Major
ก็แค่.....?
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 255
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1637
ดวงชีวัน นั้นเรายอม พร้อมจะพลี
|
|
« เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 09:48:06 AM » |
|
เป็นบทความที่ผมได้รับมาทาง E-mail ครับ เห็นว่าดีเลยนำมาฝากกัน
แง่คิดดีๆ จากชายชราผู้จากไป พิษณุ นิลกลัด สัปดาห์สุดท้ายของปี ๒๕๔๘ ผมไปงานสวดและงานเผาศพผู้ชายวัย ๘๑ ปี ที่ผมรู้จักเขามายาวนาน ๓๐ ปี ไม่ใช่ญาติ แต่สนิทนักรักใคร่เสมือนญาติ ก่อนเสียชีวิตไม่กี่วันเขาสั่งลูกและภรรยาแบบคนไม่ครั่นคร้ามความตายว่าสวดสามวันแล้วเผา ไม่ต้องบอกใครให้วุ่นวาย อย่าเศร้า อย่าร้องไห้ทุกคนต้องมีวันนี้เพียงแต่เขาอยู่หัวแถวเลยต้องไปก่อน แล้วลูกเมียก็ทำตามคำสั่ง สวดสามวันเผางานสวด ๓ คืนมีคนฟังพระสวดคืนละ ๑๔ คนคือเมีย ลูก หลานเขย สะใภ้และผมซึ่งเป็นคนนอกเป็นงานศพที่มีคนไปร่วมงานน้อยที่สุดเท่าที่ผมเคยไปฟังสวด วันเผามีเพิ่มเป็น ๑๗ คน สามคนที่เพิ่มเป็นเพื่อนบ้านที่เคยคุยด้วยเกือบทุกเย็นคนหนึ่งเป็นแม่ค้าล็อตเตอรี่ที่เคยยืมเงินแล้วไม่มีสตังค์จ่ายเลยเอาล็อตเตอรี่ทยอยผ่อนใช้หนี้แทนเงินงวดละสองใบคนหนึ่งและคนสุดท้ายเป็นหญิงที่ผู้ตายเคยผูกปิ่นโตทุกมื้อเย็น ทั้งสามคนบอกว่าเกือบมาไม่ทันเผา เคราะห์ดีที่แวะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลเจ้าหน้าที่บอกว่าเสียชีวิตไปแล้ว ๓ วัน หลังฌาปนกิจพระกระซิบถามเจ้าหน้าที่วัดว่าเจ้าของงานจ่ายเงินค่าศาลาสวดพระอภิธรรมแล้วหรือยัง พระท่านคงไม่เคยเห็นงานศพที่มีคนน้อยแบบที่ผมก็รู้สึกตั้งแต่สวดคืนแรกจริงๆ แล้วผู้ตายเป็นคนค่อนข้างมีสตังค์ ทำงานธนาคารแห่งประเทศไทยจนเกษียณอายุที่ตำแหน่งหัวหน้าหน่วย แต่ด้วยความที่รักและศรัทธา อาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์อดีตผู้ว่าการแบงค์ชาติจึงดำเนินชีวิตแบบไม่ปรารถนาให้ใครเดือนร้อน-แม้กระทั่งวันตาย ผมสนิทกับเขาเพราะเขามีความฝันในวัยเด็กอยากเป็นนักประพันธ์แบบไม้เมืองเดิม ที่เขาเคยนั่งเหลาดินสอและวิ่งซื้อโอเลี้ยงให้เมื่อตัวเองเป็นนักเขียนไม่ได้ พอมาเจอะผมที่เป็นนักข่าวก็เลยถูกชะตาและให้ความเมตตา การมีโอกาสได้พูดได้คุยกับเขาตามวาระโอกาสตลอด ๓๐ ปีทำให้ได้แง่คิดดีๆ มาใช้ในการดำรงชีวิต วันหนึ่งเขารู้ว่าขโมยยกชุดกอล์ฟของผมไปสองชุดราคา ๔ แสนกว่าบาท เขาปลอบใจผมว่า 'ของที่หายเป็นของฟุ่มเฟือยของเรา แต่มันอาจเป็นของจำเป็นสำหรับลูกเมียครอบครัวเขาคิดซะว่าได้ทำบุญ จะได้ไม่ทุกข์ ' เขามีวิธีคิด 'เท่ๆ' แบบผมคิดไม่ได้มากมายเป็นต้นว่าสุขและทุกข์อยู่รอบตัวเราอยู่ที่ว่าเราจะเลือกหยิบเลือกคว้าอะไร คงเป็นเพราะเขาเลือกคว้าแต่ความสุข ช่วงปีสุดท้ายของชีวิตเขาต่อสู้กับโรคชรา เบาหวาน หัวใจ ความดัน เกาต์ และไตทำงานเพียง ๕ เปอร์เซ็นต์โดยไม่ปริปากบ่นแถมยังสามารถให้ลูกชายขับรถพาเที่ยวในวันหยุดสุดสัปดาห์โดยที่ตัวเองต้องหิ้วถุงปัสสาวะไปด้วยตลอดเวลาเนื่องจากไตไม่ทำงาน ปัสสาวะเองไม่ได้ ๖ เดือนสุดท้ายของชีวิตต้องนอนโรงพยาบาลสามวันนอนบ้านสี่วันสลับกันไปเวลาลูกหลาน หรือเพื่อนของลูกรวมทั้งผมด้วยไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล เขามีแรงพูดติดต่อกันไม่เกิน ๑๐ นาที แต่ ๑๐ นาทีที่พูดมีแต่เรื่องสนุกสนานเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนไปเยี่ยมไข้ ทุกคนพูดตรงกันว่าคุณตาไม่เห็นเหมือนคนป่วยเลย ตลกเหมือนเดิม'พอแขกกลับ ลูกหลานถามว่าทำไมคุยแต่เรื่องตลก เขาตอบว่า 'ถ้าคุยแต่เรื่องเจ็บป่วย วันหลังใครเขาจะอยากมาเยี่ยมอีก'เขาเป็นคนชอบคุยกับผู้คนไม่ว่าจะอยู่บนเตียงคนไข้หรืออยู่บนรถแท็กซี่บ่อยครั้งที่นั่งรถถึงหน้าบ้านแล้วแต่สั่งให้โชเฟอร์ขับวนรอบหมู่บ้านเพราะยังคุยไม่จบเรื่อง แล้วจ่ายเงินตามมิเตอร์ ! ๔ เดือนสุดท้ายของชีวิตแพทย์ที่รักษาโรคไตมาตั้งแต่สมัยเป็นแพทย์อินเทิร์น จนกระทั่งเป็นหัวหน้าแผนกแนะนำให้พักรักษาตัวในโรงพยาบาลให้แข็งแรงแล้วค่อยกลับบ้าน แต่อยู่ได้ ๔ วันเขาวิงวอนหมอว่าขอกลับบ้าน หมอซึ่งรักษากันมา ๑๖ ปีไม่ยอม เขาพูดกับหมอด้วยความสุภาพว่า 'ขอให้ผมกลับบ้านเถอะ ผมอยากฟังเสียงนกร้อง คุณหมอไม่รู้หรอกว่าคนคิดถึงบ้านมันเป็นอย่างไรเพราะพอเสร็จงานหมอก็กลับบ้าน ' หมอได้ฟังแล้วหมดทางสู้ ยอมให้คนไข้กลับบ้าน แต่กำชับให้มาตรวจตรงตามเวลานัดทุกครั้ง ๑ เดือนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต เขาสูญเสียการควบคุมอวัยวะของร่างกายเกือบทั้งหมด เคลื่อนไหวได้อย่างเดียวคือกะพริบตา แต่แพทย์บอกว่าสมองของเขายังดีมากเวลาลูกเมียพูดคุยด้วยต้องบอกว่า 'ถ้าได้ยินพ่อกะพริบตาสองที' เขากะพริบตาสองทีทุกครั้ง ! เห็นแล้วทั้งดีใจและใจหาย เขายังรับรู้ แต่พูดไม่ได้ นี่กระมังที่เรียกว่าถูกขังในร่างของตนเอง สิบวันก่อนพลัดพราก ภรรยากระซิบข้างหูว่า'พ่อสู้นะ' เขาไม่กะพริบตาซะแล้วทั้งๆที่ก่อนหน้านี้สองเดือนเคยตอบว่า' สู้ ' เขาสู้กับสารพัดโรคด้วยความเข้าใจโรคสู้ชนิดที่หมอออกปากว่า คุณลุงแกสู้จริงๆ' ตอนที่วางดอกไม้จันทน์ ผมนึกถึงประโยคที่แกพูดกับลูกเมื่อสี่เดือนก่อนว่า โรคภัยมันเอาร่างกายของพ่อไปแล้ว อย่าให้มันเอาใจของเราไปด้วย ' 'แง่คิดดีๆ จากชายชราที่จากไป' สอนให้เรารู้ว่า... เราเกิดมาพร้อมกับจิตใจบริสุทธิ์ และมันสมองมหัศจรรย์ที่จะสามารถเรียนรู้ แยกแยะเรื่องดีๆและสิ่งร้ายๆในชีวิต จงใช้โอกาสดีๆที่ร่างกายและจิตใจของเรายังทำอะไรๆได้อย่างที่สมองสั่ง จงเรียนรู้ และสร้างประโยชน์สุขให้กับตนเองและผู้อื่นอย่างพอเพียงและดำรงชีวิตอย่างพอเพียงทางเศรษฐกิจ หากทุกๆครั้งที่เรียนรู้ เราล้ม เราพลาด... อาจจะรู้สึกท้อบ้างในบางที แม้ไม่มีกำลังกายที่จะลุกในทันที..... แต่ข้อให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป ถ้าเราเรียนรู้...ก็จะทำให้เราพบว่าการล้มหรือพลาดครั้งต่อไป เราจะไม่เจ็บเท่าเดิม :-)
ขอขอบพระคุณเจ้าของบทความ
และแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของผู้จากไปด้วยครับ
ด้วยความเคารพ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ผิดหวังแล้วหวังใหม่ไม่ลดละ หวังเพื่อจะผิดหวังในครั้งใหม่ แล้วเราก็ผิดหวังสมดังใจ เราจึงไม่ผิดหวังสักครั้งเดียว
|
|
|
THAEWA
Full Member
คะแนน 23
ออฟไลน์
กระทู้: 246
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 11:10:07 AM » |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
indojeen@รักในหลวง
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 364
ออฟไลน์
กระทู้: 2702
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 11:22:37 AM » |
|
ตามนั้นครับ ตัวผมก็พยาามทำตามบทความนี้ ปล่อยวาง แต่อย่าปล่อยว่าง ร่างกายเป็นของธรรมชาติ ต้องคืนธรรมชาติเมื่อหมดอายุขัย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
tinnakorn 0101
เกิดมาใช่อื่น เพื่อผืนดินไทย
Full Member
คะแนน 15
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 195
บาง เบา เหมือนลอลิเอะ
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 11:55:19 AM » |
|
ขอบคุณครับที่เอามาฝาก เป็นบทความที่มีแง่คิดดีๆ +1 ให้ครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ส่วนเกินของชีวิต อุทิศแก่สังคม
|
|
|
Nat_usp
เวลาเหลือน้อยแล้ว
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 709
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3019
กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 12:30:37 PM » |
|
ชอบบมากครับ ขอบคุณครับผม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
yod - รักในหลวง ครับ
ความรัก - เริ่ม - จากความรู้สึก หรือ ความคิด กันแน่นะ ..... ประวัติศาสตร์อาจจะย้อนรอยเดิม แต่คนไม่อาจย้อนอดีตได้
Hero Member
คะแนน 1630
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 18179
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 12:59:43 PM » |
|
ขอบคุณครับ..........
อยู่ที่กำลังใจ จริง ๆ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
..สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ...
..กรอบใดกักขังแค่กาย แต่ใจอย่าหมายกั้นได้ โซ่ตรวนรัดรึงตรึงไว้ แต่ใจนั้นใฝ่เสรี..
|
|
|
EAK1980 รักในหลวง
ชาติใดไร้รักสมัครสมาน จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล แม้ชาติย่อยยับอับจน บุคคลจะสุขอย่างไร
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 68
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1196
ไปได้ทุกที่.....ที่มีทาง ฅ.ฅนสร้างทาง
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 01:37:43 PM » |
|
ขอบคุณมากครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
visith
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 474
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 9438
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 01:43:47 PM » |
|
...ขอบคุณครับ.. ...หากคิดในทางบวกได้ ชีวิตก็จะทุกข์น้อยลง..
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
"ร่วมส่งเสริมและพิทักษ์สิทธิการใช้อาวุธปืนของประชาชน"
|
|
|
pglove
Newbie
คะแนน 3
ออฟไลน์
กระทู้: 19
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 02:02:40 PM » |
|
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่เอามาให้อ่านนะคะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
PsanP_IT.31(ไพศาล ๓)
๑๙๑๑ เลอะโคลน!!
Sr. Member
คะแนน 82
ออฟไลน์
กระทู้: 745
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 02:18:02 PM » |
|
ขอบคุณครับ...
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
จะสร้างสรรค์วันชื่นคืนสุข ม่ายเอาซานุก ปายเพียงวันๆ ! เอิ๊ก^-^
|
|
|
MR.BEEN รักในหลวง
"ประชานิยม (มากไป)สังคมล่มจม"
Hero Member
คะแนน 214
ออฟไลน์
กระทู้: 1124
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 02:25:34 PM » |
|
ขอคุณครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
PU45™
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 3692
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 62457
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 02:58:48 PM » |
|
ชอบแนวทางนี้เช่นกันครับ .....
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 4114
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 17223
เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง
เว็บไซต์
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 04:20:20 PM » |
|
ขอบคุณครับอ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ +1 ให้สำหรับ จขกท. ครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ
จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
|
|
|
korpat
คนน่ารัก มักใจร้าย
Hero Member
คะแนน 119
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2457
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: กันยายน 29, 2009, 11:08:03 PM » |
|
ขอบคุณมาก ๆ ครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ผ่านมากี่ฝนยังทนไม่ได้ ไม่รู้ทำไมใจต้องหวั่นไหว แค่เพียงความเหงาที่เข้ามากับฝน แต่ว่ามันซึมไปถึงหัวใจ
|
|
|
day<รักในหลวง>
อดีตคือบทเรียน ปัจจุบันคือข้อสอบ
Full Member
คะแนน 25
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 441
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: กันยายน 30, 2009, 12:08:55 AM » |
|
ขอบคุณครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|