๏ฟฝ๏ฟฝ็บบ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝสน๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝ๏ฟฝาปืน

 มีบทความความหนึ่งน่าสนใจครับ

http://www.aafta.org/html/education/education_planning_coursedesign_difficulty.html (http://www.aafta.org/html/education/education_planning_coursedesign_difficulty.html)

เกี่ยวกับการหาค่าความยากง่ายของเป้าที่เราใช้ยิง (ขนาดของ kill Zone)  โดยสรุปคือ

ตารางค่าความยากง่าย
   Individual Target                                  Overall Course
   Difficulty Ratings                                 Difficulty Ratings
      Rating Yards                                      Rating Yards
Easy           0 to <20                       Easy           0 to <25
Moderate    20 to <30                     Moderate    25 to <30
Hard           30 to <40                     Hard           30 to <36
Expert        40 and up                     Expert        36 and up


Difficulty Rating = (Distance / Kill Zone Size) * Difficulty Factor
   ค่าความยาก            หลา              นิ้ว              ตัวคูณความยาก


ตัวคูณความยาก
นั่งยิง ฟรีสไตร์               1
ท่ายืนยิง                       1.75
พาดเข่า                        1.5
ลมพัด                          1.25
มุม ก้มหรือ เงย              1.25
มืดหรือ สลัว                  1.25
ระยะเกิน 45 หลา          1.125

ตัวอย่างเช่น

        ขนาด kill zone  25 มม  หรือ 1 นิ้ว   
                  ระยะยิง   25 ม.   หรือ  27.78 หลา   (  หน่วย เมตร/ 0.9 )
                  ท่ายิง  นั่งยิงมุมเงย     ตัว คูณ คือ  1.25

ค่าความยากคือ   (27.78  / 1 ) x 1.25   =   34.73 

เมื่อนำไปเทียบกับค่าในตาราง  เท่ากับว่าความยากอยู่ในระดับ  Hard

 ::014::   

         สรุป .....  ท่ายิงง่ายสุดคือ ท่านั่ง ฟรีสไตร์ (ไม่ใช่พาดโต๊ะ)  เมื่อคำนวนหา ค่าความยาก-ง่ายแล้ว

ก็จะบอกได้ว่า match นั้น ค่าความยาก- ง่าย  ระดับไหนครับ

แจ๋วเลยครับพี่ต๋อง..... ::002:: ::002::
สมมุติว่ายิงโดนเป้าแต่ไม่เข้า จุดตาย ( KILL Zone ) ก็จะไม่ได้คะแนนใช่ไหมครับ... ::014::

 :VOV: ::002::

เอาผลงานใหม่ๆๆมาให้ชมบ้างนะครับ
ผมไม่มีเวลาว่างเลยทั้งวันช่วงนี้
ขอบคุณครับ

ไม่ซ้อมเดี๋ยวฝีมือตกนะครับพี่ jack101

จริงๆแล้วผมว่าการให้ คะแนนความยากของเป้านั้น มีขอดีอีกอย่างหนึ่งคือ  ถ้าที่บ้านเรามีพื้นที่จำกัด เช่น

         โจทย์ว่าพื้นที่ยิงยาวสุดได้ 35 หลา  ซ้อมยิงด้วยเป้าขนาด 1 นิ้ว (kill zone) ด้วยท่านั่ง ยิงฟรีสไตร์  Ratting Difficult อยู่ที่ 35

ผลปรากฎว่ายิง 10 นัดล้ม 8-9 นัด แสดงว่าง่ายไป      ::002::   แต่ด้วยพื้นที่ของบ้านจำกัด  เราก็อาจแก้ โดย

การลดขนาด เป้าลงเหลือ 20 มม หรือประมาณ 0.75 นิ้ว(โดยประมาณ) และใช้ท่ายิงเดิม คือ ท่าฟรีสไตร์ ก็จะได้ ค่าความยาก

อยู่ที่ 46   ;D    ทดลองยิง แล้วปรากฎว่า ล้ม 5-6 นัด จาก10  แสดงว่าถ้าเราฝึกอีกนิดหน่อย ฝีมือเราจะพัฒนาขึ้น
 
         หรือถ้าเราไม่ลดขนาด kill zone ลง ก็อาจเปลี่ยนท่ายิงเพื่อเพิ่ม ความยากตัวคูณ เช่น  ยิงท่า knee หรือ ยิงมุม ก้ม หรือ เงย

ทำให้ค่าตัวคูณเพิ่มเป็น 1.25  ทำให้ Ratting difficult  อยู่ที่ ( 35 หลา / 1 นิ้ว) x 1.25  =  43.7   

        สรุปว่า    การที่เราใช้ค่า Ratting difficult ทำให้เรา ฝึกฝนฝีมือ โดยใช้พื้นที่ ที่เรามีอยู่อย่างจำกัดได้ โดยไม่ต้องออกไปหา

ที่ยิงข้างนอกบ้าน  เพื่อ ผบ.ทบ. จะได้ ไม่บ่น ว่า เดียวจะเอาเจ้าสุดสวยไปต้มให้เราทานแทนข้าว เย็น..... ฮิฮิ  ::014:: 

เอาเป็นตารางไปเลยดีกว่าครับ จะได้ไม่ต้องคำนวน  ;D

http://www.bgfta.org/files/bratushka/FT-Brad-Troyer.pdf (http://www.bgfta.org/files/bratushka/FT-Brad-Troyer.pdf)

น่าจะพอมีประโยชน์บ้าง เล็กน้อยนะครับ  ::014::

+1 ครับ สำหรับข้อมูล และ ความรู้ ดีดี

ครั้งต่อไปแข่ง FT งัดกระทู้เรื่องเป้ามาอ่านกันหน่อย ไว้เป็นข้อมูลสำหรับการจัดสนาม

กระสุนจริง เอาไปยิงนอกบ้าน อิ อิ

...ขอสอบถามสักนิด ครับ คุณ ต๋อง  ::014::  แล้วท่านอนล่ะ..ตัวคูณความยาก น่าจะอยู่ที่เท่าไหร๋?

สงสัยท่าแข่งFT ไม่มีท่านอนเป็นท่ามาตรฐานแน่เลย.....

ถูกต้องแล้วครับคุณพี่สุดหล่อของคุณน้อง ถ้านอนมันอยู่ในการแข่งแบบ HFT (Hunting Field Target) ครับ http://www.6mmbr.com/fieldtargetposition.html (http://www.6mmbr.com/fieldtargetposition.html)
แล้วครั้งหน้าเราจะเอายังไงกับท่านอนดี ผมขอเสนอให้ยกเลิก  ::005:: ::006::
ตอนนี้มันครึ่งๆ กลางๆ อยู่ เราเอาท่าของ HFT มา แต่ HFT เค้ามีไม้ปักในแต่ละช่องยิงใช้เป็นเครื่องพยุงปืนได้ แต่เราไม่มีอ่ะ ::008:: สงสัยต้องหาเวลามาคุยกันเรื่องกติกาและท่ายิงกันซักรอบเนอะ

เห็นด้วยกับที่ค้ำยิงที่ทางสนามจัดเตรียมไว้ให้ คิดว่าน่าจะเป็นไม้หลักเดียวปักไว้ ไม่ต้องเป็นไม้สามเส้า
แล้วผู้แข่งก็หาทางค้ำยิงโดยใช้อวัยวะเข้าช่วย นิ่งไม่นิ่งก็อยู่ที่การฝึกฝนมา

ส่วนท่านอน น่าจะคงไว้เพราะที่อื่นไม่มี แต่ที่เรามี ผู้แข่งจะลุกก็โอย จะนอนก็โอย ก็ไม่เป็นไร
บางครั้งคะแนนเทียบเคียงกันมาตลอด ท่านอนอาจเป็นท่าชิงดำตัดสินชี้ชนะชี้แพ้ก็เป็นได้