครับ... มื่อก่อน... ผมไปบ้านหมู่... มันให่หนังมาสองเรื่อง... เรื่องแรก"ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่" อีกเรื่อง "ลูกอีสาน" ครับ... ผมว่าเฮามาเล่นเกมส์กันดีกั่ว... ถ้าผลออกมาแล่ว... ที่หนึ่งกับที่โหล่... เอารางวัลไป... ;D ;D ;D



...ซอยผมคึดเกมส์แหน่ครับ....

เถ่าสิตาย เห็นผู้สาวบ่ได้....อ่านกินอย่างเดียว  คือสิสูนแฮงเนาะ เต๋เห็ดมุ่นอ้ยปุ้ย

ขอก๊อปลูกอีสานแนครับ ผมหาจนเหมิดปัญญาแล่ว.......มักสุด ๆ หนังสือน่ะผมมีแล้ว แต่หนังหาบ่ทันได่ อย่าลืมเด้อขอ 1 แผ่น .........เดี๋ยวสิเว่านิทานให่ฟัง 3 เรื่องตอบแทน...

 ::002::ขอนำแน

นำเด้อ ทิดเสกส่งที่อยู่ผมให่เพิ่นนำเด้อ ;D

ทิดเสกตอน "เกือบไปแล้ว"

ทิดเสกขับรถไปอุบล ระหว่างทางช่วงที่เข้าทางโค้ง เผิ่นเห็นป้ายเขียนไว้ว่า "ทางโค้งอันตราย" เลากะเลยขับรถตรงไปเลยบ่เข่าทางโค้ง เฮ็ดให่รถพลิกคว่ำ แต่เลาบ่เป็นหยัง หลังจากออกจากรถได่แล้วเลากะจ่มให่เจ่าของว่า
"ดีนะที่กูขับตรงมา ขนาดขับตรงมารถยังหมุ่นปานนี้ ถ้าเข่าทางโค้งสิหมุนปานใด๋ สมพอเผิ่นเขียนป้ายบอกไว้ว่า "ทางโค้งอันตราย" เกือบไปแล้ว".. ;D

เกือบไปบ่ล่ะทิดเสก ดีตั้วสายตาดีอ่านป้ายทัน เลยตัดสินใจแหกโค้ง 

ดีตั้ว...เมื่อวานนี้ผู่สาวบอกให่เลาไปท่าอยู่ซอย 7 เลาไปท่าอยู่ร้าน 7-11 เหมิดมื้อบ่พ่อกันซ่ำ

หลูโตน พ่อใหญ่อันหนึ่งเนาะ  เหลือเห็ดละโงกน้อยดอกเดียว  คือบ่เต๋ถิ่มสาพ่อใหญ่อัน หนึ่งกะดาย  อิอิ

 :D :D :D ... เรื่องของเรื่อง ... มีอยู่ว่า ...

... อ้ายทิดเสก ... ราวไปอบรมอยู่ กทม. ... แต่งโตอย่างโก้ ... แหย๊งเบิ่งกระจกแล้ว ... คึดหัวอยู่ในใจเจ่าของ ... ว่า ... บ๋า ๆ ๆ ... บ่อายไทกุงเตบเด้อ ... เบิ่งซงได๋กะบ่ขี้ฮ้าย ... คั่นบ่เว้าลาวออกมา ... ฮับลองว่าบ่มีผู้ได๋ฮู้ ... เด็ดขาด ...  เพิ่นว่า ... :D :D :D

... มีอยู่มื้อหนึ่ง ... อ้ายทิดเสก ... ราวแล้วจากอบรม ... กะเลยออกมาหาหย่างเลาะเล่น ... หย่างไปหย่างมา ... หย่างไปพ้อ ... แผงขายผลไม้ ... ป้าดโธ๊ ... คือเป็นตาแซบแท้น้อ ... คึดอยากกินขึ้นมาทันที ...

... แต่ราวหั่งคึดในใจว่า ... ฮ่วย ๆ ๆ ... คั่นเฮาเว้าลาวออกไป ... ไทแม่ค้าเพิ่นสิว่าเฮาบ้านนอก ... ต้องขายไห่เฮาแพง ๆ คั๊ก ๆ ... บ่ได่การแล้ว ... เฮาต้องติแกล้งเว้าไท ... จั๋งสิบ่ถืกโก่งราคา ...

... ว่าแล้ว ... อ้ายทิดเสก ... กะติแกล้ง ... ถามแม่ค้าว่า ...

... เอ๋ ... ส้มนี้โลเท่าไหร่จ๊ะแม่ค้า ... (อ้ายทิดเสก) ...

... ส้มบางมดเหรอค่ะ ... โลละ 30 บาทจ้า ... (แม่ค้า) ...

... แล้ว ... นัส  ... ล่ะจ๊ะ ... ลูกเท่าไหร่ ...  (อ้ายทิดเสก) ...

... (แม่ค้า ... เฮ็ดหน้าตางง ๆ ... อ้ายทิดเสก ... กะงงคือกัน ... ว่าเป็นหยัง ... แม่ค้าคือบ่ตอบ ... กะเลยถามต่ออีก) ...

... แล้ว ... ทัน ... ล่ะจ๊ะ ... แม่ค้า ... ขายยังไง ...  (อ้ายทิดเสก) ...

 ::007:: ::007:: ::007::

    

ไผสิบ่งง  ข่อยกะยังงงเลย   5555

...ไม่เมาเหล้า...แต่นี่เรา...ยังเมาเบียร์...
    ...นั่งงัวเงีย...สุดห้ามจิต...คิดจั๋งได๋...
         ...ถึงจะเมา...เช้าสาย...เงินหายไป...
             ...ช่างปะไร...เมาประจำ...ทุกค่ำคืน...

อ้ายหงา คาราวานเผิ่นว่า.... :D

ยามจนทนเก็บก้นยาซอง
ยามรวยคาบก้นกรองยังได้
รวยมาหน่อยก้นกรองเมนทอล
ยามจนปะจนสิ้นไร้...ก็ย้อน "ก้าหย่น"
(ก้นยา คือเก่า)

ไปเลยนกน้อยพเนจร
นกว่าไร้รังนอนยังมีคอนคอยเกาะไว้
คนอย่างเราหนึ่งผู้ผุดพ่ายกระไรผอง....
(นี่แหละน้อคนเฮา บ่คือนก  อันว่านกนั่นยามแลงมาบินฮอดไสกะเกาะกิ่งไม้นอนได่
แต่คนเฮาบ่มีเฮือนอยู่ หย่างข้างถนน เขาเอิ้น ผีบ้า)

จากทิดเสก.... :D

คิดถึงจึงบันทึก  
ลึกลึกครวญคร่ำหา
ล่วงเลยหลายเพลา
สิเน่ห์หายังมั่นคง
วันเคลื่อนพาเดือนคล้อย
ยังเฝ้าคอยด้วยซื่อตรง
จวบปีจะสิ้นลง
ยังมั่นคงกับรอคอย....

เมาซา หือเมาเหล้านอมื้อนี่ อารมณ์ ดีๆฮ้ายๆ

ทิดเสกสิเอาแผ่นเดียวตี้ครับ... สิเอาแผ่นหนึ่งหรือแผ่นสองครับ... ;D ;D ;D

...ผู้ใด๋อยากได้กะพีเอ็มหม่องอยู่มาเด้อครับ... สิทะยอยๆ ก๊อปให้... แต่วาต้องหลังสิ้นเดียนเด้อ... ช่วงนี่... กำละเฮ็ดข้อมูล SMIS ครับ... ยากคัก... จนต้องขายฮ้านอินเตอร์เน็ต...

เว่าเรื่องหมากไม่... กะคึดฮอดเรื่องนี่....


...ทิดเสก... เข่ากุงเต๊ป... หย่างไป... หย่างมา... กะเหมื่อยเด๊บาดทีเนี่ย... เพิ่นกะเลยอยากกินหมากม่วงซั่นแหล่ว... แม่ค่าเพิ่นกะจัดไว่เป็นกองๆ เนาะ... มีใบติดมานำ... เพื่อควมสวยงาม... ทิดเสกกะเลยเข่าไปถามแม่ค่าวา... "แม่ค้าๆ มะม่วงนี่ขายยังไง" แม่ค่าได้ยินกะเลยบอกวา... "ใบละห้าบาทจ้า" ทิกเสกกะเลยบอกแม่ค่าวา... "โอ้โห... แพงจัง... แค่ใบยังตั้งห้าบาท... อยู่บ้านฉันนะ... ใบแบบนี้เขาฮานทิ้งเลย... " พั่นนะ...

เอาอีกแล้วทิดเสก  หึย....เว้าไทยามใด๋กะขายหน่าเขายามนั่น

สิได่นำหมู่บ่นอซีดีลูกอิสาน  เจ่าของเผิ้นคือมิดอิ้มสิ่มแท่ว่ะ  ได่กะเอา-บ่ได่กะบ่เอา

 ข่อยหัวกะมาอ่านกระทู้นี้...อ่านไปหัวเตอะหัวเติ่น......... ::007:: ::007::

ตำนาน....ตดใส่หลังควย.....

...ณ..ท่งนาอันก้วงใหย๋...ใต่ตนหมากค้อ...พ่อใหญ่เฒ่านั่งเซาห่มอยู่กับพูสาวสำน้อยเลี้ยงควย...สองต่อสอง...

...ลาวกะอ่านกินของน่อยอยู่ในใจ...ว่าสิเฮ้ดจังใด๋ดี..จั่งสิสมหวัง....

...บ่โดน...สาวสำน่อยที่นั่งเล่นอยู่เทิ่งหลังควยกะตดดัง ...แป๋ดดดด...โลด....พ่อใหญ่เฒ่าได้ทีเลากะเลยว่า...

..."เฮ่ย..อีหล่าโตตดใส่หลังควยติ....มันบ่แม่นแนวตั้ว"

....สาวสำน้อย...เลยว่า.."เฮ้ดจั่งใด๋สั่นพ่อใหญ่"....

...พ่อใหญ่เฒ่า  ..."มันต้องมีแนวแก้คะลำตั้ว"...

...สาวส่ำน้อย ..."เฮ้ดจั่งใด๋สั่นพ่อใหญ่...ข่อยคือย่านแท้"

...พ่อใหญ่เฒ่า  ..."มานี่มานอนลงนี่...พ่อใหญ่สิแก้ให่...พ่อใหญ่เฮ้ดหยังโตอย่าปากเด้อ"...

...XXXXXXXXXXXXXXX.....

...พอแก้เค็ดแล่ว...สาวสำน้อยกะลุกก่องแก่งไปขี่ควยอีก....คาวหนึ่งก้ฮ้องบอกว่า "..ข่อยตดอีกแล้วพ่อใหญ่"...

...พ่อใหญ่เฒ่ากะทำการแก้เค็ดให่อีกเป็นเทือที่สอง...

พอแก้เค็ดแล่ว...สาวสำน้อยกะลุกก่องแก่งไปขี่ควยอีก....คาวหนึ่งก้ฮ้องบอกว่า "..ข่อยตดอีกแล้วพ่อใหญ่"...

...พ่อใหญ่เบิดแฮงที่สิแก้เค็ดให่อีก...กะเลยว่า...

...โอยยย...แม่นมึงสิขี่ออกมาพร้อมกูกะแก้เค็ดให่มึงบ่ไหวแล่ว ว ว.....

.....

                  คั๊กบ่บาดเนี่ย..........บ่ได้เต๋เห็ดแล้ว................55555555

พ่อใหญ่เฒ่า นั่นแมนทิดเสกปลอมโตมาแมนบ่

555555555555555.............

ทิดเสกเลาบ่ได่อยู่ในช็อตนี้ตั่ว เลาคาหยากนำแต่ฝากเยี่ยวกับน้าสาวหยู่....

เอาสองเรื่องกะได่ครับ แบบว่าเกรงใจ...อิอิ  ;D พ่อใหย่แป๋งกะอยากใด่นำเด้อ แต่เลาขี้อาย บ่กล้าบอก... :<><>

ทิดเสก มื้อนี่บ่ไปปิดล้อมรัฐบาลนำคะเจ้าติ  ถ่ารัฐบาลยอมจำนนสิได้เป็นวีรบุรุษกู้ซาดนำเพิ่นเด้

 :D :D :D ... แจกแต้มเด้อ ... ผู้ละแต้ม ...  ;D ;D ;D

เอาคืนไปคนละ 1 เด้อ  นี่ถ่าเว้านิทานสิให่เทิอละ 10 พุ้นหละ

เซียงข้องเผิ่นเป็นคนติดอั้ง เว่าติด ๆ ขัด ๆ แต่เลาเป็นขยันจั่งไปกุงเทบ ได้งานเป็นเด็กโบกรถอยู่ผับหม่องหนึ่ง.....มื้อหนึ่งหลังจากผับเลิก เสี่ยเล็กเผิ่นกะถอยรถสิเมือบ้าน เซียงข้องอยากได่ติป...จั่งฟ้าวแลนไปโบกรถ

เซียงข้อง "ถะ ถะ ถะ....ถอยยยย"
เสี่ยเล็กเห็นมีเด็กโบกรถให่กะถอยรถอย่างเร็ว..........ทันใดนั่นเอง....."โครม ....ตึ้ม" เสียงดากรถเสี่ยเล็กซนรถคันอื่นดังสนั่น  เสี่ยเล็กสูนแฮง...ลงจากรถได่กะฮ้องด่าเซียงข้องทันที
เสี่ยเล็ก "...เ ห้...ย เอ้ย  มีรถอยู่เสือ....ก บอกให้กูถอย"
เซียงข้องหน่าจ๋อยเหลือสองนิ้ว กะบอกไปว่า "ถะ...ถะ...ถะ...ถอยยยยย ดะดะได้ สะสะ....เมื่อไหร่".... ::014::

ถะถะ  อีบ    สะ สะ อ๋า    บะ อะ  อ้อ  อิอิ

เอ๋า  เซียงข่องพวมแต่มา แล้วทอดเสกไปทางใด๋แล้วหละ   

เอา..เอาไป 1 แต้ม

  จบมาแต่เมียงนอกอ่านบ่ค่อยเข้าใจปานได๋  ขอใหม่แหน่

 ::005::ฮูปผู่สาวใหย่แป่ง คือคนผู่งามแท้

แจกผุ่ล่ะแต้ม ใหย่แป๋งใกล้ได้ 6 ขวดแล้ว....

ไปลักตัดเอารูปผู้ได๋มาใส่เท่ๆล่ะบ่หว่า  แหม่นบ่น้องดิวน้อย  อิอิ

ทิดเสก ตอน "ตูไม่เกี่ยว"

ทิดเสกหนีเมียไปกินเหล่าแกล้มต้มไก่กับสัปเหร่อประจำวัด...ระหว่างนั่งกินเหล่าอยู่นั้นเกิดท้องเสีย บังเอิญท้ายป่าซ้ากะบ่มีส้วม เลยไปนั่งขี้อยู่ข้างพุ่มไม้  กำลังขี้ม่วน ๆ กะเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ของคนสองคนหย่างมาหา ด้วยความอยากอายทิดเสกจั่งบ่กล้าปากบ่กล้าเว่า...เลยนั่งอยู่ซื่อ ๆ ....
เงาเจ้ากรรมดันหย่างมานั่งลงใกล้ ๆ ทิดเสก แล้วกะถามกันว่า

เงาที่ 1 "มึงเป็นอะไรตาย"
เงาที่ 2 "กูถูกยิงตาย แล้วมึงเป็นอะไรตาย"
เงาที่ 1 "กูก็ถูกยิงตาย"

หลังจากนั้นทั้งสองเงากะหันมาถามทิดเสกว่า "แล้วมึงเป็นอะไรตาย"
..ทิดเสก ปากสั่นขาสั่น..ฮู้แล่วว่า..ถืกผีหลอก.....กะบอกไปว่า "กูหยังบ่ตายยยยยย กูมานั่งขี่ซื่อ ๆ " ว่าแล้วกะเปิดอาดลาด....ผ้าโสร่งกะบ่เอา... ::007::

    จั๊กแหม่นฮูปไผดอก  เห็นผู่อื่นคะเจ่าเอาฮูปสาวเกาหลอกเกาหลีมาลง กะเลยเลียนแบบสื่อๆ

ทิดเสก ตอน "ข่มเหงเมีย" :D
เซียงข้องเป็นหมู่ทิดเสก....มื้อหนึ่งเซียงข้องมาหา..ทิดเสกเผิ่นย้านหมู่ฮู้ว่าเลาเป็นคนหย้านเมียกะเลยคิดแผนสิคุยข่มเมียให่หมู่เบิ่ง....เลากะเลยบอกให่เมียต้มไก่แกล้มเหล่า....เมียบ่อยากเฮ็ดให่แต่กะจำใจเฮ็ดให่ย้อนว่า...เกรงใจหมู่ผัว

หลังจากต้มไก่แล้วกะตักใส่ถ้วยยกมาให่ผัว.....ทิดเสกเอาซ้อนตักน้ำแกงซดซีมแล้ว...แซ่บกะแซ่บหยู่แต่อยากคุยข่มเมียให่หมู่เบิ่ง กะเบิกเว่าไปว่า "ฮู้ย...ขี่หล่ายกะขี่หลายแถมหยังเฮ็ดกับเข่าบ่ถืกปากอีกน้อ...อีเถ่า"

เมียเหลืออดหลายกะเลยใช้ทัพพีตักแกงฟาดปากทิดเสกอย่างแฮง แล้วกะบอกไปว่า "เออ...กับเข่ากูบ่ถืกปาก.....ทัพพีถืกปากมึงแทนกะแล้วกัน...บักปอบบบบ".....

"ผั้ว".....หงายท้องตกเตียงซั่นแหล่ว  ::007::

ทิดเสก Vs ทิดจ่อย  ตอน "เสียเชิงซายย"

ทิดเสกยืนกอดเอิกเบิ่งหมอลำหยู่ หมอลำกะลังลำม่วน ๆ ทันใดนั้นทิดจ่อยคู่ปรับคู่แค้นกะหย่างสาก...หย่างกะบ่หย่างซื่อ ๆ หยังเหยียบตีนทิดเสกอีก...
ทิดเสกสูนแฮง..เจ็บกะเจ็บ...หน่าแดงก่ำ ยกมือชี้หน่าทิดจ่อยพร้อมกับฮ้องออกไปว่า "มึงนะมึง...บังอาจเหยียบตีนกรู.....ดีนะที่เหยียบถืกเกิบโบกกรู....บ่ซั่นมึงตายยย".... ::007:: บ่หาน บ่หาน  ::007::

 ::005::แนวนี้...เซื่อ ว่าเป็นเรื่องจริงของเพิ่น

ทิดเสก ตอน "เกือบไปแล้ว"  :o

ทิดเสกจอมแสบไปนั่งกินเหล่ากับหมู่  พอเมาได่ที่แล่วกะเว่าให่หมู่ฟังว่า "เมื่อคืนนี่กูฝันว่ากูได่ฟันแม่เถ่าว่ะ"
กำลังสิเว่าต่อ หมู่กะสะกิดหัวเข่า พอหันหลังมาเห็นพ่อเถ่ายืนอยู่ข่างหลังมือหนึ่งถือมีด อีกมือหนึ่งค้ำแอวอยู่ ทิดเสกหน่าจ๋อยเหลือสองนิ้วกะเลยบอกพ่อเถ่าไปว่า "แม่เถ่ากะแม่เถ่าบักเซียงข้องพู้นดอกพ่อ...แฮะ ๆ"
พ่อเถ่าได่ยินเข่ากะเลยบอกไปว่า "ฝันอยู่ฝันกินน้อไอ้ทิด..เป็นจั่งใด๋ล่ะ...ผู่สาวเก่าพ่อตั่วนั่น พ่อว่าสิฟันตั้งแต่เป็นสาวพู้นแหละบ่มีโอกาสจักเที่ย"....  ::007::

ปานพระนอเสกโตกะดาย....หากินกับผี  หา...กับฝัน....

เพิ่มให่อีกคะแนนแล่วเด้อ ใกล้สิฮอด 200 แล่วขอรับ..

 ::007:: ::007:: ::007::เอ๋า...ให่ซู่คน...คนละแต้ม

คำสั่ง  จงเติมควมในซ่อง ว่าง

เล่นเกมส์ล่ะติ....ชิงแผ่นซีดี จขกท.

CD-R or CDX

หึ้ยส์....ลูกอีสาน+ก่องเข่าวน้อยฆ่าแม่ เด๊ะล่ะ.....r+x นั่นต้องปรึกษาซุ้มศรีเกดพู้น นางแบบ ตปท.พู้นตั่ว...

ปานนั่นติ คือบ่เห็นส่งมาให้เบิ่งแน

   ขอเป็นคนละขวดบ่ได่บ้อคร้าบบบบบบบบบบบ....ลีโอ....เด้อ

ติดต่อ อ.ไพบูลย์ เจ้าของต้นตำรับนั่นแหละครับ


ใกล้สิได่แต้มครบแล้วครับ ให่ 6 ขวดเลย เอ้า...เอ้า อีกแต้มหนึ่ง...

  บ่ต้องกดดอกแต้ม  ถือเป็นขวดมานำโลดบ่คะสั้นกะยกลังมาวันที่ 29 ยกลงบ้านอาวworth  สิเป็นซี้นไห่ดอกจั๊กโลขี้เพี้ย สองต่อง

รักษาสุขภาพแนเด้อ อย่าพากันกินหลายอั่นเหล่าเบียร์นั่นแหม  พากันกินนมแน

ได้เลยขอรับ....บ่หิ้วไปให่มันหนักดอก ไปจัดหาหยู่หม่องมันโลด  คั่นให่ไปเฮือนใหย่ worth พาไปหย่างเบิ่งขาขาว ๆ แถวเซียร์แนเด้อ...บ่ได่เห็นโดนแล่ว ฮ่วย....สินอนหลับบ่ล่ะบาดนี่.. ??? ;D

   นมกินสุคืน.......โนมสดพ้อมละแหม

กินดู่ๆศุคืนๆ ระวังมันสิยึ่งเด้อ

บ่เป็นหยังเดะครับกินหลายปานได๋กะบ่เป็นหยัง  กินเข้าไปกะคายออกมาไว่กินมื้อใหม่

นมสดบางอย่าง แฮ่งกินแฮ่งจ่อย... ;D

ไผป้อยได้ 100 แนว บ่ซ้ำกัน  ::010::
สิเลี้ยงเหล้าขาว ขวดน้อย+ เอ็ม 150 แก้เซ็ง ที่ผมบ่ได้ไปกุงเทพ ::013::

  อยากมากุงเทบกะมาซั่นตั้วเนาะ  สิมาเซ็งอีหยัง  ผมฮู้จักคนขายของหยู่หน้ารามฯ บ้านเลาหยู่อ.เซกา กับอ.พรเจริญ  เลายังเที่ยวไปเที่ยวมาปานไปนาพุ้นตั้วส่ำกุงเทบ-หนองคาย

 ::005::คือคุณหมอเพิ่นวาอีหลี...เพิ่ให่กินซู่มือ...แนวมันดีตั้ว...อย่าวาแต่กิ๋น...บายซือๆก่ามีแฮง

... 8)...เหตุเกิดที่บ้านหนองแวง....

...แดดร่มลมตกมื้อหนึ่ง...ซุมมักม่วนกำลังนั่งก้ง...กันอย่างแซบนัว....

...แต่ละคนต่างกะโสเหล่กันม่สนกุบ....ทันใดนั่นเอง...เมียทิดศิลากะโพล่มา...หน้าแดงหน้าดำ..."ไสมันอยู่ใสบัก...ศิลา..."

...พอดีอยุ่ในหมู่นั้นมี อบต.นั่งอยู่นำ...เห็นท่าบ่อดีเลยว่า..."แฮ่ม ๆ ๆ...ค่อยเว้าค่อยจากันเด้อลูกหลาน.."

...เมียทิดศิลา...หันมายกมือไหว้แล้วว่า  " ขออนุญาติเด้อพ่อไหญ่ อบต.  ข่อยขอด่าแต่ผัวข่อยดอกเด้อ"...

...ว่าแล้ว...กะหันไปทางผัวพร้อมกับมือชี้หน้า.." ....บักผัวบ่ดี....มึงนี่คบแต่คนซั่ว ๆ น้อ...."

 ::005::คึดบ่ออก...แจกแต้มซือๆ

บอกว่าให่ไปวันที่ 6 สิได้พ้อกัน ได้นั่งเว้านิทานนำกัน...(เอ..หรือว่าเว้าพื้นกะบ่จัก)

เอาซั่นกะได้ตู้ พ้อกัน มื้อวันที่ 6 เนาะ สิได้ปืนบ่ได้ปืนกะสิไป
โสตายล่ะครับ มีเงินไปสามหมื่นจักสิตกรถหือบ่
ไปซ่วงนี่ กะซังพาลทะมิด

    เหตุเกิดอยู่ต่างประเทศ
ซุม ผอ. เพินกะพากันฮิดกีฬาตีก๊อบ กะนัดกันไปตีอยู่สนามนั่นสนามนี่
เลาะอ้อมแอ้มบ้านกะของจนเบื๊อ  เพินกะเลยซวนกันไปตีก๊อบต่างประเทศที่เบาะต้องใซ่ล่าม
ผอ.อันนึ่งเพิ่นกะได้แค็ดดี้เป็นเด็กน้อยขึ่นใหม๊ ส่วนหมู่เพิ่นผั่นได้ผู้เฒ่า พอตีก๊อบเสร็จแล้ว
แค็ดดี้กะเลยถามเพินวา "ผอ.สนใจหนูเบาะจ้า"  เพินกะเลยเหลียวเบิ่งหน้าตารูปร่างแค็ดดี้
พลางคึดในใจวา หน้าตากะพอไปวัดไปวาได้อยู๊นากะเลยตอบวา "สนอยู๊เป็นหยังหละ"
       "แล้วสิเอาหนูเบาะจ้า"
       "คิดค่าโตทอได๋ล่ะ"
       "คันเอาแบบลอกคาบกะ 200 กีบ  แบบเบาะลอกคาบกะ 100 กีบจ้า"
       "เอาแบบลอกคาบหละเนาะมันค่อยสิแซบ หามาเผื่อหมู่ผมนำแน๊เด้อ"
พุ่นแหล่วเพินเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่หมู๊ขนาด
        "ขั่นซั่นหนูเมือบอกแม่ก๊อนเด้อ" บอกอย่างดีใจที่ได้ลูกค้า
        "คับไปหาผมอยู๊หม่องพักเลยเด้อ"
พอกลับไปฮอดหม่องพักเพินไปคุยให่หมู่ฟัง พากันเตรียมโตอาบน้ำอาบท่าถ่าสั่นตั้ว 
โดนเติบแค็ดดี้กะเลยมา ผั่นมาผู้เดียวเพินเลยถามวา "มาผู้เดียวติใสหละของหมู๊ผม"
    "นี่เด้จ้าอันนี่ของผอ. อั่นนี่ของหมู๊ ผอ.จ้า" พร้อมกับยกถุงหิ้วให่เบิ่ง หมู๊ผอ.กะเลยเอาไปเปิดเบิ๊ง
แล้วกะหัวขวันจนสิเบาะคืน เพราะวาอยู๊ในถุงนั่นมันคือ.............กลับมาฮอดเมืองไทยแล้วกะยังใซ่ใยกัน
เบาะเซาจักเทือ จนครูน้อยได้ยินนำกะเลยมาเว้าสู่กันฟังนี่หละหวา ;D ;D

         
           

ผอ.คือสิได้กินอีหนูแซบเนาะ เฮ็ดหยังกินแนบุ๊นี่

มีโรคแลปโตฯ บ่ล่ะ...

มื้อนี้บ่ทันได่แป๊ก คึดนิทานบ่ออกเลย..

กะเอาซะติหละ สมองมันสิได้ลื่นไหล

สหายตุ๊ไปเล่นบั้งไฟ  ระหว่างบั้งไฟกำลังขึ้น....จ๊วดดดดด  ::005:: สหายตุ๊กะเลยฮ้องออกมาว่า
"มึงสิไปใสรอด"
บังเอิญพ่อใหย่รอดยืนอยู่แถวนั้นว่าแต่สหายตุ๊ถามเจ่าของกะเลยบอกไปว่า
"กูสิไปขายไอติม"........ ::007:: ::007::

หว่าอยู่ครับ  หนูห่าหยัง 100-200 กีบ  บึ๋ย 
แต่กะมักอยู่ครับ หมกขี่เถ่า ถอนขน บ่ต้องลอก  ย่างก่อนหอมๆ  แล้วค่อยมาอ่อมแซบๆ  อิอิ

 8)....

โอน้อนางเอ้ย...คั่นแม่นลูกเจ้าไห่  ให้เอานมเจ้าอ่อย...

บาดเทื่อผัวเจ้าฮ้าย...ให้เอาก้น อ่อยเอา เด้อนาง... 8)

ครูแหง เจ้าฮ้ายเมียดู๋บ่

เว่าหยังให่หัวแน...ติล่ะ

บ่มีแนวเว้าให่หัวดอก  ถ่าเว้าให่อ้องไห่ พอสิได้ยุ

หลวงตาเสกเพิ่นได้เดินป่าไปจำวัดแถวๆเขมรต่ำ(ย้อนว่าเพิ่นมีกิ๊กอยู่หั่น)  ยามแลงมื้อ 1 หลวงตาเสกเพิ่นกะมีนัดกับแม่ออกที่เป้นกิ๊กกันกับเพิ่นนั่นหละ ออกไปเฮ้ดหยังกันบ๊นี่อยู่ใต้ต้นขามใหญท้ายวัด  ขณะนั่นแม่ออกกะมืนตาไปเห็นเณรน้อยอยู่เถิงต้นขาม แม่ออกกะเลยบอกหลวงตาเสก แต่ว่ากะสิปากแฮงกะบ่ได้ เลยเว้าค่อยๆสั่นๆ ว่า  เน็น เน็น (เณร)  หลวงตาเสกได้ยินฝังผิดคิดว่าแม่ออกบอกว่า เน้น เน้น เน้น   เพิ่นกะคิดในใจว่า  บ๊ะ..คือคักแท้วะ  ว้าแล้วเพิ่นกะ เน้นเอาเน้นเอา เร็วขึ่นๆๆ  ทางแม่ออกกะพยายามบอกหลวงตาเสก คือกันเสียงเพิ่นกะไปตามจังหวะที่หลวงตาเสกได้ เน้น ลงไปเร็วขึ่นและเสียงแผ่วลง.......เน็น...เน็น.ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.........เน็น เนน....เณร....เณรน้อย....

มักฮ้ายแต่ตอนสีค่ำๆ  อิอิ ค่อยสิมีผู่เอาก้น มาอ่อยเอา  ซั่นดอกนา

หลวงตาเสก.... ::002:: ::002:: ::002::

555555555555555 ซอยถี่อีหลี.....

หลวงตาเสกหูอื้อ    เณรน้อยกะคือสิฮู้แกวเนาะ จังได้ขึ้นไปจอบอยู่เทิงต้นขาม

เดี๋ยวสิเว่านิทานเรื่อง...ก้านกล้วย กลายเป็นทอง.........

แต่ว่าตอนนี้สิไปเบิ่งบั้งไฟก่อน ว่าง ๆ ค่อยสิมาเด้อพี่น้อง

   น่านๆๆ...เอาเวลาลาดสะกานไปเบิ่งบั้งไฟอีกแล้ว  ขี้ดื้อตายแท่เด็กน้อยซุมหมู่นิ

นายกฯ กะบ่อยู่ ปลัดฯ กะบ่อยู  พากันไปเบิ่งบั้งไฟเบิ้ด

    พากันไปนำกันเบิ้ด  อบต. สิไปปล้นเอาผู่สาวแถวนั่นยุ  ซุมพวกผู่ซายพากันหนีไปเบิ่งบั้งไฟ  เฮากะหลอยไปหม่าเค่าเปลือกหยู่อบต.ราษี  ไปนำผมบ่ทั่นอันดามัน

ย่านยุเด้อครับ พาบ่าวอู๋ไปนำ

กำลังสิว่าอยู่....   ว่าสิขอไปนำวา....

  ไปนำกันสามคนเฮาเนาะ  2 หงอก 1 ดำทำอันตราย........แต่มีแฮง  ผมสิเปนพะเอกไห่ดอก

 ::007:: ::007::  โอ้ย..น้ออ..  อยากหัวเด้อ...     หาให้ลูกน้องพระเอกแหน่เด้อ... ::005:: ::005::

  คือว่าผู่สาวมาหยู่คะสั้น  ยังสิเอาอีกหยู่ตี้

เอ้า....  กะส่างว่าเนาะ.... ::005::

นำแน.... ;D ;D

  เดี๋ยวจัดไห่  เอาแบบได่งามๆคือดารา  ขายาวๆคือนางแบบ  หือสิเอาแบบแหล่ๆดำๆ

                   ;D ;D ;D

   แหล่ๆดำๆเด้ล่ะดีเนาะ  บ่ค่อยมีไผซูนคีง

 8)...ขอนำเสนอ....นิทานก้อม....(คำเตือน  ...เหมาะกับผู้ชทอายุ..40 ขึ้นไป...ตำกว่านี้ต้องได้รับการแนะนำ)....

....คนพอกัน...มันพอกอย.....

เหตุเกิดอยู่...คกมอง...มีพี่อ้ายกับน้องเมีย(เป็นสาวสำน้อยพวมเหลี่ยมๆ)  กำลังซ่อยกันตำเข่าอยู่...นำกันสองต่อสอง

พี่อ้ายกะอ่านกินน้องเมียอยู่ว่าสิเฮ็ดจั๋งได๋จั่งสิสมหวัง....แล่วกะคิดออก...
...เหลาแนมเบิ่งน้องเมีย...แล้เลยว่า...."น้า...เชื่อบ่อ ...บางๆแบบน้านิ่...อ้ายแทงซอดเดนี่...."
...น้องเมีย..."บ่เซื่อดอกมันสิซอดจั่งได๋...หาเว้าหลายพี่อ้าย...บ่อเวื่อดอก"
...พี่อ้าย....."ลองเบิ่งบ่ล่ะ...คั่นบ่เซื่อ..."
...น้องเมีย.."ลองกะลอง"
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxx
...พอสำเร็จแล้ว พี่อ้ายเจ้าเล่ ..กะเอาของเพิ่น..จุกับขี่แกบ...แล้วกะเอาให่น้องเมียเบิ่ง....
...น้องเมีย.."แม่นอิหลีน้อพี่อ้าย"....

ต่อมา  เมียของท่าวพี่อ้ายกะมีท้อง...แถมผู้พี่อ้ายกะถึกทหาร....ฝ่ายน้องเมียกะเอาผัวเป็นตัวเป็นตน...เหตุการล้างแค้นกะเกิดขึ้น..

...คืนแรกของการแต่งงานของผุ้น้องเมีย....

...ผู้น้องเมียเว้ากับผัว..."อ้ายมันสิซอดบ่อนี้..."
...ผัว(น้องเขยใหม่)  ..."มันบ่อซอดดอก"
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXX
...ผู้น้องเมีย..."แปลกเนาะบาดพี่อ้ายแทงมื้อนั่นอยู่ครกมองคือซอดใส่แกบพู้น...."แล้วกะเว้าเหตุการณ์สู่ผัวฟัง...

...ผู้ผัวกะเจ็บใจหาทางแก้ลำ...มื้อหนึ่งมีโอกาสอยู่สองต่อสองกับแม่ป้าที่กำลังท้องอ่อนๆ...ผัวไปทหารหลายเดือนแล้ว
...น้องเขย..."ท้องได้จักเดือนแล้วแม่ป้า"....
...ป้า...       " 3-4 เดือนแล้วละน้า...
...น้องเขย  "  เฮ่ย...น้องได้ยินมาว่า...คั่นผู้ใด๋มีลูกแล้วผัวบ่ออยู่นำ...ต่อแขนต่อขา...ลูกออกมาสิขาด้วน แขนด้วน...เดเพิ่นว่า..."
...ป้า          " ข่อยสิเฮ็ดจั่งใดดีละน้าลูกข่อยจั่งสิมีแขนมีขาครบได้...พ่อมันกะบ่ออยู่"
...น้องเขย   " กะบ่อยากตั๋วขั่นป้าบ่อว่าหยังน้องกะสิต่อแขนต่อขาให้หลานกะได้เด้"
..ป้า           "เอ้าสั่นนะมาน้ามามาต่อแขนต่อขาให้หลานโลดสั่น"......
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXx

ต่อมา...ผัวของแม่ป้าที่ไปทหารกะลับมาพอดีเมียออกลูกด้ลูกซาย....

ผัว..."ลูกเฮาเป็นตาซังน่อ...."
เมีย  "ออนซอนแหล่ว...ดีตั้ว  ได้น้าเลาซอยต่อแขนต่อขาให้...ว่าซั่นสิออกมาเป็นจังใด๋บุนี่..."

ผัวได้ยินกะคึดซอดปัดว่า น้องเขยแอบตีท้ายครัว..ฟ้าวลุกตึงตังไปหาน้องเขย...

ลูง..."บักน้องเขยมึงแอบตีท้ายครัวตอนกูบ่ออยู่บ่หึ..."
น้องเขย " ใจเย็นๆน่าพ่อลุง...บาดทีเจ้าแทงแม่เขา...ซอดใส่แกบน้องยังบ่ว่าหยังนั่นเด้..."
ลุง..."????????????"

...นิทานเรื่องนี้...สอนให้ฮู้ว่า...

ซุ่มผู่หยิงนั่นแหละโตดี ไปก่อนข่อยอีก...มื้อนี่ 11.00 สิไปอีกหาเงินไปซื้อเบียร์ให่ใหย่แป๋งเผิ่นกินอยุ่...นัดผู่สาวไว่แต่เมียผั่นสิแลนนำก้น.....ปากบ่ออกเลย

มาแล่วๆ ครับ... กำลังก๊อปปี้ซีดีอยู่ครับ... เฮ็ดไว่สิบซุดครับ... คาดวา... อาทิตย์หน่าคือสิส่งได้ครับ... เตรียมโตเด้อ... คันว่างกะสิแถมซีดีหมอลำฉวีวรรณนำเด้อครับ... แต่อั่นหลังยังบ่รับปากเด้อครับ...

สิได้นำบ่หน้ออออออ ;D

ออกไปยิงปืนก่อนเด้อ  บ่ได้ยองโดนแล้วลำกล้องมันสิเข่าขี่เหมี่ยง

   อยากได่ป.ฉลาดน้อยมีบ่  แบบว่าฟ้าเอ่ยยยย...เหล่วบักมี้เหล่วบักงิ้ว  แม่ผมเอ้ยนี่แหล่ว...ไปซั่นนา

ป.ฉลาดน้อย  รุ่นนั่นสิมีซีดีอยู่บ้อท่าน

 ::007:: เพื่อควมทันสมัย...อินเทร์น...ขอเว้าเรื่องการเมืองจั๊กหน่อยแน...เว้าหม่องนี้หล่ะ...ไป๋เว้าหม่องอื่น เพิ่นสิฮ้าย...ขอเว้าเป็นภาษาไทยเด้อ

 ::014::ทิดเสกกับพ่อใหย่แป๋ง  เป็นเพื่อนกัน...อยู่บ้านพักใกล้กัน   มีอาชีพรับจ้างกรีดยาง ในสวน ที่อยู่ไกลถึงเชิงเขา อำเภอหนึ่งของ จ.ระยอง ...

ทิดเสก เป็นคนระยองโดยกำเนิด ...พ่อใหญ่แป๋ง เป็นชาวศรีษะเกศ....ทั้งคู่ มีฐานะยากจน รับจ้างกรีดยาง ในสวนเดียวกัน

ทุกเย็น ทั้งทิดเสกจะนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ของพ่อให๋แป๋ง  ไปพักที่ขนำของตน เพื่อรอกรีดยางในตอนเช้ามืด

ทิดเสกมีขนำ ใหย่แป๋งมีมอเตอร์ไซค์ ทั้งสองต่างคนต่างพึ่งพาอาศัยกัน ซึ่งกันและกัน ...เป็นเช่นนี้มาหลายปี...

จนเย็นวันหนึ่ง หลังจากที่รับค่าแรง ส่วนแบ่งแล้ว ทิดเสกซื้อเหล้าขาว ใหย่แป๋งซื้อกับแกล้ม ไปนั่งดื่ม ที่ขนำ

ดื่มกินพูดคุยเรื่องสัพเพเหระ หลายเรื่องกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมาถึง เรื่องการเมือง

ทิดเสก ชื่นชม หัวหน้าพรรค จากภาคใต้

ใหย่แป๋ง สนับสนุนนายกจากภาคเหนือ

ความคิด ความเชื่อ ความศรัทธา สวนทางกันอย่างแรง จนมีการประทะคารมกันอย่างดุเดือด...คืนนั้น  ใหย่แป๋ง ต้องไปนอนตากยุง ที่ป่า

ยาง เพราะถูกทิดเสก ห้ามไม่ให้นอนบนขนำด้วย...และเช้าวันต่อมา ทิดเสก ต้อง เดิน  และต่อรถสองแถว กลับบ้าน  ระยะทางกว่า 6 ก.ม.

เพราะ ใหย่แป๋ง ไม่ไห้ซ้อนรถกลับ

วันนี้  นายก ไม่ใช่ภาคเหนือ ...หัวหน้าพรรค ก็ไม่ใช่คนใต้ ...แต่ทิดเสก กับใหย่แป๋ง ก็ยังคืนดีกันไม่ได้...

ทิดเสก ต้องซ่อมจักรยานคันเก่าออกมาใช้ ...ใหย่แป่ง เก็บกิ่งไม้ ไผ่ หญ้าคา ทำเพิง เป็นที่ซุกหัวนอน...ลำบากทั้งคู่

เรื่องจริงที่เกิดกับคนงาน ของน้องในที่ทำงาน...แต่ชื่อตัวละคร เป็นชื่อสมมติครับ...หรือจะเอาจริงก็ได้

 ::014::เล่าให้ฟังเฉยๆ

 ::014::จบ

นั่นแหล่ว   การเมือง  เซื้อซาต ศาสนา  อย่าสิเอามาเว้าในวงเหล่าวงกินเข่า 3เรื่องนี้เฮ้ดให่คนที่ฮักแพงกันข่ากันตาย เคียดให่กันจนตายมาหลายแล้ว กะเว้าได้อยู่พอม่วนๆอย่าเอาเป็นอารมณ์ ไผเว้ามากะฟังๆๆๆๆ บ่มักกะทนฟัง อย่าสิไปด่ากันเสียๆหายๆ อย่าสิอวดว่าเจ้าของสลาด อย่าสิไปว่าคนอื่นโง่ ถ่าบ่อยากขี่มอร์เตอร์ไซค์ฮ้าง บ่อยากอยู่เพิงมุงหญ้า

  โอ๊ย...เนาะสิเอาข่อยไปจับขู่กับคนอื่นแหน่กะบ่ได่  เอามาขู่กับอบต.เสก  สัดตูโตจริงเลยตั้วนั่น  ถืกเลขคักๆงวดสิมา

เป็นศัดตูกัน ต้องไปจูดบั้งไฟแข่งกัน  ให่สหายตุ๊เล่น

  บ่มักบั้งไฟตีกันโลดไคแหน่

 :D~แบบใด๋ก่าได้ ..ขอให่เดินพันกันหลายๆ....ผู้ใด๋ชนะ...เลี้ยงเหล่าผม

อ้วย..คะซั้นกะเอาโลดติหละ  เอาหม่องใด๋หละ  หน่าทำเนียบบ่ มีคนเบิ่งหลายแล้วกะขยายผลทางการเมืองได้พร้อม

   น้าเป้าฯเป้นคนออกเงินเดิมพันเด้อผมสิตีไห่ซนะ   ตีในเวบนี้กะได่ หาหยังแต่ไปหน้าทำเนียบ

โอ๊ย  เสียดาย สหายเสกจักไปทางใด๋  ถ่าอยู่กะสิได้ย่่องคนตีกันอยู่เด้อมื้อนี่


......กลับบ้านก่อนเด้อครับ  พ้อกันใหม่ในมื้อต่อๆ ไป

เอาตู้แป๋งตีกับท้าวคำเกิ่ง ผมสิเป็นกรรมการให้  ซุมเจ้าพนันกันเด้อ..อิอิ ;D

 ::005::เรื่องควมสด...ควมหนุ่ม...ควมหล่อ...สู่ผมบ่ได้ดอก

เจ้ามาเกี่ยวหยังล่ะ  ไปๆๆๆ ไปเบิ่งอยู่ข่างเวที ;D
ข้อยให้ท่าวคำเกิ่ง ต่อ 2-1  อิอิ

ป้าด...สหายแป๋ง เจ้าถืกข่มแล้วเด้อ  อย่ายอมๆๆ

เจ้ามาเกี่ยวหยังล่ะ  ไปๆๆๆ ไปเบิ่งอยู่ข่างเวที
ข้อยให้ท่าวคำเกิ่ง ต่อ 2-1  อิอิ


             ผมรองเด้อ........กรองทิพย์ ซองนึง :D~

ยามใด๋น้อสิได้ตีกันสองคนนี่

  พ้อหน้ากันยามได๋เบียร์/เหล้าตายเป้นเบือ

ตีกันมือใด๋คับ....สิฟ้าวไปเชียร์... ;D ;D

ธ่อ อย่าเอ่ยชื่อนี้ได้ไหม  ใจจะขาด  แล้วเอ๊ย......

บ่าวเชียร์เบียร์..ฮะฮะ

   อยากเต๋ครูแหงพุ้นแหล่วหลายกั่วหมู่

บ่เต๋กะสิตายแล้วเห็นว่าหงุดหงิดใจแฮง

ฟังลำ...ฟังผญ๋า..  เป็นหยังคือสิตีกันน้ออออ...   บาดนี้   


ย้านบ่จ้างมาให้เบิ่งอยู่เด้อ            ::005::

เพิ่นฟ้อนหน่าฮ้านแล้วเหยียบตีนกัน

    บ่ทันได่เหยียบดอกเห็นหน้ากะกวน....แล้วใส่เอาท่อนั่นตั้ว...ขิดกิ้นโลด

โอ้ย มักโลโก้อ้ายแป๋งเด้ คนอี่หยังมาเป็นตาหยิกตาคั้นแท้ ;D ;D

   เป็นตากั่วนี้กะมีหยู่เดะเอาบ่....แจ่มๆ

บ่    บ่เอาดอกมักผู้นี้หละ สองมือสิบี๋แก้มลาวเบิ่งเด้เนาะ อิอิอิ ;D ;D

หย่าจกตาเขากะพอ :o :o :o

แต่เบิ่งแข่วลาวเป็นตาคมเนาะ เขี้ยวกะแหลมคัก :OO :OO

  คือแข่วผีดิบเนาะ

ขั่นลาวกัดนี้ ผมบ่ฮู้สิเฮ็ดจั่งได๋เด้นี้  ย่านเป็นลมล้มกับหม่องอยู่ดอกคือ ;D ;D

 ::007:: ::007:: ::007::



ถืกน้ำลายสิเป็นยังบ่หน่ออออ   ???    ::005:: ::005::

วิจารณ์กันเข้าไป ....จะแหม่นหม่วนน้อ ทั้งอ้ายทั้งน้องเลย  ::013::

บ่ได้วิจารณ์   หยอก...  อย่าถือ  "ซา" เด้อตำรวจสิจับ ;D

สูบโลดเขาจั่งจับบ่ได้ เว่ามาแล้วกะอยากลองเด้ ถิ่มไป20ปีแล้ว คึดฮอดอะดูดเก่าๆ ;D

สีดยากันว้อนำเด้อ  อิอิ
หือๆๆ ไผสิเต๋ผม  อิอิ

ซวนตู้แป๋งเด้ครับ เลามักพันลำ

บ่ต้องซวนดอกเฮ็ดเป้นปะจำสุมื้อ

เว่าบาปน้องหลายอ้าย เซาๆๆๆๆน้องดิวสิเคียด :OO ::001:: ::001::

บ่เสื่อดอก พวกสูบซา ขี้ย่านปานหยัง เจ้าฮั่นมีแต่สิเต๋หมู่
หือแม่นเจ้าอยากซาบ้อ  คือบ่ต้มใส่กาไปกินแบบซาจีน  อิอิ

โอ๋ๆๆๆ  อ้ายว้าเหล่นดอก อี่หล่า  อิอิ

เอื้อยดิว..ครับ   เขาวัดกะไปขอน้ำมนต์หลวงพอหดแหน่เด้ออออ..  มีแต่คนเว้าพื้น... ;D ::005::

  บุ้ย.......น้องซายเผิ้นมากะส่อเอื้อยเผิ้นปั๊บ  คนผู่ฮ้ายกะมีคนเว้าพื้นหยู่บ้อเหิงหลายเขาสิจ่มหาแต่คนงามๆ

ป่ะ...  บ่งามจังรอยยิ้มตี้ล่ะ... ;D  นั้นยิ้มอยู่ทางเทิ่งนั้น...   ;D

  ผู่หยู่ทางไต้ละวังแข่วตกไส่หัวเด้อ5555555555

ซังผู้เฒ่าอยู่นี้หลายเด้อ .... เว้าพื้นแต่กับน้องกับนุ่งนี่ล่ะ

มีแต่น้องอู๋นี่ล่ะ ... พอสิเว่านำได้ เนาะอู๋ เนาะ   ;D

ดูยยยยย อ้ายละย้องว่าตู๋หลู๋เป็นตาฮัก ผัดซังกันจ้อย  ::004:: ::004::

โอ้ย..!   อยากอายเด้...!มาย่องกันแนวนี้สิกินหยังบอกมา... ;D

น้องซายหล่าคือเป็นตาฮักแท้น้อ ..... มื้อนี้สิ้นเดือนอีกตะหาก  ::005:: ::005:: ::005::

ใคอยู่เอิ้นน้องซายหล้า...   บ่เอิ้นน้องซายแหล้... ;D

กะคือกันนั่นล่ะ ทั้งหล่า ทั้งแหล่ เลยติ ... มักบ่  ;D

 8)โอ  นอนางเอ้ย....อ้ายนี้อยากยุ่งหยั่ง ควยหลายโตมันดึงจ่อง แท่แหล่ว...

โตหนึง ข่องง่าของ   โตสอง ข่องง่าขาม โตสามข่องง่ามี่  โตสี่ของ ง่าหว่า...โตห่าข้องง่าบก .....จนใจอ้ายสี่ไล่ไป...คำเอ้ย.....คำเอ่ย....

ติอ้าย...     "อ้ายเอ้ย...  คันว่าอ้ายฮักน้องให้มืนตาใสน้ำแจ่ว..   คันมันแสบแจ้วๆ..  ใจน้องกะพ้องกัน..."     ::005::

 ::012:: ::012:: ::012::

ครูแหงไปไสน้อ  ได้ข่าวว่า สนอส. เขาจ่ายปืนอยู่เด้อเดือนนี่แหม เจ้าสิไปบ่

   ครูแหงเลาบ่หยู่ดอก  เลาไปป้านคันแทยุ  บ่จั๊กสิไถนากลับมาเฮียนกะมาไถเมียอีก  เป้นตาเมื่อยนำเอาเหลีย

เปนนนน...อิหยังน้ออออ

อ่านบ่ฮู้เรื่อง ..... ลาวอยู่ แต่ว่ากะ บ่เข้าใจ   ;D

ไปป้านคันแทจังใด๋ เวลาราชการ   ถ่าเป็นฝนตกแฮงน้ำไหลแฮงคันแทนาขาด แบบนี่อนุญาตให่ไปได้ พร้อมกับเด็กน้อย 10 คนไปซ่อยขนดินถมคันแท

หามื้อว่างบ่ได้เลยครับตู้ ผอ.กะป่วงให้เฮ็ดนั่นเฮ็ดนี่อยู๋ซุมื้อ

มื้อวานไปป้านคันแท มื้อแลงไปหว่านปุ๋ยตั๊วครับ
ปุ๋ยกะบักแพง หัวงัวคันไถ 15-15-15 ราคา 1250 บาท

ย่านได้ลี้ลาไปมื้อวันศุกร์นี่อยู่ครับ ตั๋วหว่า ไปเบิ่งแม่ป่วยอยู่หนองคาย  อิอิ

ตู้แป๋งหนี่ เลา อยากซาแต่หาสูบบ่ได้หือได๋ จาเต๋ผมซุมื้อ
คือบ่ไปลักเอาอยู่ สตช. เขาจับกันได้ตั้งบักหลาย

    เฮ็ดจั่งได๋ได่เนาะคนมันเคยโหด  บ่ได่เต๋คนมันนอนบ่หลับ

เต๋เสาฮั้วซั่นตั้ว  จั่งแหม่นแนวสำหรับคนโหด

   ซ่างบ่พ้อกันตั้งแต่สมัยผมหยู่ป่าแถวภูพานแหน่เนาะ  สิจับเผาลวมกับเตาถ่านแถวนั่น

หึย  ตาย่าน  เว้าปาน เผิ่นเป็นลูกน้องกองแล บ่แม่นหนีตายปานวังเปาบ้อฮั่น  อิอิ

มะคือโพดแท้..  ซ่างบ่ย้านเจ็บเนาะ..   ::005:: ::005::

 ::007::เอ๋า...คนภูพานออกมารับรอง...ว่า เพิ่นโหดอีหลี

ไผที่ว่าโหดๆ   เดี๋ยวส่งครูแฮงไปจัดการ

  ไห่เผิ้นส่งมาตี้เมียเลาสิได่ผัวไหม่

 ::005::กบ เขียด ขี่คันคาก...ยังถืกสั่งยิง...คึดเบิ่ง..ว่าโหดบ่โหด... ::007::

    น้าเป้าฯขู่เลาหลายๆเลาสิบ่ก้ามาหาผมเดะ

แม่นครับ..  อันนี้เซื่ออยู่  โหดคัก..   ::007:: ::005::

อ้ายแป๋งสิมาสีเกดมื้อได๋เกาะหือ

   จั่งว่าหยังหามื้อหาเว็นบ่ทันได่ยุครับ  จารย์ไพบูลย์กะโทรฯมาถามยุมื้อวานนิ  คันถืกเลขมื้อวานนี่มาแล้ว  ซื้อ 681 มันออก671  บ่ขะสั้นเสร็จโก๋ แสนก่าๆ

ได้ทุนหลายๆเอามาต่อทุนบั้งไฟเด้อ สิพารวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ;D

ของผม  467  367  ...   เสียดายคัก....  สุยปัดดด

   รวยอีหลีบ่  เดี๋ยวขายที่ได่สิไปหาเล่นเป้นหมู่....เสี่ยเล็กบ่อยากได่บ้อนอที่งามๆขายบ่แพงดอกแค่ 64 ล้าน

คาแต่แนมบังไฟ.. ระวังปวดเอ็นคอเด้อ...   ;D

เอ็นคอ..........ปวดสุมื้อ  หาผู่สาวมานวดไห่แหน่เด้อ

แล้ว..สิเอาไปเฮ็ดหยังครับ..  ผมว่าโสดคือใหญ่แป๋งนั้นดีแล้วววว

  เอามานวดเอ็นคอ..............

ผมเล่นนำเด้อครับ ผมสิเซิ้งบั้งไฟพุ้นล่ะหวา

- บั้งไฟเฮา ล่ะตู้แป๋งเป็นส่าง  ตู้แป๋งหำด่างล่ะเป็นส่างบั้งไฟ โอ่เฮาโอ่ล่ะเฮาโอ้เฮาโอ่-  อิอิ

  มันมาลักเบิ่งหำกันแต่ยามได๋ว่ะหมอนิ

อิอิ

แนใจติครับว่าเอ็นคอ...

เอ๋า...เอ็นคอกะเอ็น ด เอ๊ย ค

มื้อนี่จักจั่งได๋ตู้อัน  ผมแหย่ให้สูนปานได๋ตู้แป๋งกะเหี่ยวๆอยู่ซื่อๆ
สงสัยเลาสิเบิดเฮื่อเบิดแฮงตั้งแต่มื้อคืน

ลิโตนเนาะ เฒ่าแล้วผัดฮ่าวใส่สาวน้อย คือสิเหนี่ยงบ่ขึ้นแล้วล่ะตี๊

อืมม..เอ็นอันเดียวกันนั่นหล่ะ

อนิจจา  หน้าหนาว  อวยยาวศอก
แต่ขอบอก เหลือนิ้วเดียว  น่าเสียวใส้
คงจะกิน  ยาหด  จึงลดไป
ก่อนเคยใช้  ไม้ค้ำ  ยามไปเบา..อิอิ

แต่งไปถั่วทีปถั่วแดน 

เว้าเรื่องยาหด   มันมีอีหลีติครับ ที่มันระบาดช่วงเกือบๆ30ปีที่แล้วนั่นแหม

น้องดิวบ่มา บ่มีอารมณ์ดอกมื้อนี้

    มีอีหลีบ่มีอีหลีบ่ฮู้เด้อ  แต่ที่แน่ๆปีนั้นผมเกือบได่เมียแกว  เขาส่าว่าแกวเป้นคนไส่ยาหด 

เจ้ากะบ่ลองเบิ่งเนาะ สิได้ฮู้ว่ามันหดหรือมันห่าว

ห้วย...!  คือว่าซั้นน้อ...   ขนาดของเจ้าของยังรักษาบ่กุ้ม...   ;D

แต่กี้อ้ายแป๋งลาวนอนเมาเหล้า ผมเอาน้ำแข็งลูบไล้ จั่งได๋จั่งฮ้อง ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าสั้น ปลุกกะบ่ลุก อิอิ ;D

  คนนอนเนาะสิลุกไปหยัง

จั่งซั่นติ พี่ตุ๊  ;D

น้องดิวมื้อนี่วันอาทิตย์เด้ออย่าสิขยันหลาย ไปไล่บั้งไฟนำอ้ายบ่หล่าคำแพง ;D

หึ๋ยถามกะบ่ปากเนาะ ;D ;Dจักไปไสแล้ว ;D ;D

ไปบ่ได้ดอกพี่ตุ๊ สิพาแม่ไปหาซื้อต้นสาริกา อยู่หน้าบิ๊กซีอยู่  .... ล่ะกะว่าสิล่วงซื้อของกินไปฝากอ้ายซายเล็กนำ

ว่าเป็นคนมีเวรมีกรรมว่าซั่น บ่ได้ไปหาเลาะกินเหล้าไส ....

นัดกันบ่พ่อกันซ่ำ คิวยาวคักพ่อใหย่เถ่านี่........บ่เห็นจัยน้องบ่ได่นุ่งเลย  เหงากะเหงา เมียกะฮ้าย กิ๊กกะข่มขู่.... ::012::

มาลิโตนบ่าวซ่ำน้อย  อิอิ

ประกาศอะโหลๆ  มื่อนี่ได้ส่งวีซีดีลับเฉพาะ... ฮ้วย... บ่แม่น... ซีดีหนังลูกอีสาน... กับก่องข้าวน้อยฆ่าแม่... แถมด้วยหมอลำฉวีวรรณ... ไปให่ผู้ที่ส่งหม่องอยู่มาให่... แต่ขอแสดงควมยินดีกับ ๑ ท่าน... เป็นผู้โซคดี... บ่ได้หมอลำฉวีวรรณ... เนี่ยง เอ้ย เนื่องจากตอนหอบไปส่งแผ่นมันตกเสีย... บ่ฮู้ผู้ใด๋เด้อครับ... เพราะวาส่งพร้อมๆ กันหลายคน... EMS มื่ออื่นคือสิฮอด... ผู้ใด๋เป็นผู้โซคดีคนนั่น... กะพีเอ็มมาบอกแหน่เด้อ... สิส่งให่ใหม่ ;D ;D ;D

...แล่วอีกอย่าง... เห็นหลายคนมักเล่นบั้งไฟ... ผมขอเวบาไปหาก่อนเด้อครับ... ได้ถ่ายคลิปบั้นไฟล้านเก็บไว้... อั่นนี้บ่รับปากเด้อว่าสิหาเห็นบ่... เพราะเครื่องถืกฟอร์แมตหลายรอบแล่ว...

   ขอบคุนอย่างหอง  ได่บ่ได่กะขอบคุนไว่ก่อน

หมอลำฉวีวรรณ มาฮอดเฮียนผมแล่วเด้อ...เดี๋ยวสิเว่าขำขันให่ฟังเป็นการตอบแทน..

กระทู้ย้ายขึ้นมาแล้วตั้วนิ.... ;D ;D

มาแล้ว มาแล้ว มาตุ้มมาโฮมกัน ......

มานั่งถ่าฟังอ้ายเสกเว้าขำขัน... ;D ;D

ทิดเสกกับเมียกำลังซ่อยกันดำนา  นากะนาเลาะทาง....เมียทิดเสกเลากะนุ่งซิ่นเขิน ๆ เพื่อบ่ให่เปียกน้ำ เนื่องจากน้ำในนาเพียงหัวเข่า......ยามก่มดำนา..เฮ็ดให่ซิ่นเมียทิดเสกเขิน  เห็นฮอดนาผืนน้อย คนขี่รถผ่านไปผ่านมาเผิ่นกะเหลียวเห็น...แล่วกะแซ่ว กะปีบ  ทิดเสกเซี่ยงตาใส่เมีย เป็นสัญญาณให่เมียเมียนตีนซิ่นให่ดี ๆ เมียทิดเสกกะเสย....บ่แคร์สายตาผู่เป็นผัวจักหน่อย.......

ทิดเสก "เถ่า ๆ เจ่ากะเมียนตีนซิ่นให่ดี ๆ แน อยากอายคน"
เมีย "............."       เฉยบ่ปากบ่เว่า

ทิดเสกหงุดหงุดหลายกะเลยจกขี่ตม..ฟาดเป๊ะ ไปปิดนาน้อยของเมียเลาไว้  เมียทิดเสกเหลียวหน่ากะเว่าว่า
"เออ...มื้อแลงกะกินแบบเหงียด ๆ ขี่ตมนี่แหละ..หึ้ยส์"  ::007:: ::007::

ย้ายกระทู้มาอยู่แบบส่วนโตแล้ว เอาให้คักๆสุดๆไปเลยเด้อทิดเสก

หลังจากกลับมาแต่ดำนา.....ทิดเสกกับเมียกำลังนั่งเว่ากันอยู่ เมียทิดเสกเห็นผัวอาบน้ำมาใหม่ ๆ เผิ่นเลยอยาก.... ::010::  เผิ่นเลยสะกิดผัว ทิดเสกเลากำลังเมื่อยอยู่ บ่มีอารมณ์..เมียกะสะกิดดุ..ดุ เลากะเลยโมโห.....

เมีย  "เถ่า ๆ เจ่าหว่าข่อยกะลังคึดอีหยังอยู่....."    เว่าไปสะกิดไป.. ;D
ทิดเสกอารมณ์บ่จอยเลยฮ้องไปว่า   "โอ้ย....ห่าแดกดากมึงเอ้ย" 
เมีย "มึ้ยส์................เกือบถึก".. ::007:: ::007::

แสดงว่าคืนนั่นเมียทิดเสกบ่ถืก......ทิดเสก

 :D :D :D ม่วนคักเอาอีกๆเว่าต่อๆ ;D ;D

 8)...โพ้ดเนาะ...ดำนากะปวดแอวพอแฮง...กางคืนกะยังมาคิดส่วงผัวอยู่...ได้...

...อยากพ้อเด้วะแบบนี้แมะ....อึยยยย... 8)

ถ่าพ้ออีหลี สิสู่ไหวบ่น้อ   หึย.....

เพิ่มผญาอีก หนึ่ง ครับ
บ้านเมืองเกิดเดือนร้อน   เพราะมั่วฟังคนสับส่อ
  มือบ่ทำแต่ว่าปากใส่ร้าย    ให้คนได้แตกกัน
(การเมืองเป็นเรื่องของ................)

สอยๆ...สอย...............................ดึกแล้ว......กะนอนเด้อ...นี่กะสอย.... ;D ;D

  แนวนี่กะว่าสอยหยู่ตี้  ผมคากินเหล่าซอดแจ้งบ่ได่นอนซ่ำ

สอยๆๆนกแตดแต้บินค่วมปายงิ้วอั่นนั้นบ่ท่อสองนิ้วกะสิฮ้องสองแสน  ;D ;D

สอย ๆ นกแตดแต้บินค่วมกองทราย.........เถ่าสิตายหยังได่ผัวฝาหรั่ง...... ;D

สอย ๆ อั่นนั่นท่อสองนิ้วสิเอาสองแสน บาดของข่อยท่อแขนบ่ได่จักบาท....

ทิดเสกกับเมียพากันไปธุระอยู่ในตัวเมืองศรีสะเกษ  ไปฮอดบ่ทันได่เฮ็ดหยังกะหิวเข่า กะเลยพากันไปนั่งร้านข้าวแกง  ระหว่างที่รอแม่ค้ายกจานเข่าแกงมาให่กะได่ยินเสียง ดีเจพงษ์ศักดิ์ หรือ "สหายตุ๊" ประกาศทางวิทยุว่า....
"ที่นี่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยจังหวัดศรีสะเกษ"

เมียทิดเสกได่ยินเข่า....เลาทำท่าตกใจ แล่วเว่าออกไปว่า
"ฮ่วย...กูละหว่าร้านเข่าแกงบ่แมนตั่วนี่".... ::007::

หึย..........เป็นตาป๋าถิ่มเนาะ เมียทิดเสกนี่แหม    แมนเป็นเมียป๋าถิ่มโดนแล้วเด้อ

   สอยดู๋หลายหมอลำบ่ได่ลำผู่เถ่าเมี้ยนเหม่าเอาเด้อ

คึดฮอดผุ่สาวเด้  จั่งใด๋สิตัดใจได้....

   เอาเขียงฮองไว่ละกะเอาพ้าอีโต้ฟันแฮงๆ  ใจกะขาดท่อนั่นหล่ะท้าวบ่หยากจั๊กเม็ด

หึ้ยส์.....นี่กะดาย
คนนะ..ไม่ใช่ปลาแข๋ง.........

ปลาเข๋ง กับ ปลาหมอ มันแตกต่างกันจังใด่

ปลาเข็ง เป็นปลาที่มีขนาดปานกลาง มีหนามแหลมตรงกลาง (หลัง) ส่วนปลาหมอ เป็นปลาที่คุณหมอเผิ่นเลี้ยงไว้เบิ่งเล่น  ::007::

แล้วปลาหมอของพยาบาล นี่เป้นตัวอย่างไร

ทิดเสกรายวัน.............เสนอตอน....โสน้าหน้า... :D

ทิดเสกดื้อหลาย เมียกะเลยตัดไอ้จู๋ทิ่มโยนให่เป็ดกิน....  :~)...มื้อหนึ่งหลังจากรักษาเซาแล่ว เมียเผิ่นกะคิดอยาก ::009:: เผิ่นเลยสะกิดผัว.....

เมีย..."เถ่า ๆ ตอมันกะบ่ยังติเถ่า"
ทิดเสก "........."  ::007:: ::007::

ทอดเสก เพิ่นคือสิสมน้ำหน่าเมียเพิ่นเนาะ

บ่มีผู่ใด๋เว่านิทานบ้อมื้อนี้

อัศจรรย์ใจจัง  กุ้งกินปลาบึกใหญ่ ;D

ปลาซิวไล่สวบแข่ หนีไปลี้อยู่หลืบหิน

นิทาน นิทาน ผู่เถ่าหำหยาน...นิทานจบจ้อย.... ::010:: ::010::

แก่ๆยังนี่สิเด็ดนัก  พะนะ

นั่นมันเรื่องผู้เฒ่า  บ่าวซ่ำน้อยคือข้อยบ่เกี่ยว..อิอิ

เว้านิทานก้อมเบิ่งจักเลื่องเกิ่นนา

ซื่อเลื่อง  ฟ้าวๆๆ

ครูไพบูลย์ไปนากับเมีย เลากะไปป้านคันแท  เมีย กะถางหญ้าอยูคันแทนา
ป้านไปป้านมา เลยเงยหน้าเบิ่งเมีย
เมียเลากะจ้อนซิ่นเห็นกกขาขาว  เลาเลยคึดอยาก
เลาเลยบอกเมียหว่า ...
 เฒ่าๆ  เซาสาก่อน ขึ้นไปเถียงนาจักหว่าง
เบิ่งขี้เหยื่อเข้าตาให้แหน่...  

..เผิ่นหาทางสิฟาดเมีย..

เมียเลาอยู่ห่างผัวเติบ ได้ยินบ่คักปานได๋
แล้วเมียเลาเป็นคนดู๋ เลา บ่อยากเสียเวลา  เลาเลยหว่า

มาพี้ มาพี้ เฮ็ดอยู่หนี่กะคือกันตั้ว...

ตู้ไพบูลย์เลาล่ะ ทังสูนให้เมีย ทั่งอยาก ฟ้ากะสีมืดๆจักหน่อยแล้ว
เลากะหย่างหน้าบูด  ไปยู้เมียล้มป่างหง่าง ลงคาคันแทนา

เลาเลยหว่า...หว่ากูสิบ่ก้าบ้อ..

เมียเลาตกใจเหมิด ย่านคนเห็น เลาเลยห้ามผัว

ฟ้าวเฒ่า ไปเถียงนาก่อนกะได้  

จารย์เลาง้างนกแล้ว กะเอาบ่อยู่ ดึงหูกะบ่ฟังแล้ว  สิยิงลูกเดียว
เลาเลยบอกเมียหว่า

เอ้อๆๆ สิฟ้าวดอก

หว่าซั่นเด้..อิอิ

เลื่องนี้ ครูแหงบ่เกี่ยวเด้อ
ย่านหญ้าแหย่ดาก  อิอิ ::007::

สงสัยนาถ่งนี่อยู่แถว ๆ ศรีเกด...555555555

หญ้าแถวนั่นคือซิมุนอุ้ยปุ้ยตายเหมิดแอดแหลด... ;D ;D

ว่าแมนฮอยอีหยัง ที่แท้มันกะออย...นี่เอง

ฮอยอีเห็น

ฮอยอีเห็น  ป่าหญ่าหมุ่นอุ๊ยปุ๊ยเป็นดผ่งบักใหญ่ คือสิดตใหญ่เนาะ

เลาสิฟ้าวปานนั้นอยู่ติ   คนเล่นไรเฟิลร่ำไรตั้วปรับฮั่นปรับนี่    ซุยิงปืนสั้นจั้งฟ้าวยิงฟ้าวแล้ว

  เล่นโคกฝรั้งเปิดหมวกกลางคันแทนาเลยตี้  ซ่างบ่ย่านมดกัด

ศูนย์กำลังเข่าเป้า......มดหรือหญ้าคากะหยุดบ่อยู่  ::007::

เว้าพื้นมดกัด กะคึดฮอดนิทาน เลื่อง บักเซียงสี เด้เนาะ แต่...
เอาไว้มื้อได๋ว่างๆ  ค่อยมานั่ง เว้านิทาน กัน  อิอิ..
สิไปสอนลิงน้อยเกิ่นเด้อ

อาจารย์ไพบูลย์ลาวอยู่นำธรรมตั้วครับ ;D

ป่วงตามกะเยิม ด็อก เตอร์ ล่ะบ้อ  อิอิ

ธรรมะอีหยัง คนะรรมะ นี่ต้องเล่นไรเฟิลใหญ่ๆติ  ธรรมะ หรือว่าทำเมี้ยน

จั่งหว่า จักเป็นหยังคือมิดซีหลี่ พวกปริญญาเอกนี่แหม

 ;D    ;D   ;D    ;D

นี่เด้อปืนโตใหม่ผมสิลงเครื่องอยู่สนามบินสุวรรณภูมิประมาณเดือนพฤศจิกายน
     ระยะ 1000 เมตร กล้องจัก 30 เท่า ติดท่อเก็บเสียง เหม็บเถิงหลังคารถตู้ ให้ระวังไว้เด้อซุมทางราษี

ข่อยสิเอาไปให้นายทะเบียนเบิ่งเด้อ    วาท่านสิไปยิงเขื่อนราษี

บ่แหม่นเฮีย  ท้าวเสกครับเป็นเป้าเคลื่อนที่ให้

... อิจฉาคนมีหมากกะตังค์เด้ ...  ::010:: ::010:: ::010::

บ่ต้องอิจฉาเพิ่นดอกอ้ายสหายเล็กน้อย ;D ข่อยยังเล่น e-gap อยู่เลย ::004::

ทุกข์ยากฮ้ายปากก่ำกินมันหมกส่ำหมู่ฮะละ แต่หว่ายึดหลักการ "ฉิบหายซ่างมันหว่าแต่ใจมันมัก"

ไรเฟิลตอนหลังๆนี่บ่มักยืนยิงกะบ่นิ่งเหมบยิงกะอึดอัด   ไปหาแนวเหมบนิ่มๆดีกั่ว

ไห่กะผ้มไปนำได่บ่อ้าย อยากฮู้ว่าสินิ่มคือผู่อยู่บ้านบ่...เอ้ย :OOแม่บักหำมา เปิดแท่แล่ละเด้อ ::010::

บ่มีวาสนาได้เป็นเจ้าของ ... แค่ได้เห็นกะดีถมไปแล้ว ...  ::004::

;Dบ่แน่ถืกเลขถืกเบอร์มาอาจได่มาไล่ยิงขี่เกี่ยม คาดสิได่บินมาคือแฮ่งเซิน ::007::