โหวตให้แล้ว ... พร้อมกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการป้องกันอีก ๒ เรื่อง
เรื่องแรก ... เมื่อครั้งที่แฟนผมยังทำงานที่ร้อยเอ็ด ... เวลามากรุงเทพก็จะถึงหมอชิตประมาณตี ๒ และเป็นหน้าที่ที่ผมจะต้องไปรับ ส่วนใหญ่จะเหน็บปืนไปด้วย (ไม่รู้จะไปยิงกะใครเหมือนกัน) ... ครั้งหนึ่ง งัวเงียตื่นขึ้นมา ขึ้นลำลดนกเหน็บเอวตามปกติ แล้วเดินลงบันได (ปกติผมไม่เปิดไฟบันได แต่ข้างล่างจะเปิดไฟทิ้งไว้ ๑ ดวง) เดินเลี้ยวตรงที่พักบันไดลงมาก็เห็นคนยืนอยู่ตีนบันได
ซึ่งไม่เคยคิดว่าจะมีใครมายืนสเหร่อตอนตี ๒ ในบ้านได้ ... สมองสั่งมือซ้ายดึงเสื้อ มือขวาตะปบด้าม และสติจากบอร์ดนี้บอกให้มองเป้าให้ดีก่อนยิง เลยกระพริบตาอีก ๒ที เพื่อดูหน้าแขกยามวิการให้ชัด ....
เด็กทำงานบ้านผมเอง ... พ่อสั่งให้มาเปิดประตูให้ผม
.... (วันนั้นแม่ไม่อยู่ไป ตจว. ก็จะสั่งเด็กให้มานอนเฝ้าพ่อแทน)
ยังไม่ทันชักปืน ค่อยยังชั่ว
เรื่องที่สอง ... ดูทีวีกับแฟนครับ ดึกแล้วล่ะ ประมาณเที่ยงคืน ... ได้ยินเสียงจานหล่นที่หลังบ้านดังมาก ... ครั้นจะว่าแมวกระโจนลงมาโดนก็คงไม่ใช่ เพราะหลังบ้านที่ทำครัวมีหลังคายาวตลอด ถ้าแมวจากหลังบ้านกระโดดมาต้องลงที่แทงค์น้ำ ... แฟนมองสมองสั่ง ... เข้าห้ามไก ขึ้นลำ นิ้วโป้งคาไว้ที่ห้ามไกพร้อมปลดห้ามไก แล้วก็เดินไปหยิบไฟฉาย ... ค่อย ๆ ย่องออกทางข้างบ้าน ... เดินถึงมุมบ้าน ยังไม่เลี้ยวครับ ค่อย ๆ โผล่หน้าดูยังไม่เจอใคร (เครื่องซักผ้าบังเห็นไม่ตลอด) ... หัวใจเต้นแรงขึ้น ในใจคิดว่าขอให้ไม่เจอใคร ... แล้วก็กดไฟฉายส่องตลอดทาง ก็พบ .... แมว จริง ๆ ด้วย
โพลล์
